Πολύ ωραία μας τα λές Περικλή, ένα μόνο μειονέκτημα έχει η παρουσίασή σου: Δεν αφήνεις ούτε μία χαραμάδα χώρου όπου να μπορεί κάποιος να διαφωνήσει, ώστε να υπάρξει διάλογος…
Εκτός από τις παραδοσιακές ερμηνείες του Ερωτόκριτου, που δε νομίζω ότι έχουν καταγραφεί πλην εξαιρέσεων, και τις νεοπαραδοσιακές όπως του Ξυλούρη, έχουν γίνει κατά καιρούς και διάφορες εναλλακτικές ερμηνευτικές προτάσεις. Ιδού μία που πιθανώς να σας αρέσει.
Πολύ ωραία όντως διασκευή, που ξεφεύγει όμως κατά πολύ από την “παραδοσιακή”.
Για την ιστορία πάντως εάν κάποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει όλους τους στοίχους μπορεί να τους βρει εδώ
Κυρίως είναι η μελωδία στην οποία οι ποιητάρηες τραγουδούσαν τα δικά τους αφηγηματικά ποιήματα (για φόνους, καυγάδες, θαύματα, πλημμύρες κλπ) στα πανηγύρια και μετά τα πουλούσαν τυπωμένα σε φυλλάδες (π.χ http://allikypros.wordpress.com/2010/10/23/159-%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CF%8C%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82/). Υπάρχουν τόμοι ολόκληροι από το κέντρο επιστημονικών ερευνών σε επιμέλεια του Δρ Γιαγκουλλή. Τα ακριτικά στην Κύπρο επιβίωσαν κυρίως ανάμεσα στους ποιητάρηες γι αυτό και τραγουδιούνται ανάλογα, είναι ένα είδος ημι-λόγιας παράδοσης.
Καλημερα σε ολους αναρωτιεμαι αν ο ερωτοκτιτος θα μπορουσε να παιχτει σε τζουρα;
Φίλε kasas καλώς όρισες. Δεν μπαίνουν “προδιαγραφές” τύπου “πάει / δεν πάει” σε αυτά τα θέματα. Και με πιάνο θα μπορούσε να παιχτεί ο Ερωτόκριτος, πόσο μάλλον με τζουρά, μπουζούκι, μαντολίνο κλπ. Είναι θέμα προσωπικής προσέγγισης και φυσικά σεβασμού στο τραγούδι, αλλά η απόδοση με τζουρά και όχι π.χ. με λύρα κρητική (αυτό είναι που σε προβληματίζει;) από μόνη της δεν παραπέμπει σε έλλειψη σεβασμού. Εδώ έχουμε το παράδειγμα της Διαμάντως (Διαμάντω αλανιάρα του Γιοβάν Τσαούς) παιγμένης με γιαϊλί ταμπούρ ως σολιστικό όργανο, που μάλιστα κάνει και ωραιότατο ταξίμι. Μη φοβάσαι τίποτα, όσο νοιώθεις σεβασμό για το κομμάτι.
Ευχαριστω Νικο για την άμεση απαντηση σου καλώς σας βρηκα στο φόρουμ που ειναι πολυ ενδιαφέρον.
Σκεφτόμουν αν θα ακουγόταν ωραια παίζοντας το σε τζουρα βέβαια δεν εχω παρα να δοκιμάσω επειδη ειμαι καινούριος και θα πρεπει να βρω καπου κάποια ταμπλατουρα. Ειναι ο λόγος π δε το δοκίμασα ακομα. Σίγουρα ο σεβασμός ειναι κατι αυτονόητο σε ενα τέτοιο έργο , το ακούω συνέχεια. Απο τον μεγαλο Ξυλούρη και τον μεγαλο Μουντάκη καθώς το διαβάζω κιόλας και για αυτο με κίνησε το ενδιαφέρον .
Πολλά τραγούδια μπορούν να παιχτούν με πολλά διαφορετικά όργανα ως κύριο σολιστικό όργανο αρκεί όπως λέει και ο κ.Νίκος να υπάρχει σεβασμός προς το κομμάτι και τον συνθέτη και να προσπαθούμε να αποδώσουμε το ανάλογο ύφος!
αφου ξαναμπηκε το θεμα ιδου μια μηνημειακη εκτελεση του Ερωτοκριτου με Κατρακη-Κουτσουρελη
Εξαιρετικό το βιντεο που ανεβασες Alexcr δε το ειχα ακούσει !
Εξαιρετικό πράγματι.
Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις ανθρώπους που, όπως ο Κατράκης, είναι γνωστοί για κάτι άλλο στο οποίο διέπρεψαν στην πρωτεύουσα και/ή στον πανελλήνιο ή και διεθνή στίβο, αλλά που στην καθημερινή τους ζωή διατηρούσαν επίσης επαφή και με την παράδοση του τόπου τους. Θυμήθηκα τις ηχογραφήσεις με τον Βενιζέλο (τον Ελευθέριο βέβαια) που τραγουδάει ριζίτικα.
Εξαιρετική η προσέγγιση και τοποθέτησή σας…
Υπάρχει κάποιο σχετικό βιβλίο, έρευνα, άρθρο,σύνδεσμος σχετικά με την μελοποίηση του Ερωτόκριτου? Ψάχνω…
Το μόνο που έχω υπόψη μου είναι αυτό που ήδη είχα αναφέρει:
http://www.biblionet.gr/book/120134/Baud_-_Bovy,_Samuel/Δοκίμιο_για_το_ελληνικό_δημοτικό_τραγούδι
Πάντως, διαβάζοντας ξανά ό,τι έγραφα πριν εννιά χρόνια, και έχοντας ακούσει στο μεταξύ περισσότερη μουσική, σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί μου 
. Θα διόρθωνα κυρίως δύο σημεία:
α)
Δεν είναι ακριβές. Ρίμες -πέρα από τον ίδιο τον Ερωτόκριτο- που να τραγουδιούνται στον σκοπό του Ερωτόκριτου, ή στους αντίστοιχους κυπριακούς κλπ. σκοπούς, σπανίως έμειναν ως ρεπερτόριο που να επαναλαμβάνεται από τις γενιές. Όσες υπάρχουν καταγεγραμμένες τραγουδήθηκαν κυρίως από τους ΄ίδιους που τις συνέθεσαν. Άρα ο αφηγητής δεν είναι μόνο μνήμων, συνήθως είναι και ποιητής. (Χωρίς αυτό να έχει χροιά αξιολόγησης: ο ρόλος του μνήμονος σε μια κοινότητα έχει τεράστια σημασία.)
β)
Ούτε αυτό είναι ακριβές. Ναι μεν στον σύγχρονο Ερωτόκριτο υπάρχουν συγκεκριμένες μουσικές φράσεις, δεν έχουν όμως -όπως νόμιζα- συγκεκριμένη σειρά. Η δισκογραφία δίνει απατηλή εικόνα ως προς αυτό. Στη ζωντανή πράξη ο τραγουδιστής γυρίζει για κάθε δίστιχο σ’ όποια φράση θέλει, με στιγμιαίες αυτοσχέδιες αποφάσεις, μπορεί ακόμη και να επαναλαμβάνει την ίδια μελωδία επί πολλά δίστιχα, και ο συντονισμός με τα όργανα γίνεται με τρόπους που έχει καθιερώσει η συλλογική εμπειρία (καθώς και η προσωπική εμπειρία που έχει κάθε μουσικός από τη συνεργασία με συγκεκριμένους άλλους μουσικούς). Ούτε το οργανικό μπαίνει σε προκαθορισμένα σημεία: μπαίνει όποτε ο τραγουδιστής θέλει να πάρει μιαν ανάσα, ή ν’ αφήσει λίγο να κατακάτσουν στο αφτί και στο μυαλό όσα είχε πει μέχρι τώρα, ή όταν δε θυμάται άλλο, κλπ.
Άρα, αυτό που αρχικά υπήρχε σε ρευστή μορφή στην προφορική παράδοση και μετά ήρθε η δισκογραφία και το σταθεροποίησε, το πήρε πάλι για ένα δεύτερο γύρο η προφορική παράδοση και το ξανααποσταθεροποίησε. Μαγεία, έτσι;