Έχετε δει το πίνακα του Σέρερ (1849); Ένα ζευγάρι χορεύει, με φόντο την Ακρόπολη, αντικρυστό χορό, που συνοδεύει “ταμπουροειδές”. Στο βάθος μιά γυναίκα γνέθει με τη ρόκα της.
Πως σχολιάζετε τον πίνακα;
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο παρακάτω πίνακας (Oil on Paper, 1844) του ιδίου με τίτλο: Young Greek boy
Λεπτομέρεια από πίνακα ζωγραφικής του 1835, που δείχνει ανασκαφές και αναστηλωτικές εργασίες στην Ακρόπολη. Αν κάποιος γνωρίζει περισσότερες πληροφορίες για τον δημιουργό, ας τις καταθέσει.
Σε πρώτο πλάνο, εργάτης (με την τσάπα στο ώμο) κατευθύνεται προς τα έργα και στο έδαφος δίπλα, αραχτός μουσικός με κάποιο “τριχορδάκι” ρίχνει τις πενιές του. http://paradoxon.gr/paramithi/akropolis.11.html
Επίσημα, τα πρώτα έργα αναστήλωσης ξεκίνησαν το 1835. Ανεπίσημα, από το 1833 (Κυριάκος Πιττάκης)
Λεπτομέρεια από πίνακα ζωγραφικής του JEAN BAPTISTE HILAIRE (1753-1822) με θέμα έναν - απ΄ό,τι φαίνεται τούρκικο - γάμο το 1800 (Αν κάποιος γνωρίζει περισσότερες πληροφορίες , ας τις καταθέσει.) http://paradoxon.gr/paramithi/gamos.html
Παρακολουθώντας ολόκληρο τον πίνακα και βλέποντας πόσο πιστά έχει αποδώσει τις λεπτομέρειες στην αρχιτεκτονική, στη χλωρίδα/πανίδα, στις στολές και τις φορεσιές, στον οπλισμό κ.λ.π, μου είναι δύσκολο να πιστέψω πως τα όργανα τα έχει ζωγραφίσει κατά προσέγγιση.
Το τριχορδάκι στις ανασκαφές μάλλον δεν είναι τριχορδάκι αλλά μαντολίνο, αν κρίνω από το καράουλο.
Για τον γάμο έχω απορίες. Το τοξωτό όργανο μάλλον ικιτέλι πρέπει να είναι (δίχορδο ταμπουροειδές) και ίσως το παίζει Μουσουλμάνος (Αλβανός;). Και οι υπόλοιποι στο χαγιάτι για μουσουλμάνοι μου μοιάζουν. Αλλά στην αυλή πρέπει όλοι να είναι Έλληνες (χριστιανοί δηλαδή), η κοπέλα παρά την προσεγμένη και επίσημη ενδυμασία, πολύ ξεκάρφωτη μου φαίνεται για νύφη. Δεν «λάμπει» και δεν είναι στο επίκεντρο των δρωμένων της εικόνας. Πάντως, με τίποτα δεν είναι μουσουλμάνα. Τι κουβαλάνε μέσα στο σπίτι;
Για το καφενείο θα σου το έλεγα ότι είναι η «Ωραία Ελλάς», νομίζω γωνία Ερμού και Αιόλου, είναι πολύ γνωστός ο πίνακας.
Έχεις δίκιο, κοίταξε ολόκληρο τον πίνακα και λεπτομέρειά του για να καταλάβεις.
Οι Έλληνες απλά παρακολουθούν. Οι Μουσουλμάνοι “κουβαλάνε” τη νύφη με τη στρουμπουλή συνοδεία της.
Στο χαγιάτι την περιμένουν για την παραλαβή.
Μεγάλη πλάκα! Αυτό το «αντικείμενο» που εγώ, θεωρώντας ότι έχω ολόκληρο τον πίνακα μπροστά μου, νόμιζα ότι κουβαλιέται στο σπίτι είναι …το κεφάλι του αλόγου, που απλά δεν φανταζόμουνα κάτι τέτοιο. Οι νταουλτζήδες (κάπου πρέπει να υπάρχει και ζουρνάς και δεν φαίνεται), το παιδί που αγκαλιάζει την κολώνα, η καλοντυμένη και καλοστεκούμενη κοπέλα, απλά παρακολουθούν, η κοπέλα μάλλον απαξιωτικά, οι μουσικοί ίσως αποβλέποντας σε κάποιο κάλεσμα. Ο οργανοπαίκτης, που αρχικά νόμιζα ότι βρίσκεται στην αυλή του σπιτιού, απλά υποδέχεται την οικογένεια της νύφης μαζί με τον κανονιέρη (ή σαντούρι;) που δυσκολεύομαι να φανταστώ πως μπορεί να παίξει υποβαστάζοντας το όργανο με το δεξί (στη λάθος θέση) και παίζοντας μόνο με το αριστερό.
Πρόσφατα μου επιβεβαιώθηκε από ιδιαίτερα αξιόπιστη πηγή ότι οι μουσουλμάνοι ποτέ δεν γλένταγαν δημόσια. Μπορεί λοιπόν αργότερα να κληθούν οι μουσικοί του τοίχου να παίξουν μέσα. Έτσι, λύνονται όλα εκτός του που ακριβώς βρισκόμαστε.
Για τον οργανοπαίκτη των «ανασκαφών»: τα κλειδιά ή στριφτάρια είναι τρία, όχι τέσσερα που απαιτεί το μαντολίνο. Μάλλον λοιπόν για ταμπουρά πρόκειται, με δύο διπλές και μία μονή χορδή (τα στριφτάρια των δύο άλλων χορδών δεν φαίνονται, ως κάθετα προς το καράουλο).
Είναι στην Αθήνα το 1800. Που ακριβώς… εκείνη την εποχή όλοι γύρω (και μέσα) από την Ακρόπολη έμεναν, δεν ξεπερνούσαν άλλωστε τους 4.000 κόσμο συνολικά.
-Τα Νταούλια μοιάζουν με στρατιωτικά όργανα
Ανεβάζω και λεπτομέρεια από μουσικό (ους) στο τοίχο. Ο ένας είναι σαν να αδειάζει άνθη μέσα από ένα ταψί ή Νταϊρέ…