Δεν το διάβασες προσεκτικά. Είπα:
που σημαίνει ότι προφανώς ειρωνεύτηκα την άποψή σου.
Και μου ‘δωσες κάθε αφορμή γι’ αυτό, όταν ακύρωσες έναν καλλιτέχνη, ακούγοντάς τον πρώτη φορά.
Εχω βγάλει “όνομα” εδώ μέσα (σε σημείο να με δουλεύουν κάποιοι φίλοι) για τα συχνά παραδείγματα που φέρνω. Ακούστε άλλο ένα:
Μέσα δεκαετίας του ‘80 έρχεται ο Clapton για συναυλία. Μαζευόμαστε μια παρέα από την Καλαμάτα και πάμε άφραγκοι, άυπνοι, ταλαιπωρημένοι να τον ακούσουμε. Γεμάτο το κλειστό (του Σπόρτιγκ ήτανε;) φίσκα. Ο τύπος απλά …δεν έπαιξε! Είχε μαζί του έναν πιτσιρικά κιθαρίστα που έσκιζε κι αυτος κουτσοτραγούδαγε και πού και πού έριχνε κι ένα σολάκι της συμφοράς. Σκέτη απογοήτευση…
Μετά από μικρό χρονικό διάστημα ξανάρθε για άλλη μια συναυλία! Στο γήπεδο μαζεύτηκαν καμιά 400ριά άτομα. Ανάμεσά τους πάλι εμείς οι άρρωστοι, περισσότερο από γινάτι… Ο Clapton …έσκισε! Μαζέψαμε στ’ αφτιά μας μουσική για 10 χρόνια. Για 30! Ακόμη έχω τους ήχους στ’ αφτιά μου.
Οποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Για να τελειώνει το θέμα κι επειδή με το συγκεκριμένο μπουζούξή έχει παραγίνει.
Εχω στοιχεία! Τέσσερις ώρες και τρία λεπτά. Εχω όλη την προχθεσινή βραδιά, σε εξαιρετικό φυσικό ήχο (εξωτερική ηχογράφηση). Ο Τατασόπουλος έπαιξε ίσως τις λιγότερες “γρήγορες” από ποτέ. Ούτε “τσίρκο” ούτε “αμερικανιές” ούτε… Επιπλέον έπαιξε με αυστηρή λιτότητα πολλά τραγούδια κλασικών ρεμπέτηδων. Επίσης έριξε και κάτι ταξιμάρες ασήκωτες. Γι’ αυτό άλλωστε και “στράβωσα” με τη βιαστική (τουλάχιστον) κρίση του Σαράντου. Ας μην πολυλογώ άλλο. Κανονίστε μια βραδιά, όποιος γουστάρει, να μαζευτούμε σε ένα ταβερνάκι που να διαθέτει cd player, να κάτσουμε να πιούμε τα ποτήρια μας, να κουβεντιάσουμε και προπάντων ν’ ακούσουμε. Εντάξει Σαράντο;
Αντε να δούμε τι άλλο θα σκεφτούμε.
ΥΓ1. Λόγω της γνωστής αρρώστιας, διαθέτω αρκετές ηχογραφήσεις καλών μπουζουξήδων από μαγαζιά. Δεν μπορώ να τις διακινήσω, όχι μόνο γιατί απαγορεύεται, αλλά και γιατί οι ίδιοι μουσικοί δε θέλουν να διακινούνται ανεξέλεγκτα τέτοια υλικά, καθώς -όπως είναι λογικό- δεν είναι όλοι πάντα στις …καλύτερές τους. Αλλωστε αλλιώς παίζει ένας μουσικός σε ηχογράφηση κι αλλιώς στην καθημερινότητά του. Εκεί μάλιστα ίσως φαίνεται κι ένα παραπάνω μέρος της αξίας του καθενός.
ΥΓ2. Πράγματι τελευταία χρησιμποιείται συχνά η “πιπίλα” περί “παλιών” και “νέων” στο φόρουμ και περί ειδικής μεταχείρισης των πρώτων απέναντι στους δεύτερους. Νομίζουν κάποιοι ότι ντρεπόμαστε να μιλήσουμε ξεκάθαρα; Κάνουν λάθος!
Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα παλιό μέλος του Φόρουμ. Το Φραγκίσκο Κουτελιέρη (Frank). Είναι μέλος μια δεκαετία, ίσως και λίγο παραπάνω. Εχει ρίξει καναν τόννο μελάνι μέσα στο Φόρουμ και στην Κλίκα, άσχετα αν έχει τελευταία μειώσει προσωρινά τη συμμετοχή του λόγω των …δίδυμων που προέκυψαν.
Ας πάρουμε απ’ την άλλη μεριά ένα -υποτιθέμενο- νέο μέλος, την Tzoni_35, που όπως δηλώνει στο προφίλ της είναι γυναίκα, 35 χρονών, από τα Πατήσια, ακούει κλασική μουσική και ρεμπέτικα και παίζει μπουζούκι και πιάνο, είναι δασκάλα μουσικής και έχει γράψει 14 μηνύματα στο φόρουμ.
Από τη μια έχουμε λοιπόν το Φραγκίσκο Κουτελιέρη, αυτό το ψηλό βουβάλι, που δουλεύει καθηγητής σε κάποιο πανεπιστήμιο, που παίζει …πικάπ, που ξέρουμε τι νούμερο παπούτσι φοράει, που ξέρουμε σε πόσα ποτήρια φτιάχνεται, που ξέρουμε ότι αγαπάει εξίσου τη Ρίτα Αμπατζή και τη Σοφία Βέμπο, το Μάρκο και τον Πολυμέρη κλπ. κλπ. κλπ.
Από την άλλη έχουμε την Tzoni_35, που μπορεί να είναι γυναίκα ή άντρας, 23 ή 63 χρόνων, μουσικός ή ψαράς, που μένει στα Πατήσια ή στα …Παρίσια και ακούει ρεμπέτικα ή Sakis.
Πάμε παρακάτω.
Από τη μια ο Φραγκίσκος έχει πάρει συγκεκριμένη θέση σε ένα κάρο ζητήματα, έχει γράψει κάμποσα άρθρα στην Κλίκα, έχει “σκοτωθεί” στο φόρουμ κάμποσες φορές με τους συνομιλητές του για τις απόψεις του*, έχει συμφωνήσεις μαζί τους ακόμη περισσότερες φορές, έχει κουβεντιάσει μαζί τους σε ταβέρνες, καφενεία, σπίτια φίλων. Εχει αναλάβει να διεκπεραιώσει διάφορες αγγαρείες του Φόρουμ και της Κλίκας, έχει συμμετάσχει στην οργάνωση δουλειών και γλεντιών, έχει “κάψει” ένα σωρό ώρες από τον ελεύθερο -κι όχι μόνο- προσωπικό του χρόνο, έχει βάλει το χέρι στην τσέπη για να στηρίξει το φόρουμ όπου χτειάστηκε και σε όλα αυτά έχει ανταποκριθεί επιτυχημένα.
Από την άλλη η Tzoni_35 μπαίνει πού και πού στο Φόρουμ, όταν της κάνει κέφι, και καμιά φορά γράφει και κανα μήνυμα, ευγενικά, διακριτικά. Ως εκεί.
Απαιτείτε να τους βλέπουμε με το ίδιο “μάτι”;
Ολα τα παραπάνω συνηγορούν (έτσι είναι η ζωή) σε αυτό που κάποιοι ονομάζουν “ειδική μεταχείριση”.
Ε λοιπόν είναι άδικο και κακόβουλο. Ή μήπως κάνω λάθος;
Με ποιο δικαίωμα κύριοι χρησιμοποιείτε αυτές τις δυο λέξεις; Εμείς εδώ στο φόρουμ το λέμε αλλιώς:
Σεβασμό κι εμπιστοσύνη.
Είναι αυτά που έχει κερδίσει ο Φρανκ με το σπαθί του. Είναι αυτά που κερδίζουμε ή χάνουμε καθημερινά συμμετέχοντας στο Φόρουμ.
Ας πάμε και στους μουσικούς.
Ας πάρουμε από τη μία μεριά το …Γεράσιμο Τσόκα, δεξιοτέχνη μπουζουξή, που παίζει στα γνωστά μαγαζιά και στη δισκογραφία και συνεργάζεται με διάσημους καλλιτέχνες.
Ας πάρουμε από την άλλη το Γρηγόρη Βασίλα.
Περίπτωση 1:
Βγαίνει κάποιος και λέει: “Ο Τσόκας παίζει παπαριές!”. Τι θα γίνει;
Θα βγει πιθανότατα ένας συντονιστής και να του “βάλει χέρι”.
Μπορεί μάλιστα να βγω κι εγώ και γράψω ότι “…δεν είναι τρόπος να λες τέτοια πράγματα δημοσίως…κλπ.”. Μπορεί ίσως και να τον ειρωνευτώ. Μπορεί βέβαια και να μην πω κουβέντα. Κανείς δε με υποχρεώνει να πάρω θέση σε όλες τις συζητήσεις. Αν γουστάρω το κάνω.
Περίπτωση 2:
Βγαίνει κάποιος και λέει: “Ο Βασίλας παίζει παπαριές!”.
Για ποιον μιλάει; Για το Γρηγόρη Βασίλα. Το επαγγελματία μουσικό που όποτε του ζητήθηκε (κι αυτό έγινε πολλές φορές) ήρθε αφιλοκερδώς να παίξει και να στηρίξει τις εκδηλώσεις μας. Που έχει έρθει δεκάδες φορές να πιει τα ποτήρια του μαζί μας. Που έχει μοιράσει ατέλειωτες φορές τις γνώσεις του μαζί μας, είτε σε ατομικό επίπεδο είτε γράφοντας αρθράκια στην Κλίκα. Που ενώ έχει κάτσει στο ίδιο πάλκο παίζοντας ισότιμα με δεκάδες σημαντικούς μουσικούς, παλιούς και νέους, κάθεται μαζί μας, παίζει, κουβεντιάζει και για το πώς πρέπει να παίζεται το τάδε κομμάτι, για το τι ήχο πρέπει να έχει, για το αν πρέπει να παίζει πολλά ή λίγα, για το αν πρέπει να το παίζει “κόπια” την πρωτότυπη εκτέλεση ή όπως νομίζει εκείνος κλπ. Κι από πάνω ο συγκεκριμένος έχει ακούσει και δημόσια κριτική από εμάς, που ναι μεν ήταν καλοπροαίρετη, ίσως όμως και να ήταν σε κάποιες περιπτώσεις άδικη. Παρόλα αυτά την άκουσε χωρίς κουβέντα!
Βγαίνει λοιπόν αυτός ο κάποιος και λέει: “Ο Βασίλας παίζει παπαριές!”. Τι θα γίνει;
Καταρχήν θα του την πέσουν σχεδόν όλοι οι συντονιστές, διαχειριστές κλπ. Επειτα θα βγουν πολλοί από την “κλίκα του φόρουμ” (ανάμεσά τους κι εγώ) και επίσης θα του την πέσουν. Και δεν ξέρω τι θα κάνουν οι υπόλοιποι παλιοί, αλλά εγώ πιθανότατα θα τον ειρωνευτώ, θα του πω ίσως να πάει να τα πει αυτά εκεί που τον παίρνει. Κι αν δε ζητήσει από μόνος του συγνώμη, θα του ζητήσω εγώ ν’ ανακαλέσει ή ν’ αποδείξει με στοιχεία τα λεγόμενά του ή …να μας αδειάζει τη γωνιά γιατί έχουμε κι άλλα πράγματα να κάνουμε, από το ν’ ασχολιόμαστε με τα “θέσφατα” του καθενός. Πιθανόν να γίνω άδικος και να πω παραπάνω πράγματα απ’ ό,τι θα 'πρεπε.
Συγκρίνετε τώρα τις δυο περιπτώσεις.
“Ειδική μεταχείριση” θα βγουν να πουν κάποιοι.
Σοβαρά;
Σεβασμός κύριοι!
Αυτή είναι η σωστή λέξη. Σεβασμός! Κάποιοι τον κερδίζουν, κάποιοι τον χάνουν.
- Με το Φραγκίσκο γνωρίστηκα πριν μια δεκαετία. Σχεδόν βριστήκαμε μέσω του Φόρουμ κι επειδή υπήρχε πια πρόβλημα να πούμε ο καθένας όσα ήθελε στον άλλο πληκτρολογώντας, κλείσαμε ραντεβού στην υπόγα του Μπάμπη. Ραντεβού για καυγά! Κάτσαμε και είπαμε διάφορα, ήπιαμε και τα ποτήρια μας και από το τότε …συνεχίζουμε να πίνουμε συχνά μαζί τα ποτήρια μας. Παρότι ο Φραγκίσκος συνεχίζει να επιμένει ότι το “Τίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά” είναι ένα εξαίρετο τραγούδι, ισάξιο με τα “Ζηλιάρικα μάτια” και παρότι εγώ επιμένω να του λέω ότι …λέει παπαριέs.