Τι έγινε ρε Ελένη; Κάνουμε μαθήματα για τροτσκιστές, επιπλοποιούς, σαλαμέμπορους, που 'λεγε κάποτε και ο Χάρυ Κλυν;
Α… σόρι! Χώσαμε κι ένα Λένιν για ξεκάρφωμα…
Κρίνοντας από το μέσο όρο ηλικίας των μελών του φόρουμ, και να το επιδιώξει κανείς συνειδητά, ΟΧΙ, δεν είναι δυνατό να γίνει κανενός είδους διδασκαλία, έχουμε όλοι μας καλώς ή κακώς παγιωμένες απόψεις.
Απλά, προτείνω κάποια βιβλία - για τα οποία ξοδέψαμε και συνεχίζουμε να ξοδεύουμε ένα σωρό χρήματα για να τα αποκτήσουμε - τα οποία έχουμε πια δωρεάν στην διάθεσή μας, έτοιμα για ανάγνωση ή αποθήκευση στον Η/Υ μας για κάποια άλλη μελλοντική στιγμή.
Το αν θα τα διαβάσει κανείς ή όχι, βεβαίως είναι θέμα επιλογής του, κανείς ποτέ δεν επιβάλλει τίποτε και σε κανέναν.
Ο Καρλ Κάουτσκι (1854-1938), ηγετικό στέλεχος και θεωρητικός της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας ασκησαε πολεμική στ σύστημα της εξουσίας των Σοβιέτ, εκφράζοντας τη θέση ότι η δικτατορία του προλεταριάτου αποτελούσε βία που επεκτείνεται πάνω στην ίδια την εργατική τάξη.:112:
στο έργο του «Η δικτατορία του προλεταριάτου» υποστήριζε ότι από το αστικό κράτος πρέπει «να διαλυθεί μόνο ο πολεμικός και γραφειοκρατικός μηχανισμός» και ότι αν γινόταν αυτό, θα μπορούσε το αστικό κράτος να ολοκληρωθεί σε «καθαρή δημοκρατία», διαμορφώνοντας συνθήκες για ειρηνική μετεξέλιξη του καπιταλισμού σε σοσιαλισμό. υποστήριζε ότι οι μπολσεβίκοι δεν έπρεπε να μετατρέψουν τα Σοβιέτ σε όργανα κρατικής εξουσίας αλλά ότι οι εργάτες διατηρώντας τα Σοβιέτ πρέπει να εκλέξουν και ένα «είδος κοινοβουλίου»112: και να διατηρήσουν τη «δημοκρατία».
Ο Λένιν απαντά:
«Οποιος συμμερίστηκε στα σοβαρά τη μαρξιστική αντίληψη ότι το κράτος δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μηχανή για την καταστολή μιας τάξης από μιαν άλλη, όποιος βάθυνε λίγο-πολύ σ’ αυτή την αλήθεια, δε θα μπορούσε ποτέ να φθάσει σε έναν τέτοιο παραλογισμό, ότι οι προλεταριακές οργανώσεις, που είναι σε θέση να νικήσουν το χρηματιστικό κεφάλαιο, δεν πρέπει να μετατραπούν σε κρατικές οργανώσεις»
επίσης πιο αναλυτικά στο κράτος και επανασταση
και στην μπροσούρα του Λένιν Η προλεταριακή επανάσταση και ο αποστάτης Κάουτσκι».
α! και απο βιβλία στο διαδύκτιο ρίξτε μια ματιά κιεδω
Μωρέ έτσι είναι, απλά στο σημείο έγραψε το έργο που παρουσίασε η Ελένη ήταν πριν την αποστασία που δικαίως τον κατηγόρισε ο Λένιν. Χωρίς να είμαι και απολύτος βέβαιως, γιατί αυτή τη στιγμή έχω πολλές δουλειές για να ψάξω ημερομηνίες.
Απλά, για να είναι κάποιος αποστάτης από την προλεταριακή επανάσταση, πρέπει πρώτα να την έχει υπηρετήσει. Και ο Κάουτσκυ πριν τη σοσιαλδημοκρατική του στροφή είχε αφήσει αξιόλογο έργο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Λένιν για να απαντήσει στον Κάουτσκυ, χρησιμοποιεί παλαιότερες τοποθετήσεις και απόψεις του ίδιου του Κάουτσκυ.
Και ένα σχόλειο για τον Τρότσκυ τα σαλάμια και τα κασέρια.
Ας είμαστε πιο σεμνοί, όταν μιλάμε για ανθρώπους που έχουν αφήσει ιστορία για το Κομμουνιστικό Κίνημα. Πέρα της λανθασμένες απόψεις που σαφέστατα είχε ο Τρότσκυ. Πέρα από τα λάθη που έκανε και ήταν χειρότερα από τις απόψεις του, ο Τρότσκυ ήταν μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του Μπολσεβίκικου Κόμματος και επικεφαλής του Κόκκινου Στρατού. Οπότε, παρόλα τα λάθη, της εσφαλμένες αντιλήψεις, αξίζει κάποιος να ρίξει μια ματιά στο έργο του και ας διαφωνίσει.
Και για να μην παρεξηγηθώ, τον Τρότσκυ τον αντιπαθώ σφόδρα. Παρόλα αυτά όμως, κάποια πράγματα καλό είναι να τα αναγνωρίζεις.
Θα πρέπει κάποια στιγμή καθένας να αναρωτιέται για μερικά “φαινόμενα”.
Π.χ. πώς γίνεται και μια σειρά θεωρητικοί, που υποτίθεται ότι είναι εχθροί του συστήματος, να προβάλλονται και να διαφημίζονται περισσότερο κι από τους θεωρητικούς του ίδιου του συστήματος;
Συμφωνώ σε απολυτο βαθμό με τα γραφόμενα του Άρη.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι για δεύτερη φορά δημοσιεύεις Άρη αντίστοιχη τοποθέτηση μετά από δική μου δημοσίευση. Και πραγματικά αρχίζω και προβληματίζομαι.
Μάλλον θα είμαι δυσλεξικός, γιατί με βάση αυτά που ήθελα να γράψω (μετά από το κυνήγι του νυχτοκάματου θέλω να διαβάζω μηνύματα άλλων και όχι να ξεψαχνίζω τα δικά μου), δεν τόνισα για κανένα εχθρό του συστήματος, ούτε μίλησα για τη συνεισφορά κάποιου.
Αρχίζω και προβληματίζομαι, ότι πραγματικά κάποιοι αναζητούν εχθρούς εδώ μέσα. Και πραγματικά λυπάμαι. Λυπάμαι γιατί είπα ότι είναι καλό να μην υποτιμάς ανθρώπους που είναι που έχουν επηρεάσει τη ροή της ιστορίας, άσχετα αν το κάνανε μέσα από λάθη και τελικά ο απολογισμός για την προσφορά τους είναι αρνητικός.
Χαίρομαι πάρα πολύ που εκτός από Λένιν έχω διαβάσει και Ρόζα. Χαίρομαι που εκτός από Στάλιν έχω διαβάσει και Τρότσκυ. Χαίρομαι που εκτός από Μάο τσε Τουγκ έχω διαβάσει κείμενα του ΚΚΣΕ της περιόδου Χρουτσώφ. Χαίρομαι που έχω διαβάσει Χότζα και κείμενα της περιόδου Μπρέζνιεφ. Όπως επίσης χαίρομαι και το επέλεξα να διαβάσω με προσοχή όπως διάβασα τον Δημητρόφ για το φασισμό, να διαβάσω και το “Αγών μου” του Χίτλερ.
Αλλά παρόλα αυτά, ο καθένας διαβάζει ότι του γουστάρει. Αλλά ο χλευασμός σε κείμενα που έχουν αλλάξει τη ροή της ιστορίας δεν αρμόζει. Και ο καθένας θα πρέπει να κρίνεται.
ΥΓ. Θα ήθελα να μην ασχοληθώ ξανά με αυτό το θέμα. Αλλά θα απαντήσω αν καταλάβω ότι υπάρχουν στρεβλώσεις για ακόμη μια φορά σε αυτά που έχω γράψει.:mad:
Ακόμα και να δεχτώ πως εσκεμμένα [ αν και τα sites με τις θέσεις των θεωρητικών είναι πασίγνωστα και αναφέρθηκαν ήδη από προλαλήσαντες ] προβάλλεται η άποψη των μη θεωρητικών, πιστεύει κανείς στα σοβαρά πως η άσκηση κριτικής στο έργο / απόψεις τους δεν καθιστά απαραίτητη - παράλληλα με τα κείμενα των θεωρητικών - και τη μελέτη του έργου των μη θεωρητικών;
Σε διαφορετική περίπτωση, πώς στην ευχή θα γίνει η όποια κριτική και αντιπαράθεση στις θέσεις τους;
Αλλά, ακόμα και εσκεμμένα κάποιος να προτείνει τη βιβλιογραφία των ρεβιζιονιστών, ποιος σοβαρός μελετητής δεν θα ανατρέξει - έστω και από περιέργεια - στη μεθοδολογία των θεωρητικών του είδους;
Ας μην υποτιμάται η νοημοσύνη ενός αναγνώστη, ο οποίος θα ενδιαφερθεί πραγματικά για το συγκεκριμένο αντικείμενο.
:088: Απλά εγώ χαίρομαι περισσότερο, όταν το ποικίλλο διάβασμα συνοδεύεται από αντίστοιχη κριτική άποψη και τελικά διαμόρφωση άποψης, κανείς δε λέει “μη διαβάζετε τα πάντα”…ίσα ίσα… και δεν είναι ζήτημα χλευασμού πιστεύω…κανείς δεν αμφισβητεί την όποια συμβολή κάποιου σε μία συλλογική διαδικασία όπως η επανάσταση, αλλά άλλο αυτό και άλλο οι “στροφές” που έκανε στη ζωή του. Δηλ. έχουμε το δικαίωμα να επιχειρηματολογήσουμε ενάντια στις ιδέες του Τρότσκυ περί οικοδόμησης ανεξάρτητα από τη συμβολή του στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Έχουμε το δικαίωμα να επιχειρηματολογήσουμε ενάντια στην μετέπειτα τακτική του Χότζα, ανεξάρτητα από τη συμβολή του στον αντιφασιστικό αγώνα. Καλά για το Χίτλερ, δε θέλω να πω τίποτα…αλλά έχει σημασία να δούμε το πως οι αστικές δημοκρατίες ήταν παθητικές απέναντι στο Χίτλερ στο μεσοπόλεμο, βρίσκοντας θελκτικότητα σαφώς στην αντικομμουνιστική του ρητορική και προσβλέποντας (γιατί όχι)σε μία ναζιστική εισβολή στην ΕΣΣΔ.
Άλλη μια ενδιαφέρουσα ψηφιακή συλλογή που ισοδυναμεί με 70.000 σελίδες
δωρεάν στη διάθεσή μας, [b][u] εδώ.[/b][/u]
Πρόκειται για τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας , για μια θεματολογία πολύ πολύ ενδιαφέρουσα.
Μια περιήγηση δίνει μια εικόνα των περιεχομένων:
Κατοχή και Αντίσταση (1941-1944)
Εμφύλιος πόλεμος 1946-1949
Κύπρος και κυπριακό ζήτημα (1947-1968)
Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου
Δικτατορία 21ης Απριλίου 1967 και αντιστασιακή δράση
Η μεταπολίτευση… κ.λπ.