Τραγουδάνε ένα σκοπό στην Κω που τον ονομάζουν Παλαιστινέζικο. Η μελωδία μου θυμίζει ρεμπέτικο ή λαϊκό τραγούδι. Ακούστε τον στο λινκ. Θυμίζει σε κανέναν τίποτα; Για να δούμε, μπας και ανακαλύψουμε την προέλευσή του…
Λοιπόν ναι, τρία χρόνια μετά τον αναγνώρισα!
Ξέρεις τι σου θυμίζει, μάλλον; Το «Έρχεσαι και ζαλίζεις μας», που είναι ακριβώς ο ίδιος σκοπός, πάλι από την Κω, από το γνωστό διπλό σιντί της Κεφάλου…
Η αρχή του σκοπού («η θά-λα-σσα») μοιάζει σαν να το πήγαινε προς απτάλικο (στην άλλη εκτέλεση αυτό είναι πιο έντονο, αρχίζει με κανονικό τριάρι), οπότε ίσως γι’ αυτό θυμίζει λαϊκό ή ρεμπέτικο, αλλά αυτό -μέχρις αποδείξεως του εναντίου- είναι μάλλον συμπτωματικό.
Συνοψίζοντας: Ο παλαιστινέζικος της Αντιμάχειας μου θυμίζει τον παλαιστινέζικο της Κεφάλου, που όμως δεν τον έχουν πει στο CD παλαιστινέζικο (και δεν ξέρω καν αν τον λένε έτσι). 
Πέρα από την πλάκα, λες να είναι απλά συμπτωματική αυτή η ομοιότητα του σκοπού με κάτι άλλο;…
Με τι άλλο;
Με λαϊκό, ρε παιδί μου. Προς τα κει μου κάνει.
Η αφορμή που το θυμήθηκα,το ξανάκουσα κι έκανα την ταύτιση που ήταν προφανής αλλά δεν την είχα κάνει εδώ και τρία χρόνια (ενώ το Έρχεσαι και ζαλίζεις μας το έχω πολύ ζωντανά στ’ αφτιά μου), ήταν ότι είχα την ίδια συζήτηση με κάτι φίλους, ξεκινώντας από ένα παραπλήσιο κρητικό ταμπαχανιώτικο που είχε ακούσει ο ένας.
Λοιπόν, πιστεύω ότι βρήκαμε (δεν το βρήκα εγώ, άλλος) τι θυμίζει ο σκοπός: το «Ψηλά τα παραθύρια σου» του Μάρκου!!
Σωστά και, κοίτα να δείς! Με αυτή την οργανική εισαγωγή και με το κλασικό δωδεκανησιακό «έρι» (εδώ, σκέτο Αααα!) πριν το κάντο, ποτέ δεν θα πήγαινε το μυαλό μου στα «Παραθύρια» του Μάρκου!
Εμένα πάλι μου θυμίζει ενα σκοπό από την Όλυμπο Καρπάθου, χωρις το σολο βιολιού, που εχει μια ιστορική μαντιναδα που λέει
“Ηταξα περσι του σταυρου για να του καμω σκέπη, ασπρο και γαλανο πανί αμέ ρωτώ δε κι εν έχει”
Μπορείτε να το ακουσετε εδω
Το πιο πιθανον να μην εχει καμια σχεση.
1 «Μου αρέσει»
Δεν μου τον θυμίζει εμένα με τίποτα…
Το πρώτο κομματι, το πρώτο ημιστιχιο του καθε στιχου της μαντινάδας.
“Η θαλασσα και τα βουνά χαιρουνται τον αερα”
Μοιάζει ξεκάθαρα, πολυ όμοιο-τουλαχιστον για το δικό μου αυτί, εχουν ολοιδια δομή.
Το δεύτερο κομμάτι δε μοιάζει οπως σωστά τονίσατε.
1 «Μου αρέσει»
Έχεις δίκιο τελικά! Το πρώτο κομμάτι μοιάζει πολύ από πλευράς μελωδίας, αν και διαφέρει η μουσικοποιητική του δομή. Γι’ αυτό και παραπλανήθηκα αρχικά και δεν κατάλαβα τη μελωδική ομοιότητα.
Ποιος ξέρει τώρα αν η ομοιότητα αυτή είναι συμπτωματική ή όχι…
Δημήτρης
είτε πρόκειται για μελωδία που απέμεινε απο κάποιο παλιο σκοπο και “διανεμηθηκε” στα νησια, οπως πάντα εγίνετο.
Ή
Πρόκειται για το μπερδεμα διαφορετικών σκοπών μεταξυ τους. Π.χ ο “Αλιμνιωτικος” της Χάλκης…
Αν είχα σχολιάσει μόλις το είδα, το ίδιο θα έλεγα. Τώρα που επιμείνατε και το αναλύσατε, βλέπω κάποια ομοιότητα που, όντως, δεν την έβλεπα πριν. Μικρή όμως. Από τις τονισμένες και σημαντικότερες νότες της μελωδίας, η πρώτη (Μι αν παίζουμε από Λα) και η τελευταία (Λα) είναι ίδιες, αλλά οι ενδιάμεσες όχι.
Αν υπάρχει κάποια κοινή αρχή, μου φαίνεται ότι έχουμε ελάχιστα στοιχεία για να την επιβεβαιώσουμε. Δε θα έμπαινα σε μια τέτοια αναζήτηση, αφού δε βλέπω ελπίδες να βγει άκρη, αν και οπωσδήποτε χαίρομαι για την επισήμανση του Νίκου (ενθουσιάζομαι εγώ με κάτι τέτοια!). Αντίθετα, η πολύ προφανέστερη ομοιότητα του κώτικου σκοπού με το τραγούδι του Μάρκου (και με το κρητικό που ανέφερα πιο πάνω) έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Και σ’ αυτή τη συζήτηση θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και ο τίτλος «παλαιστινέζικο».
Τον καρπάθικο σκοπό μού τον έχουν αναφέρει ως «του Κατινιάρη», από το όνομα ενός οργανοπαίχτη και μερακλή που είναι εν ζωή και που φυσικά δε διεκδικεί τη σύνθεση του σκοπού.
3 «Μου αρέσει»