“Πρεπει να χτισω ενα τζαμι
για ολα τα ντερβισια
και με … πολιτικο
να΄ρχονται τα κοριτσια”
Τι λεει ο Μαρκος, ρε παιδια, σε κεινο το σημειο;
…και με τουπέ πολίτικο,
να΄ρχονται τα κορίτσια.
Σταυρουλα νομιζω εδω κανεις λαθος …
Εγω το ξερω τωρα χρονια " κουμπέ πολιτικο"
κουμπές = θόλος - θολος στο τζαμι εχει νοημα και δη πολίτικος, οπως τα τζαμια της Πόλης (που ακολουθησαν εννοειται τη Βυζαντινη τεχνοτροπια με τους θολους)
Το τραγουδι αυτο εχει περασει στο λαϊκο ρεπερτοριο τωρα και δεκαετιες, απο την εκτελεση του Νικολαϊδη κυριως και καποιοι τραγουδιστες λενε “κουμπέ” ενω οι πιο πολλοι λένε “μπουφέ” !!
Βγαλτε συμπερασμα …
… και με μπουφε πολίτικο (δλδ να εχει μπουφε το τζαμι)… να ρχονατι τα κοριτσια.
Ο Κουνάδης λέει “κουμπέ” αλλά βάζει σε παρένθεση και ένα εναλλακτικό “μπουφέ”. Διαλέγετε. Το να πηγαίνουμε με τη λογική δεν έχει και τόσο νόημα: δηλαδή αν έχει πολίτικο κουμπέ το τζαμί, θα έρχονται τα κορίτσια αλλοιώς, με κουμπέ τύπου Μέκκας ή Βαγδάτης ούτε θηλυκό κουνούπι δεν θα πατήσει; Άσε που εμφανίζεται “προοδευτικός” ο Μάρκος, να δέχεται και κορίτσια στο τζαμί του και να τους έχει και μπουφέ για την υπογλυκαιμία. Μπουφετζής πάντως, δεν προβλέπεται, ούτε και Οτζακτζής. Σωστά, τζαμί είναι, όχι τεκές.
Ο Στέλιος Βαμβακάρης (νομίζω ο πλέον αξιόπιστος, αφού οπωσδήποτε έχει χειρόγραφα του Μάρκου)στην εκτέλεση του τραγουδιού στο μέγαρο μουσικής με το Νταλάρα, λέει … “τουπέ”. Επίσης και σε εκτέλεση με το Τρίο Μπελκάντο που έχω, ακούγεται καθαρά η λέξη “τουπέ”.
Τη λέξη χρησιμοποιούσε η γιαγιά μου πολύ και νομίζω ότι σημαίνει “ύφος, αέρα, στήσιμο”.
Π.χ. Με τουπέ υπουργού, με τουπέ σταρ κλπ.
Εδώ με αέρα πολίτικο που υποθέτω θα σήμαινε κάτι την εποχή εκείνη.
Το σκέφτηκα, αμπάτη, αλλά δεν έβγαζα νόημα… Εγώ “τουπέ” ακούω. :230:
Εγώ για μπουφέ το καταλαβαίνω , έτσι από διαίσθηση, όσες φορές κι αν το άκουσα δεν κατάλαβα τι λέει.
Βρε παιδια, κι εμενα μου φαίνεται σα να λεει “κουμπε” το τραγουδι. Ομως η εκδοχη με το “τουπε” κολλαει καλυτερα νοηματικα. Ποιος ξερει, μπορει να ειχε τραβηξει τιποτα ο ανθρωπος και μπερδεψε τα λογια. Πρωτη φορα θα είναι;
Εγώ θα παραθέσω στη συζήτηση τους αυθεντικούς στίχους του Μάρκου, όπως τους αντέγραψα από ιδιόχειρό του έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο (ο Θεός να το κάνει…) μουσείο του Μάρκου Βαμβακάρη, που βρίσκεται στην Απάνω Χώρα της Σύρας (καλό θα ήταν να περνούσαμε όλοι μια βολτίτσα από κει ν’ ανάβαμε και κανένα “κεράκι”!!!):
Αν μ’ αξιώσει ο Θεός λεφτά και αποχτήσω
θ’ αγόραζα ένα κότερο τον κόσμο να γυρίσω.
Θα ξόδευα θα γλένταγα μα και θα συμπονούσα
κι όσους φτωχούς θα γνώριζα θα τους εβοηθούσα.
Κάνε καλό βρε άνθρωπε στον κόσμο όσο ζήσεις
γιατί θε νά ‘ρθει μια στιγμή που εδώ θε να τ’ αφήσεις.
Τι να τα κάνεις τα λεφτά όσα και ν’ αποχτήσεις
κομπόδεμα σαν τα κρατάς και δεν θα τα γλεντήσεις.
Αυτά… :109:
Οταν λεει “πολίτικο κουμπέ” εννοει, σαν τους τρούλους της Αγιας Σοφιας και των τζαμιών που ειναι αντιγραφα της, διεσπαρμενα σε ολη την Πολη. Στο τραγούδι “Σαν τα μαρμαρα της πολης” συνανταμε τη λεξη κουμπές ή κουπές και υπαρχει η συσχετιση Πολη-Αγια Σοφια-Κου(μ)πές, αντιγραφω απο το kithara.vu
Σαν τα μάρμαρα της Πόλης, αμάν, αμάν, ωχ αμάν ] 2x
που 'ναι στην Αγιά-, που 'ναι στην Αγιά-Σοφιά ] 2x
Έτσι τα 'χεις ταιριασμένα, αμάν, αμάν, ωχ αμάν ] 2x
μάτια φρύδια και, μάτια φρύδια και μαλλιά ] 2x
Τα ολόμαυρά σου μάτια, αμάν, αμάν, ωχ αμάν ] 2x
μου 'χουν κάψει τη, μου χουν κάψει την καρδιά ] 2x
Από τα γλυκά σου μάτια, αμάν, αμάν, ωχ αμάν ] 2x
τρέχει αθάνατο, τρέχει αθάνατο νερό ] 2x
Και σου ζήτησα λιγάκι, αμάν, αμάν, ωχ αμάν ] 2x
και δε μου 'δωσες, και δε μου 'δωσες να πιω ] 2x
Παραλλαγή: “Αποφάσισα να γίνω”
Αποφάσισα να γίνω, βρ’ αμάν, στην Αγιά-Σοφιά κουπές
Αμάν, γιαρ αμάν, στην Αγιά-Σοφιά κουπές
Να ‘ρχονται να προσκυνούνε, βρ’ αμάν, τουρκοπούλες και ρωμιές
Αμάν, γιαρ αμάν, τουρκοπούλες και ρωμιές
Άσπρη μου παχιά σουλτάνα, βρ’ αμάν, την καρδιά μου ράγισες
Αμάν, γιαρ αμάν, την καρδιά μου ράγισες
Και το νου μου τον επήρες, βρ’ αμάν, και τον επαλάβωσες
Αμάν, γιαρ αμάν, και τον επαλάβωσες
Κουπές = τρούλος
Το “πολίτικο τουπέ” ή ο τουπές (εδω οι παλιοι λενε : “ο τουπές”) απ’την αλλη ειναι μια εκφραση που δεν εχει ξαναματαακουστει και ισως εννοειε το τουπέ που εχουνε οι πολίτισες, παει βεβαια μακρυα η βαλιτσα αλλα κανεις δεν ξερει. Εδω στα “Μαρμαρα” λεει το σουρεαλιστικο “απεφάσισα να γινω στην Αγια Σοφια κουπές” !!
Ο πολιτικος μπουφες τωρα ειναι κατι που αν το συνδυασουμε με την μοδα που ήρθε τελευταια και την “γκουρμε επανασταση” του ελληνα με πολιτικη κουζινα, πολιτικα γλυκα και ολα αυτα, δενει κι αυτο μια χαρα ασχετα οτι κι αυτο δεν το εχουμε ξανασυναντησει !! Μονο στον Μπουφετζη αν δεν κανω λαθος αναφερεται ο “μπουφες” και στο “Εντε λαμαγκέν” …
Οσο για τον Στελιο Βαμβακαρη ασφαλως και θαθελα να το ακουσω αλλα και σε καποιο αλλο τραγουδι -νομιζω οχι του Μαρκου- τον εχω ακουσει να λεει νεοτερες εκδοχες στιχων.
Βρε Μητσο, κανα χειρογραφο με αυτο το στιχο δε βρηκες ;;
Ο άλλος γιός του (ο Δομένικος) στις παρτιτούρες που έχει κυκλοφορήσει “Μάρκος Βαμβακάρης - Τα τραγούδια μου”, εκδόσεις Νάκας, γράφει ρητά “και με μπουφέ πολίτικο” .
Άντε βγάλτε άκρη τώρα . . .
Φιλικά, Γιώργος.
Προσθέτω ένα ακόμη δίστιχο στο παραπάνω (Είναι το δεύτερο)
[COLOR=darkred]Για τους μπεκρήδες τους φτωχούς ταβέρνα θε να χτίσω[/COLOR]
[COLOR=darkred]χωρίς λεφτά να πίνουνε το πρόβλημα να λύσω[/COLOR]
[COLOR=black]Υπάρχει και η παραλλαγή με το Ζαμπέτα[/COLOR]
[b]Να μ’ αξιώσει ο θεός, λεφτά για ν’ αποχτήσω
να χτίσω ένα μέγαρο, τους φίλους να ελκύσω
Να ‘ρχόντουσαν πελάτες μου, κορίτσια να ‘χουν τρέλες
[COLOR=black]Κι ο Βίλλυ Φριτς σε μια γωνιά, να φτιάχνει τους καφέδες
[COLOR=black]Η Γκρέντα Γκάρμπο κι άλλες δυο, της εποχής μπουμπούκια[/COLOR]
[COLOR=black]Κι ο Ζαν Κεκούρα στη γωνιά, με τέσσερα μπουζούκια[/COLOR]
Το Τζίμι Λόντο θυρωρό να σπάει λαμαρίνες
κι ο πράκτορας Σην Κόνερυ να τρώει ασπιρίνες
[COLOR=black]Κι ένα παλάτι εξωτικό, θα χτίσω στην Αθήνα[/COLOR]
[COLOR=black]να ‘ρχοντ’ οι πλεϋμπόηδες, να τη περνάνε φίνα[/COLOR]
[COLOR=black]Υποθέτω ότι οι δύο αυτές παραλλαγές και κάποιες ακόμα με μικροδιαφορές, βγήκαν όταν υπήρχε η απαγόρευση στα τραγούδια που περιείχαν λέξεις, όπως μαστούρα, δερβίσης, τεκές, αργιλές κλπ[/COLOR]
[/b][/COLOR]
Παιδια, ευχαριστω.
Με τις βραχνοφωναρες μας και μεσα στο πανδαιμονιο της ταβερνας
και ενα “…ουπε…” να πουμε
κανεις δεν θα παρει μυρωδια και ειμαστε και μεσα. 
Συμφωνώ και επαυξάνω. Προτείνω να το λέμε …κμπτουφμπλέ… που τα περιέχει όλα
… έτσι ακριβώς το λέω κι εγώ, έχοντας κατεβάσει και το έκτο ποτήρι.
Εβίβα συνάδελφε :102:
Τελικα λετε να μεινει αλυτο το μυστηριο ;; Και οι τρεις περιπτωσεις ειναι πιθανες …
Θυμιζει κατι απο το διφορουμενο 3ο κουπλε απο τις Παρτιδες του Χιωτη “γιαυτο λοιπον …λόμαγκα”
Με μια προσεκτικη ακροαση ακουγεται αυτο που επισης λενε καλα πληροφορημενοι : "κα@#*μαγκα και οχι σαχλομαγκα !!
Θα συμφωνήσω πως το μυστικό είναι στα ποτηράκια που έχει κατεβάσει η παρέα.
Τις προάλλες στο “Ώρες με θρέφει ο λουλάς” οι μισοί λέγαμε “….βρε παιδεμένη μου ζωή.…”
και οι υπόλοιποι “…ρεμπελεμένη μου ζωή.…”
και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι! :019:
Γεια κι απο’μένα! Στο ‘‘Μεσ τον οντά’’ του Μάρκου, η νεράιδα πως λέγεται? Σαχρασά νομίζω αλλα δεν είμαι σίγουρος…