Ισαάκ, όταν θέλεις κάτι απλά το κάνεις!
…κι επειδή πολλοί δεν γνωρίζουν, αναφέρω λίγα πράγματα για τον δικό μας, τον «Νικόλα τον Ψαρά», που είναι ο αρμόδιος σε θέματα Ινδιάνων:
Το πρόσωπο που θα σας παρουσιάσω δεν είναι φανταστικό αλλά υπαρκτό. Το ελληνικό του όνομα είναι Νίκος Βερόπουλος. Γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα και όπως όλα τα παιδιά εκείνη την εποχή μεγάλωσε παίζοντας στους δρόμους παιχνίδια άγνωστα για τα σημερινά παιδιά όπως το „Ξυλίκι“ ή „Καμπόϋδες και Ινδιάνους“. Γι αυτόν όμως οι Ινδιάνοι ήταν κάτι παραπάνω από ένα απλό παιχνίδι, ήταν ένα παιδικό όνειρο που έγινε όνειρο ζωής και τελικά η ίδια η ζωή του.
Στα δεκαοχτώ του χρόνια κερδίζει ένα είδος υποτροφίας και συμμετέχει σε ένα πρόγραμμα ανταλλαγής και φιλοξενίας μαθητών μεταξύ Η.Π.Α και Ελλάδας. Βρίσκεται έτσι στην Αμερική και η τύχη του χαμογελά μιά και η πολιτεία που θα τον φιλοξενήσει είναι η Νεμπράσκα. Εκεί, σε μιά περιοχή που θεωρείται υποανάπτυχτη, βρίσκεται δίπλα στους ινδιάνικους καταυλισμούς, μιά ανάσα απ΄τα όνειρά του…
Γυρίζει στην Ελλάδα το ΄73 για τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και θέλοντας να μην χαλάσει το χατίρι της οικογένειας (που ήθελε να γίνει κάτι σαν γιατρός ή δικηγόρος) σπουδάζει αγότερα ψυχολογία και δημοσιογραφία στην Γερμανία, γίνεται επίτημο μέλος του Νατιοναλ Γκεογκραφικ, περνάει από την Γαλλία, αλλά η καρδιά του ανήκει στη μουσική και στους Ινδιάνους που τα προβλήματα τους θερίζουν, πιό πολύ σήμερα απ΄ όσο στους „πολέμους“. Γύρισε λοιπόν κοντά τους, τους έζησε, έμαθε, βοήθησε, έγινε ένας απ΄ αυτούς.
Επίσημα το 1984, σε μιά μεγάλη ινδιάνικη τελετή, έγινε ο πρώτος Έλληνας Τσερόκι και ο τρίτος ξένος παγκόσμια που γινόταν Ινδιάνος (πρώτη περίπτωση το 1860 και δεύτερη το 1900), παίρνοντας σαν δώρο τον Τσερόνιμο (άλογο που του χάρισε ο σοφός Σαμάνος δάσκαλός του Γκρίζος Λύκος) και τα λευκά φτερά του, σύμβολο του ονόματος που πήρε και της ζωής που έκανε: Το Λευκό Φτερό Στον Άνεμο! Λευκό για το χρώμα του, φτερό σαν Ινδιάνος και άνεμο σαν την φτερό στον άνεμο ταξιδιάρικη ζωή του.
Η δική του προσφορά στην τελετή (μετά από αίτημα των Ινδιάνων) και αφού πρώτα χόρεψαν τους ινδιάνικους χορούς, ήταν να τους μάθει έναν ελληνικό χορό κι έτσι έγινε. Ο Νίκος Βερόπουλος τους έμαθε τον Καλαματιανό, κάτω από τους ήχους των τυμπάνων και συγκεκριμένα το παραδοσιακό „Παπάκι“. Σήμερα υπάρχει στην Αμερική και χορεύεται από τους Ινδιάνους το „Βήμα της Πάπιας“, ένας ινδιανοποιημένος Καλαματιανός που χορεύεται κανονικά στα 7/8 με πρόσθετες φιγούρες, μαζί με τους άλλους ινδιάνικους χορούς „Βήμα του Ελαφιού“, „Βήμα του Λαγού“ κ.λ.π.
Αντιγράφω από το βιογραφικό του σημείωμα που συνόδευε την ποιητική συλλογή του „Λασπόνερα“, Νέα Υόρκη 1999.
„… γεννήθηκε τυχαία στην Αθήνα, στις 15 Αυγούστου 1954. Τα είκοσι τελευταία χρόνια ταξιδεύει αδιάκοπα σε διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη ασκώντας το επάγγελμα του μουσικού. Ιπτάμενος ρεμπέτης της φυλής των Τσερόκι, είχε για προσωρινή του κατοικία τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Τώρα το ταξίδι συνεχίζεται (όπως πάντα βεβαίως μετά μουσικής). Περισσότερα στοιχεία στην ασφάλεια.“
Αναφέρω επίσης κάποιες ιδιότητες του Λευκού Φτερού: Επίτιμο μέλος CIN (Counsil of Indian Nations), χορηγός και μέλος NARF (Native American Rights Fund), ιδρυτικό στέλεχος και μέλος του Εθνικού Μουσείου των Ινδιάνων της Αμερικής (National Museum of American Indian) Smithsonian Institution-Washington DC, μέλος του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Νέας Υόρκης (American Museum of National History) N.Y., χορηγός και μέλος του Navajo Health Foundation – Arizona, χορηγός και μέλος Tiyospaye / St. Joseph Indian School – S. Dakota, χορηγός του Red Cloud Indian School – S. Dakota, χορηγός της οργάνωσης Running Strong for American Indian Youth – New Mexico, μέλος της οργάνωσης Φίλων των Zapatistas – San Christobal, Chiapas, μέλος της Greenpeace – Denmark (1982 – 83).
Λεπτομέρειες από τα ταξίδια του, την ζωή του με τους Ινδιάνους, τις μουσικές του (δεκάδες ανεξάρτητες παραγωγές) και πολλές άλλες μοναδικές ιστορίες, θα μας διηγηθεί ο ίδιος, μέσω βίντεο που μου έστειλε από την Βραζιλία όπου μένει τα τελευταία χρόνια, σε μιά από τις επόμενες Ρεμπέτικες συναντήσεις, (19.01.2007 Session 30) σε ένα ειδικό οπτικοακουστικό αφιέρωμα.