Ο πειραματισμός είναι πάντα δεκτός.Από εκεί και πέρα είναι θέμα γούστου αν αυτό που ακούς θα συνεχίσεις να το ακούς όπως το ήξερες πάντα ή θα ακούς μια νέα εκτέλεση που δεν σου δίνει χρώμα…
Τη συγκεκριμένη ηχογράφηση, πάντως, τη βρίσκω εκπληκτική κυρίως στην ενορχήστρωση και στην επάρκεια των μουσικών. Και δεν πατούν “επί πτωμάτων”, το σέβονται το πρωτότυπό τους. Αυτά, μέχρι το 3:50 περίπου, το υπόλοιπο τμήμα δεν είχε πολλά να πεί.
Τι σόι δίλημμα είναι αυτό; Οι Δάρνακες δεν ήρθαν να εκσυγχρονίσουν το Ελενάκι! Παίζουν αυτό το είδος που μου θυμίζει παλαιοσαββοπουλικό ροκ (Μπάλλο π.χ.) και χρησιμοποιούν και το Ελενάκι ως ένα στοιχείο έμπνευσης. Είτε μας αρέσει είτε όχι (εμένα ναι, αρκετά), μπορούμε πάντα να συνεχίσουμε να το ακούμε όπως ήταν και πριν.
Ηταν λοιπόν σε ένα γλέντι σε σπίτι τι ήταν…Οι μη γνώστες,λαικοί δε, του γλεντιού ήθελαν ΚΑΖΑΤΖΙΔΗ( καλώς ή κακώς υπάρχουν άνθρωποι που ακούνε μόνο ΣΤΕΛΑΡΑ κλπ κλπ). Μέσα στην βαρεμάρα και την ξενέρα του ο κιθαρίστας έπαιξε το γνωστό Riff από tool, οι τύποι άρχισαν να τραγουδάνε το Ελενάκι και όλα τα υπόλοιπα μείναν στην ιστορία. Αυτά λένε οι ίδιοι τουλάχιστον. Και για του λόγου το αληθές