Χαιρετώ την παρέα. Δεν ξέρω αν κανείς απο τα παιδιά είχε ποτέ την τύχη να ακούσει ζωντανά τον Λευτέρη τον Παρασκευόπουλο. Είναι τριχορδάς και η περιγραφή του παιξίματος του είναι αδύνατη αν δεν τον ακούσεις εσύ ο ίδιος να παίζει. Βέβαια το παίξιμο του είναι λίγο μακριά απο τα normal παιξίματα που ακούμε συνήθως αλλά ο ίδιος βάζει την δική του πινελιά και έχει σαφώς προσωπικό στυλ που το ξεχωρίζει. Προσωπικά μπορώ να πω οτι απο την στιγμή που άκουσα ζωντανά τον Παρασκευόπουλο και τον Βασίλα τον Γρηγόρη άλλαξε οριστικά η προσέγγιση μου και αρκετές απόψεις που είχα παλιότερα για την μουσική και ιδιαίτερα τον ρόλο και το παίξιμο του τρίχορδου.
κανένα ηχητικό φίλε υπάρχει? 
Μια βραδιά τον έτυχα σε μία ταβέρνα στου Ζωγράφου και τον έχω ηχογραφήσει. Δυστηχώς είναι σε κασέτα που είναι διπλής ταχύτητας ( Για περισσότερη ώρα ηχογράφησης) και πρέπει να πάω στη Μυτιλήνη που έχω τα μηχανήματα για να την μετατρέψω σε MP3.Μόλις θα γίνει η δουλειά θα φροντήσω να το κατεβάσω στη παρέα
Λευτέρης είναι απο τους μπουζουξήδες που αφήνουν πίσω το όνομα τους και τον προσωπικό ήχο τους , κάποιες ατυχίες τον έβγαλαν απο την πιάτσα.
Επαιξε στα ρεμπετάδικα την 1985-90 σαν πρώτο μπουζούκι και μετα ψιλοεξαφανίστηκε.
Το παίξιμο του παρομοιάζεται μ αυτο του Στουραίτη και χαρακτηρίζεται απο στιβαρότητα και “τσαμπουκά”.
Λίγα μπουζούκια τον αντέχουν και ακομα λιγότερα αυτιά τον “καταλαβαίνουν” αλλά πιστεύω οτι είναι απο τους σημαντικότερους παίχτες της γενιάς του.
Για να μην μιλήσουμε και για τους κιθαρίστες που δεινοπαθούν όταν παίζουν μαζί του!!! Αν μπορείς και συνοδεύεις το Λευτέρη ισοδυναμεί με πτυχίο Ανωτέρας!!
Ο Λευτέρης είναι …και γαμώ τα παιδιά!
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90 έπαιξε σε καλά σχήματα και συνόδεψε γνωστούς τραγουδιστές (ακόμα και παλιούς, όπως η Γεωργακοπούλου).
Σταμάτησε για ένα διάστημα -λόγω ανωτέρας βίας- και όταν ξανάρχισε να παίζει διάλεξε τον μοναχικό δρόμο (μια κιθάρα για συνοδεία, άντε και μια φωνή).
Είναι πραγματικά ειδική περίπτωση. Βγάζει στο παίξιμό του έναν ξεκάθαρα δικό του “χαρακτήρα”, που πολλές φορές σοκάρει. Ένα βράδυ (νομίζω με το Σώτο ήμουν) έπαιξε σχεδόν όλα τα τραγούδια, τονίζοντάς τα στην …άρση!!!
Συμφωνώ κι εγώ ότι θυμίζει το Θύμιο. Κι ο ίδιος το Θύμιο γουστάρει.
Ενα σημείο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι δεν θέλει να εκφράζει άποψη για κανέναν. Τον ρωτάς για έναν μουσικό και σου σκάει ένα τεράστιο χαμόγελο λέγοντας: “Ααα… δεν ξέρω”.
Αν μπορούσε κάποια ορχήστρα να τον “εντάξει” στις γραμμές της, θα ήταν ευχής έργο (και για την ορχήστρα, και για το Λευτέρη, και για μας τους ακροατές).
ΥΓ. Σας έχει πει ο Σώτος τη φάση στο καράβι με τους Αφρικανούς;
Ποιός Λευτέρης ρε Σώτο;
Εκείνος ο μουσάτος στην υπόγα στο γκάζι κλπ κλπ;
(άσε τα γαργαλιστικά έξω απ’ την απάντηση αν είναι αυτός)
Ναι.
Κανά δυο χρόνια πριν την δύση του αιώνα σε ενα ποστάλι της γραμμής Ικαρία - Πειραιά ήμουνα αραγμένος σε ενα παγκάκι του καταστρώματος πίνοντας ενα τρισάθλιο φραπέ σε τιμή Grande Bretagne.
Απο το επάνω κατάστρωμα ακούγοταν ένας δυνατός ρυθμικός ήχος απο πολλά ταμπούρλα αφρικάνικα μαζί με δυνατές φωνές σε άγνωστη γλώσσα.
Η φυσική μου περιέργεια μαζί με τις ηδη γνωστές ανησυχίες μου για την μουσική με οδήγησαν στο πάνω κατάστρωμα.
Εκεί ήταν αραγμένοι καμμιά εικοσαριά Αφρικανοί που κρατούσαν κάθε είδους κρουστά παίζοντας ρυθμική μουσική της πατρίδας τους σε έναν πανίσχυρο ρυθμό και σε μια απίστευτη ένταση.
Ανάμεσα τους στέκοταν ένα λεπτό , σχεδόν ντροπαλό, παλληκάρι απο την δική μας φυλή με αραιά γένια και ένα μόνιμο χαμόγελο.
Μου εφάνη γνωστός και τον πλησίασα για να τον δω καλύτερα.Μόλις έφτασα κοντά τον γνώρισα και του μίλησα.
Τι κάνεις ρε Λευτέρη , καλά μου απαντά , να χαμε κανα μπουζούκι , σχεδόν μονολογεί .
Εχω το παλιό το δικό μου του λέω , θα αντέξει ? με ρωτά , ναι του λέω είναι εντάξει δεν μασάει.
Του φέρνω λοιπόν το τριχορδάκι μου , το κουρδίζει
και πάει και στέκεται δίπλα τους διακριτικά.
Αρχίζει σιγά σιγά να τους ακομπανιάρει στον ρυθμό τους και μετά να τους βάζει στον ρυθμό του.
Σε δέκα λεπτά οι αφρικάνοι παίζουν τσιφτετέλι με το μπουζούκι να ακούγεται πάνω ναι πάνω απο τα τύμπανα.
Σε είκοσι λεπτά οι Αφρικάνοι συνοδεύουν τέλεια τον φίλο μου σε ρυθμό 9/8 και η παρουσία τον τυμπάνων έχει γίνει διακριτική ενω το τρίχορδο λάμπει πανω στο κατάστρωμα σκεπάζοντας τα πάντα.
Να μην σας τα πολυλογώ όλη την νύχτα οι Αφρικάνοι έπαιζαν απο Σκαρβέλη εώς Κουγιουμτζή πίνοντας ζεστή πανάκριβη μπύρα και μερακλώνοντας με τον τρόπο τους.
Κάποια στιγμή απο ευγένεια μου προτείνει το οργάνο , θα παίξεις με ρωτά ? τι να παίξω ρε Λευτέρη πάρτο και σπάστο και άσε με να χαζεύω.
Τα φώτα του Πειραιά φάνηκαν σε λίγο και οι Αφρικάνοι άρχισαν να μαζεύουν τα τύμπανα τους σιγοτραγουδόντας ενα ζειμπέκικο του Μ.Βαμβακάρη…
Αυτός είναι ο Λευτέρης Παρασκευόπουλος
Αυτή τη στιγμή, μήπως ξέρει κανείς αν παίζει κάπου ο Λευτέρης;
πολυ όμορφη η περιγραφή Σώτο …