Αγορά ακριβού οργάνου

Η προσωπική σας κρίση είναι δικαίωμά σας. Με τη σειρά μου μπορώ να πω, πως η απομόνωση συγκεκριμένων εκφράσεων από τα γραφτά μου, θα μπορούσε και να λειτουργήσει παραπλανητικά για κάποιους αναγνώστες (υποτιμώντας ίσως και τη νοημοσύνη τους), γεγονός που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ουδετερότητά σας, βασική προϋπόθεση των συντονιστικών σας αρμοδιοτήτων, κύριε KwstasP.

Ο λογαριασμός μου δε, βρίσκεται στη διάθεση του ιδιοκτήτη και διαχειριστή του forum.

Η παρατήρηση του KwstasP δεν προήλθε από προσωπική του κρίση αλλά εκφράζει ολόκληρη τη συντονιστική ομάδα, η οποία βεβαίως δεν χρειάζεται υποδείξεις ως προς τον τρόπο με τον οποίο εξασκεί τα καθήκοντά της. Παρατήρηση νούμερο δύο.

Πιστεύω πως όλοι μας βρισκόμαστε εδώ από την αγάπη μας για το ρεμπέτικο και το μπουζούκι.

Ας γυρίσουμε στην ουσία τις συζήτησις και ας μην αφήσουμε ένα τόσο ενδιαφέρον θέμα να πάρει διαστάσεις προσωπικής διαμάχης και αντιπαραθεσης

Κύριοι, μία ανακωχή στις προσωπικές αντεγκλήσεις γιατί χαλάει το θέμα. Πείτε τα με π.μ.

Έχω παρέλαση αύριο και πάω για ύπνο.

Κύριε Πίκινε μεγάλοι και νοήμονες άνθρωποι είμαστε. Καταλάβατε και είμαι σίγουρος γι΄αυτό τι θέλω να σας επισημάνω με το μήνυμά μου. Δεν θα κάτσω τώρα να ασχοληθώ άλλο,και είναι κρίμα και για το τόπικ… Οι αναγνώστες γνωρίζουν ποιος είμαι, δεν φοβάμαι μήπως παρεξηγηθώ.

Δεν μίλησε κανείς για λογαριασμούς μία παρατήρηση σας έγινε προσπαθήστε να την συμμεριστείτε. Ευχαριστώ.

Δεν επιθυμω να συνεχίσω την αντιπαράθεση (όταν μάλιστα γίνεται σε τέτοιο ύφος), απλώς για να μην θεωρηθεί ότι αποφεύγω να απαντήσω, θα ήθελα να προσθέσω τα εξής:

  1. Η προσωπική μου σχέση με τον Νίκο Φρονιμόπουλο (αλλά και με τον Γιάννη Κουκουρίγκο), αφορά εμένα και τους ίδιους και κανέναν άλλο.

  2. Προσβλητικές ή ειρωνικές εκφράσεις δεν αρμόζουν προς κανένα μέλος του φόρουμ. Όμως ειδικότερα για το Νϊκο, το ήθος του είναι γνωστό σε όλους και το έχει αποδείξει επανηλλειμένα σε τούτο το φόρουμ. Και αυτός, από μόνος του, είναι ένας σοβαρός λόγος να τον υπερασπιστεί κανείς. Κάτι που για μένα είναι αυτονόητο. Πολύ περισσότερο που με τιμά με την φιλία του.

  3. Το πως διαχειρίζεται ο καθένας μας τα δικά του blog, είναι προφανές ότι αποτελεί την απόλυτα δική του επιλογή. Προσωπικά είμαι και σε μια ηλικία πιά, που δεν χρειάζεται να δίνω λόγο σε κανένα “κηδεμόνα” (εξ άλλου το Internet δόξα τω θεώ είναι ελεύθερο και οι “πορτοκαλιές” πολλές). Η κριτική βέβαια είναι ελεύθερη και καλοδεχούμενη. Επιπλέον, όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι είμαι έτοιμος να υιοθετήσω τα τυχόν θετικά της στοιχεία ακόμα και αν αυτή η κριτική ξεφεύγει από τα όρια της ευπρέπειας.

Όμως είναι άλλο η κριτική και άλλο η επιθυμία κάποιων να καθορίζουν με απαιτητικό ή απαξιωτικό ύφος, αν θα δημοσιεύω ή δεν θα δημοσιεύω φωτογραφίες και σε ποιά ανάλυση θα είναι αυτές, αν θα γράφω ή δεν θα γράφω για τα θέματα που με ενδιαφέρουν, για το χρόνο και τον τρόπο που θα γίνεται αυτό κτλ κτλ

Παναγιώτης Καγιάφας

Προς διαχειριστές: Αν θεωρηθεί ότι το post αυτό είναι off-topic παρακαλώ να σβηστεί.

ΥΓ.
Ενημερωτικά αναφέρω τη γνώση που έχουν οι διαχειριστές του Ρεμπέτικου Φόρουμ για τις δυσκολίες που είχα να ανεβάσω φωτογραφίες παρόλο ότι δεν είχα συμπληρώσει το καθορισμένο όριο. Κάτι που είχα αναφέρει δημοσίως στην ανακοίνωσή μου για το μπουζούκι του Ευαγγελίδη εδώ, και μάλιστα είχα ανταλλάξει σχετικά προσωπικά μηνύματα με τη διαχειριστική ομάδα.

Στην προσπαθεια να αναθερμανω την συζητηση, ξαναθετω το ακολουθο ερωτημα¨

[INDENT]Εμενα θα με ενδιέφερε να εξετάζαμε και μια άλλη πτυχή στην συζήτηση μας αυτή.

Θα μπορούσαν εάν ήταν δυνατόν, να μας πουν καποιοι φιλοι οργανοποιοί, εάν οι παραγγελιες και αγορές μπουζουκιών έχουν μειωθεί αισθητα στην αγορά λόγο οικονομικής κρίσις, και εάν ναι , έχουν χαμηλώσει οι ιδιοι τις τιμές τους, χωρίς να μειώσουν την ποιότητα κατασκευής των οργανων τους, προκειμενου να ελκύσουν μελλοντικους πελάτες? Η΄πιστευουν πως οι τιμες πωλησης ειναι ηδη χαμηλες, και προσπαθουν να προσφέρουν καλυτερο cutomer service, ; να βαλουν περισσοτερες ωρες δουλειας στισ κατασκευες τους για να ικανοποιησουν/ ευχαριστισουν το πελατη?
Για να δούμε τελικά εάν υψηλές τιμές στην αγορά, επηρεάζουν και εαν ναι κατα ποσο , την δυναμική πελάτη-κατασκευαστή.Εινια η επιροη αυτη σε τέτοιο σημείο, ώστε μπουζούκια των 5000-8000 ευρω πολύ σπανια θα ξαναδούμε να πωλούνται
[/INDENT]

Παιδιά η δουλειά στην Ελλάδα έχει μειωθεί παντού απ’το περίπτερο της γειτονιάς μέχρι το μεγαλύτερο κατάστημα τράπεζας…προφανώς και έχει μειωθεί η δουλειά και στους οργανοποιούς…αν φυσικά κάποιος πουλάει λίγα μπουζούκια το χρόνο των 3.000 ευρώ προφανώς βγάζει ένα μέσο μηνιαίο εισόδημα μισθωτού όποτε τί να ρίξει τις τιμές???Άσε που από προηγούμενα χρόνια μπορεί να έχει κάνει και τη καβάντζα του…σίγουρα δεν αναφέρομαι σε όλους για να μη παρεξηγηθώ αλλά η κουβέντα έτσι και αλλιώς γίνεται για συγκεκριμένη μερίδα οργανοποιών…

Δεν τίθεται θέμα off topic. Το θέμα πιστεύω είναι λήξαν και από τις δυο μεριές. Προχωράμε!!!

Παιδιά για να τελειώνει το παραμύθι.

Εγώ έχω κάνει εκατοντάδες κοστολογήσεις προϊόντων, με γραμμές παραγωγής ή όχι, αναλυτική λογιστική κλπ. (όποιος γνωρίζει λογιστικά και οικονομικά με καταλαβαίνει).

Το θέμα πάει και τελείωσε… δεν είναι ούτε θέμα εργατικών, ούτε θέμα πρώτης και βοηθητικής ύλης. Δεν είναι ούτε καν θέμα προσφοράς και ζήτησης όπως ανέφερε νομίζω κάποιος άλλος φίλος.

Είναι η αρχή της δεσπόζουσας θέσης. Δηλαδή την φήμη που έχει ο κάθε οργανοποιός μέσα στην αγορά και το αγοραστικό κοινό στο οποίο απευθύνεται.

Από την στιγμή, που όλα τα υπόλοιπα πάνω κάτω έχουν την ίδια αξία σε κόστος, όλη την υπεραξία ενός οργάνου την κάνει η δεσπόζουσα θέση.

Για να το καταλάβετε. Είναι σαν να έχετε ένα laptop Acer ή Asus και από την άλλη ένα Sony… Το πρώτο μπορεί να έχει πολύ καλύτερα χαρακτηριστικά, δυνατότητες και πρώτη ύλη αλλά πάντα της Sony θα έιναι ακριβότερο.
Και αυτό προσέξτε… ακόμη και που το Acer ή το Asus κατασκευάζονται στην Taiwan και όχι στην Κίνα όπως το Sony (εκεί έχει το 80% των εργοστασίων της).

ένα δεύτερο στοιχείο που μπορεί να κάνει την διαφορά είναι η τεχνική υποστήριξη. Π.χ. ένα μπουζούκι των 1000 Ευρώ μπορεί να είναι πάρα πολύ καλύτερο από ένα των 3500 Ευρώ αλλά στο δεύτερο ο κατασκευαστής να σου δίνει π.χ. 10ετή δωρεάν τεχνική υποστήριξη, οπότε εν δυνάμει αυτό από μόνο του αποτελεί στοιχείο επιβαρυντικό του κόστους και συνεπώς αυξάνει τον συντελεστή κέρδους.

Αυτά για να σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε γιατί ένα όργανο που δεν ξεχωρίζει από κάποιο άλλο να είναι πιο ακριβό.

Για τον λόγο αυτό λοιπόν έγραψα ότι μπορείς να βρεις αηδονομπούζουκο και με 1300 Ευρώ… το λέω με απόλυτη ασφάλεια και επιμένω.

Το εάν κάποιος οργανοποιός μπορεί να πουλήσει μπουζούκι με 8000 ευρώ με γεια του και χαρά του και να το χαίρεται αυτός που το αγόρασε, εφόσον πίστευσε ότι το μπουζούκι κοστίζει πράγματι τόσο… αλλά η επιστημονική μου πείρα πάνω στις κοστολογήσεις προϊόντων με δίνει το υπόβαθρο να αμφισβητήσω με ζέση τέτοιες εξωφρενικές τιμές.

Επίσης είπα παραπάνω, ότι εξαρτάται και από το αγοραστικό κοινό. Εάν ένας οργανοποιός απευθύνεται σε ελάχιστο αγοραστικό κοινό υψηλού επιπέδου και παράγει π.χ. 20-30 μπουζούκια τον χρόνο (κάτι που μου φαίνεται εξωφρενικά μικρό νούμερο), και έχει ένα κάρο λειτουργικά έξοδα, είναι φυσικό να αυξήσει το κόστος καθώς και αυτά υπολογίζονται στο κόστος (Γ.Β.Ε.). Οπότε μικρή παραγωγή, μεγάλα κόστη = αυξημένη τιμή πώλησης.

Βέβαια, δεν είμαι οργανοποιός να γνωρίζω πόσα μπουζούκια υψηλού επιπέδου μπορεί να παραγάγει ένας δημιουργός μέσα στον μήνα (αυτό μπορεί να μας το πει κάποιος που κατασκευάζει).

Όμως η δικαιολογία της πιο προσεγμένης δουλειάς σε πιο ακριβά όργανα (την ώρα μάλιστα που είναι σχεδόν γυμνά από καλλωπισμούς) μόνο και μόνο για ν’ αυξήσει το κόστος, για μένα σημαίνει αναξιόπιστο οργανοποιό.

Ο Κατασκευαστής πρέπει για το ίδιο “τεχνικό σημείο” να έχει ίδιο κοστολόγιο, είτε πρόκειται για φθηνό, είτε για ακριβό όργανο.

Άρα ερχόμαστε στην αρχική μου διαπίστωση περί δεσπόζουσας θέσης.

Αυτά από μένα…

Συγγνώμη που παρεμβαίνω τόσο άσχετα, αλλά αυτό το “παράξει” εδώ μού κάθεται, το ακούω κι από υπουργούς κλπ, δεν είναι “να παράξει”, είναι “να παραγάγει”. Και καλά τώρα που το ρήμα είναι “παράγω”, φαντάσου να ήταν “εισάγω” ή “εξάγω”, οπότε θα λέγαμε “να εισάξει” και “να εξάξει”.
Δεν είμαι κολλημένος με την ορθογραφία και τη γραμματική, αλλά κάποια πράγματα με χτυπάν στο σταυρό, μην το πάρεις προσωπικά, άσωτε.

αν κρίνω από κάποιους οργανοποιούς που γνωρίζω, οι τιμές σήμερα, είναι καλύτερες από την προμνημονιακή περίοδο. Υπάρχει οργανοποιός (δεν ξέρω αν πρέπει να τον αναφέρω) που με 1.700 ευρω αγοράζεις μπουζούκι που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα απ’ αυτά των 4.000 και ακόμα παραπάνω.

το ακριβό ή φτηνό είναι σχετικό. Για παράδειγμα ένα μπουζούκι των 2.000 αλλά καλό, το θεωρώ πολύ φτηνότερο από κάποιο των 1.000 που όμως είναι “μουγκό”.
στη μία περίπτωση έχω μπουζούκι και στην άλλη έχω πετάξει τα λεφτά μου.
θέλει λοιπόν μεγάλη προσοχή και ψάξιμο, γιατί τα ακριβά δεν είναι πάντα καλά , στα δε φτηνά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της αποτυχημένης αγοράς.
το πράγμα επίσης περιπλέκεται και απ’ την υποκειμενική διάσταση του θέματος. Ένα όργανο που για μένα αξίζει τα λεφτά του, για κάποιον άλλον μπορεί να είναι απαράδεκτη η τιμή του. Εκεί δεν βγαίνει άκρη με τίποτα…

Όπως σε όλα τα επαγγέλματα έτσι και οι οργανοποιοί χωρίζονται σε καλούς, κακούς , μέτριους, με ήθος και χωρίς. Ούτε εκεί βγαίνει άκρη. Πάνω απ’ όλα εμείς οι ίδιοι πρέπει να γνωρίζουμε, τι ζητάμε, πόσο αντέχει η τσέπη μας και το κυριώτερο από ΠΟΙΟΝ το ζητάμε…

Όχι ρε Άγη, μην αγχώνεσαι… ευχαριστώ για την επισήμανση.

τόσες αράδες έγραψα… ξέφυγε… το διόρθωσα…

Λες να γίνω πολιτικός;;;;;;
Λίγο δύσκολο το βλέπω… διότι απεχθάνομαι το ψέμα και ως ανήσυχο πνεύμα δύσκολο να συμβιβαστώ με τα τετριμμένα της πολιτικής μας ζωής.

Να σας πω μια ιστορία(off topic);

Πριν από ένα περίπου μήνα , ήμουν στο εργαστήρι ενός καλού φίλου, κορυφαίου Έλληνα κατασκευαστή κλασσικής κιθάρας.
Θαύμασα το καινούργιο του δημιούργημα, έργο … μοντέρνας τέχνης, που κοσμούσε μια κολόνα του εργαστηρίου του.
Το αποτελούσε ένα μπράτσο κιθάρας, με τις χορδές και τον καβαλάρη να κρέμονται και δεξιά και αριστερά μικρότερα και μεγαλύτερα κομμάτια καπακιού, πλάτης, πλευρών…

Ήταν η τελευταία του κιθάρα, που επέμενε πεισματικά, μετά από μια ολόκληρη κοπιαστική ημέρα (ώρες εργασίας; 6 το πρωί με 9 το βράδυ, με δίωρο μεσημεριανό διάλειμμα ) ενασχόλησης με την αφεντιά της, να αρνείται να βελτιώσει κάποια στοιχεία του ήχο της…:
Τελικά το βράδυ, τη…διόρθωσε οριστικά χτυπώντας αρχικά την πλάτη της πάνω στο γόνατο και στη συνέχεια χορεύοντας…το χορό της φωτιάς επάνω της!

Ένα όργανο που - σε λίγο μικρότερη ίσως από την …« εξωφρενική» τιμή της - και με το όνομα του «μπαμπά» της θα γινόταν ανάρπαστο…

Κάποια πράγματα (και κάποιοι άνθρωποι…) δεν είναι τυχαία !

Αγαπητέ φίλε μην μπερδεύουμε τα πράγματα. Τι σχέση έχουν οι πολυεθνικές Sony και Acer με την αγορά της οργανοποιίας και μάλιστα της Ελληνικής; Εγώ θα έλεγα όση “Ο φάντης με το ρετσινόλαδο”!!!

Ο όρος “δεσπόζουσα θέση” προέρχεται από το δίκαιο του ανταγωνισμού και δεν έχει καμιά σχέση με τη φήμη της οποιασδήποτε εταιρείας και πολύ περισσότερο της μικρής εταιρείας ή του μεμονωμένου τεχνίτη-οργανοποιού. Έχει να κάνει κυρίως με την οικονομική δύναμη ή τη δυνατότητα πρόσβασης σε χρηματοδοτήσεις. Μάλιστα η παράμετρος αυτή εξετάζεται μόνο όταν κάποια εταιρεία με βάση την δύναμή της μπορεί να επιβάλει μονοπωλιακές συνθήκες σε κάποια συγκεκριμένη αγορά, με αποτέλεσμα “να νοθεύεται ο υγιής ανταγωνισμός” (με καπιταλιστικούς όρους ελεύθερης αγοράς).

Για να ορισθεί μια εταιρεία ότι έχει δεσπόζουσα θέση λαμβάνονται υπόψη πολλοί παράγοντες. Ένας χονδροειδές κριτήριο είναι αν η εταιρεία κατέχει πάνω από κάποιο ποσοστό στις πωλήσεις (Ένα ελάχιστο ενδεικτικό ποσοστό είναι το “πάνω από 25%”) .

Αλλά τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Ελληνική αγορά οργανοποιίας που αποτελείται κυρίως από μικρά έως πολύ μικρά εργαστήρια; Για ποιά δεσπόζουσα θέση μιλάμε όταν μόνο στην Αττική έχουμε πάνω από 80 τέτοια εργαστήρια και για ποιά οικονομική δύναμη όταν συνήθως η συγκεκριμένη αγορά παλεύει για το μεροκάματο;

Η φήμη βεβαίως κάθε προϊόντος ή κάθε εταιρείας είναι κάτι που είναι εμπορεύσιμο και όποιος την έχει ασφαλώς και την εκμεταλλεύεται. Το ίδιο φαντάζομαι κάνουν και κάποιοι οργανοποιοί. Αλλά όχι και δεσπόζουσα θέση μόνο με τη φήμη του οργανοποιού ο οποίος τυχαίνει να φτιάχνει καλά μπουζούκια (ακόμα και αν βγάζει ένα καλό μεροκάματο) !!![LEFT]
[/LEFT]

Νίκο έρχεσαι στα λόγια μου… περί δεσπόζουσας θέσης… π.χ. “είναι όργανο του τάδε”… άσχετα εάν είναι κουβάς.

Επίσης το ότι ένας κατασκευαστής δεν συμβιβάζεται με το τελικό του προϊόν και δεν το βγάζει στην αγορά, στη γλώσσα της λογιστικής κόστους, λέγεται “ΦΥΡΑ” και είναι μέσα στην διαδικασία παραγωγής… κατά την παγκόσμια πρακτική ένα ποσοστό 1.5% - 2% φύρα είναι αποδεκτό νούμερο… από κει και πάνω σημαίνει είτε ότι η παραγωγή έχει προβλήματα είτε ότι είναι σε διαδικασία ανάπτυξης, που και αυτό το κόστος θα το ρίξει στην τελική τιμή του προϊόντος…

Όταν όμως μιλάμε για προσυμφωνημένη τιμή… δυστυχώς το “κόστος απωλειών” συνήθως το πληρώνουν άλλοι…

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 22:24 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 21:31 —

Φίλε PaKag, μάλλον δεν κατάλαβες το παράδειγμα που έδωσα…

Όσο για την δεσπόζουσα θέση μάλλον πρέπει να μελετήσεις τον όρο… Στην οικονομική θεωρεία σημαίνει ότι κάποιος έχει μια ηγετική και κατευθυντήρια θέση στην ομοειδή του αγορά, την οποία θέση αυτή εκμεταλλεύεται παράλληλα και τιμολογιακά.

Δηλαδή ότι αποτελεί επίκεντρο και ορόσημο για τις υπόλοιπες ομοειδείς επιχειρήσεις. Αυτό δεν έχει να κάνει με πολυεθνικές ή το μαγαζάκι της γειτονιάς… όπου υπάρχουν επιχειρήσεις που ασχολούνται με το ίδιο αντικείμενο, είτε είναι μεγάλες σε όγκο, προϊόντα, αξία κλπ. είτε όχι, πάντα ανάμεσα τους θα υπάρχουν κάποιες που θα ξεχωρίζουν και θα δίνουν τις “κατευθυντήριες γραμμές”, τιμολογιακά και μη.

Την δεσπόζουσα αυτή θέση την αποκτούν με την πάροδο του χρόνου και οφείλεται στην καλή φήμη που αποκτούν για τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες τους.

Δυστυχώς είτε θέλεις να το παραδεχτείς, είτε όχι… ναι, ακόμη και αυτή η μικρή συντεχνία των κατασκευαστών οργάνων, εδώ στην μικρή Ελλαδίτσα, έχει κάποιους που πουλάνε το όνομα που έχουν αποκτήσει στο παρελθόν και συνάμα αποτελούν τιμολογιακό οδηγό και για τους υπόλοιπους.

Θεμιτό και μη σχολιαζόμενο. Αυτό όμως συμβαίνει στην πραγματική οικονομία.

Συνήθως όταν δεν ξέρω κάτι, κάνω το κορόϊδο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα μου επιτρέψεις να έχω και εγώ κάποια γνώση και εμπειρία. Αν χρειαστεί βέβαια θα μελετήσω περισσότερο. :089:

Αλλά δεν έχει σημασία τι γνωρίζω εγώ. Μια σύντομη αναζήτηση και μια ματιά στο site του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη σχετική νομοθεσία δίνει την απάντηση. Για να μη ζαλίζουμε και τους υπόλοιπους, αντιγράφω μόνο τον ορισμό.


Δεσπόζουσα θέση είναι: «η κατάσταση οικονομικής ισχύος μιας επιχειρήσεως που της παρέχει την εξουσία να εμποδίζει τη διατήρηση αποτελεσματικού ανταγωνισμού εντός της σχετικής αγοράς, παρέχοντάς της τη δυνατότητα ανεξάρτητης, σε σημαντικό βαθμό, συμπεριφοράς έναντι των ανταγωνιστών της, των πελατών της και, τέλος, των καταναλωτών». Κύρια ένδειξη κυριαρχίας είναι η κατοχή μεγάλου μεριδίου της αγοράς. Άλλοι παράγοντες είναι η οικονομική αδυναμία των ανταγωνιστών, η απουσία λανθάνοντος ανταγωνισμού, και ο έλεγχος πόρων και τεχνολογίας.[LEFT]
[/LEFT]

Για πες μου τι το διαφορετικό είπα εγώ…

Και εγώ δεν έχω συνηθίσει να μιλάω για κάτι που δεν γνωρίζω… και μιλάω μόνο εάν είμαι 1000% σίγουρος…

Η χρήση του ονόματος που έχει αποκτήσει ένας μάστορας και που το πουλάει κοστολογώντας π.χ. ένα μπουζούκι των 2000-3000 Ευρώ στα 8000 τι είναι;;;;;; Δεν είναι διαφορετική και υπερέχουσα στάση έναντι των ανταγωνιστών;;;;

Και γιατί δεν πάει κάποιος να πάρει το μπουζούκι με 3000 και πάει να το πάρει από αυτόν με 8000;;;;
όπως αντίστοιχα δεν πάει κάποιος να πάρει Asus αλλά παίρνει Sony…

Γιατί, είτε δεν γνωρίζει, είτε έλκεται από το όνομα και την περίοπτη θέση που έχει ο συγκεκριμένος οργανοποιός μέσα στην πιάτσα… και αυτό το όνομα θα κάνει ακόμη και ένα μέτριο όργανο να φαντάζει καταπληκτικό στα αυτιά ενός οργανοπαίχτη… και θα το έχει και θα το λέει και θα το καμαρώνει ότι είναι του τάδε καλύτερου με διαφορά κατασκευαστή.

Και την θέση του αυτή, επειδή με την πάροδο του χρόνου την έχει εδραιώσει και άρα έχει “ακριβό πελατολόγιο”… δεν ρίχνει ποτέ τις τιμές… οι ανταγωνιστές του όμως που δεν έχουν τόσο ακριβό πελατολόγιο δεν μπορούν να τον ανταγωνιστούν και αναγκαστικά προσπαθούν με χαμηλότερες τιμές και περισσότερη δουλειά να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό.

Προσπάθησα να το δώσω να γίνει κατανοητό όσο πιο απλά γίνεται… πιο απλά δεν γίνεται…
Βλέπεις, ότι δεν λέμε κάτι διαφορετικό, απλώς εδώ απευθυνόμαστε σε μουσικούς, που ίσως δεν γνωρίζουν όλοι την οικονομική επιστήμη και άρα πρέπει να τους το γράφεις όσο πιο απλά και κατανοητά γίνεται…

Δεν έχω σκοπό να μπλέξω εδώ σε αντιπαραθέσεις… εγώ ξέρω τι γνωρίζω, και όταν δεν ξέρω δεν ντρέπομαι να ρωτάω και να μαθαίνω… εξάλλου δεν μπορώ να αμφισβητήσω τις γνώσεις που μπορείς να έχεις διότι δεν σε γνωρίζω… αλλά δεν μπορώ να αμφισβητήσω και αυτά που εγώ ξέρω… άλλωστε τα ίδια λέμε απλώς με διαφορετικά διατυπωμένες λέξεις…

οπότε το σταματάω εδώ… άλλωστε βγαίνουμε και εκτός θέματος…

Τέλος και από εμένα. Σε διαβεβαιώ δεν έχω καμιά διάθεση αντιπαράθεσης.

ΥΓ
Επειδή με έκανες να φρεσκάρω λίγο τις όποιες γνώσεις μου, ενημερωτικά αναφέρω ότι ανακάλυψα ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εδώ και αρκετά χρόνια θεωρεί πλέον ότι “η ύπαρξη δεσπόζουσας θέσης δεν θεωρείται πιθανή εάν το μερίδιο αγοράς είναι χαμηλότερο από 40% στη σχετική αγορά.”

τελικά θα μου πει κάποιος που μπορω να βρω ένα μπουζούκι που να είναι γλυκο σα μέλι με τα μπριμα του και τα μπασα του ευκολόπαιχτο με εγγύηση ότι σε ένα χρόνο δεν θα ‘πάρει’ το μανίκι, δεν θα κάτσει το καπάκι και να είναι φίρμας με μόνο με 500 ευρώ;