ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΗΛΙΟΣ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΗΝΑ
ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ ΕΥΚΟΛΟ.ΞΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ " ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ ΤΑ ΚΟΝΟΜΟΥΣΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ Τ’ΑΚΟΥΜΠΟΥΣΑ…". ΜΗΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ “ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ” ΑΠ’ ΟΤΙ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ? ΕΠΙΣΗΣ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΠΟΙΟΥ ΣΥΝΘΕΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΒΡΩ
Γεια σου Γιάννη.
Το τραγουδι είναι ο ‘‘Παπατζής’’ του Βαγγέλη Παπάζογλου και το τραγούδησε ο Στελλάκης Περπινιάδης (τουλάχιστον αυτήν την εκτέλεση γνωρίζω).
ναι ο παπατζης σωστα του Β.Παπαζογλου…
αντε πυκνωνουμε στο φορουμ οσοι εχουμε εδρα Κομοτηνη. αντε για καμια πενια φιλαρακι, τα λεμε…
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΑΣ. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΙΣΑΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ( ΧΗΜ /ΜΗΧ ) ΚΙ ΕΣΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗΣ. ΤΙ ΝΑ ΠΩ…
Καλως όρισες Γιάννη.Το τραγούδι που ψάχνεις,αλλά και πολλά άλλα μπορεις να τα βρεις στο
rebetiko.sealabs.net
Αδερφάκι μου έτσι και μου πείς ότι μιλάς για τον Σκέντζο στην Πάτρα (βλέπε στο προφίλ του μέλους) πα να πεί ότι σπούδασες στην Πάτρα άρα έχουμε ένα ακόμα κοινό. Μόλις ήμουνα έτοιμος να την πέσω για ύπνο αλλά μου ξύπνησες γλυκές αναμνήσεις. Βέβαια απ’οτι είδα εισαι μικρότερος μου και δεν τρακαριστήκαμε εκεί (έφυγα από την Πάτρα το 1997). Ο Σκέτζος ήτανε παλιά το μοναδικό μπαράκι στον κόσμο με ρεμπέτικη μουσική. Ένα στενόμακρο πράγμα, το τζάκι να καίει, είχε καθαρά και φθηνά ποτά, πουλούσε τσιγάρα, άνοιγε μετά τις δυο και ήτανε το στέκι των μουσικών. Θυμάμαι αφού τελειώναμε από ένα κουτουκάκι που παίζαμε, καταλήγαμε εκεί και καθότι οικονομικά στριμωγμένος και χωρίς μεταφορικό μέσο έφευγα κατά τις επτάμιση οχτώ η ώρα το πρωί για το σπίτι στα Μποζαίτικα με το λεωφορείο. Δέσποζε βέβαια το τζουκ μπόξ με τα σαραπενταράκια που δεν ήταν διακοσμητικό. Πολλά ξημερώματα κατέληγαν να παίζουν οι πέλάτες μουσικοί για την πάρτη τους και γινόταν το έλα να δεις. Το καιρό του Παπαθεμελή με το αυστηρό ωράριο χτύπαγες το κουδούνι, σε έκοβε ο Σκέντζος από το ματάκι και έμπαινες μέσα από την καβατζωμένη πόρτα όπως τον καιρό της ποτοαπαγόρευσης στο Αμέρικα. Ιστορικές εποχές. Λίγο πριν φύγω από Πάτρα με την άνθηση των ρεμπετάδικων από μπαράκι μετατράπηκε σε ρεμπετάδικο για την κονόμα.
Α ρε μπαγάσα τι μου θύμησες; Τέτοιο μέρος δεν πρόκειται να υπάρξει ξανά ποτέ και πουθενά!!!
Το 88-90 το πρόλαβα καφενείο με παραστάσεις Καραγκιόζη στο πίσω μέρος.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΚΕΝΤΖΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΟΥ ΜΕΝΕΙ ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ. ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΗΜΟΥΝΑ ΕΚΕΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΛΕΣ. ΔΕΝ ΛΕΩ, ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΑΛΛΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΕΓΙΝΕ ΜΟΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΦΟΙΤΗΤΡΙΟΥΛΑ ΠΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΕΙΤΕ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΕΙΤΕ ΟΧΙ ΤΟ ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ ΜΕ ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΝΕΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ Η ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΒΡΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ. ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΣΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟ ΤΖΟΥΚ ΜΠΟΞ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΑΡΓΗΣΑ ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ Ο ΣΚΕΝΤΖΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 2. ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΥΠΑ ΑΝ ΚΑΙ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕΡΙΚΑ ΩΡΑΙΑ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙΑ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΒΑΡΙΑ ΟΥΤΕ ΨΑΓΜΕΝΑ. ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΠΑΙΞΩ ΚΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ ΚΑΝΑ 2 ΦΟΡΕΣ ΟΠΩΣ ΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΚΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΛΛΗ ΑΙΣΘΗΣΗ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΛΙΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ, ΠΟΥ ΝΟΣΤΑΛΓΩ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ
Γεια σου ρε Φραγκίσκο.
Ομολογώ πως αυτά που λες εγω δεν τα πρόλαβα και πάνω που άρχισα και γω να αισθάνομαι βετεράνος βρέθηκε και άλλος πιο παλιός εδώ μέσα.
Φαντάζομαι πως και εσύ ήσουνα φοιτητής εκεί. Τι σχολή αλήθεια;
Γιάννη,
τελείωσα την σχολή το φθινόπωρο του 1997 και έφυγα φαντάρος. Ξαναγύρισα στην Πάτρα την πρωταπριλιά του 1999 για να ορκιστώ (συμβολική ημέρα) και η Πάτρα που αντικρυσα δεν είχε καμία σχέση με την Πάτρα που ήξερα και απογοητεύτηκα πλήρως. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο άλλαξε (κυρίλεψε και φλώρεψε) η πόλη και ειδικά η φοιτητική ζωή στην Πάτρα. Βέβαια μπορεί απλά να γερνάω και να αναπολώ το παρελθόν.
Μαθηματικό, 1984-1989 και 1991-1995 για διδακτορικό στο ΧημΜηχ
Καλημέρα
Φραγκίσκο βλέπω κι εσύ μια από τα ίδια. Εκεί στην Πάτρα κι εσύ ε? Αν δεν κάνω λάθος χρησιμοποίησα ένα βιβλίο σου της Fortran.Σωστά?
Σωστά.
Ρε Φραγκίσκο, στον Δάσιο ήσουνα;
Θυμάμαι αμυδρά εναν ψηλό με γυαλιά μη μου πεις πως ήσουνα εσύ;
Πάντως από την πρώτη στιγμή το όνομα σου μου φαινότανε οικείο και δεν μπορούσα να καταλάβω από που. Άσε που αν είσαι αυτός που θυμάμαι με είχες κόψει στις διαφορικές.
Πράγματι, είναι μικρός ο κόσμος.
ΥΓ
Συγνώμη από τους υπόλοιπους για το προσωπικό μπλα μπλα.