Hy everyone.
Eimai mpouzouksis kai eimai sto Edibourgo.Psaxnw tous stixous ths Misirlous. An tous 3erei kaneis please as mou steilei ena e-mail g_xen@hotmail.com
8elw na dei3w stous blamenous tous Bretanous oti h Misirlou den einai Amerikanikh efeuresh alla akros Ellhnikh.
Thanks guys. Perimenw apanthsh. Filia stous apantaxou mpouzouksides.
<FONT FACE=“Courier New”>Απαντήθηκε το ερώτημά σου;
Εγώ δεν τους θυμάμαι.
Μονο την αρχή: “Αχ, μισιρλού μου η γλυκιά σου η ματιά / αχ, μου άναψε φωτιές στην καρδιά…” (κάπως έτσι).
Αμα σου τους στείλαν, για ρίξε τους και εδώ.
</FONT>
Μισιρλού μου η γλυκιά σου η ματιά
φλόγα μου 'χει ανάψει μες στην καρδιά
αχ, γιχαμπίμπι, αχ, γιαχαλέλι, αχ
τα δυο σου χείλη στάζουνε μέλι,αχ
(Ρεφραίν)
Αχ, Μισιρλού, μαγική, ξωτική ομορφιά
τρέλα θα μου 'ρθει, δεν υποφέρω πια
αχ, θα σε κλέψω μέσα από την Αραπιά
Μαυρομάτα Μισιρλού μου τρελή
η ζωή μου αλλάζει μ’ ένα φιλί
αχ, γιαχαμπίμπι ενα φιλάκι,άχ
απ’ το γλυκό σου στοματάκι,αχ
(Ρεφραίν)
Αυτή είναι η εκδοχή στο όνομα του Ρουμπάνη του 1947. Έχει προηγηθεί άλλη εκδοχή, με διαφοροποιημένη στιχουργία, περί το 1930 με τίτλο “Μουσουρλού” με τον Μ.Πατρινό (κατά πως γράφει ο Αλμπέρτος Ναρ στο “Εβραίοι και ρεμπέτικο”).
Η εκτέλεση του Πατρινού, είναι εκπληκτική, και έχει μιά “γύρα” παραπάνω. Κυκλοφορεί σε κάποια από τις συλλογές, νομίζω τ’ Αμερικάνικα του Φαληρέα. Ο Πατρινός λέει: “φλόγα μ’ άναψες, μικράκι μου, φωτιά”. Τα “χαμπίμπια” είναι: “Αχ γιά χαμπίμπι, αχ γιά λέϊλι, άχ”. Τουτέστιν “Αχ αγαπημένη μου, αχ νύχτα μου, αχ!” Οι στίχοι που χρησιμοποίησε ο Γούναρης, είναι διορθωμένοι παραδοσιακοί. Ο Ρουμπάνης το κατέθεσε στη μορφή τζαζ (μπεγίν), νομίζω το 1943, θα μάθω αύριο και θα σας πω, μαζί με τους Αγγλικούς στίχους του στιχουργού -που φαίνεται πως έκανε και την κατάθεση του έργου. Έχει τραγουδηθεί παραπάνω από 100 φορές σε δίσκο, από ¨μάμπο" ίσαμε “πανκ μπιτς μιούζικ” (που χρησιμοποίησε ο Ταραντίνο). Ο Ρουμπάνης ήταν καθηγητής μουσικής σε Ελληνικό σχολείο της Αμερικής, κάποιοι λένε της Βυζαντινής μουσικής, και πιθανόν ψάλτης. Κατά καιρούς, το τραγούδι το διεκδίκησαν και οι Αρμένιοι. Εγώ το θυμάμαι γύρω στο 50, τραγουδημένο στο Κάϊρο από την τζαζ ορχήστρα του Λούκας (Λουκάς Βισβίκης) και την επίσης τζαζ ορχήστρα του Αντρέ Ράϊντερ (Ανδρεαδάτος), με στίχους ενός Μαλτέζου Αιγυπτιώτη τραγουδιστή. Αυτά γιά την ώρα, γιά ένα σπουδαίο τραγούδι που έκανε τον γύρο του κόσμου κι ακόμα τον κάνει. Η εκτέλεση του Πατρινού, το κατατάσσει στα ρεμπέτικα -κατά τη γνώμη μου πάντα-
Φ.
<FONT FACE=“Courier New”>Οσοι το παίζουν το κομμάτι, έχετε πάρει είδηση τι δρόμος είναι; Εγώ χιτζασκιάρ τον λέω, αλλά έχω ακούσει τόσες γνώμες όσες και οι φορές που έχω ρωτήσει.</FONT>
στο Pulp Fiction η ερμηνεία γίνεται από το συγκρότημα Dick Dale&His Delltones με αναφορά
στον Νικόλα Ρουμπάνη.
Καλή η προσπάθεια σου, φίλε καί χαίρομαι
που θα δείξεις την καταγωγή του κομματιού!
Εγώ επίσης τη δείχνω εδώ στο Βέλγιο.
Μουσουρλού είναι ρεμπέτικο παιγμένο από
κάποιον μικρασιάτη ελληνο-αρμένιο άν δεν
κάνω λάθος…
Αυτό το κομμάτι είχε παιχθεί κάποτε από
ένα αμερικάνικο band στο οποίο έπαιζε ένας
έλληνας “του αμέρικα” - ο οποίος φανερά το
είχε διαλέξει. Μετά πάρθηκε σαν εκτέλεση
αυτού του band γιά soundtrack της ταινίας
Pulp fiction, όπως ξέρεις…
Όμως θέλω να σου πώ να δείχνεις λίγο περισότερο
σεβασμό γενικά, γιατί κανείς ΔΕΝ είναι λιγότερα
βλαμένος από οποιονδήποτε άλλον σ’αυτόν τον
ανάπειρο κόσμο ! Έχω φίλους Βρετανούς που
θαυμάζουν την Ελλάδα (καί τα ρεμπέτικα μας)
καί με έκανες να νοιώθω άσχυμα όταν το διαβάσαμε
αυτό (μηλούν Ελληνικά)…
So, take care…
Hi-Fly
Με το συμπάθειο, φίλε, κανείς μας δεν κατάλαβε σε ποιόν απευθύνεσαι, αλλά όλοι καταλάβαμε πως δεν έχεις διαβάσει τα προηγούμενα μηνύματα αυτού του τίτλου. Τώρα βέβαια, με τον Μπους στο κεφάλι μας, μ’ αυτά θ’ ασχολούμαστε;
Αβυσσος η ψυχή (και το μυαλό) του ανθρώπου…
ΑΝ
Να συμφωνήσω. Λίγος σεβασμός δεν βλάπτει.
Τώρα… πού, ποιος, πότε, γιατί;
Αβυσσος η ψυχή (και το μυαλό) του ανθρώπου…