O Καλύτερος μπουζουξής

Άλκη,

Την κατανομή σε καλούς, καλύτερους, τέλειους ή σχεδόν τέλειους μπουζουξήδες την κάνω για την εξέλιξη της συζήτησης και “με το πιστόλι στον κρόταφο”, αφού δεν μπορώ να βγάλω από το Πάνθεον μου κανέναν Ολύμπιο Θεό!!! Πως να αφαιρέσεις για παράδειγμα τις πενιές του Μητσάκη από το κάδρο (φοβερός και τρομερός!!!) ή να ξεχάσεις τον Α ή τον Β. Όπως λες συμφωνώ και εγώ και δεν έχω πρεμούρα για τις ασκήσες των δακτύλων των νεώτερων, απλά βλέπω (μάλλον ακούω) το δεξί τους χέρι που είναι ραπτομηχανή και θαυμάζω τις ικανότητες τους.

Κοντά στον Παπαϊωάννου με τραβάει το γεγονός ότι τη δυτική αρμονία (καντάδα) την ενσωμάτωσε μέσα από τη θάλασσα του Περαία, τους βαρκάρηδες, τους μάγκες, τον Μάρκο, το Δεληά, του τεκέδες… Ο Τσιτσάνης (ειδικά σε κάποια χασάπικα κάνει αυτό κρα) πιάνει τον ιστό του και τον ξετυλίγει από Πάργα, Ηγουμενίτσα, Ιταλία μεριά… Ο Μπαρμπαγιάννης “βρωμάει” Αγιο Διονύση, λιμάνα, Δραπετσώνα, ψαρίλα… Κατά τα άλλα, ο Τσιτσάνης μπορεί να χαρακτηριστεί άνετα και αυτός ως ο “καλύτερος” και είναι τα παιξίματα του ανατριχιαστικά…

Πολύ «δύσκολη» συζήτηση…

Και για την ιστορία, δυό-τρία πράματα:

Στον Τσιτσάνη , δεν άρεσε καθόλου το παίξιμο του Περιστέρη, γιατί (όπως σωστά ειπώθηκε και εδώ) το θεωρούσε μαντολινίστικο. Αντίθετα για το Μάρκο δήλωνε πως όσο και αν κάποιοι θεωρούσαν το παίξιμό του απλό, κανείς δε μπορούσε να παίξει σαν κι`αυτόν !

Ο Χιώτης θαύμαζε τα ταξίμια του Παπαΐωάννου, ενώ όταν τον ρωτούσαν για το « καλύτερο» μπουζούκι, έλεγε: Ο Μπέμπης !

Ο Ιορδάνης, στην Αμερική, όταν ρωτήθηκε για το ίδιο πράγμα μπροστά στο Χιώτη, αφού πρώτα εκθείασε το παίξιμό του, απάντησε : «Εμένα πάντως , από παλιά, μου άρεσε το παίξιμο του Τσιτσάνη ». Πράγμα που και ο Χιώτης, αμέσως, επικρότησε .

Όσο για μένα -αν μου πέφτει λόγος- μη με ρωτήσετε ποιό μπουζούκι μάρεσε περισσότερο... Αν έχεις την τύχη να ακούσεις ένα μεγάλο μουσικό απο κοντά στις καλές του στιγμές, δύσκολα το ξεπερνάς , ότι άλλο κιαν ακούσεις !

[QUOTE=]Όσο για μένα -αν μου πέφτει λόγος- μη με ρωτήσετε ποιό μπουζούκι μάρεσε περισσότερο... Αν έχεις την τύχη να ακούσεις ένα μεγάλο μουσικό απο κοντά στις καλές του στιγμές, δύσκολα το ξεπερνάς , ότι άλλο κιαν ακούσεις ![/QUOTE]

Ακριβώς ακριβώς ΑΥΤΟ!!!

Ειχα την τυχη πριν 11 χρονια οταν πηγα να παραλαβω το καινουριο μου μπουζουκι
να ειναι στο μαγαζι ο Τατασοπουλος. Και επαιξε με το μπουζουκι μου για αρκετη ωρα
και πραγματικα εμεινα αφωνος. Βεβαια δεν τον ηξερα τοτε αλλα μου εμεινε αυτο το
ονομα στη μνημη για παντα. Ο ανθρωπος ηταν απλα απιστευτος!!

//youtu.be/i9XR4G8MiEg

Προσωπικά γούστα…
Μόλις ανακάλυψα το βιντεο αυτό.
Ο ίδιος έχει τον Μπέμπη σαν πρότυπο.
Προσωπικά λατρεύω το παίξιμο του Παπαδόπουλου.

ποτέ δεν άκουσα από τον Παπαδόπουλο τη λέξη πρότυπο την οποία ξέρω καλά ότι αντιπαθεί!
Δούλεψα πολλά χρόνια μαζί του και θα πω τι ακριβώς έχω ακούσει από τον ίδιο:
“το καλύτερο μπουζούκι στην ελληνική δισκογραφία έχει παιχτεί από τον Βασίλη Τσιτσάνη”…
Αυτό είπε και αυτό μεταφέρω!!

Έτυχε να είμαι κοντά του ενα χρόνο πριν 2 και χρόνια σα μαθητής. Ποτέ δεν μου είπε κι εμένα για πρότυπο.
Το συμπέρασμα το έβγαλα απο το βιβλίο που είχε κυκλοφορήσει, που αναφερόταν κάτι σχετικό με αυτό που έγραψα πιο πριν

ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΑΡΕΙ Η ΚΛΙΚΑ ΣΤΟΝ ΛΑΚΗ ΚΑΡΝΕΖΗ .
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΑΒΕΙ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΚΟΜΨΟ ΤΡΟΠΟ.ΗΜΑΡΤΟΝ

Ναι. Και γιατί το αναφέρω τώρα αυτό: Γιατί μπήκανε στοιχεία μέσα από το Γεραμάνη, γιʼ αυτά που λέω τώρα. Γιατί αυτό το παιδί ζητούσε κάποιες πληροφορίες γύρω από μένα και βγήκανε αυτά που σου ανέφερα πιο πάνω και για τον Υπουργό και για την ορχήστρα. Κατάλαβες; Και λέω, είναι και μια ευκαιρία να τα διορθώσω αυτά για να νιώθω πιο καλά. Δηλαδή γιατί θα νιώθω πιο καλά; Αν κάποιος μου πει τίποτα θα του πω διάβασε εκείνο το κομμάτι να δεις ότι το διόρθωσα. (γέλια). Δεν το άφησα να περάσει έτσι. Και άλλη μια ιστορία στο περιοδικό «Δίφωνο», μια δημοσιογράφος έγραψε «τότε που μπήκατε στην Columbia έχει ακουστεί ότι τα κρεμάσανε τα μπουζούκια τους οι άλλοι ή βάλατε πολλά πράγματα κι αυτά.» Εγώ δεν ήθελα τώρα να της πω ότι βέβαια ο Τσιτσάνης το κρέμασε το μπουζούκι του μια περίοδο, γιατί τα παίζαμε εμείς τα τραγούδια. Εγώ κι ο Κώστας. Γιατί βγαίναμε πιο καθαρά. Όπως το έχω πει πολλές φορές -και στο Γεραμάνη το είπα σε μια συνέντευξη στο ραδιόφωνο- έχει γίνει κάποια λάθος κατάσταση με τους ρεμπετολόγους, που τους βάλανε όλους σε ένα τσουβάλι και τους αναφέρουνε σαν δεξιοτέχνες και σαν βιρτουόζους. Δεν είναι έτσι. Δεν ήταν όλοι βιρτουόζοι. Το Μάρκο Βαμβακάρη ούτε βιρτουόζο θα τον πεις ούτε δεξιοτέχνη. Απλώς είχε ένα τρόπο να παίζει τα τραγούδια του. Για παράδειγμα αν έλεγες στο Μάρκο να παίξει τραγούδι του Χιώτη, δεν υπήρχε περίπτωση, ας τραβιότανε χρόνια. Αλλά δεν αμφισβητώ όμως και ούτε απορρίπτω τα τραγούδια που έγραψε. Δηλαδή σαν συνθέτη θα το βγάλω το καπέλο, σαν παίχτη όμως δε θα το βγάλω το καπέλο. Όμορφα και ωραία, όπως τα έπαιξε με τον τρόπο του. Καλά και άγια για κείνα τα χρόνια. Όπως και για τον Τσιτσάνη το ίδιο. Ο Παπαϊωάννου το ίδιο. Για μένα όμως ο Παπαϊωάννου ήτανε καλύτερος από το Βαμβακάρη στη δεξιοτεχνία. Όπως και ο Τσιτσάνης. Και το είπα στο Γεραμάνη κάποια στιγμή. Λέω: Ο Χιώτης τους έπαιζε όλους αυτούς. Και έβαζε και τα δικά του. Όπως έχει παίξει πολύ περίεργα το «Στα Τρίκαλα στα δυο στενά» του Τσιτσάνη. Είδες τι έχει ρίξει εκεί (γέλια). Την έκανε την εισαγωγή όπως ήθελε. Θέλω να πω δηλαδή ότι δεν ήτανε δύσκολο για το Χιώτη να τους παίξει όλους αυτούς. Ο Τσιτσάνης όμως δεν μπορούσε να παίξει το Χιώτη. Ούτε ο Παπαϊωάννου μπορούσε να παίξει το Χιώτη. Παίξανε τα κομμάτια τους αυτοί. Και πάλι αν κάτσουμε με ανάλυση να τα ακούσουμε καλά τα κομμάτια τους, θα βρούμε πολλές φράσεις που δε βγαίνουν καθαρά οι νότες. Και αν θες να το περάσεις το κομμάτι, λες: «ρε γαμώτο τι παίζει εδώ, τι νότες περνάει;». Και τις περνάει «σουρτά» το δάχτυλο. Δηλαδή δεν τις καρφώνει μία-μία. Επειδή δεν τις προλαβαίνει. Κατάλαβες; Ο Τσιτσάνης, παράδειγμα, περνάει σουρτά τις νότες. Τέλος πάντων.

Και ένα άλλο. Μεταξύ Τσιτσάνη και Παπαϊωάννου. Καμιά φορά ο κόσμος ακούει με το δικό του τρόπο, με τα δικά του αυτιά. Ο Τσιτσάνης όταν παίξει ένα ταξίμι, αν ακούς σωστά, δεν έχει ειρμό. Και τι εννοώ μʼ αυτό. Όταν θα μου πεις μια ιστορία για κάτι, θα μεταχειριστείς ορισμένες λέξεις για να μου την πεις την ιστορία. Και οι λέξεις αυτές και οι φράσεις που θα πεις, η μια μετά την άλλη, έχουν κάποιον ειρμό για την ιστορία που μου λες. Ε και το ταξίμι αυτό είναι. Πρέπει να έχεις έναν ειρμό στο ταξίμι. Το κάνεις να έχει σχέση η αρχή με τη μέση και το τέλος. Γιατί λες μια ιστορία χωρίς λόγια, αλλά με μουσική. Ελεύθερα παίζεις. Ο Τσιτσάνης αν τον προσέξεις στα ταξίμια του, η πρώτη φράση που έκανε με την άλλη που θα ʼρθει, είναι σαν να έφυγε από αυτή την ιστορία και σου λέει μία άλλη ιστορία αμέσως. Κατάλαβες; Δεν στην ολοκληρώνει την ιστορία. Ενώ ο Παπαϊωάννου, αν πιάσει ένα ταξίμι και αυτό που κάνει ειδικά στο «Λα Ματζόρε», ε τον βλέπεις και σου λέει μια ιστορία και την τελειώνει μέχρι που τελειώνει το ταξίμι. Το βλέπεις, έχει μια ομορφιά το ταξίμι του Παπαϊωάννου. Κατάλαβες; Από πάνω μέχρι κάτω σού την λέει, σου την τελειώνει την ιστορία. Ο Τσιτσάνης σου λέει δυο λόγια μικρά για την ιστορία και σε πετάει σε άλλη ιστορία. Στις φράσεις που κάνει μέσʼ το ταξίμι. Έτσι τα έχω δει τα πράγματα εγώ, σαν μουσικός και σαν παίχτης του μπουζουκιού.

φιλε αρχάριε…κάθε άνθρωπος έχει τη δική του γνώμη και βλέπει τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία…ο καρνέζης είναι αδιαμφισβήτητα ένα όνομα που έγραψε με το παπαδόπουλο τη δική του ιστορία…(βέβαια αν θες τη γνώμη μου πάντα ήταν στη σκιά του παπαδόπουλου)…σίγουρα ο τσιτσάνης,ο μάρκος,ο παπαιωάννου δε μπορούσαν να παίξουν χιώτη…οι εκτελεστικές δυνατότητες του καθένα από αυτούς σίγουρα δεν ήταν ίδιες…αυτό που τους ξεχωρίζει είναι το ιδιαίτερο στυλ παιξίματος,ο καθένας από εμάς έχει τη δική του άποψη…μη τρελαίνεσαι…

δεν τον αμφισβητω σαν παιχτη αλλα δεν μπορει να μου λεει οτι ο τσιτσανης σουρνει τις νοτες και οτι ο χιωτης με το ΤΕΤΡΑΧΟΡΔΟ τους επαιζε ολους δλδ τους ειχε για τα φρυδια του και γελια χαχα χουχα.

σε ενα αλλο σημειο στην συνεντευξη καθοταν και εψαχνε γιατι ακουγεται ετσι το μπουζουκι του Μαρκου και κατεληξε στο οτι η μεσαια ειναι καπως διαφορετικα κουρδισμενη.
δλδ τωρα που το ανακαλυψε μπορει να παιξει οπως ο Μαρκος ε;:019:

Εάν δεν υπάρχει κάτι ουσιώδες σε αυτά που λέγονται, καλύτερα να μην λέγονται.

Εάν κάποιος ανατρέξει την περίοδο 1946 - 1958 στην δισκογραφία του Χιώτη με ΤΡΙΧΟΡΔΟ θα ακούσει πολλά και διαφορετικά παιξίματα του Χιώτη. Από τον τρόπο που κρατάει την πένα μέχρι ολόκληρο το παικτικό του ύφος. Σε όλες τι περιπτώσεις, ποτέ δεν μπορείς να πεις ότι δεν είναι δεξιοτέχνης στο Τρίχορδο (το επαναλαμβάνω).

Όπως έχει χιλιοειπωθεί δεν υπάρχει καλύτερος. Υπάρχουν όλοι αυτοί που έφτασαν το όργανο στο σημείο που είναι: από τον Μάρκο (και όσους πριν από αυτόν) μέχρι τον Λάκη Λαυτσή που παίζει μπαρόκ (παρότι δεν είναι στο γούστο μου).

Για το θέμα Τσιτσάνη: ακολουθούν 2 βίντεο του ορχηστρικού “Τα ωραία του Τσιτσάνη” στην αυθεντική εκτέλεση και σε επανεκτέλεση από τον Παπαβασιλείου.

//youtu.be/tgjs-gsCqWE

//youtu.be/gsKDm5drwCA

Και αυτό για να υπάρχει και “οπτική επαφή” με αυτά που έπαιζε ο Τσιτσάνης και όποιος άλλος έπαιζε την β’ φωνή (κερομύτης, αθανασίου;;;). Συνεπώς, ο Τσιτσάνης υπήρξε ΚΑΙ αυτός μεγάλος μπουζουξής (και κορυφαίος συνθέτης) μαζι με όλους τους άλλους.

Για μένα ο καλύτερος ειναι ο γιάννης παλαιολόγου. Προσωπικά μου αρέσει πολύ το ανατολίτικο παίξιμό του και τα ταξίμια του και είχα την τύχη να τον έχω και δάσκαλο

Δεν υπάρχει ούτε καλύτερος, ούτε χειρότερος. Εγώ δεν μπορώ να βάλω κάποιον στην κορυφή και να είναι οι άλλοι πιο κάτω. Ολοι όσοι αναφέρθηκαν και πολλοί άλλοι είναι ξεχωριστές προσωπικότητες, που έχουν βάλει το λιθαράκι τους για να οικοδομηθεί το ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι. Ευτυχώς υπάρχουν και οι σημερινοί εν ζωή νεότεροι μπουζουξήδες, που προσπαθούν κάτω από δύσκολες συνθήκες πολλές φορές κόντρα στο ρεύμα της εποχής, να συντηρήσουν τουλάχιστον αυτό το όμορφο οικοδόμημα που έχτισαν οι παλαιότεροι.

… και εγω νομιζα οτι δεν μπορει να γινει συγκριση ούτε καταταξη… μεχρι που ακουσα τον Τατασοπουλο τον μικρο… ΑΑΑ

Εγραψες φιλε μου!!!

Ο Μαρκος επεζε 3 νοτες και σε μερακλωνε… Ο Τσιτσανης…αν δεν ηταν αυτος σημερα δεν θα εβγαινε το προγραμμα σε μια ταβερνα. Ο Χιωτης εβαλε νιτρο στο δεξι και εγραψε και κομματαρες αλλα δεν σε μερακλωνε στα ταξιμια του οπως ο Παλαιολογου η ο Καραντινης η ο Παππος. Ο Λεμονοπουλος ειχε την πιο μεγαλη φαντασια και αυτοσχεδιασμο αλλα εχανε σε καθαροτητα. Ο Ζαμπετας εγραψε της πιο γλυκες μελωδιες αλλα και ο Νικολοπουλος εχει γραψει ωραια κομματια και ο Κορακακης απο τους τελευταιους που γραφουν ακομα σε λαικο στηλ. Σιγουρα ξεχασα πολλους αλλα αυτο που θελω να πω ειναι οτι ολοι εδωσαν απο κατι και αν ρωταμε ποιος ειναι ο καλυτερος πρεπει μετα να ρωτησουμε σε τι καλυτερος?Σε ταχυτητα,σε καθαροτητα,σε συνθεση,σε ψυχη,σε γλυκαδα,σε φαντασια,σε… θελει πολυ αναλυση!!! Για μενα πρωσοπικα ο πιο αρτιος ειναι ο Καραντινης οχι τοσο στην συνθεση οσο στα υπολοιπα.

Χ… ψηλά κι αγνάντευε!!!:112:

Μήνυμα από τη συντονιστική ομάδα: Παρακαλούμε θερμά να κρατάμε κόσμιο επίπεδο στις δημοσιεύσεις.

σε ταχυτητα,σε καθαροτητα,σε ψυχη,σε γλυκαδα,σε φαντασια… βαλτε στο youtube Τατασοπουλος (για οσους δεν εχουν δει απο κοντα…) και απαντηστε μονοι σας . :109::109::109:

Το θέμα αυτής της συζήτησης εξ’ αρχής είναι λάθος. Στην ουσία παιδιαρίζουμε…

Καταλαβαίνω πολύ καλά την ανάγκη των καινούριων στη μπουζουκοφάρα να συγκρίνουν, να βάλουν ταμπέλες στο Μάρκο,στο Τσιτσάνη ,στο Χιώτη.Αργότερα θα καταλάβουν οτι αυτο δεν γίνεται και δεν έχει και καμία σημασία.
Το σίγουρο για μένα είναι οτι δεν μπορεί να μπεί στο ίδιο τσουβάλι με τους παλιούς ο Ν.Τατασόπουλος γιατί δεν έχει ¨αφήσει¨κάτι ακόμα,προοπτική εχει βέβαια , το μέλλον θα δείξει.