Μόλις χτές έπεσε στα χέρια μου ο δίσκος του Μάριου Παπαδέα “Ενα αμαν κι ενα σαντούρι” κι αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη και για την δεξιοτεχνία του παίχτη στο σαντούρι αλλά και για την “γεμάτη” φωνή του που αποδίδει θαυμάσια τέσσερα τραγούδια δυο ρεμπέτικα (κοντραμπατζήδες και “Μανώλης χασικλής”)ενα παραδοσιακό (Απο ξένο τόπο) και ενα αστικό της Μ.Ασίας (Σ αγαπώ γιατι σαι ωραία).
Εκτελέσεις πλούσιες με τα ταξίμια τους και το μανέ τους και ακόμα οκτώ οργανικοί σκοποί πάνω σε θέματα παραδοσιακά με άριστη εκτέλεση ,το σαντούρι του ακούγεται σαν ολόκληρη ορχήστρα .
Ο Παπαδέας φέρνει στο νου μεγάλες ρεμπέτικες φωνές απο το παρελθόν και παίζει το σαντούρι του χωρίς τον αποστειρωμένο ήχο των “νεοπαραδοσιακών μουσικών”.
Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να βρεθεί στα δισκοπωλεία το εν λόγω cd αλλά αν το βρείτε αγοράστε το , τα δεκάξι ευρώ που κοστίζει θα πάνε σε σωστή μεριά.
Δεν θέλω να φανώ γραφικός, αλλά κάθε φορά που ακούω τον Μάριο νομίζω ότι ζει ο Καρίπης…