Τι παίζεται τελευταία: Η RIAA (Recording Industry Association of America) επιτίθεται λυσσαλέα, με καθαρά εξοντωτικές μεθόδους στην Napster. Αυτή είναι η αρχή. Επεται η Gnutella, καθώς ανακοίνωσαν πως αυτή θα είναι ο επόμενος στόχος τους.
Μοιάζει πως η Napster θα “πονέσει” πρώτη απ’ τις δαγκωνιές της RIAA, χωρίς όμως να εξασφαλισθούν μόνιμα αποτελέσματα για την ένωση αμερικάνικων δισκογραφικών βιομηχανιών.
Και αυτό μπορεί κανείς εύκολα να το διαπιστώσει, επισκεπτόμενος την http://opennap.sourceforge.net/ όπου διανέμεται ελεύθερα ο κώδικας για την κατασκευή νέων “Napster”!
Ηδη, ο κατάλογος των Napster-οειδών είναι ανατριχιαστικά (για την RIAA) μεγάλος.
Μόνη τους ελπίδα (νομίζω) είναι η εμπορευματοποίηση μιας άλλης, πιο σύγχρονης και πιο ελκυστικής μορφής διάδοσης ήχου (και εικόνας), την οποία ο κόσμος θα καταναλώσει, απορρίπτοντας Napster και λοιπούς “συγγενείς” του ως παρωχημένους.
Αλλά αυτό είναι ένα πρόβλημα που για την ώρα είναι δικό τους.
Στεκόμαστε παγερά αδιάφοροι απέναντι στα προβλήματά τους.
Εχουμε όμως μια νέα κατάσταση, όπου το τραγούδι (πιο σωστά: το ΕΜΠΟΡΙΟ τραγουδιού) για κάμποσα χρόνια θα βρίσκεται “στον αέρα”.
Οι καλλίφωνες “ντίβες”, οι κότες δηλαδή που γεννάνε τα χρυσά αυγουλάκια, κινδυνεύουν να απολέσουν εισπράξεις από την πώληση του CD.
Υποψιάζομαι πως αυτό που τους μένει, είναι να το γυρίσουν σε κάτι πιο ολοκληρωμένο: Σε show. Κομπλέ “σκηνοθετημένη” παράσταση δηλαδή, όπου το εμπόρευμα δεν θα είναι μόνο ο ήχος αλλά και τα διάφορα μουσικοχορευτικά συνοδείας, τα σκηνικά και τα “δώρα” άμα τη εισόδω στο χώρο. Από καθαρά επιχειρηματική σκοπιά δείχνει να είναι ο,τι πρέπει.
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος όμως πως είναι ο καλύτερος τρόπος να συνεχίσουν να βγάζουν τα λεφτά στα οποία ήταν μαθημένοι. Μη ξεχνάμε ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με πενταροδεκάρες ποσοστών ΑΕΠΙ και κουλουράκια με σουσάμι. Εδώ παίζονται πολλά “δις”, εοκικά προγράμματα και όλα τα παρελκόμενα.
Εδώ έχουμε ολυμπιάδα προ των πυλών. Απαιτούνται “εθνικοί” τραγουδιστές και τραγουδίστριες. “Εθνικοί” μαϊντανοί και σπαστικά συνοδείας. Πρέπει σύντομα να αναδειχθούν “εθνικοί” συνθέτες και στιχουργοί.
Τι θα κάνουν;
Πως θα κερδίσουν την αγορά άμα μοιράζεται το πιο πιασάρικο MP3 σε όλες τις άκρες της οικουμένης μέσω Napster;
Πως θα πουλήσουν;
Πως θα βγάλουν τα λεφτά που “δικαιούνται”;
Εχετε καμιά πρόβλεψη;
Καμιά ιδέα;
Μεσιε KK™ .
Κατι μου ειπες πριν απο μερες …δεν το πολυκαταλαβα…κατι το σεναριο μου σε 265 ημερες…
Εν ολιγοις, δεν φτιαχνεις ενα ρεμπετο-φορουμ-απστερ
να ανταλλαζουμε τα μπ-τριαρια μας;
Τόβαλα σε λάθος λίστα, κι ίσως πέρασε απαρατήρητο.
Διαθέτω server που δεν πιάνεται με τίποτα, γιά να χτίσουμε το δικό μας Remb-apster… Ξέρει κανείς πως φτιάχνεται το σόφτουερ; ʼντε, παλικάρια μου, και τους την κάναμε!
Κώστα, χωρίς να το έχω ξανακάνει, ξέρω πόσο χρονοβόρο, περίπλοκο και ασταθές είναι ένα τέτοιο εγχείρημα.
Δεν αναφέρομαι στη νομική του διάσταση… Δε με νοιάζει αυτή.
Επιπλέον, δεν θέλει server με την έννοια του “μηχανήματος” και του soft που απαιτείται. Αυτό είναι το πιό… εύκολο, αν με καταλαβαίνεις.
Αλλά της ομάδας εργασίας που θα τον δουλεύει.
Απ’ ότι καταλαβαίνεις, ο ARHS_K έχει δίκιο.
Ας κάνουμε MP3 τη δισκοθήκη μας, ας τα γράψουμε σε cd (κάπου 200 τρίλεπτα άσματα ανά cd), και βλέπουμε ποιό περιβάλλον διασύνδεσης θα έχει οριστικοποιηθεί ως τα τότε.
Μη ξεχνάμε πως το θέμα του peer-to-peer (σύνδεση υπολογιστή με υπολογιστή με τη διαμεσολάβιση κάποιου “server”) ακόμα παίζεται.
Μαθαίνω πως αυτό το καιρό, εκτός από εμένα, κάμποσοι ακόμα πολεμάνε με το να κάνουν MP3 τη συλλογή τους.
ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΑΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.
Εκτός από χρονοβόρα, θέλει και κάποιο soft και ολίγη τεχνογνωσία.
-Θέλει και φίλτρα καθαρισμού θορύβου (αν έχεις να κάνεις με LP 78/45/33 ή κασσέτα),
-θέλει και γνώση χειρισμού MP3 encoder, θέλει και γνώση wav-editor για να “κόψεις” τα τεράστια (200 ΜΒ και βάλε) wav που δημιουργούνται ανά πλευρά LP/33rpm.
-θέλει και καλή αρχειοθέτιση,
-θέλει και mp3-tag editor (αυτό το τμήμα του mp3 που είναι αφιερωμένο στο να κρατάει πληροφορίες - κείμενο - για το άσμα που περιέχει λέγεται tag)
Ψάχνοντας χτές το Forum διάβασα το παραπάνω topics και θα ήθελα να προσθέσω τα εξής, αν και καθυστερημένα και χωρίς να γνωρίζω αν έχουν τώρα ιδιαίτερη σημασία.
Συμφωνώ ότι το κύριο σ΄αυτήν την ιστορία είναι η ψηφιοποίηση και επεξεργασία του υλικού που διαθέτει ο καθένας και μετά ο τρόπος αξιοποιησής αυτού του υλικού αλλά δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι και αυτή ηδουλειά δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα άν δεν γίνεται κάτο απο ένα σχεδιασμό και για εξηγούμε.
Πόσες φορές ο καθένας απο μόνος του θα ψηφιοποιήσουμε π.χ. την “Φραγκοσυριανή”
Όλοι ξέρουμε ότι άλλο να προσπαθείς να ψηφιοποιείς ένα τραγούδι απο Lp και άλλο απο κάποιο Cd. Στην μια περίπτωση μπορεί να θές και ένα μήνα για ένα Lp ενώ στην άλλη σου αρκούν λίγες ώρες αν λάβεις υπ όψη οτι πιθανότατα θα είναι ήδη καθαρισμένο απο θορύβους κλπ. Έλα όμως που εγώ τα τραγούδια του Παπαιωάννου π.χ τα έχω σε Lp ενώ μπορεί κάλιστα κάποιος άλλος να τα έχει απο Cd και να γλυτώσουμε έτσι πολύτιμο χρόνο.
Ο τρόπος ψηφιοποίησης (και πολύ περισσότερο καθαρισμού)που ακολουθεί ο καθένας μπορεί να διαφέρει δραματικά και να δημιουργηθεί στο τέλος μια τελείως ανομοιωγενής όσο αναφορά την ποιότητα βάση.
Τα ίδια ισχύουν και για την αρχειοθέτιση των τραγουδιών.Εγώ π.χ τα αρχειοθετώ σε access κρατώντας κάποια συγκεκριμένα στοιχεία ενώ μπορεί να μην κρατάω κάποια που για κάποιον άλλον θα είναι σημαντικά.
-Συμφωνώ ότι ειδικά το “καθάρισμα” των τραγουδιών θέλει αρκετές γνώσεις και θα πρόσθετα και δυνατό μηχάνημα και εξεζητημένο soft. Τα διαθέτουμε όλοι;Εγώ δυστυχώς όχι.
Επειδή γνωρίζετε οτι ο καταμερισμός εργασίας είχε και έχει συμαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της κοινωνίας καθώς και το οτι η ποσοτική συσώρευση φέρνει το ποιοτικό άλμα καταλήγω στο οτι αυτό που σωστά αναφέρει ο baglaman γαι ομάδα εργασίας είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει απο τώρα για το μάζεμα και την επεξεργασία του υλικού και όχι μόνο για την αξιοποιησή του.Νομίζω οτι το καλύτερο θα ήταν να ξεκινούσαμε απο την αρχειοθέτηση των στοιχείων και των τραγουδιών που διαθέτει ο καθένας και ας μην υπάρχουν ακόμα τα κομμάτια σε mp3.
Καταλαβαίνω οτι ο χρόνος όλων μας είναι ιδιαίτερα πιεσμένος αλλά νομίζω οτι μπορούμε να το οργανώσουμε. Εγώ πάντως είμαι διαθετειμένος, ειδικά στο κομμάτι της αρχειοθέτησης, να προσπαθήσω και να το οργανώσουμε και ν αναλάβω το πέρασμα των στοιχείων σε ηλεκτρονική μορφή.
Γνωρίζει μήπως κάποιος την διαδικασία για το «καθάρισμα» των τραγουδιών από tape ή lp;
Έχω το Cooledit 2000 και το Dart pro αλλά δεν έχω σοβαρά αποτελέσματα με κανένα από τα δύο. Το μεν cool έχει τα dehiss και noise reduction αλλά πέρα του ότι μπλέκομαι με τις πολλές ρυθμίσεις το βασικότερο είναι το ότι μου βγάζει μέσα στο κομμάτι κάτι χτύπους από καμπανάκια σε τακτά διαστήματα, λες και παίζεις σε αγώνα μποξ και τελειώνει ο γύρος. Μήπως φταίει το clopyright;
Με το Dart pro δεν μπορώ να βγάλω άκρη με τα seτtings του.
Είχα παρακολουθήσει παλιότερα την συζήτηση για τα settings του encoding σε μπ3, χωρίς όμως να έχω βγάλει κάποιο συμπέρασμα. Έχει τελικά αποτέλεσμα το variable bitrate και σε ποια θέση. Εγώ πάντως ακούω ακόμα μικρά βιολιά όπως και ο baglaman. Μήπως είναι αναπόφευκτη η λύση του 128kbit/s;
Γιατί στα 128 kbit μεταξύ mono και stereo δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά στο μέγεθος του αρχείου; Είναι κάτι που κάνω λάθος; (το wav είναι σε stereo)
Υ.Γ. Μήπως έχει κάποιος «Τα κουρσάρικα» με τον Τζουανάκο, αν δεν κάνω λάθος το κομμάτι είναι του Νταράλα. Το άκουσα πρόσφατα στον 902 αλλά δεν πρόλαβα να το γράψω. Αν κάποιος μπορεί να το στείλει σε οποιαδήποτε μορφή τον ευχαριστώ προκαταβολικά.