Το παράπονο του αλήτη (Αλήτη μ' είπες μια βραδιά)

Καλησπέρα,ξέρει κανείς σε τι δρόμο είναι γραμμένο? Πότε ηχογραφήθηκε πρώτη φορά?

Ευχαριστώ.

Ματζόρε είναι, κάνει και λίγο χουζάμ, ράστ, αλλά πότε ηχογραφήθηκε δεν ξέρω.

Ηχογραφήθηκε το 1939 ( ODEON GA 7211 ).
Ο κανονικός τίτλος: “Το παράπονο του αλήτη”.

Εγώ ψηφίζω ραστ από σολ. Αν σκεφτεί κανείς πως η ραστ όταν κατεβαίνει μπορεί να παίξει τη τζαζ νότα, δηλαδή την 7η. Αυτό συμβαίνει στο ρεφραίν. Ενώ η μελωδία ξεκινά από σι (Αλήτη…).

Έχω ένα φίλο που βάζει ένα κ στο τ του Αλήτη και το τραγούδι αποκτά αυτομάτως μια καινούρια διάσταση…

εγω το παιζω απο φα και νομιζω οτι και οι περισσοτεροι απο κει το παιζουν
.

Για μέναν, ραστ σε συγκερασμένη μορφή απλά δεν υπάρχει. Το ραστ δεν διαφέρει (ως ανατολικό μακαμ) στην ανιούσα και στην κατιούσα. Η διαφορά προέκυψε από κάποιες έλξεις που υπεισέρχονται όταν παίζεις τη μελωδία ασυγκέραστη και προσπαθείς να έρθεις, αν είσαι συγκερασμένος, όσο γίνεται κοντύτερα στο ασυγκέραστο άκουσμα. Τώρα, ένα ημιτόνιο πάνω ή κάτω που θα προκύψει λόγω των έλξεων, απλά θα δόσει μία μεταβατική δίεση ή ύφεση στη ματζόρε κλίμακα. Ματζόρε είναι το τραγούδι για το μπουζούκι. Χουζάμ πάντως δεν ακούω. Το αν παίζουμε από σολ ή από φα ή από οπουδήποτε, δεν αλλάζει τον δρόμο.

1 «Μου αρέσει»

Κρίμα ρε Νίκο! Πάντως αν θες μπορώ να σου δανείσω. Στο μπουζούκι μου έχω και Ραστ!
:019:

Δεν χρειάζεται βρε Άρη, τα καταφέρνω και χωρίς, μια και το δικό μου δεν έχει. Δεν με είπε κανείς φάλτσο. Το τι εννοώ, πάντως, το κατάλαβες.

:019:
μα γιατί δεν κουνάει;

Ά, με την προεπισκόπηση κουνάει.

Μ’ αρέσουν οι διαφορετικές γνώμες. Σνομπάρω την επίδειξη γνώσεων με κείμενα που μπορεί να τα καταλάβει το πολύ αυτός που τα έγραψε. Εγώ πάντως εννοώ αυτό:

http://www.maqamworld.com/maqamat/rast.html

Το λέει ρητά ο άραβας:
Maqam Rast has two forms shown above. In general the first form (Rast-Rast) is used on the way up, and the second form (Rast-Nahawand) is used on the way down.

Υ.Γ. Ποιός είπε πως παίζω μπουζούκι;

Αυτό τώρα σε ποιανού το post κολλάει;

Ίσως εξηγείται με το ότι το σύμπαν είναι μια ανακατανομή του τίποτα.

Κακοφώνιξ, χαίρομαι που και εσένα σου αρέσουν οι διαφορετικές γνώμες. Άν όμως κάποιος δεν καταλαβαίνει ένα κείμενο, το πρώτο που κανείς θα του συνιστούσε είναι να προσπαθήσει να το καταλάβει, όχι να το σνομπάρει προβάλλοντας τη δικαιολογία ότι παρατίθεται (το κείμενο) για επίδειξη γνώσεων. Και να είσαι σίγουρος ότι αυτός που έγραψε το συγκεκριμένο κείμενο το κατάλαβε κιόλας, οπότε η έκφραση «το πολύ» δεν στέκει. Δεν χρειάζεται αναδρομή στα περί σύμπαντος.

Όταν σημείωσα ότι το ραστ ως ανατολικό μακάμ δεν έχει διαφορά ανιούσας και κατιούσας, επικέντρωνα στη σύγκρισή του με τη συγκερασμένη του «εκδοχή», αν αυτή υπάρχει. Το κατέβασμα κατά δύο μόρια της έβδομης βαθμίδας στην κατιούσα οφείλεται στην έλλειψη έλξης προς την όγδοη βαθμίδα και ίσως γιαυτό και ο Μαυροειδής, που και αυτός το επισημαίνει, όταν δίνει ως αντίστοιχο βυζαντινό ήχο τον πλάγιο του τετάρτου δεν σημειώνει διαφορετική αντιστοίχηση για την κατιούσα. Δεν θα προχωρήσω άλλο, έχω επανειλημμένα επισημάνει ότι η ανατολική μουσική πάσχει από θεωρία (όλοι ψαχνόμαστε), αφού είναι κατά βάσιν προφορική παράδοση και δεν εντάσσεται στην ορθολογιστική προσέγγιση της Δύσης.

Αφού λοιπόν “η ανατολική μουσική πάσχει από θεωρία” καλύτερα να μη μιλάμε με βεβαιότητες. Εγώ ραστ θα τη λέω την κλίμακα ακόμα και όταν παίζω συγκερασμένα όργανα. Και θα λέω επίσης πως υπάρχει ανιούσα και κατιούσα.

Πέρα απ’ τον ορθολογισμό δεν αναγνωρίζω παρά τον παραλογισμό. Στο βαθμό που θέλω να συννενούμαι με τους συνανθρώπους μου χρησιμοποιώ τον ορθό λόγο, γιατί άλλο λόγο δεν καταλαβαίνω. Υπάρχουν βέβαια και πράγματα που δεν εξηγούνται. Αυτό όμως δε σημαίνει πως μπορούν να εξηγηθούν με ένα άλλο σύστημα λόγου “ανορθολογιστικό”.

Ούτως ή άλλος η κατανόηση προϋποθέτει την εμπειρία. Όσο και να διαβάσεις τον τσελεμεντέ χρειάζεται και κατανόηση που έρχεται με την εμπειρία. Κανείς δε διαφωνεί.

Τέλος δεν είμαι οπαδός της δυτικής μουσικής παιδείας. Υιοθετώ ότι μου φαίνεται ενδιαφέρον και χρήσιμο.