(Yianis)
Na kanw mia erwthsh: Posa tragoudia nomizete oti paizei (h prepei na paizei) enaV erasitecnhV mpouzouktshV wste na mporei na sebetai ton eauto tou? Otan lew na PAIZEI, ennow apo thn arch wV to teloV, me eisagwgeV ktl.
GiannhV
(danhil3)
Οτι ακούει πρέπει να το παίζει έστω και απλουστεύοντας το.
ΦΙΛΕ ΜΟΥ, Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ! ΑΓΑΠΑ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ, ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΝΕΣΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΗ ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ ΓΙΝΕΣΑΙ ΣΕΒΑΣΜΙΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΕΦΕΣΑΙ! KEEP WALKIN΄ (ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ)
Οχι. Εγώ θα δώσω αριθμό:
3.500 άσματα φίλε Yiannis.
Δηλ όλα τα λαϊκά 1930-1955 και ως εκεί που φτάνει το χέρι σου για το καθένα.
Αλλο καλά, άλλο μέτρια και άλλο για πέταμα.
Ρε ΚΚ.
Οι μισοί (για να μην πω παραπάνω) από τους …επαγγελματίους" που παίζουν αυτή τη στιγμή στα λεγόμενα ρεμπετάδικα δεν παίζουν πάνω από 500 τραγουδάκια. Και πολλά από αυτά με εισαγωγές από …Γαλλία, λόγια από …Μαρόκο κλπ.
Και απαιτείς απ’ το παλικάρι να βαράει 3.500 άσματα; Ημαρτον!
ΑΝ
ΥΓ. Ρε Θανάση! Μη γράφεις με κεφαλαία. Κουράζουν.
(Yianis)
H erwthsh mou htan sto pneuma tou munhmatoV apo ton Arh. Dhladh, an oi eppagelmatieV paizoun c tragoudia, posa prepei na paizei o erasitecnhV? An loipon, c=500, opwV maqainw, tote an ftasw na paizw 200 qa mporw na sebomai ton eauto mou. WV tote, sklhrh proponhsh dipla sto kasetwfono.
H basikh elleiyh sto repertorio mou einai metapolemika tragoudia. Giati ta propolemika, an katseiV katw, arga h grhgora, ta bgazeiV. Meta ton polemo san na mou gainetai oti arcisan na ceirizontai diaforetika thn pena. Kai ase ton Kourounh na leei oti…enaV kalopaigmenoV DeliaV den ecei tipota na zhleyei apo kanenan. Ecei kai paraecei. Phga na bgalw to MPROSTA KLEISTA PARAQURA, kai me epiase kataqlhyh.
GiannhV, (kai oci Yiannis)
(Manos)
Re paidia, ali9eia poianoy einai to teleio auto asma? To exw apo newteri ektelesi kai den exw dystyxws alles plirofories!
Manos
(Λευτέρης Κοφίδης)
Φίλε Μάνο,
Το πραγματικά “τέλειο” όπως το είπες εν λόγω άσμα είναι του Χιώτη. ʼλλες πληροφορίες δεν διαθέτω δυστυχώς, εκτός από το ότι το τραγούδησε ο Παγιουμτζής.
Λευτέρης
ΥΓ: Με την ευκαιρία, να ευχηθώ σ’ όλους καλά Χριστούγεννα και καλή ξεκούραση (όση υπάρξει!), μια και δεν θα έχω πρόσβαση σε internet μέσα στις γιορτές.
(Yianis)
Kai egw to ecw akousei mono se newterh ektelesh, kai den hxera poioV tragoudaei sthn prwth. MhpwV mporei kapoioV na to kanei mp3, estw kai gia mia mono strofh, mono kai mono gia na akousoume pwV allazei to ufoV tou tragoudiou tragoudismeno apo ton Pagioumtzh?
Prospaqw olo to prwi na paixw sto mualo mou pwV qa akougetai auto, to omologoumenwV teleio tragoudi, me th fwnh tou Stratou kai ma to qeo den mporw na to fantastw.
GiannhV
Ερασιτέχνης = Εραστής της τέχνης. Και η τέχνη κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν μετριέται ποσοτικά.
ʼρη , σόρρι για τα κεφαλαία, αλλά στις 8 το πρωί βαριόμουν να γράφω τόνους.
Παίδες,
1ον. Το μπρος στα κλειστά παράθυρα είναι του Χιώτη, παιγμένο ΜΕ ΤΡΙΧΟΡΔΟ μπουζούκι. Το MP3 βρίσκεται (ακόμη άραγε?) στο grk.binaries.music
Να setάρετε όμως το outlook express με server τον neolea (πρωην sae).
2ον. Το 3.500 τραγούδια πάει στο οτι πρέπει να τα πολεμάμε όλα. Αν ένας επαγγελματίας “έχει” 500 τεμάχια (σα λίγα μου φαίνονται για κόπους μιας ζωής) τότε σίγουρα “ψευτοπαίζει” πάνω από τα τριπλάσια και “ψιλο έχει ακούσει” ΚΑΙ ΤΑ 3.500.
Οι ποσοτικές αλλαγές προκαλούν τις ποιοτικές.
Αυτό εννοώ.
Με το συγνώμη, παίδες, αλλά εγώ ως άμουσος έχω… άλλη ιδέα γιά την εκμάθηση. Αν δηλαδή, αντί να επιχειρείς να “κοπιάρεις” 10, 20, 500 ή 3.500 τραγούδια, θα πας γλήγορα στην αρχή, μα γλήγορα θα κώλώσεις! Αν όμως έχεις την υπομονή να μάθεις τους δρόμους τα ντουζένια και τα ματζορομίνορα, το βασικό πλεχτό δηλαδή, θα σου φάει χρόνο στην αρχή, μετά όμως θα βρεθείς να μπορείς να παίζεις χιλιάδες τραγούδια, πρίμα βίστα. Όπως π.χ. στη Δυτική μουσική αν μάθεις να διαβάζεις παρτιτούρα, και στη τζαζ αν μάθεις τους κανόνες του δωδεκάμετρου και του οχτάμετρου μπλουζ μαζί με τις παραλλαγές τους. Έτσι δεν είναι, βρε Κώστα; Νομίζω μάλιστα πως αυτό εννοούσες με τα 3.500 τραγούδια που του φόρτωσες του παιδιού. Εξ άλλου, γιατί ξεκινάς από το 1930; Σου πέφτει λίγος ο Παπάζογλου, ο Σκαρβέλης, αλλά και ο Βαϊνδιρλής της Πόλης, κι ο Ψαμματιανός κ.ο.κ.;
Παρ’ όλα αυτά, η γνώμη μου είναι πως ένας βασικός οδηγός γιά να μάθεις το ρεμπέτικο (μιλάω γιά το “έντεχνο” ρεμπέτικο, 30-55, και όχι γιά το αδέσποτο σε καθαρούς δρόμους π.χ. “Ήσουνα ξυπόλητη”), θα βοηθούσε πολύ να μπορείς να παρακολουθήσεις τις παρεμβάσεις και καθοδηγήσεις του Περιστέρη (κυρίως) αλλά και του Σκαρβέλη και του Τούντα και κάποιων άλλων, ίσαμε Ροβερτάκη, στη δουλειά των αμιγών του ρεμπέτικου (από τον Μάρκο ίσαμε τον Τσιτσάνη).
Κατά τα άλλα φυσικά, Χρόνια Πολλά.
Φ.
Το “Μπρος στα κλειστά παράθυρα” είναι πράγματι του Χιώτη και ηχογραφήθηκε το ‘56 με το Στράτο. Κιθάρα παίζει ο Π. Πετσάς, μπαγλαμά ο Θ. Δερβενιώτης και κοντραμπάσο ο Σπ. Αναγνώστου. Πιστεύω ότι εκείνη την εποχή ο Στράτος βρίσκεται στην κορυφαία του στιγμή! Η τέλεια εκτέλεση, από φωνή και μπουζούκι, χωρίς δεύτερες, χωρίς τίποτα. Και μ’ ένα περίφημο ταξίμι στην αρχή.
Το εν λόγω τραγούδι μας δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε μερικά πράγματα απ’ την παραπάνω κουβέντα. Αν καταφέρεις να βρεις τα πατήματα του τραγουδιού (πράγμα όχι και τόσο απλό βέβαια), τότε το τραγούδι θα το παίξεις και θα ακούγεται αρκετά καλά (εδώ καταφέρνει και το παίζει ο Αντρέας, ο πιο “χύμας” μπουζουξής που έχω γνωρίσει). Αντίθετα, για δοκίμασε να παίξεις το “Μάρκος ο Συριανός”… Τα πατήματα είναι καθαρά και βρίσκονται εύκολα. Προσωπικά, την πρώτη φορά που δοκίμασα να το παίξω, τα κατάφερα. Το φοβερό είναι ότι παίζω ένα τραγούδι, χωρίς να του αλλάξω ούτε μια νότα, χωρίς ούτε ένα φάλτσο, και το αποτέλεσμα είναι επιεικώς άθλιο. Αυτό το “κοπάνημα στις γεμάτες” που κάνει ο Μάρκος είναι ΟΛΗ η ουσία (η ομορφιά) του τραγουδιού. Αυτό προσπαθεί να πει ο ΚΚ. Ακούς τη “Τζιτζιφιώτισσα” από το Σώτο (ο οποίος παραδόξως την παίζει σωστά) και αντιλαμβάνεσαι μια βαρετή εισαγωγή, με “τάσεις επαναλήψεων”. Το ακούς από μια άθλια σε ήχο ηογράφηση του Δελιά και …απλά είναι άλλο τραγούδι.
Εχω κι ένα παράδειγμα για τις φωνές:
Πώς να τραγουδήσεις κομάτια που έχει πει ο Στελάρας (π.χ. “Αν θες να δεις ποιος είμ’ εγώ”) ή ο Τζουανάκος (π.χ. "Ο διαβάτης) και τόσοι άλλοι μεγάλοι ερμηνευτές. Η δυσκολία να ταιριάξεις το άκουσμα που έχεις μ’ αυτό που τραγουδάς είναι αρκετά μεγάλη. Παρόλα αυτά, στα ταβερνάκια κουτσά-στραβά τα καταφέρνουμε και τα λέμε.
Ξέρετε ποιο τραγούδι δε λέγεται με τίποτα; Το “Ζεϊμπεκάνο σπανιόλο”. Οσο κι αν προσπάθησα, δεν κατάφερα να κάνω ποτέ μια …ανεκτή εκτέλεση. Κι αυτό ισχύει για πάρα πολλά -φαινομενικά- απλά προπολεμικά τραγουδάκια.
ΑΝ
ΥΓ. Για να σκάσετε μερικοί απ’ το κακό σας:
Χτές βράδυ (σήμερα το πρωί) είχα για ένα 5ωρο το Στουραϊτη και τον Παπαδόπουλο (εναλάξ) στα δύο μέτρα κι έπαιζαν για πάρτη μου. Ευτυχώς που άρχισα τώρα να ξεσουρώνω, γιατί μέχρι πριν λίγο είχα μια παρόρμηση, να πάω σπίτι και να κάψω το μπουζούκι μου!
1 «Μου αρέσει»
Για να πεις το ζεϊμπέκικο σπανιόλο χρειάζεσαι ένα τρίκυκλο τετραϋδροκαναβινόλη.
Υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες οδηγείσαι σε θλιβερές παραφωνίες ή νιαουρίσματα.
Οποιος νομίζει οτι τα προπολεμικά είναι “εύκολα”, το επιεικέστερο που μπορώ να πώ είναι οτι θα τα έχει ακούσει είτε από επανεκτελέσεις είτε καθόλου.
Για τα άλλα, σουμάρω τις απόψεις μου σε μια δήλωση που τα λέει όλα:
"Εκανα δεκαπέντε χρόνια ν’ ανακαλύψω πως δεν είχα μουσικό ταλέντο. Είναι όμως αργά για να τα παρατήσω.
Εχω γίνει πλέον διάσημος - γαμώ το στανιό μου μέσα."
Χε χε χε…
Να χαθείς να χάνεσαι, παλιονάρκισσε!
Αν δεν έχει νοτιάδες στη Μάνη, θα πιάσω μια συναγρίδα και θα πιω ένα ποτήρι στην υγειά σου
ΑΝ
ΥΓ. Και …δεκαοχτώ βαγόνια να πιεις, δεν κάνεις τίποτα. Το πολύ-πολύ να τραγουδάς σιγότερα και να μην ακούγονται μακριά τα φάλτσα.
1 «Μου αρέσει»
Νομίζω πως κομίζω γλαύκα, αλλά σίγουρα είναι πολλοί που δεν το ξέρουν:
Το “Ζεϊμπεκάνο σπανιόλο” (Ζούλα σε μιά βάρκα μπήκα) είναι το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε η Τετράς, χωρίς τον Μάρκο, πριν τον Μάρκο. Κι ήτανε να το τραγουδήσει ο ίδιος ο Μπάτης. Ίσαμε όμως να φτιάξει τα συμπράγκαλά του ο ηχολήπτης, ο Μπάτης είχε πητιάσει και δεν έβγαινε η φωνή του. Έτσι ανέλαβε ο Στράτος, μα τόχανε ήδη κάνει πρόβα στον τόνο του Μπάτη, πούναι πολύ ψηλός γιά τον Παγιοτμτζή. Γι αυτό πολλοί πιστεύουν πως είναι ο Μπάτης, ενώ στην πραγματικότητα είναι ο Στράτος.
Χρόνια πολλά ρεεεεε…