ΒΟΗΘΕΙΑ για τους δρόμους

Μουσική Θεωρία
1

Καλησπέρα σε όλους και όλες σας!

Χρειάζομαι επειγώντως βοήθεια!!!

Ξεκίνησα κιθάρα τον Νοέμβριο. Κι αυτό γιατί ανακάλυψα ότι δεν μπορώ να μείνω παθητική ακροάτρια. Θέλω να ξέρω τί ακούω και γιατί το ακούω. Και γιατί όχι, να μπορώ να κουτσοπαίζω κι εγώ… Λέμε τώρα… :slight_smile:

Λοιπόν, πολύ γρήγορα ανακάλυψα ότι καλή η κλασική κιθάρα, αλλά ρε παιδιά πώς να το κάνουμε, Έλληνες είμαστε και θέλουμε να μάθουμε και για την ελληνική μουσική. ʼλλωστε κιθάρα ξεκίνησα λόγω της ελληνικής λαϊκής μουσικής. Δυστυχώς ο δάσκαλος, καλός άνθρωπος δε λέω και Μικρασιάτης, αλλά έχει κόλλημα με τη Δυτική μουσική. Δεν αποδέχεται τίποτα άλλο. Και όταν του ανέφερα για μπουζούκι…μόνο που δεν μου κατέβασε την κιθάρα στο κεφάλι… :slight_smile: “Μπουζούκι; Είναι όργανο ντεκαντάνς” Προφανώς δεν είχε νόημα να προσπαθήσω να τον μεταπείσω για την αξία του… Κι έτσι συνέχισα να μελετάω τις ασκήσεις μου, το σολφέζ και την αρμονία μου, σαν καλό παιδί.

Έλα όμως που 6 μήνες μετά, η δίψα μου για την λαϊκή και ρεμπέτικη μουσική παραμένει σε βαθμό βασανιστικο για μένα…

Έτσι αποφάσισα πως ό,τι είναι να μάθω για αυτή τη μουσική θα πρέπει να το μάθω μόνη μου, ψάχνοντας… Το πρόβλημα είναι πως είναι τόσο χαοτικά τα πράγματα που δεν ξέρω τί να πρωτοδιαβάσω και πώς.

Ήρθα λοιπόν εδώ. Αλλά και εδώ τα πράγματα είναι μπλεγμένα. Όλοι εσεις έχετε γνώσεις πάνω στο αντικείμενο και είναι σα να μιλάτε με ένα δικό σας κώδικα, που μένει άκατανόητος για μένα. Έλεος! Δείξτε λίγη κατανόηση και πολύ υπομονή…γιατί εγώ τώρα ξεκινάω και μάλιστα με καρβουνοκίνητη μηχανή…Έτοιμοι;

Λοιπόν, ακούω και διαβάζω για δρόμους. Ερώτηση: Τί ακριβώς είναι; Πόσοι είναι οι δρόμοι στην ελληνική μουσική; Κάτι είχα διαβάσει για τους αρχαιοελληνικούς δρόμους και τι σχέση τους με τους βυζαντινούς, αλλά δεν νομίζω να είναι οι ίδιοι με αυτούς που λέτε. Και το βασικότερο: Υπάρχει κανένα βιβλίο που να τους εξηγεί; Και πώς μελετάει κανείς τους δρόμους; Υπόψην, δυστυχώς ΔΕΝ διαθέτω μπουζούκι, μόνο κιθάρα. Θέλω να μάθω κι εγώ να τους ξεχωρίζω και να τους αναγνωρίζω στα κομμάτια, αλλά ΔΕΝ έχω ΙΔΕΑ τί πρέπει να κάνω…

ʼλλη ερώτηση: Ποιά είναι η διαφορά του ρεμπέτικου από το λαϊκό τραγούδι; Οι δρόμοι ισχύουν μόνο στα ρεμπέτικα ή και στα λαϊκά; Γράφονται και σήμερα ρεμπέτικα; Αν όχι πότε ήταν το τέλος τους; Αν ναι, ποίος είναι σύγχρονος ρεμπέτης;

Παιδες, συγχωρείστε 1)ΤΗΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΓΝΟΙΑ ΜΟΥ και
2)ΤΙΣ ΠΙΘΑΝΟΝ ΧΑΖΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ, και οπλιστείτε με 1)ΥΠΟΜΟΝΗ 2)ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ και 3)ΚΟΥΡΑΓΙΟ…

Θέλω να μάθω και μάλλον (αν δεν έχετε αντίρρηση) θα σας πρίξω αρκετά στο μέλλον… Σας ευχαριστώ πολύ… :slight_smile:

2

Νίκη καλωσόρισες!
Πολλές οι ερωτήσεις σου και τι να πρωτοαπαντήσω (αν και πολλά από αυτά εχουν απαντηθεί σε άλλα σημεία του forum).
Δρόμος (απλουστευμένα) είναι μια αλληλουχία από νότες οι οποίες απαρτίζουν ένα εύηχο συνολο. Όλα τα τραγούδια “πατάνε” σε τουλάχιστον ένα μουσικό δρόμο! Μπορούμε να πούμε ότι οι δρόμοι είναι η “ραχοκοκαλιά” των τραγουδιών. Για το σύνολό τους οι απόψεις είναι πολλές, το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για κάμποσες δεκάδες! Αυτό μη σε τρομοκρατεί γιατί αυτοί που χρησιμοποιούνται κατά κόρον είναι περιπου δέκα με δεκαπέντε! Το πιο διαδεδομένο ίσως σχετικό βιβλίο είναι το “Λαϊκοί Δρόμοι” του Χαρ. Παγιάτη (με καμποσα λάθη εντοπισμένα από πολύ προχωρημένους μουσικούς, αλλά υπεραρκετό για ερασιτέχνες). Όσον αφορά τη μελέτη τους, οι δρόμοι είναι ίδιοι και για την κιθάρα (αλοίμονο μας αν δεν ήταν)!
Οι συζητήσεις που πραγματεύονται τη σχέση λαϊκού και ρεμπέτικου είναι ατέρμονες! ʼν διαβάσεις κανά σχετικό βιβλίο ρεμπετολογίας θα καταλάβεις ότι “οι πιο ειδικοί” δεν καταλήγουν πουθενά. Αν σε ενδιαφέρει η δική μου γνώμη (η οποία πλάθεται ακόμα) το ρεμπέτικο ήταν το λαϊκό τραγούδι της εποχής του. Η μετατροπή του σε αυτό που στην πορεία ονομάστηκε “λαϊκό” καθορίστηκε από πολλούς παράγοντες (κοινωνικά δεδομένα, λογοκρισία, πολιτικά δεδομένα, επαγγελματοποίηση δισκογραφικών εταιριών, επιροή από ξενόφερτα στοιχεία κλπ). Επειδή οι παράγοντες αυτοί είναι δυναμικά φαινόμενα (δηλαδή είχαν κι αυτά μια συνεχή εξέλιξη), δεν υπάρχει κάποια χρονολογία “σταθμός” που να ορίζει το τέλος του ρεμπέτικου και την αρχή του λαϊκου! Τα δύο αυτά είδη (αν προκειται για δύο διαφορετικά είδη και όχι για το αυτό είδος) είναι επικαλυπτόμενα!
Ελπίζω όλα αυτά να σου φαίνονται χρήσιμα και να σε καλυψαν σε κάποιο επίπεδο.

3

Φίλε Θανάση,

Οι πληροφορίες σου σαφώς μου είναι χρήσιμες! Το βιβλίο θα πάω να το πάρω αύριο πρωί πρωί! Είναι θετικό το ότι οι δρόμοι είναι ίδιοι και για την κιθάρα… Αλλά να κάνω άλλη μια χαζή ερώτηση… Θα πρέπει να μάθω να τους παίζω στην κιθάρα, έτσι δεν είναι; Αυτό δεν θα πει μελετάω τους δρόμους; Έτσι κι αλλιώς αυτό θέλω. Αν ναι, το βιβλίο αυτό θα με καλύψει; 'Η είναι ένα καθαρά θεωρητικό βιβλίο που δεν ασχολείται με αυτή την πλευρά; Και όταν μιλάμε για δρόμους, οι δρόμοι είναι νότες ή συγχορδίες; Κάπου διάβασα πως σε κάθε δρόμο αντιστοιχούν κάποιες συγχορδίες. ʼρα η σωστή αρχή θα ήταν να μάθω πρώτα να παίζω τις νότες πάνω στην κιθάρα (όπως τις παίζουν στο μπουζούκι) και μετά να μάθω τις συγχορδίες; Και αφού μάθω καλά ένα δρόμο (νότες και συγχορδίες) να προχωρήσω στον επόμενο;

Και κάτι ακόμα. Είναι δυνατόν ένα τραγούδι να πατάει σε περισσότερους από εναν δρόμους; Υποθέτω πως η απάντηση είναι ναι…αλλά θέλω να σιγουρευτώ…

Επίσης. Μήπως μπορεί κανείς να μου πει, τραγούδια αντιπροσωπευτικά για κάθε δρόμο; Από αυτούς που χρησιμοποιούνται κατά κόρον, τουλάχιστον, αν και θα ήθελα για όσους περισσότερους γίνεται…

Παιδιά, σας έχω πάρει το κεφάλι; Συγγνώμη, αλλά τώρα που σας βρήκα είναι ευκαιρία… :slight_smile:

4

Νίκη σε καλωσορίζω κι εγώ με τη σειρά μου.

Να σου πω κι εγώ δυο λόγια προσπαθώντας να απαντήσω κάπως στις ερωτήσεις σου (που όπως όμως σου είπε κι ο Θανάσης πολλές έχουν απαντηθεί σε άλλα σημεία του FORUM).

Για τους δρόμους: συμπληρώνοντας το Θανάση θα έλεγα - λίγο απλουστευτικά - ότι όπως έχεις, στη μουσική που διδάσκεσαι στο Ωδείο, ένα κομμάτι γραμμένο πχ σε Ματζόρε, έχεις στη λαϊκή-ρεμπέτικη μουσική ένα κομμάτι γραμμένο πχ σε χιτζάζ. Όσο ασχολείσαι με τη μουσική θα εξασκηθεί σιγά-σιγά το αυτί σου κι έτσι θα μπορείς να διακρίνεις δρόμους και κλίμακες.

Συμβάλλοντας στο μπέρδεμα που ενδεχομένως σου προκάλεσε ο Θανάσης γύρω από τη σχέση λαϊκού-ρεμπέτικου, θα σου πω ότι όλοι συμφωνούμε πως ο Τσιτσάνης έχει γράψει μερικά από τα ωραιότερα ρεμπέτικα τραγούδια. Ο ίδιος όμως έχει πει σε συνέντευξή του ότι τα τραγούδια του ήταν λαϊκά και όχι ρεμπέτικα.
Κατά τα λοιπά συμφωνώ σε γενικές γραμμές με το Θανάση.

Όσον αφορά το ωδείο, θα σου πρότεινα να συνεχίσεις μαθαίνοντας τη θεωρία της μουσικής όσο πιο καλά μπορείς, γιατί αυτό μόνο καλό θα σου κάνει. Μην αφήσεις μόνο τον εαυτό σου να γίνει δούλος της παρτιτούρας και τον στερήσεις έτσι από τη χαρά της δημιουργικής ελευθερίας, παρέμβασης και αυτοσχεδιασμού πάνω στη μουσική, γιατί τότε θα χάσεις το βασικό χαρακτηριστικό του λαϊκού μουσικού (που είναι και η ομορφιά και μαγεία της λαϊκής μουσικής).

Καλή δύναμη στην πορεία που ξεκίνησες και σου εύχομαι να τρέχεις συντόμως με σύγχρονη ηλεκτροκίνητη μηχανή αφήνοντας την καρβουνοκίνητη.

ΛΓ

5

Νίκη
Το βιβλίο αυτό εξετάζει τη μελωδική και την αρμονική ανάλυση των δρόμων, βάση των οποίων προκύπτουν και τα ακόρντα! Αυτό που θα σε συμβούλευα είναι να αποφασίσεις με “τι είδους” κιθάρα θέλεις να ασχοληθείς (ρυθμική,λαϊκή,μόνο ακκόρντα κλπ) και κατά πόσο θέλεις και έχεις την υπομονή να εμβαθύνεις! Αν σκοπεύεις να ασχοληθείς βαθιά με τη μουσική και να έχεις το υπόβαθρο να παίξεις “τα πάντα” καλά είναι τα σολφέζ και τα ωδεία, αλλιώς ψάξε να βρεις έναν εξειδικευμένο κιθαρίστα στο είδος που έχεις διαλέξει! Για παράδειγμα αν θέλεις να μάθεις λαϊκή κιθάρα βρες ενάν αντίστοιχο κιθαρίστα για δάσκαλο, που και το αντικείμενο θα αγαπάει και πιο γρήγορα θα δεις αποτέλεσμα!
Όσο για τα υπόλοιπα που ρωτάς δυστυχώς δεν έχω τώρα το χρόνο να απαντήσω, ή θα επανέλθω ή αν προκύψει καμμιά κρασομπουζουκοκατάσταση θα σω πω να τα πούμε από κοντά (στην περίπτωση που είσαι Αθήνα).

6

Λεωνίδα, ευχαριστώ και σένα!

Το φαντάζομαι ότι οι ερωτήσεις μου κάπου θα εχουν απαντηθεί… Προσπαθώ να διαβάσω τις συζητήσεις που έχουν γίνει, αλλά… το πρόβλημα είναι ότι η σχέση μου με τους υπολογιστές δεν είναι και τόσο αρμονική και ότι η έλλειψη χρόνου δεν με αφήνει να κάνω πολλά πράγματα που θα ήθελα να κάνω, όπως θα ήθελα να τα κάνω…

Μην ανησυχείς. Δεν πρόκειται να παρατήσω τα μαθήματα. Υποτίθεται πως ξεκίνησα για να μάθω να γραντζουνάω την κιθάρα, αλλά προσπαθώ να πείσω τους δικούς μου (οι οποίοι δυστυχώς έχουν άλλη γνώμη…) ότι η μουσική με ενδιαφέρει σοβαρά.

7

Θανάση,

Αυτή τη στιγμή, θα έλεγα πως θα ήθελα να μπορώ να παίζω αν όχι “τα πάντα”, αρκετά πράγματα, εξίσου καλά. Υπομονή και επιμονή έχω. Χρόνο δεν έχω αρκετό, όπως και οι περισσότεροι γι αυτό και προχωράω σχετικά αργά… Είναι και αυτές οι ρημαδοσπουδές!

Ξεκίνησα με κλασσική κιθάρα, γιατί πιστεύω ότι δίνει μια γερή βάση. (την οποία εννοείται ότι ακόμα δεν έχω κατακτήσει) Αλλά μου αρέσει η μουσική στο σύνολό της. Και φυσικά και η ελληνική μουσική.

Είμαι Αθήνα και θα ήταν μεγάλη χαρά αν κάποια στιγμή μου δείχνατε… Το να βλέπεις και να ακούς κάποιον να παίζει και να τον παρατηρείς σχεδόν πάντα είναι πιο χρήσιμο από το να διαβάζεις…

8

Νίκη καλώς όρισες και δημοσίως. Για την ώρα θα σου απαντήσω σε ένα μικρό μόνο μέρος των ερωτήσεων σου σχετικά με τους δρόμους, όχι από θεωρητική άποψη, αλλά ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΙΘΑΡΙΣΤΑ. Είμαι κι εγώ κιθαρόπληκτος, παίζω λίγο μπουζούκι (προς το παρόν) και περισσότερο μπαγλαμά. Αλλά η κιθάρα είναι το μεγάλο μου πάθος. Πριν μερικά χρόνια αποφάσισα ν’ ασχοληθώ πιο σοβαρά με την κιθάρα γι αυτό και ξεκίνησα να κάνω μαθήματα σε ωδείο. Την πρώτη φορά για να μάθω κάποια θεωρητικά τα οποία αγνοούσα εντελώς (π.χ. δομή των συγχορδιών, διαστήματα, διφωνίες, κλίμακες κλπ) όπως δηλαδή κάνεις κι εσύ τώρα και τη δεύτερη σε λαϊκό ωδείο για να μάθω να παίζω “επαγγελματικά”.

Πολύ σωστή η απόφαση σου να ξεκινήσεις μαθήματα. Όταν θα έχεις προχωρήσει λίγο θα δεις ότι αυτά δεν θα σε ικανοποιούν και θα το “ψάξεις” το θέμα σε μεγαλύτερο βάθος. Βλέπεις καλά είναι τα ματζόρε και τα μινόρε αλλά από κει και πέρα υπάρχει ο τεράστιος πλούτος της ελληνικής μουσικής με δεκάδες άλλους δρόμους, αλλά και ΡΥΘΜΟΥΣ. Αν προσέξεις η μοντέρνα ελληνική μουσική βασίζεται κυρίως σε κλίμακες ματζόρε ή μινόρε και οι συνηθισμένοι ρυθμοί είναι τα 2/4 και 4/4, άντε και τα 3/4. Ενώ στη ρεμπέτικη και λαϊκή μουσική θα συναντήσεις και άλλους ρυθμούς που χρησιμοποιούνται κατά κόρον όπως τα 9/4, 9/8, 7/8, 8/8 κλπ.

Ο δάσκαλος μου έχει στην πλάτη του πολλά διπλώματα και πτυχία στις κλασσικές μουσικές σπουδές, αλλά και χιλιάδες ώρες σαν επαγγελματίας μουσικός στο χώρο της λαϊκής κι έντεχνης μουσικής. Ετσι, όταν ένα τέτοιο άτομο λέει ότι για να μάθεις τη δυτικότροπη μουσική χρειάζεσαι 8-10 χρόνια και για την ελληνική 18-20 τότε πάει να πει ότι έχουμε σαν έλληνες ένα τεράστιο πλούτο μουσικό και στο χέρι μας είναι να προσπαθήσουμε να τον εξερευνήσουμε όσο μπορούμε.

Τα καλά νέα, τώρα, για τους κιθαρίστες είναι ότι στα πρώτα τουλάχιστον στάδια, δεν χρειάζεται να ξέρουν απέξω κι ανακατωτά τους δρόμους όπως τους μπουζουξήδες, γιατί η κιθάρα στο λαϊκό τραγούδι είναι όργανο κυρίως συνοδευτικό. Υπάρχουν δύο ομάδες συγχορδιών που πρέπει να μάθεις σιγά-σιγά ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΔΑΣΚΑΛΟ καθώς και τις θέσεις τους πάνω στην ταστιέρα. Οταν θα έχεις μάθει αυτά η δουλειά σου θα γίνει πολύ ευκολότερη.

Οταν με το καλό προχωρήσεις τότε θα έλθει η ώρα να αναζητήσεις και τις λεπτομέρειες των δρόμων και κάποια σόλα ή μελωδίες/απαντήσεις στην κιθάρα.

Δοκίμασε τα πιο κάτω sites και θα με θυμηθείς:

http://www.tompazis.gr
http://klm.compulink.gr/users/kimi/oysak.htm
http://www.dreamscape.com/esmith/dansm/guitar.htm
http://students.ceid.upatras.gr/~gegglezo/greek.htm

Πάνω απ’ όλα ΥΠΟΜΟΝΗ, ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΙ ΕΞΑΣΚΗΣΗ.

9

Νάμαι λοιπόν κι εγώ, να τα εκλαϊκεύσω κάπως τα πράγματα, παραμερίζοντας γιά την ώρα την έννοια του δρόμου. Λοιπόν:

  1. Χοντρικά, διακρίνομε στην Ιστορία του ανθρώπου τρία (3) μουσικά Συστήματα, με πολλές υποδιαιρέσεις και κατηγορίες:
    α) Το πεντατονικό (π.χ. της Κεντρικής Αφρικής, ή τα Ηπειρώτικα) που δεν μας αφορά στην παρούσα συζήτηση (μέχρις αποδείξεως του εναντίου).
    β) Το μονοφωνικό της Ανατολής, που βασίζεται στα “μάκαμ” (τα λέμε μακάμια) της Περσο-Αραβικής κουλτούρας, που αναπτύσσεται στις μουσικολογικές μελέτες του Αλ Κιντί και άλλων Αράβων, που βασίστηκαν στα έργα των Ελλήνων (Πυθαγόρας, Αριστοτέλης κ.λ.)
    γ) Το πολυφωνικό και αρμονικό σύστημα του Δυτικού Πολιτισμού, που ξεκίνησε γύρω στον 14ο αιώνα, “κατά σύμπτωση” με την εφεύρεση της δυτικής σημειογραφίας (νότες και πεντάγραμμο, που δεν ήταν από την αρχή πεντάγραμμο). Βασικό εργαλείο αυτού του συστήματος είναι τα “ακόρντα” (συγχορδίες).
  2. Τα “μάκαμ” ή μακάμια είναι συστήματα από νότες στη σειρά, που πατιούνται ή τραγουδιούνται η μία μετά την άλλη, και δημιουργούν έτσι ένα εύηχο αποτέλεσμα στη χρονική διάρκειά τους.
  3. Τα “ακόρντα” της Δυτικής πολυφωνίας είναι συστήματα πολλών νοτών (φωνών τις λέγανε) που πατιούνται ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ, δημιουργώντας επίσης ένα εύηχο αποτέλεσμα, την κάθε στιγμή ξεχωριστά. Είναι όπως λέμε στις χορωδίες “ποιός θα κάνει παιδιά τη δεύτερη, και ποιός την τρίτη φωνή…” Από την πρώτη στιγμή, οι συνθέτες της εποχής έκαναν κατάχρηση αυτών των συστημάτων, που τους επέτρεπαν με συνεχείς αλλαγές ακόρντων, να πολλαπλασιάζουν τους “δρόμους” που ακολουθούσαν η μία νότα την άλλη, έκαναν αντιστίξεις, φούγκες, ροντώ και άλλα παρόμοια, με δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες παράλληλες (σύγχρονες) φωνές, με αποτέλεσμα ο κόσμοα να μην… καταλαβαίνει τα λόγια των τραγουδιών και των ψαλμών. Έτσι καλέσαν τον Παλεστρίνα να βάλει μιά τάξη στα πράγματα, κι αυτός όρισε το μάξιμουμ και το μίνιμουν φωνών τε και αλλαγών, ούτως ώστε ν’ ακούγονται… τα λόγια.

ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

10

Kώστα, συνέχισε! Οι δρόμοι είναι στην κατηγορία των μακαμιών;

11

Μπαγιόκε,
ποιές είναι οι δύο ομάδες συγχορδιών που πρέπει να μάθω ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΔΑΣΚΑΛΟ;

Τα link που μου έδωσες είναι πολύ ενδιαφέροντα, εκτός από το τρίτο που δεν λειτουργει…

12

Σιγά ρε κορίτσι μου! Μάθε πρώτα να περπατάς και μετά να τρέξεις. Ετσι, εντελώς πληροφοριακά και πολύ εκλαϊκευμένα σου λέω ότι είναι δύο ομάδες συγχορδιών που εντελώς αδόκιμα θα τους ονόμαζα “ματζοροειδείς” (π.χ. στη χιτζάζ) και “μινοροειδείς” (π.χ. στον ουσάκ). Συνέχισε όπως ξεκίνησες για να πάρεις τις βασικές γνώσεις και μετά έπονται τα άλλα. Και να θυμάσαι ότι η γνώση δεν αποκτάται από τη μια μέρα στην άλλη, ούτε καν από τον ένα χρόνο στον άλλο. ΥΠΟΜΟΝΗ κι αγάπη σ’ αυτό που κάνεις κάθε φορά στην κιθάρα. Επίσης δεν μας είπες και σε ποιο σημείο βρίσκεσαι για να καταλάβουμε τις ανάγκες σου.

13

“Σιγά ρε κορίτσι μου! Μάθε πρώτα να περπατάς και μετά να τρέξεις.”
:slight_smile: Nαι, δίκιο έχεις… Κι εγώ ακόμα ούτε καν μπουσουλάω…

“Επίσης δεν μας είπες και σε ποιο σημείο βρίσκεσαι για να καταλάβουμε τις ανάγκες σου.”

Νόμιζα ότι αυτό ήταν ολοφάνερο… Βρίσκομαι ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ. Μαθαίνω κιθάρα, σολφεζ (μπλιαχ…) και αρμονία. Αλλά σε πολύ αρχικό στάδιο. Τραγούδια τώρα προσπαθώ να παίξω, αλλά παιδιά ούτε εγώ δεν με αντέχω… :slight_smile:
ΔΕΝ ξέρω τους δρόμους, ΔΕΝ ξέρω τους ρυθμούς, ΔΕΝ ξέρω την θεωρία (αλήθεια ποιά είναι η θεωρία που πρέπει να διαβάσει κανείς;), ΔΕΝ ξέρω την ιστορία του ρεμπέτικου, ΔΕΝ ξέρω καν τα ρεμπέτικα τραγούδια!!! Εντάξει, εννοώ ότι ξέρω ελάχιστα τραγούδια και ελάχιστους ρεμπέτες.

Αυτά… :slight_smile: Όντως βιάζομαι, αλλά μην με παρεξηγείτε. Είναι γιατί ακόμα δεν έχω καταλάβει τί πρέπει να κάνω.

Έχω μια απορία. Μπορεί να είναι πατάτα, αλλά εγώ θα την κάνω.

Έχω μπροστά μου τα σχεδιαγράμματα των δρόμων από την σελίδα http://klm.compulink.gr/users/kimi.htm

Αν κατάλαβαίνω ο δρόμος Χιτζαζ έχει στον οπλισμό του δύο υφαίσεις (Μι και Σι) και μία δίαιση (Φα). Τον ίδιο οπλισμό μοιάζει να έχει και ο χιτζασκιαρ για τον οποίο λέει εδώ ότι διαφέρει από τον Χιτζαζ στην VΙΙ βαθμίδα όπου το DO γίνεται #DO. Αυτό δεν θα έπρεπε να γράφεται στον οπλισμό του Χιτζασκιάρ; Έτσι όπως το βλέπω εγώ αν κάποιος παίξει τις νότες των δύο δρόμων δεν υπάρχει καμία διαφορά. Και στους δύο παίζει Ντο.

Και σχετικά με τις συγχορδίες. Οταν δύο συγχορδίες είναι ακούγονται το ίδιο είναι εναρμόνιες; Όπως η #Fa dim και η La dim στον χιτζαζ; Tότε όμως και η Do- (στον χιτζαζ) με την #Do-b3/b5 (b Mi +7)(στον χιτζασκιαρ) είναι και αυτές εναρμόνιες, αφού πάνω στην κιθάρα πιάνονται το ίδιο;

Αν όμως είναι έτσι τότε οι διαφορές ανάμεσα στους δύο δρόμους είναι μόνο οι συγχορδίες της ΙΙΙ και της V βαθμίδας. Σωστά;

ʼρα στο μπουζούκι πώς καταλαβαίνει κανείς τη διαφορά;

Παρεπιπτώντως ρε παιδιά πως διαβάζεται αυτό το μακρινάρι #Do-b3/b5 (b Mi +7);

Και κάτι τελείως άσχετο. Στην κλασσική μουσική υπάρχουν κάποιοι κανόνες για το πώς από μια κλίμακα προκυπτει μια άλλη. Π.χ. από την V βαθμίδα κάθε κλίμακας προκύπτει μια νέα στην οποία μόνο μια νότα χρειάζεται # και αυτή η νότα θα είναι ο προσαγωγέας της νέας κλίμακας. Δηλαδή από την Ντο+ βγαίνει η Σολ+ με #Φα στον οπλισμό της. Υπάρχουν τέτοιοι κανόνες και στους δρόμους; Ρωτάω επειδή κάπου αναφέρθηκε πως οι δρόμοι είναι σαν τις κλίμακες.

14

Έ, όχι και ΥΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ όταν μου μιλάς γιά προσαγωγέα…
Θα τα πούμε το βράδυ.

15

Το #Do-b3/b5 είναι Ντο δίεση- ελαττωμένη πέμτη - ελαττωμένη τρίτη. Αν δεν ξέρεις πως να το “πιάσεις” στο όργανο, δες τις νότες που απαρτίζουν το ρημάδι.

Επίσης, ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΤΕΡΟ, πήγαινε αύριο πρωί πρωί του Σάββατου και πάρε το βιβλίο του Παγιάτη “Λαϊκοί δρόμοι” απ’ όπου υποψιάζομαι είναι παρμένα όλα αυτα που διαβάζεις.
Εκεί δίνει εξηγήσεις ο άνθρωπος.

Διαφωνούν πολλοί με τον Παγιάτη, αλλά είναι μια κάποια αρχή για σένα. Διότι όντως είσαι στην αρχή :wink:

16

:slight_smile: Εντάξει! Θα συγκρατηθώ μέχρι να έχω το βιβλίο στα χέρια μου.

17

<FONT SIZE="+1"><FONT FACE=“SYMBOL”>An de breiV to biblio tou Pagiath pantwV, gia na mh guriseiV me adeia ceria qa sou proteina
<<To Hmerologio miaV AsemnhV DespoinidoV>>
agnwstou suggrafea, piqanotata tou Oskar Ouailnt.
Sou egguwmai oti einai sunarpastiko estw kai an einai asceto me th mousikh…

To tragoudi pou legame einai to <<Belzeboul>> apo to disko <<Sugnwmh gia thn amuna>> tou Mikroutsikou se sticouV Tripolith, etoV kukloforiaV 1992.</FONT></FONT>
Ciao.

Clouseau

18

Αν οι “Δρόμοι” ήσαν ταυτόσημοι με τα “Μακάμια”, ίσως και να μη χρειαζόταν αυτό το φόρουμ…
Μεγάλη κουβέντα, θα την ξανανοίξουμε -αύριο ελπίζω.
Γιά την ώρα δυό λέξεις γιά τα “συγκερασμένα” και τ’ “ασυγκέραστα”.
Στη Δυτική μουσιή, λόγω πολυφωνίας, έπρεπε οι νότες να “πατιούνται” καλά, γι αυτό και ο Μπαχ έγραψε το “Καλά συγκερασμένο κλυδοκύμβαλον”.
Στην Ανατολίτικη, λόγω μονοφωνικής γραμμικότητας, χρησιμοποιούν και “μικρότερες του ημίσεως τόνου” νότες, στα περάσματα από τη μιά νότα στην άλλη. Παραδόξως, αυτό το καταφέρνει και ο Τάσος Χαλκιάς με το Δυτικότατο κλαρίνο, στο “Βορειοηπειρώτικο μοιρολόϊ”.
Γι αυτό σου λέω. Οι “Δρόμοι” είναι Ελληνική πατέντα, και που να σου εξηγώ γιά τους τρελλούς τους Έλληνες -που λέει κι ο Μπέζος-Κωστής.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

19

Νίκη μην πανικοβάλλεσαι, τα πράγματα δεν είναι τόσο περίπλοκα, ιδιαίτερα με τα ρεμπέτικα. Αφού είσαι με κιθάρα, για αρχή μάθε τους βασικούς ρυθμούς ζειμπέκικο 9/8, χασάπικο 2/4, τσιφτετέλι 4/4. Μάθε τις βασικές συγχορδίες από τον τόνο Ρε. Μετά προχωράς και τις μεταφέρεις και σε άλλους τόνους.

Σε πάρα πολλά παλιά λαϊκά παίζουν από τόνο Ρε. Τα ρεμπέτικα δεν έχουν καμιά φοβερή εναρμόνιση κι αυτή η εναρμόνιση δεν είναι πάντα σωστή (λόγω της διαφορετικής φύσης δρόμων και συγχορδιών). Ετσι συναντάς κομμάτια όπου σε όλο το τραγούδι βρίσκεις δύο συγκορδίες όλες κι όλες. Αλλοι ‘δημοφιλείς’ τόνοι ειναι οι Λα, Σολ, Σι.

Οι δρόμοι χωρίζονται σε ματζοροειδή και μινοροειδή
Απο Ρε Χιτζαζ πχ που ειναι ματζοροειδής στο 99% των ρεμπέτικων συναντάς Ρε+, Μιb+, Σολ-, Ντο-. Αυτές τις συγχορδίες και τίποτα άλλο. Τώρα θέλει και λίγο καιρό να εξοικειωθείς και ν’ακούσεις και αυθεντικά ρεμπέτικα τραγούδια, εκεί όπου η συνοδεία της κιθάρας είναι συνήθως απλή. Και μάθε να παίζεις μερικά τραγουδάκια, μη βουτας κατευθείαν στα βαθιά της θεωρίας.

1 «Μου αρέσει»
20

Ο Λιανός με αναγκάζει να επισπεύσω το 3ο μέρος του “δοκιμίου”, περιληπτικά όμως γιατί βιάζομαι.
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με τους “δρόμους”, που είναι η Ελληνική έκφραση των Βυζαντινών “τρόπων”, των Ανατολίτικων “μακαμιών”, σε συνάρτηση με τα Δυτικότροπα ακόρντα. Αυτό είναι που δίνει και τον χαρακτηρισμό σε “ματζορομίνορα”. Το κακό είναι πως αυτό δεν έγινε απ’ όλους συνειδητά, και οι μεγάλοι μάστορες της Σμυρνέϊκης (του Πειραιά) σχολής δε ζουν πιά να μας το εξηγήσουν. Γι αυτό, γιά την ώρα, μπορούμε να ξεκινήσουμε με την ανάλυση του Γιοβανίκειου “Μινόρε” που υπάρχει παραπάνω κάπου, και μετά συνεχίζουμε.
Είναι πολύ σημαντικό το θέμα, και απορώ γιατί κάθε φορά που μπαίνει, η ομήγυρις την κάνει κοπάνα… Αμ δε θα σας αφήσω έτσι!
Φ.