Επτάχορδος Ταμπουράς του 1903
Βρέθηκε σε χωριό της Λακωνίας .
Σκάφος: Μουριά σκαφτή παχους 3χιλ.
Καπάκι: πέυκο και κερασιά,
Μανικι:κερασιά.
Δεν έχει μπερντέδες αλλά τάστα.
Το μήκος χορδής είναι 73 εκ περίπου.
4 «Μου αρέσει»
Ρε συ μάστορα, που πας και τα ξετρυπώνεις;
Καμιά καλύτερη φωτογραφία από τα τάστα, την ημερομηνία και συνολικά για το όργανο δεν έχει;
1 «Μου αρέσει»
Δεν τα ξετρυπώνω,μόνα τους έρχονται!
Η μοναδική αναφορά στην ημερομηνία και στον κατασκευαστή είναι αυτή που φαίνεται στη φώτο (1903 Ν.Μ.)
Θα βγάλω φώτο και το μανίκι (που για τσαμπουκάδες έχει κουμπιά πιθανότατα τοποθετημένα αργότερα).
1 «Μου αρέσει»
Μπράβο Γιάννη! Τα αρχικά Ν. Μ. παραπέμπουν κάπου, εσείς οι ειδήμονες; Η ύπαρξη τάστων το 1903 πάντως, χαρακτηριστική για την αστικοποίηση της Σπάρτης. Δεν πιστεύω, τα τάστα να τοποθετήθηκαν αργότερα;
Επτάχορδος, έ; Η μπουργκάνα μόνη της; Αν ναι, «τετράχορδος»!
Η αλήθεια είναι πως στην κοιλάδα του ευρώτα και στην ευρύτερη λακωνική ύπήρχε παράδοση κατασκευής τέτοιων οργάνων.Πέρα απ΄τους Σταθοπουλαίους, τον Καραμπά,τον Καντζούνη(πιο λόγιος κατασκευαστής κιθάρας και μαντολίνου) χαρακτηριστικά αναφέρω τον Παπα Σιγαλό(ο Σταυρος Κ ξἐρει)απ΄το Γεωργίτσι ο οποίος από μουριά έφτιαχνε, όπως λέγεται μπουζούκια, με στριφτάλια.Πέθανε στα 1918.
Τέτοια ήταν και τα μουσικά ακούσματα την περιόδο εκέινη στην περιοχή.Βιολία, ταμπουράδες, μπουζούκια, λαούτα, μαντολίνα και σπανίως κλαρίνα πάιζονταν στη Λακωνία(εν αντιθέσει με τη γειτονική Αρκαδία που το κλαρίνο είχε τον πρώτο ρόλο).
Ο πεθερός μου θυμάται χαρακτηριστικά να τραγουδούν στην υπόγεια ταβέρνα κάτω απ΄το σπίτι του, ασίκικα όπως τα λέγαν εδώ, τραγούδια(της τριανταφυλλιάς τα φύλλα κλπ).
1 «Μου αρέσει»
Ή μία τριπλή και δύο διπλές;
Γιατί άραγε, μήπως υπήρχε πιο έντονη επιρροή της Κρήτης, Τσιρίγου κλπ;
Πάντως, όπως έχουμε συζητήσει σε άλλο νήμα, στη Λακωνία είχε επίσης και λύρες. Τόσο από παλιά ντόπια παράδοση όσο και από κρητική επιρροή (που ενίσχυσε την ντόπια παράδοση).
1 «Μου αρέσει»