Έλληνες κατασκευαστές του 19ου αιώνα

Μια φίλη από την Ολλανδία αγόρασε ένα βιβλίο από το ebay με τίτλο Geschiedenis van de mandoline του Robert Janssens. Μου έστειλε σκαναρισμένη μια σελίδα από το βιβλίο που αναφέρεται σε 3 Έλληνες κατασκευαστές του 19ου αιώνα. Από αυτόυς ήξερα μόνο τον Βελούδιο…τους άλλους 2 όχι…όπως θα δείτε τα ονόματα μπορεί να έχουν μικροαποκλίσεις από τα κανονικά Ελληνικά όπως το Σπυρίδων να γράφεται Σπυρίδιων ή ο Βελούδιος Βελόντιος αλλά μιλάμε για Βέλγο συγγραφέα…Το κείμενο είναι μάλον στα Ολλανδικά αλλά μια ιδέα θα πάρετε…τώρα αν είναι και κάποιος φίλος που κατέχει τη γλώσσα θα ήταν μεγάλη χαρά να μας πει ακριβώς τι λέει το κείμενο…αν βρω κάτι άλλο θα επιστρέψω…:090:
φίλοι 1000 συγνώμη αλλά δεν μπορώ να κάνω attach την εικόνα…θα προσπαθήσω όμως ή αν μπορεί κάποιος mod να μου δώσει οδηγίες…

Μέχρι να βρω τρόπο να ανεβάσω τη φωτογραφία ζήτησα από τη φίλη μου να μου μεταφράσει το κείμενο κράτησα όμως και τα ονόματα όπως ήταν γραμμένα στο πρωτότυπο κείμενο…λοιπόν :

Georgios Makropulos - Γεώργιος Μακρόπουλος: Οργανοποιός της Αθήνας στα έτη 1865 με 1890.Κατασκέυασε μαντολίνα και κιθάρες. Τιμητική διάκριση στο Παρίσι το 1878.

Spiridion Zuzulas - Σπυρίδων Ζούζουλας :Οργανοποιός της Αθήνας στα τέλη του 19ου αιώνα. Κατασκεύασε μαντολίνα με περίτεχνη διακόσμιση.

(inlaycraft)

Velondio - Βελούδιος :Οργανοποιείο (atelier) στην Αθήνα στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Κατασκεύασε μαντολίνα και κιθάρες.

και τέλος για τον Κύπριο Γεώργιο Ευαγγελίδη (ένα μπουζούκι του οποίου επισκέυασε ο καλός μου φίλος Γάννης Τ) γράφει:

Giorgios K. Evangelidis -
Γεώργιος Ευαγγελίδης : Γεννήθηκε το 1860. Έμαθε την τέχνη του οργανοποιού δίπλα σε διάφορους Ιταλούς, Γερμανούς και Γάλλους οργανοποιούς. Εγκαθίσταται στην Αθήνα το 1885. Κατασκεύασε καλά βιολιά, μαντολίνα και κιθάρες. Τα μαντολίνα του δείχνουν εμφανείς Ιταλικές επιρροές και οι κιθάρες του Γαλλικές. Απέσπασε πολλά βραβεία στην Ελλάδα.

1 «Μου αρέσει»

Μπράβο Γιάννη πολύ ενδιαφέρον.

Μήπως έχεις και τη μετάφραση του τίτλου του βιβλίου;

Ολλανδικά ή Βέλγικα (Φλαμανδικά) δεν ξέρω, αλλά κάτι σαν «Διάφορα περί μαντολίνου» πρέπει να λέει.

Νϊκο ο Google το μεταφράζει ώς “Η ιστορία του μαντολίνου”.

Γιάννη (1980gms), ένα άλλο βιβλίο (του 1914) που έχω πετύχει στο Internet και που ίσως σε ενδιαφέρει, είναι το “Guitar and mandolin, biographies of celebrated players and composers for these instruments”. Μπορεί κανείς να το κατεβάσει ως pdf από διάφορα site, όπως εδώ.

Μπράβο Γιάννη.Εξαιρετικά νέα δεδομένα.

Ναι και η φίλη μου από την Ολλανδία το μετέφρασε “History of mandolin” άρα σωστά , " Η ιστορία του μαντολίνου"

Να αναφέρω και κάτι που μου κάνει εντύπωση…το γεγονός ότι ενώ τους άλλους οργανοποιους τους αναφέρει όντως ως οργανοποιούς υπονοώντας ίσως δραστηριότητα ενός ατόμου, για το Βελούδιο αναφέρει τη λέξη οργανοποιείο (atelier) , και αναρωτιέμαι μήπως θα μπορούσε να εννοεί μια σύμπραξη ανθρώπων, ίσως δάσκαλο και μαθητές, ίσως οικογενειακή επιχείρηση (οικοτεχνία), πάντως νομίζω ότι υπονοεί κάτι πιο μεγάλο και πιο οργανωμένο από έναν απλό οργανοποιό, κάτι σαν μεγάλο εργαστήριο της εποχής…

Δεν έχεις άδικο Γιάννη. Στο “Λεξικό της Ελληνικής Μουσικής” του Τ. Καλογερόπουλου αναφέρεται:

Βελούδιος Εμμανουήλ (Αϊβαλί 1811 - Αθήνα 1875): οργανοποιός από τις Κυδωνιές. Ήρθε στην Αθήνα και υπήρξε ο πρώτος που ίδρυσε εργοστάσιο κατασκευής μουσικών οργάνων. Φημιζόταν ιδιαίτερα ως κατασκευαστής λαούτων. Το μέχρι στιγμής παλιότερο λαούτο του είναι του 1862 και βρίσκεται στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων.

Στοιχεία από το βιβλίο για έναν ακόμα κατασκευαστή, γνωστό αυτή τη φορά, τον Ηλία Κανάκη τον οποίο αναφέρει όμως ως Τούρκο κατασκευαστή…

Ilya Kapoudagli,
Ηλίας Καπούγδαλης (προσωνύμιο του Ηλία Κανάκη) 1870-1930, Τουρκία.
Κατασκευαστής αρχικά κιθάρων και μαντολίνων και αργότερα λαούτων και ταμπουράδων. Ικανός τεχνίτης (Good luthiery)

Φαντάζομαι οτι όσοι απο δω μέσα διάβασαν την βιογραφία του Ζαμπέτα(αρκετοί), θα διάβασαν και για τον Μανώλη Κοπελιάδη.Τον αρχαιότερο των μαστόρων όπως λέει ο Ζαμπέτας.Το μπουζούκι του πατέρα του ήταν απο αυτόν.Κάπου στο 1880 κάτι.Δεν ξέρω αν αναφέρεται στο βιβλίο που συζητάτε,γι αυτό το αναφέρω.

Λάθος! Η λέξη Geschiedenis πρέπει να σημαίνει περίπου Γεγονότα, Συμβάντα. Οπότε, πράγματι, οι Ολλανδοί δεν έχουν υιοθετήσει το ελληνικό “Ιστορία” όπως οι Άγγλοι (History), Γάλλοι (Historie), Ιταλοί (Storia) κλπ. κλπ. και έφτιαξαν λέξη απ’ τη δική τους γλώσσα.

1 «Μου αρέσει»