Μήπως γνωρίζει κανείς που μπορώ να βρω γερακοκούδουνα από αυτά που βάζουν στο δοξάρι της κρητικής λύρας? Ευχαριστώ
Μοναστηρακι ολο και κατι θα βρεις.
Μπορείς να βρεις σε μαγαζί με υλικά και αξεσουάρ ραπτικής. Υπάρχουν σε διάφορα μεγέθη.
Είμαι από Θεσσαλονίκη , ξέχασα να το αναφέρω… Απλά δεν ξέρω πως να τα ζητήσω… Τι μέγεθος πρέπει να έχουν και μέχρι πόσα μπαίνουν στο δοξάρι? Νομίζω ότι είναι συγκεκριμένος ο ήχος που βγάζουν…
Έχω δει να υπάρχουν 10 ή και 12 γερακοκούδουνα πάνω στο δοξάρι. Η διάμετρός τους είναι περίπου 12mm (δεν γνωρίζω αν υπάρχουν συγκεκριμένα αριθμημένα μεγέθη π.χ. 1, 2, 3 κλπ).
Το βασικότερο όμως από όλα είναι ότι χρειάζεσε δοξάρι με καμπύλη προς τα έξω (τοξοτό), γιατί αν τα τοποθετήσεις στο κλασσικό δοξάρι του βιολιού, θα κτυπάνε πάνω στις χορδές και θα σε δυσκολεύει πάρα πολύ στο παίξιμο.
Σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες… όσο για το δοξάρι ούτε το είχα φανταστεί… έχεις δίκαιο
Έχεις απόλυτο δίκιο. Είχα κάνει παλαιότερα μια ιδιοκατασκευή, στην οποία είχα βάλει τα γερακοκούδουνα σε δοξάρι βιολιού 4/4. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πολύ βαρύ δοξάρι του οποίου τα κουδούνια έβρισκαν στις χορδές αν δεν το κρατούσα σε συγκεκριμένη θέση, την οποία θέση δεν αντέχει ο καρπός για πολύ ώρα. Οπότε εκ πείρας, τοξοτό…!
Το κανονικό κουδουνάτο δοξάρι είναι αυτό. Κοντό, βαρύ, τελείως άλλο σχήμα από του βιολιού, και με καμιά 30ριά κουδουνάκια. Μπορείς να βάλεις και σε δοξάρι βιολιού, αλλά θα είναι μια ειδική προσαρμογή.
Τα κουδουνάκια περνιούνται σ’ ένα σύρμα, που με «βελονιές» πρενάει μέσα-έξω στο ξύλο του δοξαριού. Οι τρύπες πρέπει να είναι λίγο λοξές και όχι κάθετες, ώστε τα κουδουνάκια να μη φτάνουν μέχρι τη χορδή -δηλαδή, το σύρμα να μην είναι στη «φάτσα» του δοξαρόξυλου αλλά λίγο προς την απάνω (όπως βλέπει ο παίχτης) μεριά. Σε τέτοιο δοξάρι βάζουν γενικά λιγότερα κουδουνάκια, και καμιά φορά βάζουν πετονιά αντί για σύρμα. Ακόμα κι έτσι θα είναι πολύ πιο βαρύ από το σκέτο δοξάρι βιολιού, οπότε θα πρέπει ο παίχτης να εξασκηθεί σ’ αυτό το καινούργιο παίξιμο. Το έξτρα βάρος δεν είναι μειονέκτημα (στη 12νησιακή λύρα το δοξάρι πρέπει να είναι βαρύ), αντιθέτως είναι προτέρημα για συγκεκριμένους τρόπους παιξίματος, εφόσον όμως βρεις τα κόλπα του.
Προσωπικά το δοξάρι βιολιού με κουδουνάκια δε μου λέει τίποτα. Πάρε ένα αληθινό δοξάρι παλαιινής λύρας, όπως στο βίντεο, και κράτα και του βιολιού για άλλα κομμάτια. Ή παπάς παπάς, ή ζευγάς ζευγάς. Αλλά για όποιον δεν είναι της ίδιας γνώμης, έχουν βρεθεί λύσεις.
Διατηρώ μια επιφύλαξη για το συγκεκριμένο δοξάρι (όσο μπορώ να διακρίνω στο video).
Νομίζω ότι είναι απλά ένα κοντό δοξάρι βιολιού (η ασημένια κεφαλή της βίδας φαίνεται καθαρά), το οποίο το έχουν “κουρδίσει” πολύ (πιθανόν με τη βοήθεια θέρμανσής του), με αποτέλεσμα να πάρει κλίση προς τα έξω (τόξο).
'Οσον αφορά τα κουδουνάκια, διακρίνω 5 τριάδες, ήτοι 15.
Το παλαιϊνό δοξάρι είναι εμφανώς από χονδρό ξύλο και δεν παίρνει καμία απολύτως ρύθμιση (δεν έχει ούτε βίδες ούτε τίποτα).
Ρε συ Μινόρε, έχει πράγματι βίδα! Ως προς το σχήμα όμως είναι το χοντρό ξύλο που λες, με το σχήμα παρένθεσης. Ας πούμε ότι είναι ένα σύγχρονο παλιό δοξάρι. Οι εκατοντάδες λύρες που κυκλοφορούν στην Κάρπαθο και όσες έχει τύχει να δω από Κάσο, Ρόδο και (σε φτγρ) Χάλκη έχουν δοξάρια που άκρες μέσες ανήκουν σ’ αυτό το είδος: κοντά, χοντρά, βαριά, καμπύλα προς τα έξω (του βιολιού καμπυλώνει προς τα μέσα), με ρύθμιση σύγχρονη (βίδα σαν του βιολιού) ή πιο παλαιινή (στριφτάρι, κλειδί δηλαδή σαν των χορδών του βιολιού) ή καθόλου, και οπωσδήποτε με μεγαλύτερη απόσταση από τις τρίχες ως το ξύλο σε σχέση με το δοξάρι του βιολιού.
Τα κουδουνάκια είναι γενικώς πολλά. Στο βίντεο του Κλαδάκη δε διακρίνω τόσο καθαρά, αλλά θα ήταν σπάνιο να είναι 5 τριάδες: κάθε ομάδα κουδουνακίων συνήθως έχει τουλάχιστον 5, μπορεί και περισσότερα. Αλλιώς το ελεύθερο μέρος του σύρματος είναι πολύ μεγάλο και το πάνε κι έλα των κουδουνιών δεν είναι τόσο ρυθμικό. Για να χτυπάν καλά τα κουδουνάκια πρέπει να κάνουν μικρή απόσταση.
Τα πουλά ο Αεράκης στην Κρήτη και διαδικτυακά