Πολύ ωραία είδηση.
Τα παιδιά από το Αρχείο τα ξέρω - κάποιους λιγότερο, άλλους πολύ καλά. Από κάποια απόσταση παρακολουθώ εδώ και χρόνια τον αγώνα τους, ο οποίος γίνεται μ’ ένα κέφι κι ένα πείσμα που, όσο κι αν χαρακτηρίζει συχνά τους ιδιώτες ερασι-τέχνες, εδώ έχει φτάσει σε επίπεδα πραγματικά σπάνια.
Έχουν παλέψει με πολλές και ποικίλες δυσκολίες. Μία ήταν ότι η μουσική παράδοση της Ικαρίας είναι εντελώς άγνωστη, με μόνο ελάχιστα ψήγματα γνώσης θαμμένα μέσα σε αποκαΐδια και στάχτες γενεών (όσο κι αν φημίζεται για παραδοσιακό νησί - αυτά είναι λίγο τουριστικά). Εκεί, η λύση ξεκινάει από την επιμονή και την πίστη. Στην πορεία προκύπτει και η ανάγκη ειδικότερων εφοδίων.
Εδώ ακριβώς έρχεται η άλλη δυσκολία: ότι τα παιδιά δεν ήταν ειδικευμένοι ερευνητές με μεθοδολογικό οπλισμό κλπ. Σ’ αυτό τον τομέα είδα με τα μάτια μου ότι πραγματικά η πίστη κινεί βουνά. Είδα να αποκτούν τα ειδικά εφόδια που χρειάζονταν, ξεκινώντας από το μηδέν, ως αυτοδίδακτοι, πράγμα σπανιότατο.
Μετά, υπήρχε και το πρόβλημα ότι από τις ελάχιστες παλιότερες καταγραφές ορισμένες ήταν στα χέρια …τσιγκούνηδων. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά. Το ηλεκτρονικό ανέβασμα του αρχείου είναι η καλύτερη απάντηση σε κάτι τέτοιες μικρότητες.
Υποθέτω ότι θα αντιμετώπισαν και προβλήματα χρηματοδότησης, ίσως και νομικής ή διοικητικής φύσης, αλλά γι’ αυτά δεν έχω παρακολουθήσει την ιστορία.
Τέλος πάντων, μετά από αρκετά χρόνια σκληρό κουπί, το Αρχείο έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς. Είχε προηγηθεί ένας δίσκος με σύγχρονες παραδοσιακές εκτελέσεις σπάνιων μισοχαμένων ντόπιων σκοπών, και τώρα το σάιτ, που απ’ ό,τι βλέπω είναι ακόμη υπόσυμπλήρωση. Χαίρομαι πάρα πολύ για όλα αυτά και εύχομαι καλή συνέχεια.