#86:
1)Θεωρώ αυτονοήτως ελάχιστο προαπαιτούμενο κάθε σχετικής συζήτησης τη λήψη υπόψη όλων των πληροφοριών που μπορούμε να συγκεντρώσουμε για το θέμα που μας απασχολεί (:«απαγορεύτηκε ή όχι αυτό το τραγούδι του Τσιτσάνη;»). Από εκεί και μετά, όμως, προβαίνουμε σε κριτική αποτίμηση των «πηγών»: υποβάλλουμε ό,τι μαζέψαμε στη σχετική βάσανο, αξιολογώντας το από άποψη σχετικότητας, εγκυρότητας, αξιοπιστίας, αντιπροσωπευτικότητας κλπ κλπ, προκειμένου να καταδειχθούν η αξία του και τα όριά του, με συγκρίσεις/διασταυρώσεις, ώστε αναλόγως να επιβεβαιώσουμε ή να απορρίψουμε ή να τροποποιήσουμε τις εκάστοτε τοποθετήσεις και επιχειρήματα που έχουν παρουσιαστεί σε μια δεδομένη συζήτηση, προκειμένου να διαφωτίσουμε -ει δυνατόν εντελώς- το αντικείμενο της συζήτησης.
2)Θεωρώ ότι κατέδειξα πως όλες οι αναφορές στην απαγόρευση του τραγουδιού είναι εσφαλμένες, είτε συσχετίζονται με τον «Υπομονητικό» είτε όχι, είτε προέρχονται από ρεμπετολόγους είτε από «μάρτυρες» είτε από έτερους αντιγραφείς.
Επαναλαμβάνω πάντως και αποσαφηνίζω: η «ρεμπετολογική» σύγχυση με τον «Υπομονητικό» αφορά τους κάτωθι: (Π. Κουνάδης,«Γεια σου περήφανη και αθάνατη εργατιά−μια διαδρομή στο κοινωνικό εργατικό τραγούδι», εκδ. ΓΣΕΕ 2000: σελ. 217) –(Θ. Αναστασίου, «Βασίλης Τσιτσάνης-Άπαντα», εκδ. Λαϊκό Τραγούδι 2004: σελ. 141 )-(Γ. Αλεξάτος, «Το τραγούδι των ηττημένων», εκδ. Γειτονιές του Κόσμου 2006: σελ. 58) – (Σ. Πάπιστας,«Το αστικό τραγούδι στα πέτρινα χρόνια, 1940-1949», εκδ. οίκος αδελφών Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 2007: σελ. 753)
Όλοι οι άλλοι, ρεμπετολόγοι (Γεωργιάδης, Χατζηδουλής) και μη («μάρτυρες», διαδικτυακοί αντιγραφείς και πλήθος κόσμου) ΑΠΟΦΑΙΝΟΝΤΑΙ, χωρίς να παρέχουν την παραμικρή απόδειξη των λεγομένων τους, ότι το τραγούδι απαγορεύτηκε και σπάγανε λυσσωδώς τους δίσκους. Κάποιοι πάντως και από αυτούς (ή οι περισσότεροι) ισχυρίζονται ότι μπήκε στη λίστα του 1950 ή του 1951 (π.χ. Χατζηδουλής), οπότε ξαναγυρνάμε πάλι από την πίσω πόρτα στον «Υπομονητικό» (διότι αυτόν τον έρμο βλέπουμε στη λίστα…). Ο κύκλος είναι φαύλος…
3)Ευχαρίστως να συζητήσουμε κάποτε για το μεταξικό καθεστώς σχετικά με το ρεμπέτικο (και εξ άπαντος για το αριστερό «καθεστώς» σχετικά με το ρεμπέτικο), αλλά τώρα συζητούμε για τραγούδι του 1948: παράκληση και πάλι να μη μετατοπίζεται η συζήτηση.
4)Η προτελευταία αναφορά του #86 σε δημοσίευμα από τον Τύπο, προσθέτει απλώς μία ακόμη αναπαραγωγή της «πληροφορίας» ότι το τραγούδι απαγορεύτηκε, χωρίς να παρέχει την παραμικρή τεκμηρίωση, οπότε δεν λαμβάνεται υπόψη, από εμένα τουλάχιστον. Εκτός και εάν θεωρείται ότι συνιστά επιχείρημα η αριθμητική συγκομιδή ατεκμηρίωτων αποφάνσεων, προκειμένου η έλλογη υποστήριξη μιας θέσης να υποκατασταθεί από την ποσοτικοποιημένη α-λογία…
5)Η τελευταία αναφορά που μας προσκομίζει το #86 είναι ανώνυμη, ως μη όφειλε, ωστόσο από μια πρόχειρη αναζήτηση είδα, εάν δεν κάνω κανένα φρικαλέο λάθος (για το οποίο ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη), ότι το κείμενο ανήκει στο μέλος Peven. Εάν πράγματι έτσι έχουν τα πράγματα, θα ήθελα να μας πει ο ίδιος από πού έχει αντλήσει την πληροφορία (κι ενημερώνει και το κοινό του You Tube) ότι το τραγούδι που συζητάμε «μπήκε στον κατάλογο των απαγορευμένων του 1951».
- Στο #76, προσκομίστηκε ως επιπρόσθετος «μάρτυρας» της απαγόρευσης του τραγουδιού ο Καζαντζίδης, στο καινούργιο βιβλίο που κυκλοφόρησε. Παρακαλώ την Ελένη να καταθέσει το συγκεκριμένο παράθεμα (εννοείται ότι όφειλε να το είχε ήδη κάνει), διότι πολύ πιθανόν να μου διέφυγε κατά την πολύ πρόχειρη ανάγνωση του βιβλίου. Αυτό που διαβάζω στη σελ. 44 είναι μια σκηνή που διαδραματίζεται τον Οκτώβριο 1949 όπου ο Στελάρας κάθεται σπίτι και γρατζουνάει την κιθάρα του και τότε «Από μακριά ακουγόταν η λατέρνα που έπαιζε το τραγούδι Κάνε λιγάκι υπομονή […] Πατώντας στις νότες της λατέρνας, έπαιζα και τραγουδούσα το τραγούδι της λατέρνας. Ήταν ένα δυνατό κομμάτι του Τσιτσάνη, είχε κυκλοφορήσει πρόσφατα».
7)Το τελευταίο επιχείρημα που έχει εισαχθεί στη συζήτηση είναι το περιώνυμο «καθεστώς αυθαιρεσίας» του τότε. Πάει καλά, αλλά επαναθέτω τα προκύπτοντα ερωτήματα: εάν το τραγούδι απαγορεύτηκε «κανονικά και με τον νόμο», όπως τα άλλα 2 του Τσιτσάνη (που και στη μαύρη λίστα βρίσκονται με το ονοματάκι τους, αλλά και ο δημιουργός τους βεβαιώνει της λίστας το αληθές), πού είναι το ονοματάκι του στη μαύρη λίστα και γιατί δεν το συγκαταριθμεί στα απαγορευμένα ο Τσιτσάνης; Είναι ποτέ νοητό να υποθέσουμε ότι δεν θα έσπευδε από την πρώτη στιγμή να το μνημονεύσει υπερηφάνως πλάι στα άλλα δύο (και για το ονόρε, αν μη τι άλλο); Εάν, πάλι, δεν απαγορεύτηκε μεν επισήμως, αλλά όπου το πετυχαίνανε μονάχο το τραγούδι οι χωροφυλάκοι το σπάγανε στο ξύλο και το «κυνηγούσανε ατύπως» ένεκα το «καθεστώς αυθαιρεσίας», πώς και πάλι ο Τσιτσάνης ποτέ δεν μνημόνευσε τέτοια άδικη και παράνομη κακομεταχείριση του δίσκου του; Τι είχε να φοβηθεί το 1972 ή το 1980;
Αλλά, όπως και να έχει το πράγμα με το ενδεχόμενο του άτυπου κυνηγητού από το «καθεστώς αυθαιρεσίας, είχα μείνει με τη βεβαιότητα ότι το ζήτημα που έβαλα δεν ήταν αυτό, αλλά εάν το τραγούδι απαγορεύτηκε ή όχι (υποστηρίζοντας το δεύτερο). Θα παρακαλούσα να μείνουμε σε αυτό. Μόλις (και εάν) καταλήξουμε στο υπό συζήτηση θέμα που άνοιξα, μετά, όσοι θέλουν, ας συζητήσουν και το άλλο.
Είναι όμως άλλο από αυτό που έθεσα, μη γελιόμαστε…