«Έφυγε» αιφνιδιαστικά, σε ηλικία 66 ετών, ο μεγάλος Κρητικός καλλιτέχνης, Μανώλης Ρασούλης.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ο μουσικός βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του στη Θεσσαλονίκη, τέσσερις μέρες μετά το θάνατό του.
Τα αίτια του θανάτου του παραμένουν αδιευκρίνιστα.
Πηγή: www.tanea.gr
“η ευτυχία είν΄μια στάλα ηδονή, μισός ποντάκος στεναγμού”
Καλό ταξίδι…
Καλό Ταξίδι…
Καλό ταξίδι Μανώλη.
Η μουσική σου πάντα θα μας ταξιδεύει.
Καλό ταξίδι στον μεγάλο δημιουργό . Οι συνεργασίες του με Ξυδάκη , Λοίζο , Νικολόπουλο , και Βαγιόπουλο έδωσε σπουδαία τραγούδια που αγαπήσαμε και τραγουδήσαμε όλοι , οι στίχοι του λόγιοι μα και βαθειά λαικοί σε χτυπούσαν στηνκαρδιά και πλούτισαν το λαικό τραγούδι φέρνοντας μιά φρεσκάδα …
Καλό ταξίδι μεγάλε Μανώλη!
4 …
4 μέρες σε ξεχνώ
4 δε σε ψάχνω
4 δε με συγχωρώ
4 δε σ` αδράχνω
μόν` έμεινε στο διάβα σου
μια παλιοκαλημέρα
μία γωνιά που άδειασε
σκουριάρικη δευτέρα
4 μέρες σε ξεχνώ
4 δε σε ψάχνω
4 με κατηγορώ
4 δε σ` αδράχνω
κι αναπολώ κι αναπολώ
τις ώρες που σε είδα
μ` ένα καπέλο σταθερό
και μια εφημερίδα
μα δε γυρνάς
κι ας σ` έψαξα
ήταν αργά
δεν είδα …
Αχ Ελλαδα σ’αγαπω…
καλο ταξίδι Μεγαλε Μανωλη…
Σε ευχαριστουμε…!!!
Καλό ταξίδι κυριε Ρασούλη…!!!
Γράφτηκαν πολλά, αυτό τον καιρό, για το σπουδαίο αυτό άνθρωπο που, με ό,τι και αν καταπιάστηκε, τα πήγε περίφημα.
Με προβληματίζει η πίκρα που ξεχειλίζει μια επιστολή που έδωσε ο ίδιος στο Λευτέρη Παπαδόπουλο και η οποία δημοσιεύτηκε σήμερα [b][u]στα “Νέα”.[/b][/u]
Δεν έχω τι να πω για τη συμπεριφορά της επίσημης πολιτείας απέναντι στους πνευματικούς ανθρώπους του τόπου μας…
Με δεδομένη την οικονομική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει ο Ρασούλης, οι φίλοι του απευθύνθηκαν στο Δήμο της Αθήνας, για να παραχωρήσει ένα χώρο ταφής, τιμής ένεκεν, γι’ αυτόν τον άνθρωπο που αποτέλεσε κεφάλαιο στον τομέα του πολιτισμού της χώρας μας.
Η απάντηση ήταν αρνητική, με τη σύμφωνη γνώμη του Καμίνη και του ΔΣ του Δήμου Αθηναίων.
Η ίδια αρνητική απάντηση δόθηκε και από το γραφείο του Γερουλάνου.
Κατά τα άλλα, χρήματα εξοικονομούνται και παρέχονται αφειδώς, για να πληρώνονται οι επεκτάσεις στο χώρο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ύψους 95 εκατομμυρίων ευρώ!
Δεν το 'λπιζα Μανωλη στη φυλακη (αυτη) να μπεις!Σηκω παλικαρε!!!Οι μαγκες δεν υπαρχουν πια,τους πατησε το τραινο…Αιντε Ρασουλη μου καλο ταξιδι στα χλωμα σου παραμυθια (κλεμμενο αλλα καλο…)!
Ελενη μου,ετσι ειναι,ο πολιτισμος,ο αληθινος,να ειναι πολυτελεια…Αυτο θελουν να επιβαλλουν…Κ ας διαφωνουσα πολιτικα με τονμ Ρασουλη…Ειναι μεγαλη ντροπη,για το ΛΑΙΚΟ τραγουδι,το συγχρονο εντεχνο,ο Μανωλης ηταν διαμαντι…Κ επειδη θελω να προρτεψω και τον guvs,να μην ξεχναει…Αρχιζει το προγραμμα,Τριανδρια,Πλατεια Ονειρων,Αχ Ελλαδα…Καπου εκει αρχισαν ολα και για εμας…Με ενα σαπιο τετραχορδο,με δυο κιθαρες,και με φωνες αλλου ντα αλλου…Υγεια σε εμας που ειμαστε ακομα εδω…Ουτως η αλλως μετα δεν υπαρχει τιποτα…
Με δεδομένη την κακή οικονομική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει… Γιατί δεδομένη; Γιατί κακή; Μήπως διαχειρίστηκε την ατομική οικονομία όπως και το κράτος που του αρνήθηκε; Γιατί ξεχνάμε τη λαΪκή παροιμία: Όπως στρώσεις θα πλαγιάσης. Γιατί με ευκολία κατακρίνομε όσους φροντίζουν για την ψάθα τους ή το πάπλωμα αν θέλετε κι όχι εκείνους που πηγαίνουν στην Αυστραλία για να αλάξουν παραστάσεις χωρίς να έχουν φροντίσει να πληρώσουν το νοίκι τους?
Υπάρχουν τραγούδια που σημαδεύουν στιγμές της ζωής μας. Τα λόγια του Ρασούλη ήταν σίγουρα σε κάποια απ’ αυτά…
Έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ιανός ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο από τον ίδιο το συγγραφέα, με τίτλο: «Εδώ είναι του Ρασούλη».
Όπου, απλά επιβεβαιώνουμε τους λόγους, για τους οποίους - αφενός - το σύγχρονο τραγούδι και - αφετέρου - οι πιο σημαντικοί δημιουργοί που διαθέτει αυτός ο τόπος, οδηγήθηκαν στο σημερινό αδιέξοδο.
«… Οριακή στιγμή αντεπίθεσης και αθλιότητας ήταν όταν με τον Μάνο [εννοεί το Λοΐζο] γράψαμε το “Τίποτα δεν πάει χαμένο” και πήγαμε στην Ιερά Εξέταση της “Odeon” να το παίξουμε για να το “εγκρίνουν”.
Σαν ακούστηκε το άσμα, λέει η κ. Μάτσα:
“Μάνο, αυτό το τραγούδι έχει μια ωραία μελωδία, δεν αλλάζουμε τα λόγια να το κάνουμε ένα ερωτικό τραγούδι;”…
Ο Μάνος με 25 πίεση …»
Ο Ρασούλης έμαθε ξαφνικά γυρίζοντας από την Αυστραλία πως οι ιθύνοντες έκοψαν την εκποµπή που είχε στο Αʼ πρόγραµµα του ραδιοφώνου επί 6 χρόνια, «κρατώντας τα µπόσικα στην κατιούσα», στην οποία είχε περιέλθει.
Παρέμενε άνεργος και απλήρωτος, περιμένοντας να συμπληρωθούν τα χρόνια για τη σύνταξη, η οποία τελικά δεν ήρθε ποτέ.
Δεν υπήρχαν χρήματα για να καλυφθούν ούτε τα έξοδα της ταφής και η επίσημη πολιτεία αδιαφόρησε, για μια ακόμα φορά.
Τελικά, κηδεύτηκε από το Α’ νεκροταφείο με έξοδα της Ανώνυμης Εταιρίας Προστασίας Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Ο Ρασούλης, απλά, ακολούθησε τη μοίρα των μεγάλων λαϊκών μας δημιουργών [Παπάζογλου, Μάρκου κ.λπ]:
οι ίδιοι να πεθαίνουν στην ψάθα…
και τα κάθε είδους αρπακτικά να πλουτίζουν από το έργο τους…
Σωστός ο Νικήτας, συμφωνώ!
'Οταν καταργηθεί το κατεστημένο για κάποιους, αλλά για όλους τους κάποιους,
ΝΑΙ, να συμπεριληφθεί και ο Μανώλης Ρασούλης μέσα, που μπορεί ο Χριστιανός
να είχε περισσότερη ανάγκη από πολλούς κάποιους, άσχετα αν προέκυψε από
κακοδιαχείριση κλπ κλπ … δεν με ενδιαφέρει … ότι για όλους και για τον Ρασούλη !
Και δεν ήταν ούτε γνωστός μου, ούτε φίλος μου, ούτε καν υπήρξα φαν του, ξηγημένα …!
Γράφει [b][u]ο Νότης Μαυρουδής:[/b][/u]
Τα είδαμε τα στεφάνια στην κηδεία του Μανώλη Ρασούλη και ναι, υπήρχαν από μέρους της κυβερνήσεως, του Δήμου της Αθήνας (του νέου δημάρχου της πρωτεύουσας) και είπαμε όλοι: «Από στεφάνια καλά πάμε»!!!
Τι υπαινίσσομαι; πως για άλλη μια φορά, οι αρχές δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.
Πετάξανε ένα στεφάνι στον μακαρίτη και θεώρησαν πως έκαναν το καθήκον τους…
Τα πράγματα δεν είναι όμως έτσι.
[i] Μια σοβαρή πολιτεία στις περιπτώσεις τέτοιων επιφανών δημιουργών που έγραψαν ιστορία, είναι μικρόψυχο να μην καλύπτει λογικές συνθήκες ταφής που συνεπάγονται σε μια τέτοια περίπτωση.
Είναι ολίγον λογιστικό, ταμειακό, αριθμητικό, τεχνοκρατικό, το ξέρω, αλλά δεν θα κουραστούμε να διαλαλούμε πως είναι οι μοναδικές ευκαιρίες που [u]μια κυβέρνηση, ένας Δήμος μπορεί να αποδείξει το ρόλο του και την θεσμική του υπόσταση σε τέτοιες ειδικές περιπτώσεις.[/u]
Ναι! όσο μακάβριο κι αν ακούγεται, ΚΑΙ στις κηδείες οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η αγάπη μένει, για να παραθέσω το στίχο του μακαρίτη Ρασούλη…[/i]
…
Τα σχόλια είναι περιττά.
Για μένα είναι από τους σημαντικότερους δημιουργούς του ελληνικού τραγουδιού.
Μεγάλος στιχουργός και ποιητής και ταυτόχρονα οικείος σαν καθημερινός φίλος, γείτονας, παρέα.
Να θυμίσω κι αυτό το ντοκουμέντο:
http://rebetiko.sealabs.net/forum/viewtopic.php?t=2826&highlight=
Καλό ταξίδι, τζίτζικα, κι άσε τους μέρμηγκες στην τακτοποιημένη τους ζεστασιά.