Ψάχνω να βρω τραγούδια οι κομμάτια οργανικά σε cd η στο διαδίχτυο όπου παίζει ο Θύμιος Στούραïτις. Κανένας από σας μπορεί να με πληροφόρηση;
Μιχάλη, ο Στουραΐτης είναι εν ενεργεία μουσικός, οπότε μάλλον δύσκολο να βρεις κάτι δικό του στα “γνωστά” sites. Αναφέρομαι σε αυτά που νομίζω έχεις στο νου σου κι εσύ, δηλαδή τραγούδια και “σόλο” δικά του, και κάποιες ηχογραφήσεις ρεμπέτικων που έχει κάνει εδώ και μερικά χρόνια. Δεν ξέρω τί δυνατότητες υπάρχουν να παραγγείλεις τα συγκεκριμένα cd από το εξωτερικό.
Ίσως είναι πιο εύκολο να τον ακούσεις σε παλιότερες ηχογραφήσεις κάποιων γνωστών λαϊκών: τα χνάρια, το αγριολούλουδο, το μέρτικό μου απ’τη χαρά, όταν μεθάει ο άνθρωπος, κάψε-κάψε με τον Καζαντζίδη, να’τανε το '21 με τον γιο του Νταράλα, καθισμένος στο απέναντι παγκάκι με τον Πάριο, έχω μια αρραβωνιάρα με τον Βοσκόπουλο κλπ.
Μιχάλη, μπορείς να παραγγείλεις cd του Στουραίτη απο εδώ:
http://www.studio52.gr/greek/STOURAITIS_THYMIOS.htm
Καθώς και απο εδώ αν επιθυμείς να ακούσεις Καίτη Ντάλη απο τη συνεργασία της με τον Στουραίτη στη “Πλατεία Βικτωρίας”.
http://www.musical.gr/cddetails.scr?gui_language=2&CD_code=5202846543627
Το καινούργιο του cd το “Στραντιβάριους” αν δεν κάνω λάθος δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα.
[left]Αυτό με την Καίτη Ντάλη το έχει ακούσει κανένας;
Ενδιαφέρον το βλέπω μόνο που “φοβάμαι”.
Οχι τα 20 ευρούδια αλλά το ότι γίνω ένα μάτσο χάλια αν πέσω ξανά σε φόλα.
[/left]
Τα παίρνω όλα πίσω!
Η “Ντάλη” είναι η “κυρία Καίτη” της Πλ. Βικτωρίας!
Δεν ήξερα το επώνυμο γμτ.
Είναι μαθηματικά αδύνατον να έχει γίνει φόλα με την κυρία Καίτη.
Κορυφαία (πολυ βαρυά) φωνή.
Ψαγμένο αστικολαϊκό - Αθηναϊκό - ρεπερτόριο.
Λαϊκή δύναμη.
Εχει και συνεργασία (CD) με Ξαρχάκο που έγραψε εποχή. Λέγεται “(μπλα-μπλα) με την Κυρία Καίτη” δεν θυμάμαι λεπτομέρειες. Θα ψάξω τα ντουλάπια.
Μπράβο kyriaki
“Η κυρία Καίτη κι εγώ”
http://www.musical.gr/cddetails.scr?gui_language=2&CD_code=2201153582
( Επιλογή τραγουδιών-διασκευές-ενορχήστρωση και ιδέα του Σταύρου Ξαρχάκου. Στο δίσκο παίζουν: Μανώλης Πάππος: μπουζούκι, Ηρακλής Ζιάκας: μπουζούκι, Διαμαντής Σιδερίδης: μπαγλαμά-τζουρά, Νίκος Σαμπαζιώτης: κιθάρα, Βασίλης Δρογκάρης: ακορντεόν, Θανάσης Σοφράς: μπάσο, Αχιλλέας Γουάστορ: πιάνο, Ισίδωρος Σιδερης και Αγγελος Λιακάκης: τσέλο)
ΥΓ1: Κι ήμουνα έτοιμη να σε “πω”…δυο Νταλικές (και νταλίκες) κουβέντες !!!
ΥΓ2: Είχα την τύχη να πάω και 3 μέρες στην ηχογράφηση !!! :085:
“Η Στελλα η Σμυρνια” τι γυρευει στο cd Της Νταλη ρε παιδια ;;
Το καποτε (τ)σουξέ του Σφακιανακη δεν ειναι αυτο ;;
Πάλι χαράματα ξυπνάς με δάκρυα στα μάτια σου
το ίδιο όνειρο μου λες το είδες πάλι χτες
άκου πως κάνει ο αργιλές που πίνει τα κομμάτια σου
άκου πως παίζει ο μπαγλαμάς πάνω απ’ τις σκεπές
Καβάλησες τη μουσική και πέρασες τη θάλασσα
Ύστερα μέσα σε μι’ αυλή κατέβηκες αργά
Ο γέρος σου μια γωνιά, σε φώναζε αντάρτισσα
Κι η μάνα σου έλεγε “Ποτέ μην ξαναφύγεις πια!”
Θα σε περνάνε για τρελή [i]
που θες να πας στο Αϊβαλί
ρεμπέτικα να τραγουδήσεις
Θα σου κολλήσουν ρετσινιά
Θα λένε “Η Στέλλα η Σμυρνιά
απ’ το χασίσι έχει κολλήσει”[/i]
Ύστερα σ’ ένα φορτηγό κουβάλαγες την προίκα σου
που φύλαγες μια ζωή για κείνη τη στιγμή
Που 'ναι κορίτσι μου γλυκό η ομορφιά κι η γλύκα σου;
Τώρα η δικιά σου η φωνή κατάντησε κραυγή
Τα έβαλες με το Θεό για τον ντουνιά τον άπονο
που κάνανε τη γειτονιά καμένο μαγαζί
Στο ένα χέρι τον τζουρά στα μάτια το παράπονο
Να αναρρωτιέσαι πια “Κανείς να ζει ή να μη ζει;”
του Γιώργου Μουκίδη.
…άλλο να το ακούς απο τη Ντάλη και άλλο απο το Σφακιανάκη.
Ο Σφακιανάκης εχει τραγουδήσει και Ξυλούρη, και τι έγινε…
μήπως χάσαν την αξία τους τα τραγούδια?
Αν και καθιστή, η Κυριακή εμίλησε ορθά! :019:
Εμ βέβαια ρε Γιώργη, έτσι είναι. Κι ο lepas έχει “τραγουδήσει” Τσιατσάνη. Τί να κάνομε δηλαδή; :082:
Κυριακη … και σε ειχα συμπαθησει …
(πλακα κανω)
Ο Μουκιδης ειναι ομως Μουκιδης !! Χρονια στα μοντερνολαικο του κιλου !!
Εχει γραψει ενα -τουλαχιστον- καλο ελαφρο εως ελαφρολαικο (γιατι εχει λιγο μπουζουκι) που λεει παλι ο notis αυτο το : Και δεν μπορω να σε ξεχασω δεν μπορω - εντιμο ως προς τις προθεσεις και μαλλον βιωματικο ! το οποιο στην κατηγορια του ειναι συμπαθητικο …
Απο κει και περα οταν καποιος εξαργυρωνει το οποιο ταλεντο του στην εφημερη επιτυχια και στα αναλωσιμα (τ)σουξε της νεοελληνικης μουσικης βιομηχανιας, που ξεκινησαν μαγαζακια τοσοδουλικα και οι Τσιτσανηδες, Μητσακηδες, Καζαντζιδηδες, Θεοδωρακηδες, Ξαρχακοι, Ακ.Πανου, Ρασουληδες κλπ τα κανανε πολυροφα συγκροτηματα και μπαινεις στο τριπ του καθε ψωνισμενου παραγωγου που νομισε οτι εγινε μουσικος ή μαεστρος ή καθοδηγητης του γουστου του νεοελληνα και να φτιαχνεις τραγουδια κομμενα και ραμμενα στα γουστα τους και ετσι ωστε να μοιαζουν στην τελευταια επιτυχια του διδύμου Χρυσοβεργης-Γιατρας ευχαριστω δεν θα παρω !!
Τι να μου πει ο Μουκιδης για τη Σμυρνη ;; Τι βιωματα εχει το παιδι και αν ειχε μια ανυσηχη οπτικη οπως αχνοφαινεται, πουντος απο κει και περα ;; Πως αυτος ο πονος -αν υπαρχει οντως- περασε στο εργο του ;;
Αυτα επι του παροντος κατα τα αλλα συνεχιζω να σε θεωρω, μαγγιωρα Κυριακη !!
Πανο θα σου 'βγαζα κιτρινη, αλλα σε δικαιολογω εκει στα ξενα πατριωτακι !!
Φίλε Γιώργη, σ’ αγαπάω - σ’ εκτιμάω αλλά είσαι άδικος. Η κυρία Ντάλη είναι δύναμις. Πρόκειται για σημαντικό εκπρόσωπο ενός ολόκληρου μουσικού κόσμου που συνοψίζεται στη φράση αστικό - λαϊκό που υπάρχει (γαμώ το κέρατό μου) και υπηρετείται ακόμα.
Παρέχω στίχους:
Η ΕΝΟΧΗ
του Κώστα Κινδύνη
σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου (χιτζαζκιάρ από Re- ζεϊμπέκικο)
το λέει η κα Καίτη Ντάλη
Περίμενες, να σε χτυπήσ' η μοίρα
Περίμενες, στο δρόμο να βρεθείς
Για να με θυμηθείς, εμένανε που πήρα
για χάρη σου, για χάρη σου
το δρόμο της ντροπής
για χάρη σου, για χάρη σου
το δρόμο της ντροπής!
Θα πρέπει πρώτα, να πεθάνω για να 'ρθεις
και να ζητήσεις, απ’ το τάφο μου συγνώμη
από ανθρώπους, και θεό κι αν δικαστείς
για μένα θα’ σαι η ένοχη, η ένοχη ακόμη
για μένα θα’ σαι η ένοχη, η ένοχη ακόμη!
Με άφησες, στη πίκρα να γεράσω
κι εσύ τη πόρτα, τώρα, μου χτυπάς
και λες πως μ’ αγαπάς, και θέλεις να ξεχάσω
πως ήσουν της, πως ήσουν της, ζωής μου ο φονιάς
πως ήσουν της, πως ήσουν της, ζωής μου ο φονιάς!
Θα πρέπει πρώτα, να πεθάνω, για να 'ρθεις
και να ζητήσεις, απ’ το τάφο μου συγνώμη!
Από ανθρώπους, και θεό κι αν δικαστείς
για μένα θα’ σαι η ένοχη, η ένοχη ακόμη,
για μένα θα’ σαι η ένοχη, η ένοχη ακόμη!
Αμ’ το άλλο:
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΩΡΕΣ
(των ίδιων)
Αυτές οι ώρες της αμαρτίας
απ’ τα μεσάνυχτα μετράν
απ’ τα χαράματα τα φώτα τα σβηστά
αυτές οι ώρες της παράνομης λατρείας.
Δεν την ορίζεις πια την ιστορία σου
σε παίζουνε στα ζάρια οι στιγμές
Απ’ τα μεσάνυχτα μετρά η αδυναμία σου
σου παίρνει τη ζωή σου δυο φορές.
Απ’ τα μεσάνυχτα μετρά η αμφιβολία σου
σε κάνουν απ’ τη ζήλια σου να κλαις.
Αυτές τις νύχτες της απιστίας
ζεις με το λάθος σου αγκαλιά
αυτές τις ώρες τις πληρώνεις ακριβά
με τα παράνομα φιλιά της αμαρτίας.
Δεν την ορίζεις πια την ιστορία σου
σε παίζουνε στα ζάρια οι στιγμές
Απ’ τα μεσάνυχτα μετρά η αδυναμία σου
σου παίρνει τη ζωή σου δυο φορές.
Απ’ τα μεσάνυχτα μετρά η αμφιβολία σου
σε κάνουν απ’ τη ζήλια σου να κλαις.
(e-mail me για τις λεπτομέρειες)
Δεν το συζητάμε. Μιλάμε για έναν καλό δίσκο.
Ας όψονται τα ραδιόφωνα που τον παίζουν συνέχεια… (όχι το δίσκο πάντως)
Και άλλο ένα με φανταστικούς στίχους από το ίδιο cd, στίχοι Κ. Κινδύνη, μουσική Στ. Ξαρχάκου:
"Κιλκίς"
"Κάτι φαντάρια στο Κιλκίς που παίρνουν άδεια
τα σαββατόβραδα τα σβήνουν στο ρακί
Κι εσύ κοιτάζεις για να δεις το πόσο άδεια
πόσο θλιμμένη ξημερώνει η Κυριακή.
Οποιος φαντάρος και να’ ρθει σου φέρνει χιόνι
και σε παγώνει πριν προλάβεις να του πεις
πόσο κοστίζει στη ζωή το να ‘σαι μόνη
να’ σαι γκαρσόνα στην ταβέρνα του Κιλκίς.
Κι έτσι ντυμένη αναστενάζεις μεσ’ τα μαύρα
πίσω απ΄τον πάγκο της ταβέρνας κι απορείς
για τα φαντάρια που χωρίς να πάρουν γράμμα
όλο κερνάν τον ταχυδρόμο του Κιλκίς".