Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω.
Νομίζω ότι είναι του Βαμβακάρη. Είναι σωστό;
Γιατί κάπου στα αγαπημένα τραγούδια το είδα να αναφερεται με το Ζαμπέτα. Άλλη εκτέλεση
ίσως; Αν ναι, δεν την έχω ακούσει. Πού μπορω να την βρω;
Πάσα βοήθεια καλοδεχούμενη.
Εχουν γίνει παλιότερα πολλές συζητήσεις για το τραγούδι αυτό. Ερίζουν οι νεότεροι.
Το ΒΑΘΕΙΑ ΣΤΗ ΘΑΛΛΑΣΣΑ ΘΑ ΠΕΣΩ είναι του Ζαμπέτα σε στίχους του Χαράλαμπου Βασιλειάδη με τον Στέλιο Καζαντζίδη και την Καίτη Γκρέυ (HMV AO 5211, το 1954). Γράφτηκε απ΄τον Τσάντα ως “αντίποδας” του Θ’ ΑΝΕΒΩ ΚΑΙ ΘΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΩ ΣΤΟ ΠΙΟ ΨΗΛΟΤΕΡΟ ΒΟΥΝΟ ειδικά για τον Ζαμπέτα -που τον είχε υπό την προστασία του-.
Ο Ζαμπέτας ΠΟΤΕ δεν έχει οικειοποιηθεί άλλων τραγούδια.
Την πρώτη δισκογραφική περίοδο του (1952-1957) αν και του έβαζαν στο δίσκο μόνο το δικό του όνομα -για να παίρνει κανα παραπάνω ψιλό απ’ τα μηχανικά δικαιώματα- στην ΑΕΠΠΙ έβαζε πάντα και το ποσοστό του στιχουργού. (Έχω την τιμή να έχω ξεφυλίσει όλες αυτές τις καρτέλες, τον Αύγουστο του '92, με άδεια του Γενικού κ. Πέτρου Ξανθόπουλου).
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Την περίοδο εκείνη όπου τραγούδαγε ο Στράτος Παγιουμτζής, του έδινε το μισό του ποσοστό (25%), έτσι για ευγνωμοσύνη.
Ο Μάρκος το λάτρευε το τραγούδι και το έλεγε στα πάλκα. Η ηχογράφηση που έχεις είναι του 1961.
Μπορεί να στο βεβαιώσει και ο Στέλιος Βαμβακάρης.
ΥΓ: Γράφω πιο…γρήγορα με το Mozilla ή απλώς βιάζομαι ???
Πράγματι, είναι μια ζωντανή εγγραφή του 1961. Ευχαριστώ Ιωάννα για την ενημερωση.
Θα ψάξω να το βρω και από τον Ζαμπέτα. Αν βρω πρόβλημα θα επανέλθω.
Να ψάξεις να βρεις τον κίτρινο δίσκο της Columbia (αν έχει βγει και σιντι δεν ξέρω) 30 ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ (του 1984-85).
Είναι διπλός και το τραγούδι είναι το Α1.
Το οποίο έγραψε ο Ράνιος σε λάθος στροφές, μάλλον επίτηδες …
Frank, ποιό έγραψε σε λάθος στροφές;
Αυτό του δίσκου;
Δε το διακρίνω.
Αφού η φωνή είναι σωστή (χροιά, αναπνοές κ.λπ.)
Ναι, στο LP είναι μια χαρά όλα. Τι λες Φραγγούλη μας; (Είσαι καλά μπρε; Γιατί, αυτό το …όσο αντέχουμε ακόμα… με τσακίζει …
Πότε θα κατηφορίσεις;
Ρε σεις, χαζομάρες λέω, έχετε απόλυτο δίκιο. Μπερδεύτηκα με την “ρεμπέτικη σερενάτα” …
Το “Βαθεια στη θαλασσα” ειναι ενα εκπληκτικο τραγουδι που με εκανε να αναθεωρησω την αρχικη αρνητικη μου σταση στα “ψυχοπλακωτικα” αργα ζεϊμπεκικα της 8ετιας 1951-1958.
Ο στιχος του παιρνει στοιχεια απο τα δημοτικο -και οχι μονο- και παιζει προκληκτικα με τον πονο και το θανατο οπως τον αντικρυζει καποιος που εχει ζησει στο πετσι του τη θαλασσα και ειναι βαθεια πονεμενος αλλα και βαθεια φιλοσοφημενος.
Οτι ειναι του ΖΑΜΠΕΤΑ και του ΤΣΑΝΤΑ ειναι γνωστο
παρολα αυτα ο ΜΑΡΚΟΣ το ενεταξε στο ρεπερτοριο σαν γνησιος λαικος μουσικος, εκτος απο ολοκληρωμενος συνθετης και στιχουργος και το εκανε σχεδον δικο του, πραγμα που πιστοποιουμε οσοι εχουμε το πολυτιμο βινυλιο απ’του ΒΡΑΝΑ γυρω στα '62.
Το ιδιο κανει και ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ και με αυτο το τραγουδι και αλλα
διαμαντια που επιλεγει να λεει οταν γουσταρει …
(Κουβεντα με το χαρο, Το ξεκρεμασα, Με γυναικες μην τραβιεσαι κ.α.) και αυτο ειναι μια ακομα μαγκια του ρεμπετη και λαικου -με την καθάρια
εννοια- μουσικου που ιδρωνουν την καρεκλα του παλκου !!!
Ο Στέλιος Βαμβακάρης λέει στο “Μ’ αρέσουν καρδιές σαν τη δική μου”:
Οταν ο Μάρκος έπιανε το μπουζούκι να παίξει, καθόμουν σε μια γωνιά και περίμενα ν’ ακούσω το “Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω”…
Έλα βρε Άρη… Κι εγώ για δυο χρόνια -καθημερινά- στο σπίτι του Ζαμπέτα, περίμενα να παίξει μεταξύ άλλων και το “Πίστεψέ με παιχνιδιάρα”. Που μάλιστα το είχε κάνει και μια απίστευτη διασκευή ! Τι σημαίνει αυτό; Ο Ζαμπέτας καθημερινά εκτός απ’ τα δικά του έπαιζε κυρίως Μάρκο, Χατζηχρήστο, Μητσάκη κι αυτά που γούσταρε πολύ.
Το συγκεκριμένο LP κυκλοφόρησε και σε 2 CD, αλλά με 6 τραγούδια λιγότερα, μεταξύ των οποίων και το “Βαθειά στη θάλασσα θα πέσω”!! Δυστυχώς.
Θυμάσαι Ιωάννα τη σχετική “ιστορία”;
Σ.Π.
Το συγκεκριμένο τραγούδι επίσης βρίσκεται και στα CD:
ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ
ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ, ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ
http://www.greekbooks.gr/cd/showCd.asp?ItemCode=025121
και στη σειρά της PANIVAR που βγήκε εδώ και μερικούς μήνες με τις άθλιες ηχογραφήσεις (καλά χάθηκαν οι μήτρες;)
ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑ ΠΕΣΩ
http://www.greekbooks.gr/cd/showCd.asp?ItemCode=103512
:082:Τελικά η τραγουδάρα είναι του Ζαμπέτα; Πάντως στη σελίδα του sealabs δεν αναφέρει κανέναν για συνθέτη
Κρίμα πάντως να μην έχουν τον Ζαμπέτα. Και μόνο γι’ αυτό το τραγούδι έπρεπε να υπάρχει ο Ζαμπέτας στις επιλογές των συνθετών:109:
Πάντως ο Μάρκος το σκίζει στην από '61 ζωντανή εκτέλεση:110:
ΥΓ1: Δεν πιάνω από τί τόνο το παίζουν;
ΥΓ2: Ο μπουζούκαρος που παίζει παπάδες στο βάθος ποιός είναι;
Παίζουν Τατασόπουλος και Τσιμπίδης. Μου το είχε πει ο Βαγγέλης ο Αρναουτάκης όταν για πρώτη φορά έψαχνα τα στοιχεία του τραγουδιού (ξεχνάς επίσης τον Τσάντα).
Ενα απόγευμα που είχα πάει επίσκεψη στο σχωρεμένο τον Τσιμπίδη, τον ρώτησα γι’ αυτό του τραγούδι και έκπληκτος τον άκουσα να λέει:
- Δεν παίζω εγώ.
- Μα, του λέω εγώ, ένας φίλος έχει στοιχεία που λένε ότι παίζεις εσύ…
- Αφού είναι του Ζαμπέτα, γιατί να παίζω εγώ; Ο Γιώργος παίζει.
Λέω στο Βαγγέλη για τη συζήτηση και μου απαντάει:
- Αυτός παίζει αλλά δεν το θυμάται. Εχω την καρτέλα πληρωμής των μουσικών της ηχογράφησης(!)…
Περνάει λίγος καιρός και βγαίνει το βιβλίο της Ιωάννας (“Και η βρόχα έπιπτε στρέι θρου…”). Στο πρώτο κιόλας ξεφύλλισμα πέφτω απάνω στη φράση που λέει ο Ζαμπέτας γι’ αυτό το τραγούδι:
“…έλειπα και δεν παίζω εγώ στο δίσκο. Παίζει ο Τατασόπουλος με κάποιον άλλον που δεν τον θυμάμαι…”
Πήγα την άλλη μέρα καμαρωτός στο σπίτι του Τσιμπίδη και του είπα:
- Ο Ζαμπέτας στο βιβλίο του λέει το και το…
Και απαντάει ο Τσιμπίδης χαλαρά:
- Ε, άμα το λέει ο Γιώργος, έτσι θα 'ναι…
ΥΓ. Οταν θα έχω κοντά μου το όργανο, θα σου πω τον τόνο.
Να ξαναφέρω στο προσκήνιο αυτή την παλιότερη συζήτηση σχετικά με το ποιος είναι ο δημιουργός του συγκλονιστικού αυτού τραγουδιού.
Έχω κάποιους ενδοιασμούς.
- Το τραγούδι αυτό δεν θυμίζει καθόλου το γνωστό, ιδιαίτερο, ύφος που διαμόρφωσε ο Ζ. στα μεταγενέστερα τραγούδια του.
- Πώς διαμόρφωσε αυτό το ιδιαίτερο ύφος, το οποίο θυμίζει ιδιαίτερα Μάρκο, και τέλος πάντων τους παλιούς, και μάλιστα στην αρχή της καριέρας του, το οποίο όμως δεν το συναντάμε και αργότερα στα τραγούδια του;
- Όταν στη δεκαετία του ΄70 κυκλοφόρησε το τραγούδι από το Μάρκο (στην ιστορική ζωντανή ηχογράφηση που έγινε το 1961 στου Βρανά) σε δίσκο, έγραφε ως συνθέτη του τραγουδιού το Βαμβακάρη, όχι το Ζαμπέτα.
Γιατί δεν αντέδρασε, άραγε, τότε ο Ζαμπέτας, εφόσον ήταν δικό του;
Με όλα αυτά καθόλου δεν θέλω να αμφισβητήσω το τεράστιο ταλέντο του Ζ.
Σίγουρα, ήξερε να γράφει επιτυχίες, και μάλιστα μεγάλες.
“Δάνεια” , εξάλλου συνηθιζόταν να γίνονται μεταξύ των δημιουργών και αυτό, ειδικά για τόσο καταξιωμένους, δεν αποτελεί καθόλου μομφή.
Για να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου…
- Το τραγούδι αυτό δεν θυμίζει καθόλου το γνωστό, ιδιαίτερο, ύφος που διαμόρφωσε ο Ζ. στα μεταγενέστερα τραγούδια του.
- Πώς διαμόρφωσε αυτό το ιδιαίτερο ύφος, το οποίο θυμίζει ιδιαίτερα Μάρκο, και τέλος πάντων τους παλιούς, και μάλιστα στην αρχή της καριέρας του, το οποίο όμως δεν το συναντάμε και αργότερα στα τραγούδια του;
Σε αυτά τα δύο εγώ να απαντήσω με την εξής ρητορική αντι-ερώτηση: γιατί άραγε το ύφος των τραγουδιών του Τσιτσάνη, από το 50 και δόθε, ουδεμία σχέση έχουν με αυτά που έγραφε προπολεμικά, πχ “στης μαστούρας τον σκοπό”;
Όσο για το
- Όταν στη δεκαετία του ΄70 κυκλοφόρησε το τραγούδι από το Μάρκο (στην ιστορική ζωντανή ηχογράφηση που έγινε το 1961 στου Βρανά) σε δίσκο, έγραφε ως συνθέτη του τραγουδιού το Βαμβακάρη, όχι το Ζαμπέτα.
Γιατί δεν αντέδρασε, άραγε, τότε ο Ζαμπέτας, εφόσον ήταν δικό του;
Αυτό νομίζω δεν αποτελεί καν ένδειξη. Ούτε ο Παπάζογλου αντιδρούσε όταν χτυπούσαν τραγούδια του άλλοι στο όνομά τους, ούτε λίγα είναι τα τραγούδια του Μάρκου τα οποία εν γνώσει του χτυπήθηκαν σε όνομα άλλων κλπ κλπ κλπ… τα παραδείγματα είναι ατέλειωτα.
Νομίζω Ελένη ότι δίνεις μόνη σου την απάντηση λέγοντας ότι “το τραγούδι δεν μοιάζει με το ύφος που ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΕ ο Ζ. στα τραγούδια του”
Η εποχή που γράφτηκε, αυτός ήταν ο ήχος που κυριαρχούσε, “βαρύς λαϊκός”. Ο Ζ. πες λόγω κλίματος, πες λόγω των εταιριών που μάλλον τέτοιον ήχο θα ζητούσαν ένεκα εμπορικότητας, τέτοιο ήχο έδινε όντας “μικρό όνομα” ακόμα. Θυμίσου και το “Σαν σήμερα σαν σήμερα” με τον Τσαουσάκη. Μετά ανοιξε τα φτερά του και κινήθηκε στον ήχο που τον ικανοποιούσε περισσότερο ή που του έδινε τις επιτυχίες…
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις δεν πήρε τραγούδια άλλων.
Και σεβόταν πολύ τους παλιούς.
Ο Ζαμπέτας σεβόταν τους παλιούς για έναν ιδιαίτερης βαρύτητας λόγο: 'Ηταν ένας ολοκληρωμένος και εμπνευσμένος δημιουργός και δεν είχε ανάγκη κανένανε, κάτι που αποδείχθηκε περίτρανα εκ των υστέρων, αφού συνήθως έτσι συμβαίνει.
Αν με την πρώτη ανάγνωση το τραγούδι δεν μοιάζει για “Ζαμπέτας” μιά φορά, είναι άλλες δέκα οι φορές που το κάνουν να μην μοιάζει για “Μάρκος”.
Οταν πολέμαγα να βγάλω το τραγούδι, διαπίστωσα (χωρίς έκπληξη) ότι τα περισσότερα κόλπα της ταστιέρας είναι σαφώς Ζαμπετικά (*), που μάλιστα προμήνυαν την μετέπειτα πορεία του στη σύνθεση: Μουσική πυκνή και περίτεχνη αλλά στο τέλος απλή, με πολλά ευρήματα αλλά και ιδιαίτερες απαιτήσεις σε φωνητικές ικανότητες.
Ο Μάρκος δεν έγραφε σαν το επίμαχο. Ήταν άλλου τύπου γίγαντας. Φαίνεται όμως ότι το συγκεκριμένο τραγούδι άρεσε του Μάρκου και το έπαιζε. Το ίδιο έκανε και ο Ζαμπέτας με όσα τραγούδια άλλων συνθετών του αρέσανε. Υπάρχουν παραδείγματα όπως “Το διαζύγιο”, για το οποίο κάμποσα χρόνια οι άψαχτοι νομίζανε ότι είναι του Ζαμπέτα (ενώ είναι του Μάρκου).
(*) Με τον ίδιο τρόπο είχα αποδείξει (στον εαυτό μου μιας και δεν είμαι μουσικός δικαστής) την πατρότητα κάποιων “αμφισβητούμενων” τραγουδιών του Τσιτσάνη.
Καταρχήν να πούμε ότι τα στοιχεία του δίσκου του ‘54 είναι ξεκάθαρα: “Γ. Ζαμπέτα - Χ. Βασιλειάδη”.
Ακόμη να πούμε ότι δεν είναι απλώς το δεύτερο τραγούδι του Ζαμπέτα στη δισκογραφία, αλλά είναι και αυτό που τον καθιέρωσε, καθώς -όπως έλεγε και ο ίδιος ο Ζαμπέτας- “όταν σου έλεγε τραγούδι ο Καζαντζίδης γινόσουν αυτόματα συνθέτης”.
Σε κουβέντα που είχα κάποτε με το Στέλιο Βαμβακάρη, μου είπε ότι του πατέρα του άρεσε πολύ να παίζει μερικά συγκεκριμένα τραγούδια άλλων συνθετών, ανάμεσά τους το "Πάνω σ’ ένα βράχο", το “Βαθιά στη θάλασσα” κ.ά.
Επίσης, την εποχή που έγινε η πρώτη κουβέντα στο φόρουμ γι’ αυτό το τραγούδι (πριν 7-8 χρόνια), ρώτησα το Σπύρο Καλφόπουλο:
- Είναι του Μάρκου ή του Ζαμπέτα; Ή μήπως υπήρχε παραδοσιακή μελωδία;
- Του Ζαμπέτα είναι. Σίγουρα.
Και ας σημειωθεί ότι ο Καλφόπουλος λίγο πριν μου είχε πει όχι και τις καλύτερες κουβέντες για το Ζαμπέτα (για κάποιους λόγους δεν τον συμπαθούσε), ενώ απεναντίας θεωρούσε το Μάρκο θεό.