Ακριβή ή όχι η αγορά μπουζουκιού;;;

Αυτό πραγματικά είναι η καρδιά του θέματος.

Είναι όμως το κλασσικό δίλημμα: Απ’ τη μια το one-man-show δεν έχει ρίσκο, κρατάει χαμηλά τα κόστη και τις υποχρεώσεις προς τρίτους (που μπορούν να σε φέρουν σε πτώχευση σε μια άσχημη περίοδο πωλήσεων), απ’ την άλλη όμως έχεις πολύ χαμηλή την παραγωγή και κινδυνεύεις να βγεις αναξιόπιστος αν τύχει να έρθουν περισσότερες παραγγελίες απ’ όσες αντέχει η πλάτη σου. Το να μπορείς να βρίσκεις ευκαιριακούς βοηθούς ή να κάνεις λίγο outsourcing για να ξελασπώνεις όταν πυκνώνει η δουλειά, μοιάζει εύκολο αλλά στην πράξη είναι πολύ δύσκολο έως επίφοβο.

Απ’ την άλλη, το να ανοίξεις επιχείρηση με υπαλλήλους, γραμμή παραγωγής και ειδικά μηχανήματα που επιταχύνουν το αποτέλεσμα και (εφόσον ξέρεις όντως τη δουλειά και κάνεις σωστή μελέτη εφαρμογής) μειώνουν την τελική τιμή, αλλά αφήνουν απ’ έξω τα φινιρίσματα και άλλες λεπτομέρειες, φορτώνοντας το προϊόν με μικρο-ατέλειες που ένα 100% χειροποίητο δεν θα είχε (λέμε τώρα…)

Σαν εν δυνάμει “πελάτης” δεν είμαι σίγουρος για το τι είναι το πιο σωστό. Ως προς το μπουζούκι πάντα. Διότι οι κιθάρες που κατα καιρούς έχουν περάσει απ’ τα χέρια μου ήταν όλες (μα όλες) βιομηχανικές, ψιλοακριβές - πάντως όχι πάνω από 1.000 Ε - με εξαιρετικό ήχο, στιβαρή κατασκευή κ.λπ. Χαρακτηριστικά θυμάμαι μια κορυφαία Ovation Legend (σαν αυτή που παίζει ο Al Di Meola) που είχα δανεική πρόπερσι για ένα φεγγάρι, και που τώρα τη φλερτάρω έναντι 1.500 Ε μεταχειρισμένη εντός εγγύησης (ΝΑΙ - ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΠΤΗ ΕΓΓΥΗΣΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ) και θεωρείται πολύ ακριβή.

Αντίστοιχα, ο Adams (έτσι δεν τον λένε;) αν τρελαινόταν και καθόταν να μου κατασκευάσει μια κιθάρα με το παραδοσιακό one-man-show και μου την πούλαγε 4.000 Ε (και λίγα λέω, ε;), με αυτά τα επιπλέον 2.500 Ε τι περισσότερο θα έπαιρνα σαν πελάτης σε σχέση με την βιομηχανική; Θα άξιζε τη διαφορά ή θα πιανόμουν - για χιλιοστή φορά - κορόϊδο;

Και γιατί δηλαδή να μην κάνω μια γραμμική επέκταση του συλλογισμού αυτού και προς τα μπουζούκια; Σίγουρα το αγοραστικό κοινό είναι σημαντικά μικρότερο (είναι;), αλλά μια σοφή και καλομελετημένη ημι-βιοτεχνοποίηση της παραγωγής, δεν θα κατέληγε σε μεγαλύτερες ποσότητες, προσιτότερες τιμές και χρόνους παράδοσης; Ηδη νομίζω λειτουργούν τέτοιες βιοτεχνίες, απλά δεν τις ξέρω εγώ.

Εγώ δε πιστεύω να κάνει κανένας οργανοποιός που περιμένει να ζήση και να συντηρήσει και οικογένεια τη δουλειά που περιγράφει ο κ. Φρονιμόπουλος. Και εξηγούμαι γιατί: Πόσοι απο εμάς που ασχολούμαστε με λεπτοδουλειές δεν έτυχε να αναλώσουμε πολλές εργατοώρες σε δουλειά παραγγελία που στο τέλος είχε μεν καλή εμφάνιση αλλά ουσία γιόκ…και τι θα γινει αν ενας οργανοποιός κάνει όλη αυτή τη δουλειά που δικαιολογεί τις ψηλές τιμές, δηλ. να βάλει 60 ντούγιες (όχι να χαράξει), να κάνει ωραία φιγούρα απο σεντέφια και ελεφαντόδοντα, να διαλέξει και το καλύτερο και ακριβότερο ξύλο για καπάκι και γενικά να βάλει και τα πιο ακριβά υλικά, να κάνει αυτά τα καλά βερνίκια, να κουρδίσει και το καπάκι , να του πάρει και 2-3 μήνες η δουλεά για να τελειώσει και ω του θαύματος…το μπουζούκι απο ήχο να βγεί αχρηστο…και μη μου πειτε πως δε γίνεται γιατι τότε σημαίνει πως δεν έχετε ασχοληθεί με τέτοιου είδους δουλειές. Τότε αυτός ο οργανοποιός τι θα πάρει στο σπίτι αν μετά απο 2-3 μήνες δουλειάς έχει ενα όργανο μάπα; εαν του τύχει περισότερες απο μια φορές αυτό σημαίνει οτι πρέπει να αρχίσει να ζητιανεύει…να περπατούν τα έξοδα της επιχείρησης και της οικογένεια για 2 μήνες και εσύ εισόδημα μηδέν. Γι’ αυτό κανένας δε ρισκάρει να κάνει τη δουλειά που περιέγραψα πιό πάνω…μονο κάποιος που ασχολείται ερασιτεχνικά με τη οργανοποιία η που τέλος πάντων δε περιμένει απο αυτή να ζήση. Το αντίθετο σημβαίνει αρκετά συχνα.Άν έχετε φιλαράκια οργανοποιούς, περνάτε τακτικά απο τα εργαστήρια τους και δοκιμάζεται μπουζουκια φτηνά και ακριβά…μόνο αυτό σας λέω: Το καλύτερο μπουζούκι που άκουσα και έπαιξα ήταν ένα μπουζούκι των 300 ευρώ που ο κατασκευαστής ήταν λιώμα που έπρεπε να το πουλήσει γιατί ήταν παραγγελία που θα έφευγε για εξωτερικό και δε προλάμβαινε να του φτιάξει άλλο. Δε μπορώ να καταλάβω πως μου βγήκε ετσι μου είπε. ΣΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΥΛΙΚΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΠΑΝΩ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΣΤΗ ΧΡΗΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΗΧΟ δηλ οχι στη εμφάνιση αλλά στη ευκολία χρήσης και στον ήχο που βγάζει.
Οσο για το άλλο…: σχεδόν καμιά διαφορά στο ήχο ενος φτηνού και ενός ακριβού οργάνου απο τον ίδιο κατασκευαστή.

Έχω αρχίσει να πιστέυω ότι καλό μπουζούκι μπορείς να βρεις από πάρα πολλούς οργανοποιούς. Άρα, σημαντικό είναι να μην “κολλήσεις” στο όνομα. Μπορεί να πας σε έναν που δεν το περιμένεις, που δεν είναι από τα ονόματα, και να βρεις αυτό που ψάχνεις. Άλλωστε, πλέον οι οργανοποιοί είναι πάρα πολλοί.
Διαφωνώ πάντως με την τάση που έχουμε να λέμε “τα πάντα είναι ο ήχος”. Ο κάθε οργανοποιός έχει και αισθητική άποψη κι αυτό κάνει να βλέπεις το όργανο σφαιρικά. Άμα δω ένα μπουζούκι με φιγούρα π.χ. τη Λιτανεία της Παναγιάς της Τήνου, κι είναι καρακιτσαριό, ε, δεν θα με εμπνεύσει να το αγοράσω, γιατί δεν μου ταιριάζει η αισθητική του ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΕ ΗΧΟ. Όπως κι αν δω ένα υπερβολικά λιτό όργανπ, π.χ. ακριβές αντίγραφο του τζουρά του Μουφλουζέλη χωρίς ήχο, δεν θα το πάρω.

Μια και το φερε η κουβέντα, έχετε να προτείνεται κάποιον ή κάπου να κοιτάξω για μεταχειρισμένο τρίχορδο στην Αθήνα;

… δεν ξεκινάς κάνοντας μερικά τηλέφωνα στην λίστα των οργανοποιών που έχει παραθέσει ο Παναγιώτης Κ, στο τέλος του πρώτου του μηνύματος , εδώ .

Γενικά πρέπει να είσαι στη γύρα, να ρωτάς και ν’ακούς συνέχεια. Καλό ψάξιμο…:088:

Σωστός ο συλλογισμός ΚΩΣΤΑ.Όντως υπάρχουν βιοτεχνίες μπουζουκιών που κατασκευάζουν πολύ καλά όργανα σε σχέση με την τιμή τους.ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΙΟΤΙΚΑ.Οχι καλύτερα από τα αμειγώς χειροποίητα αλλά με σωστή σχέση τιμής-προσφερόμενου είδους.Αυτό σημαίνει ποιότητα,και όχι κατ’ανάγκην το καλύτερο.Θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω κάλλιστα MERCENTES λ.χ.
Σε κάποιο έντυπο κάποτε όμως είχα διαβάσει μία συνέντευξη του δευθυντου πωλήσεων της ASTON MARΤIN της κατ’εξοχήν εταιρείας κατασκευής χειροποίητων αυτοκινήτων.Έλεγε λοιπόν αυτός ο άνθρωπος το πόσο καλά είναι τα αυτοκίνητά τους,και πόσο χρόνο (πάρα πολύ) κάνουν να παραδώσουν τις παραγγελίες τους.Τον ρωτά τότε ο δημοσιογράφος “ναι,κάνετε πολύ καλά αυτοκίνητα μα και η MERSENTES;” Οπότε του απαντά και αυτός “βέβαια πολύ καλά αυτοκίνητα,αλλά η MERSENTES βγάζει συζήγους εμείς εδώ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΕΡΩΜΕΝΕΣ”
Με αυτό θέλω να πώ ότι στην αγορά αν ψάξεις θα βρείς ότι θες αργά η γρήγορα , ή καινούριο, ή μεταχειρισμένο. Η ερωμένη όμως έχει πολλά έξοδα.Το να θες ερωμένη πρέπει να βάλεις βαθιά το χέρι στην τσέπη.Αν το αξίζει , αυτό θα κριθεί από τον κάθε χρήστη μετά, όπου τις περισσότερες φορές ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΙΩΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ.Τα δίνει μια φορά τα λεφτά και ηρεμεί.Και όσο ο καιρός περνά και το όργανο ωριμάζει τόσο ο πόθος φουντώνει.
Όπως έλεγε κι ο παππούς ΕΙΜΑΙ ΦΤΩΧΟΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΑΙΡΝΩ ΑΚΡΙΒΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ.
Απο κει κι έπειτα αυτό είναι το όργανο, τόσο έχει ,αν το θες πάρτο.Το πόσες μέρες δουλειάς έχει,και πόσο τα υλικά κ.λ.π. είναι άστα να πάνε.
Όποιος μπαίνει σε τέτοιες συλλογιστικές επειδή ότι και να του πεις δεν θα καταλάβει το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει είναι μια απόπειρα να κατασκευάσει μόνος του κάποιο όργανο -με φθηνά υλικά -και απο κει και πέρα ας αξιολογήσει το κόστος μόνοσ του.

Κατ’ αρχήν δεν είμαι σίγουρος πως ο μέσος ημι-ερασιτέχνης είναι σε θέση να κρίνει αν το μπουζούκι ανήκει στην κατηγορία… Mercedes ή Aston Martin. Πολύ μεγάλο ρόλο παίζει ο “μύθος” που περιβάλλει τον κατασκευαστή. Κάποιοι πάνε καρφωτοί στον ΤΑΔΕ γιατί το περιβάλλον του και εν πάσει περιπτώσει, όσοι τον επηρεάζουν του τον έχουν προκρίνει σαν κορυφαίο.

Το άλλο θέμα είναι ότι ο κόσμος, δεν είναι δυνατόν να έχει να επιλέξει αποκλειστικά και μόνο μεταξύ Mercedes και Aston Martin. Υπάρχουν και τα Volvo ή τα Toyota που να πάρει! Και οι περισσότεροι εκεί από εμάς, εκεί ανήκουμε μπουζουξιστικώς. Ελα όμως που φτάσαμε να μιλάμε μόνο για “κορυφές” και για “κάτι λιγότερο από κορυφές”.

Συνεπώς, αυτή η δραστηριότητα είτε λειτουργεί ως καρτελ με συντονισμένες τιμές (που δεν το νομίζω αλλά δεν ξέρω κιόλας), είτε απλά οι “πελάτες” έχουν υποκύψει στη μοίρα τους και το πάνε φιρι-φιρι να τα χώσουν για να το ευχαριστηθούνε.

Θυμάμαι συζήτηση μαθητών Γ’ Λυκείου αυτό το καλοκαίρι: Πόσο δίνεις στον Μαθηκατικό για ιδιαίτερο; 55 ευρώ την ώρα, λέει ο άλλος! Σιγά, λέει ο πρώτος, εγώ δίνω 60 ευρώ - μάπας είναι ο δικός σου! (ναι! πραγματικές τιμές είναι αυτές!).

Κάπως έτσι κινείται - ως ένα βαθμό - και αυτή η πιάτσα, μιας και τα μπουζούκια είναι όργανα πολυτελείας, όπως και να το κάνουμε.

Τελος πάντων, αν και όπως λέει ο Φρονιμόπουλος, έχει παρα-συζητηθεί το θέμα, νομίζω ότι δεν μπορεί να κλείσει ποτέ μιας και πρόκειται για σημείο κλειδί στην υπόθεση που λέγεται λαϊκή μουσική.

Είναι θέμα χρόνου να βρεθεί ο επιχειρηματίας εκείνος που θα αναλάβει το ρίσκο να στήσει μεταποιητική για να βγάλει στην αγορά ΚΑΙ καλά ΚΑΙ προσιτά μπουζούκια όπως οι κιθάρες Ovation για παράδειγμα. Αφήνοντας παράλληλα ανοιχτό έδαφος για να δουλέψουν με το “ειδικό κοινό” οι καλλιτέχνες που παράγουν μοναδικά αλλά ακριβά κομάτια. Ερωμένες που λέει και ο nikosn.

Σκέφτομαι την περίπτωσή ενός κοινού θνητού, που θέλει να πάρει έναν τζουρά και ένα τρίχορδο της προκοπής (α) καινούργια (β) γύρω στα 2.000 και τα δύο και (γ) αύριο το πρωί. Ε, με τις συνθήκες της ελληνικής αγοράς είναι αδύνατον να γίνει αυτό. Ενώ παραδείγματος χάρη για μια ovation, είναι δυνατόν.

Το αγαπημενο μας θεμα για ακομη μια φορα…

Καθε φορα που το ανοιγουμε αυτο το θεμα παντα βαζουμε και κατι καινουριο σε αυτη τη κουβεντα… και καθε φορα κατι ξαναβρισκουμε κρυμμενο απο τις αναμνησεις μας και βαζουμε ωραιες μνημες απο οργανοποιους και μπουζουξηδες…

Εκει που καταληγω ειναι οτι υπαρχουν και οικονομικα καλα μπουζουκια και ακριβα μπουζουκια που ειναι δραμα…

Εχω την εντυπωση οτι αν οι περισσοτεροι ειχαμε σε μια υποτιθεμενη αγορα ενα καλο χρηματικο ποσο οτι τελικα τα διαφορετικα θελω του καθενα θα εφερναν στην παρεα μας τοσα πολλα οργανα που θα ηταν αδυνατο ολα να μιλανε…

Αν παντως καποιος κατεχει στοιχειδως το αθλημα και μπορει να συγκρατησει τα καταναλωτικα του αγρια ενστικτα σε ενα μαγαζι θα παρει και καλο οργανο οικονομικα… Δεν ειναι τα πραγματα τοσο μαυρα υπαρχουν και οργανα με 300-400 που θα κανουν μια χαρα σε καποιον που ξεκιναει…

υγ: Αν και περναγα καθημερινα καιρο ειχα να γραψω… θα τα λεμε πιο συχνα…

υγ 2: Καπου στα υπογεια ενος φιλου μαστορα υπαρχει εκεινο το μπουζουκι που ετοιμαζοτανε για το Ζαμπετα αυτο αν ποτε τελειωσει και βγει προς πωληση λιγο θα μετραει το ποσο θα κανει αλλα περισσοτερο που θα καταληξει…

Σωστός. Οι περισσότεροι επαγγελματίες μαστόροι έχουν φτιάξει και καλά μπουζούκια. Οπως βέβαια έχουν φτιάξει και άσχημα όργανα. Το να πετύχει λοιπόν οπουδήποτε ένα καλό μπουζούκι, ονομάζεται απλά ΤΥΧΗ.

Να μην “κολλάς” στο όνομα, ναι. Ελα όμως που που ο παράγοντας “τύχη” ελαχιστοποιείται μόνο στους μαστόρους με “όνομα”!
Κι αυτό ίσχυε πάντα. Δες τα καλά μπουζούκια που φτιάχτηκαν πριν από 30-40 χρόνια και παίζουν ακόμη και σήμερα. Στα 10 όργανα, τα 8 είναι “Ζοζέφ”.

Επειδή βλέπω κάποιες παρανοήσεις επανέρχομαι για ένα θέμα που το έχουμε εξαντλήσει.
Κατ’αρχήν Kostas™ συμφωνώ με την συλλογιστική σου απλά διαφωνώ με τα συμπεράσματά σου.
Όντως είναι πολύ δύσκολο ο νέος-μέσος παίκτης να καταλάβη την ποιότητα κάποιου οργάνου.Όντως είναι σημαντικός ο μύθος που περιβάλλει τον κάθε κατασκευαστή.Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει πως ο μύθος κτίζεται,σιγά-σιγά, χρόνο με τον χρόνο,και πάντως ΟΧΙ ΑΔΙΚΑ.Αν κάποιος κατασκευαστής ενω ήταν καλός αρχίζει να κάνει εκπτώσεις στην δουλειά του,αυτό να είσαι σίγουρος ότι αμέσως θα αρχίσει να γίνεται αντιληπτό από τον κόσμο,και ο μύθος πάει τότε περίπατο.Άρα πιό δύσκολο ακόμα είναι Ο ΜΥΘΟΣ ΝΑ ΣΥΝΤΗΡΗΤΑΙ.
Φυσικά δε ο πιό πολύ κόσμος αγοράζει toyota.και όχι mercentes, και ευτυχώς έχει να το επιλέξει.
Έχουμε στην ΕΛΛΑΔΑ αρκετές βιοτεχνίες,-και μια βιομηχανία- που κάνουν αξιόλογη δουλειά ΚΑΙ ΤΙΜΙΑ.Το λέω αυτό γιατί όσο δύσκολο είναι να κάνεις αμειγώς χειροποίητο όργανο,άλλο τόσο δύσκολο είναι να κάνεις μαζική παραγωγή.Γιατί δυστηχώς ή ευτυχώς αν θες, το μπουζούκι δεν είναι κιθάρα,όπου μπορείς σχεδόν όλη την κατασκευή της να την βιομηχανοποιήσης.Το μπουζούκι έχει το σκάφος που ότι και να κάνεις από πλευράς βιομηχανοποίησης εν τέλει θα βγαίνει στο χέρι.Όσο για καρτέλ θέλω να με πιστέψεις δεν ισχύει,γιατί μετά από το σύντομο ανέκδοτο του ΝΙΚΟΥ “ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΟΡΓΑΝΟΠΟΙΟΣ” θα πώ και εγώ το αμέσως επόμενο.“ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΟΡΓΑΝΟΠΟΙΟΙ”.
Εγώ απλά εκεί που βγαίνω από τα ρούχα μου είναι το ότι για μιά ηλεκτρική κιθάρα TADE μάρκα πάμε και τα χώνουμε 4000,6000.euro και κανείς δεν μιλά γιατί ΤΟΣΟ ΕΧΕΙ, ενώ εδώ όταν θέλουμε να φτιάξουμε ένα αξιοπρεπές μπουζούκι μπαίνουμε στην θέση “πόσα τα υλικά,πόσες μέρες εργασίας,” χωρίς να γνωρίζουμε σε βάθος, κάνοντας απλώς υποθέσεις και βγάζοντας συμπεράσματα.

Σε αυτό το σημείο Νίκο επίτρεψέ μου να διαφωνήσω. Δυστυχώς με πολύ λιγότερα λεφτά μπορείς να πάρεις μια εξαιρετική κιθάρα. Για του λόγου το αληθές:
http://www.musicstore.de/en_EN/GRD/Fender-AS-Buddy-Guy-Stratocaster-MN-2-Tone-Sunburst-USA-Tweed-Case/art-GIT0000054-002

Φίλε nikosn, δεν καταλαβαίνω από που προκύπτει η παραπάνω βεβαιότητα.

Δεν είμαι κατασκευαστής, είμαι όμως ένας άνθρωπος με μέση νοημοσύνη και κρίνοντας από ΠΟΛΥ πιό προβληματικά σχήματα, διαπιστώνω ότι βιομηχανοποιούμενα (και βεβαίως εκ της έρευνας για τη βιομηχανοποίηση) προέκυψαν καλύτερα, λειτουργικότερα και εν τέλει φθηνότερα προϊόντα απ’ το προπολεμικό original.

Ας μην μπούμε σε λεπτομέρειες διότι θα ξεστρατίσει η κουβέντα.
Ας μείνουμε εδώ που θεωρώ ότι είναι σχετικό και ας διαφωνείς εσύ.

Πού είναι το πρόβλημα δηλαδή; Οι μάστορες της Ovation δεν έκαναν ταρζανιά ούτε αρπακολιά. Εφηύραν με γνώση, εργατικότητα, μελέτη και θάρρος ένα νέο σκάφος. Δεν έχει σημασία αν είναι φθηνότερο ή ακριβότερο απ’ το κλασσικό πλακέ της κλασσικής.

Σημασία έχει ότι δώσανε στον λαό μια γκάμα εξαιρετικών οργάνων σε εξαιρετικές τιμές.
Σημασία έχει ότι η μουσική μέσω τέτοιων πρακτικών προάγεται.

Αυτή είναι η διάσταση που οφείλει να μας ενδιαφέρει. Οπωσδήποτε για εκείνους που υπό το βάρος των καταθέσεών τους στενάζουν τα χρηματοκιβώτια των τραπεζών, μπορούν έναντι πολλών χιλιάδων ευρώ, να περιμένουν πολλές χιλιάδες μέρες για να πάρουν ένα όργανο από “τίμιο ξύλο”. Αυτό είναι ένα άλλο κοινό. Εμείς δεν ανήκουμε εκεί.

Για τους υπόλοιπους θνητούς όμως, αυτούς που επιθυμούν να έχουν ένα αξιοπρεπές οργανάκι (όχι αυτό που λένε “για αρχή” αλλά ένα “για πάντα”) για να ρίχνουν μια μπουζουκοπενιά, η πιάτσα οφείλει να τους προσφέρει ένα όργανο με γιομάτο - ζωντανό - λαμπάτο ήχο, στιβαρής κατασκευής με λιγότερο από 500 ευρώ. Επειδή σιγά - σιγά μαδάει ο ραγιάς απ’ το πετσί μας, πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου να γίνει κι αυτό.

(Απ’ την άλλη, βλέπω το μεσαίωνα να αναγεννάται με τους Ευφραίμ, τους “τελωνιακούς” και τα λοιπά, και σκέφτομαι να διαγράψω την τελευταία παράγραφο!)
:slight_smile:

Καταλαβαίνω τι εννοείς και συμφωνώ.
Αλλά παραθέτω και την άποψη που κατάθεσε στην “κλίκα” ο Σπουρδαλάκης, που ουσιαστικά λέει το αντίθετο! Ότι δηλαδή, με τόσα όργανα που είχε φτιάξει ο Ζοζέφ, εφ’όσον ήταν τόσο καλά θα έπρεπε να μας έχουν μείνει πολύ περισσότερα…:080::084:

Ή [b]εδώ[/b]… Με $3.900, δηλαδή ?2.700 (με σημερινή ισοτιμία ?/$1,44) είναι δική μου! Μετά ξαφνικά ξύπνησα και είδα ότι είχα αργήσει να ξεκινήσω την καθημερινή μου περιπέτεια στη Χώρα των Θαυμάτων που ζω.

Πριν από 4-5 χρόνια για μία κιθάρα Feder Highway ο Στόλλας στην Πάτρα μου ζήτησε 1.300 ? … και στο Thomann είχε τότε 685 ? και σήμερα η ακριβότερη Feder Highway έχει 759 !!!
Ελλάς το μεγαλείο σου!:mad:
Υ.Γ.
Φυσικά δεν του τα έδωσα! :026:

Dear Allan. To link το έδωσα να διαβάσει όποιος ενδιαφέρεται δια τα περί του σκάφους.
Απ’ την άλλη μεριά και ως μοντέλο να το κρίνει κανείς πρόκειται για κορυφαίο.
Την δε τιμή των 2.700 ευρώ δεν ξέρω που τη βρήκες, αλλά εγώ έχω καλύτερη προσφορά εδώ.
Ητοι $999 / 1,4 = 700 ευρώ.

Και επειδή ζω εν μέσω αφαντάστου χλιδής, γουστάρω και δίνω άλλα τόσα για τη θήκη και τα μεταφορικά.

Δηλαδή δίνω 1.400 ευρώ και την έχω να βαράω το stairway to heaven μεθαύριο το απόγευμα που γιορτάζει ο Αγιος Ανανίας ο Απόστολος μεγάλη η χάρη του.

Πήγαινε τώρα ρώτα τον αδελφό σου να σου πει πόσα διαμερίσματα πούλησε για να πάρει το δικό του τρίχορδο. Και μετά ρώτα τον πόση βενζίνη έκαψε πάνω κάτω στο μάστορα και πόσα έδωσε στη vodafone για να παίρνει να τον παρακαλάει να του βάλει τα τάστα.
:112: :112:

Αχα χα χα χα! Αν την δεις “αγχωμένος” με το συγκεκριμένο μάστορα, ο λογαριασμός βενζίνης-τηλεφώνου υπερτερεί της τιμής του μπουζουκιού!
:019:

Γεια σας φιλοι
Ειμαι νεοτατο μελος του ωραιοτατου φορουμ σας (μολις χτες το βραδυ το ανακαλυψα) και διαβαζω θεματα μανιωδως.
Λοιπον οσον αφορα το κατασκευαστικο μερος του μπουζουκιου και επειδη εχω μια αναλογη μικρη εμπειρια κατασκευης(λογω επαγγελματος -ξυλουργος- καθησα και εφτιαξα ενα οκταχορδο μπουζουκι)σας πληροφορω οτι ειναι αρκετα δυσκολη δουλεια με λεπτομερεια και απαιτει πολυ πολυ μερακι και υπομονη. Και το αποτελεσμα δεν το ξερεις παρα μονο οταν κουρδισεις τα τελια και παιξεις τις πρωτες πεννιες. Παιζω μπουζουκι ερασιτεχνικα εδω και δεκα χρονια και το καλο μου μπουζουκι ειναι κατασκευασμενο απο Κρητικο τεχνιτη χωρις πολλες φιγουρες και πληρωθηκε το 1998 200.000 δραχμουλες. Εχει εξηνταρι σκαφος καρυδια εβενο ταστιερα και πλαστικη μαυρη φιγουρα στο καπακι.Τα αρχικα κλειδια αλλαχτηκαν πριν τρια χρονια με γερμανικα . Φιλος επαγγελματιας μπουζουξης μου λεει οτι προκειται για παρα πολυ καλο οργανο (με εχει φαει να του το πουλησω).Ο χρονος κατασκευης του ηταν 4 μηνες και μου εκανε εντυπωση οτι μολις εκλεισε χρονο με πηρε τηλ. να του το στειλω για να το κοιταξει και να του κανει και μια ρυθμιση. Οταν το ελαβα ηταν σαν να ειχα αλλο οργανο.
Ειχα πιο δυνατο και πιο γλυκο ηχο,παρα πολυ μαλακο παιξιμο και καθαρες ‘‘στρογγυλες’’ νοτες.
Το οργανο που εφτιαξα εγω σε καμμια περιπτωση δεν το πλησιαζει οσο και αν προσπαθησα να το αντιγραψω. Το μονο που πετυχα (τυχαια) ειναι δυνατοσ και μπασος ηχος αλλα ειναι σκληρη η ταστιερα χωρις να εχει σκευρωσει.
Ολα αυτα τα εγραψα για να πω οτι η κατασκευη ενος μπουζουκιου δεν κοστολογειται ουτε με εργατοωρες ουτε με μεροκαματα.
Ο οργανοποιος ειναι ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ και αυτο που κανει απαιτει πρωτα και πανω απ ολα καταθεση ψυχης.
Ευχαριστω για τη φιλοξενια και συγγνωμη για το μακροσκελες του post μου
Θα τα λεμε συχνα

Dear Denny, μου συγκρίνεις μια ηλεκτρακουστική Ovation με μια ηλεκτρική Gibson LesPaul USA Standard. Δεν υπάρχει σχέση. Η Ovation είναι το πολυμορφικό αμάξι που μπορούμε όλοι να αγοράσουμε αν σφιχτούμε αρκετά και θα μας αρέσει πάρα πολύ, γιατί καλύπτει τις ανάγκες μας, δεν καίει πολλά, είναι όμορφο και ασφαλές. Η Gibson είναι η ALFA ROMEO Brera που οι περισσότεροι δεν μπορούμε να την αγοράσουμε χωρίς να ξεπουληθούμε, δεν καλύπτει τις οικογενειακές μας ανάγκες, καίει σαν διάολος, αλλά όταν κάτσεις στο τιμόνι ξεχνάς τι νούμερο παπούτσι φοράς, για να μην πω κάτι άλλο.

Την τιμή τη βρήκα μετατρέποντας τα δολλάρια σε ευρά.

Δια της υπερβολής του παραδείγματός μου και τηρουμένων των αναλογιών, αιτιολογώ την παραπάνω τοποθέτησή μου. Ο αδερφός μου δεν ξέρω που κολλάει, αλλά αν έπρεπε να πουλήσει διαμερίσματα για να πάρει τρίχορδο κάτι λείπει από την εξίσωση. Άσε που αδερφός μου δεν είναι flamingo Denny…

Χωρίς να θέλω να ανοίξω ξανά το θέμα και να συνεχίζονται αενάως οι συζητήσεις,θα ήθελα απλά να παραθέσω κάτι το οποίο με εντυπωσίασε αυτές τις μέρες. Γενεθλίων ένεκα ενός φίλου,αποφασίσαμε μια παρέα όλοι μαζί να του κάνουμε δώρο ένα φθηνό αλλά καλό μπουζούκι! Ο εν λόγω φίλος,γνωρίζαμε πως είχε κάποια στιγμή σκοπό να αγοράσει ένα νέο τετράχορδο,το οποίο θα απέδιδε ικανοποιητικό ήχο και-κυρίως-θα ήταν μαλακό στο χέρι λόγω του ότι ο ίδιος παίζει σε κοινωνικές εκδηλώσεις συχνά με το δικό του που δεν ήταν και πολύ σόι…
Έτσι,βασικά και για πλάκα,του πήραμε ένα οργανάκι όχι από μάστορα απ’ευθείας,αλλά από μαγαζί με μουσικά είδη από τα συγκεκριμένα που εμπορεύονται “εμπορικά” όργανα.
Τη στιγμή της δοκιμής-αγοράς,πετύχαμε στα 350 Ευρώ ένα πολύ αξιοπρεπές τετράχορδο,το οποίο κρίνοντας από το καπάκι μάλλον ο μάστορας το προόριζε για ακριβό όργανο,αλλά στην πορεία της κατασκευής απ’ότι φάνηκε,ο μάστορας για λόγους άγνωστους το ολοκλήρωσε με φθηνότερα υλικά και ελάχιστες ντούγιες,γεγονός που δικαιολογούσε και τη χαμηλή τιμή του. Ενδεικτικά,η ταστιέρα πολύ μαλακή(υλικού μάλλον τριανταφυλλιάς ή παλίσανδρου-δεν είμαι ειδικός) αλλά και με την γνωστή βέργα.
Στο δια ταύτα: το οργανάκι απεδείχθη στη δοκιμή ηχητικά “καμπάνα”,ισορροπημένο συχνοτικά και πολύ πολύ ξεκούραστο-στην τιμή των 350 Ευρωπαϊκών!:112:Τόσο που το ζηλέψαμε όλοι στην παρέα και λέγαμε να το κρατήσουμε ο καθένας για τον εαυτό του:085:(δεδομένου ότι πολλοί στην παρέα έχουν δει ή αγοράσει τετράχορδα μπουζούκια που κοστίζουν 2 ή 3 ή 4πλάσια και ήταν ισάξια ή και χαμηλότερα σε ηχητική ποιότητα)
Γεγονός που με έβαλε για άλλη μια φορά σε σκέψεις…σχετικά με το τι αγοράζουμε όταν δίνουμε τα 1500-2000-3000 Ευρώνια για όργανα και εν τέλει είναι σχετική η ποιότητα ήχου τους.

Υ.Γ. Εννοείται πως εν τω παρόντι σκοπός μου δεν είναι η -ούτωσήάλλως ανούσια-σύγκριση αγοράς τετραχόρδου μπουζουκιού με τρίχορδο,ή η υποβάθμιση οποιουδήποτε μάστορα…για να εξηγούμεθα:089: