Παιδιά για να τελειώνει το παραμύθι.
Εγώ έχω κάνει εκατοντάδες κοστολογήσεις προϊόντων, με γραμμές παραγωγής ή όχι, αναλυτική λογιστική κλπ. (όποιος γνωρίζει λογιστικά και οικονομικά με καταλαβαίνει).
Το θέμα πάει και τελείωσε… δεν είναι ούτε θέμα εργατικών, ούτε θέμα πρώτης και βοηθητικής ύλης. Δεν είναι ούτε καν θέμα προσφοράς και ζήτησης όπως ανέφερε νομίζω κάποιος άλλος φίλος.
Είναι η αρχή της δεσπόζουσας θέσης. Δηλαδή την φήμη που έχει ο κάθε οργανοποιός μέσα στην αγορά και το αγοραστικό κοινό στο οποίο απευθύνεται.
Από την στιγμή, που όλα τα υπόλοιπα πάνω κάτω έχουν την ίδια αξία σε κόστος, όλη την υπεραξία ενός οργάνου την κάνει η δεσπόζουσα θέση.
Για να το καταλάβετε. Είναι σαν να έχετε ένα laptop Acer ή Asus και από την άλλη ένα Sony… Το πρώτο μπορεί να έχει πολύ καλύτερα χαρακτηριστικά, δυνατότητες και πρώτη ύλη αλλά πάντα της Sony θα έιναι ακριβότερο.
Και αυτό προσέξτε… ακόμη και που το Acer ή το Asus κατασκευάζονται στην Taiwan και όχι στην Κίνα όπως το Sony (εκεί έχει το 80% των εργοστασίων της).
ένα δεύτερο στοιχείο που μπορεί να κάνει την διαφορά είναι η τεχνική υποστήριξη. Π.χ. ένα μπουζούκι των 1000 Ευρώ μπορεί να είναι πάρα πολύ καλύτερο από ένα των 3500 Ευρώ αλλά στο δεύτερο ο κατασκευαστής να σου δίνει π.χ. 10ετή δωρεάν τεχνική υποστήριξη, οπότε εν δυνάμει αυτό από μόνο του αποτελεί στοιχείο επιβαρυντικό του κόστους και συνεπώς αυξάνει τον συντελεστή κέρδους.
Αυτά για να σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε γιατί ένα όργανο που δεν ξεχωρίζει από κάποιο άλλο να είναι πιο ακριβό.
Για τον λόγο αυτό λοιπόν έγραψα ότι μπορείς να βρεις αηδονομπούζουκο και με 1300 Ευρώ… το λέω με απόλυτη ασφάλεια και επιμένω.
Το εάν κάποιος οργανοποιός μπορεί να πουλήσει μπουζούκι με 8000 ευρώ με γεια του και χαρά του και να το χαίρεται αυτός που το αγόρασε, εφόσον πίστευσε ότι το μπουζούκι κοστίζει πράγματι τόσο… αλλά η επιστημονική μου πείρα πάνω στις κοστολογήσεις προϊόντων με δίνει το υπόβαθρο να αμφισβητήσω με ζέση τέτοιες εξωφρενικές τιμές.
Επίσης είπα παραπάνω, ότι εξαρτάται και από το αγοραστικό κοινό. Εάν ένας οργανοποιός απευθύνεται σε ελάχιστο αγοραστικό κοινό υψηλού επιπέδου και παράγει π.χ. 20-30 μπουζούκια τον χρόνο (κάτι που μου φαίνεται εξωφρενικά μικρό νούμερο), και έχει ένα κάρο λειτουργικά έξοδα, είναι φυσικό να αυξήσει το κόστος καθώς και αυτά υπολογίζονται στο κόστος (Γ.Β.Ε.). Οπότε μικρή παραγωγή, μεγάλα κόστη = αυξημένη τιμή πώλησης.
Βέβαια, δεν είμαι οργανοποιός να γνωρίζω πόσα μπουζούκια υψηλού επιπέδου μπορεί να παραγάγει ένας δημιουργός μέσα στον μήνα (αυτό μπορεί να μας το πει κάποιος που κατασκευάζει).
Όμως η δικαιολογία της πιο προσεγμένης δουλειάς σε πιο ακριβά όργανα (την ώρα μάλιστα που είναι σχεδόν γυμνά από καλλωπισμούς) μόνο και μόνο για ν’ αυξήσει το κόστος, για μένα σημαίνει αναξιόπιστο οργανοποιό.
Ο Κατασκευαστής πρέπει για το ίδιο “τεχνικό σημείο” να έχει ίδιο κοστολόγιο, είτε πρόκειται για φθηνό, είτε για ακριβό όργανο.
Άρα ερχόμαστε στην αρχική μου διαπίστωση περί δεσπόζουσας θέσης.
Αυτά από μένα…