Και ποιος είναι ο σωστός χειρισμός της πένας?
Συγνώμη αν γίνομαι κουραστικός με τις ερωτήσεις
αλλά ένας λόγος που έκανα την εγγραφή στο φόρουμ
ήταν οι πολύτιμες συμβουλές από άτομα που παίζουν εδώ και χρόνια και
μπορώ να ζητήσω τη βοήθεια τους.
Κουρασου και εσυ!!! Πανω δεξια ειναι η αναζητηση. Πληκτρολογησε την λεξη κλειδι (π.χ. πενα) και θα εχεις επιλογη απο σχετικα θεματα.
γνώμη μου είναι ότι δεν υπάρχει σαφής απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση…
Κάποιος πολύ καλός μουσικός τον οποίο θαυμάζω για το παίξιμο του, όταν με είδε να παίζω τζούφια μου είπε παραστατικά ότι η κίνηση του χεριού στην πένα πρέπει να είναι σα να κατεβάζεις θερμόμετρο. Πρέπει να έχει δηλαδή νεύρο. Επίσης στην κίνηση πρέπει να συμμετέχει όλο το χέρι: από τα δάχτυλα μεχρι τον καρπό και το χέρι.
Απ’ ότι κατάλαβα, η στροφή είναι αυτή που δίνει το νεύρο και την καλή πενιά. Αμα παρατηρήσετε κάποιους παίχτες θα δείτε ότι ο αντίχειρας τους κουνιέται, και ο καρπός επίσης στρίβει όταν δεν έχουν γρήγορες φράσεις.
Αυτή η φιλοσοφία μου θύμησε και κάτι από πολεμικές τέχνες. Οπου εκεί το χέρι ή το πόδι φεύγει χαλαρό και με μεγάλη ταχύτητα, πολλές φορές με στροφή και σφίγγει τη στιγμή της πρόσκρουσης. Αυτό είναι και το νόημα της παρομοίωσης με το θερμόμετρο. Το χέρι φεύγει γρήγορα και χαλαρά και σφίγγει στο τέλος.
Κάτι άλλο βασικό που μου είπε είναι ότι όταν παίζουμε με νεύρο στο δεξί με την πένα η πίεση των δαχτύλων στην ταστιέρα πρέπει να είναι τόσο όσο να βγαίνει η νότα. Να μην πιέζουμε δηλαδή τα δάχτυλα παραπάνω απ’ όσο χρειάζεται, να μην επηρεάζονται από την ένταση που παίζει το δεξί.
Φυσικά για να εφαρμοστούν θέλει χρόνια, όπως επίσης πιστεύω ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι, ανάλογα με το κομμάτι και τη φιλοσοφία του παίχτη. Για το ρεμπέτικο όμως, αυτή η φιλοσοφία μου πάει πολύ.
θεωρώ πως η πένα πρέπει να είναι σταθερή, καλά στερεωμένη στο χέρι και ο καρπός να κινείται τόσο ώστε το όργανο να μπορεί να βγάλει την κανονική του ένταση. Από κει και πέρα, το φόρτε και το πιάνο το βγάζεις με μικρή αλλαγή στη δύναμη ή στη γωνία της πέννας. Το νεύρο δεν έχει να κάνει με την ένταση μὀνο. Είναι εύκολο να παίξεις “κοπανητά” αλλά είναι δύσκολο να ακούγεται όμορφο.
μια ερωτηση προς τους εμπειρους παικτες.
το σιγανο παιξιμο δλδ να παιζεις αλλα να ακουγεται πολυ σιγα το οργανο βοηθαει στην ταχυτητα;
Στο 0:33 του βίντεο μπορεί να μου πει κάποιος
ποια δάχτυλα παίζει και με ποια σειρά?
Αν ο δείκτης είναι το 1 και το μικρό το 4, τότε παίζει 3-4-3-1 επαναλαμβανόμενα. Αυτή η αλληλουχία νοτών μπορούν να παιχτούν και με 2-3 αντί 3-4. Για παράδειγμα ο Παπαδόπουλος στο ξεκίνημα του γρήγορου μέρους στο 1:33 του παρακάτω βίντεο, ακόμα πιο χαμηλά όπου οι αποστάσεις των τάστων είναι μεγαλύτερες παίζει με 1-2-3. Τώρα αν τρίτο ή τέταρτο είναι καλύτερο, αυτό έχει ξοδέψει πολύ ηλεκτρονική μελάνη σε ανάλογο θέμα του φόρουμ.
Να σαι καλά Διόνυσε.
Παρεπιμπτόντως ο κ. Παπαδόπουλος είναι εκπληκτικός καλλιτέχνης. Συμφωνώ και εγώ στα λεγόμενα του φίλου Διόνυσου και το είχα παρατηρήσει και εγώ όταν παίζει γρήγορα. Σίγουρα αγαπητοί μου μπορούμε να εισπράξουμε πολλά πράγματα από τους παλιούς
Πράγματι έχει συζητηθεί πολύ. Πάντως, τόσο ο Παπαδόπουλος όσο και άλλοι που σε ανάλογες περιπτώσεις προτιμούν το τρίτο από το τέταρτο δάχτυλο, φαίνεται ότι ακολουθούν τον εξής κανόνα, που νομίζω ότι είναι ο σωστότερος:
Παίζουν το διάστημα τόνος-ημιτόνιο με δάχτυλα 1-2-3 και το διάστημα ημιτόνιο-τόνος με 1-2-4. Πχ αν πρέπει να παίξεις τα τάστα 5-7-8 τότε προτιμάς τα δάχτυλα 1-2-3, ενώ όταν παίξεις τάστα 5-6-8 προτιμάς 1-2-4. Η εξήγηση είναι απλή: το άνοιγμα των δαχτύλων 1 και 2 είναι πιο εύκολο από το άνοιγμα 2 και 3. Στην πρώτη περίπτωση μπορείς να καλύψεις δύο ή και τρία ακόμη τάστα, ενώ στην άλλη ένα και με το ζόρι (βέβαια υπάρχουν κι εξαιρέσεις, έχω δει ας πούμε κάτι βιρτουόζους της ηλεκτρικής κιθάρας που έχουν εξασκηθεί να καλύπτουν απόσταση δύο τάστων με 2ο και 3ο δάχτυλο). Άρα σε απόσταση δύο τάστων αντί για 2ο 3ο δάχτυλο προτιμάς 2ο 4ο. Εκτός αν πας με το 2ο στο 3ο “σουρτά”, πράγμα που το βλέπουμε μεν -και από καλούς παίχτες, ιδίως παλιούς- αλλά δεν είναι και τόσο … δεξιοτεχνικό και οπωσδήποτε για μένα επηρεάζει αρνητικά το ηχητικό αποτέλεσμα.
Εξαιρέσεις υπάρχουν, ανάλογα με τη θέση, την ταχύτητα, την ευκολία του καθενός, το τι πρέπει να παίξεις μετά, αλλά γενικά αυτός ο κανόνας μου φαίνεται ότι ακολουθείται από τους περισσότερους και δίνει τα καλύτερα αποτελέσματα.
Αν το τραγούδι είναι αρκετά γρήγορο το να παίρνεις τις νότες μία μία έχει ηχητική επίπτωση, αν είναι αργό όμως δεν υπάρχει μεγάλη
Είπα φίλε μου ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις ανάλογα και με την ταχύτητα. Πχ σε αργή ταχύτητα και μόνο με τα δυο δάχτυλα (1 και 2) μερικοί παλιοί μια χαρά τα καταφέρνανε. Αλλά οι χαρταετοί και αντίστοιχα κομμάτια σε τέτοιες ταχύτητες και καθαρά δε γίνεται να παιχτούν με δυο δάχτυλα (ούτε με 3 θα 'λεγα εγώ με μικρή επιφύλαξη, γιατί μπορεί κάποιος ικανός “τριδάχτυλος” να με διαψεύσει).
Δημιούργησα ένα Blog με ένα φίλο από τα Γιάννενα που παίζει μπουζούκι. Επειδή δεν θέλω να βγούμε εκτός θέματος περί δαχτυλοθεσίας δείτε το και όποιος θέλει να τοποθετηθεί ας το κάνει στο εδώ.
Eπειδη θελω να ξεκινησω να μαθαινω μπουζουκι,αλλα χωρις δασκαλο εχει να μου προτεινει καποιος ενα καλο βιβλιο για αρχη.Κυριως με ενδιαφερουν οι δρομοι και οι νοτες πανω στο μπουζουκι.Ασκησεις για τα δαχτυλα μου δειχνει και καποιος φιλος και βρισκω και μονος μου.ευχαριστω εκ των προτερων.
Τρίκαλε για αρχή δες εδώ : http://www.kampana.gr/lessons.php?page=1
Επίσης για τους δρόμους δες εδώ:
Θα ήθελα να ακούσω κάποιες γνώμες για το τι μπορεί να φταίει που ‘‘κουτουλάω’’ σε άλλες χορδές,
κατά τη διάρκεια που παίζω κάποιο κομμάτι…
Ακόμα και σε τρέμολο στη ρε ‘‘βρίσκω’’ στη λα.τι κάνω λάθος?
Πολλά μπορεί να φταίνε… έχεις δει εάν φταίει το δεξί ή το αριστερό σου χέρι; Μήπως κοπανάς πολύ; Μήπως η πέννα σου εξέχει πολύ; Μήπως το δεξί σου κάνει πολλή μεγάλη κίνηση για να βγάλει ήχο;
Κάνε το εξής. Ξεχνάς ότι το μπουζούκι έχει τρεις (ή τέσσερις) διπλές χορδές και θεώρησε ότι υπάρχει μόνο μια, η λα. Φέρε την πένα σου (της οποίας μόνο η μύτη να εξέχει λίγο από τα δάχτυλα) να ακουμπάει στη χορδή και τότε βρες την ελάχιστη κίνηση με την ελάχιστη δύναμη την οποία πρέπει να κάνει ο καρπός ώστε να βγει ο ήχος της χορδής σε “φυσική” ένταση. Αυτή η κίνηση φυσιολογικά δεν προκαλεί μετακίνηση της πένας πάνω από μισό εκατοστό πάνω ή κάτω από τη χορδή.
Στη συνέχεια, πάντα σε μια ανοιχτή χορδή, προσπάθησε να παίζεις απλά ρυθμικά σχήματα με χρήση της πένας πάνω κάτω χρησιμοποιώντας την ελάχιστη δύναμη /κίνηση.
Έτσι θα συνηθίσει το δεξί να κινείτει μόνο όσο χρειάζεται και η πέννα δεν θα βρίσκει πουθενά που δεν πρέπει…
Κοίτα π.χ. σε αυτό το βίντεο το δεξί του Κώστα Παπαδόπουλου
Ευχαριστώ Μπάμπη!Να σαι καλά!!