Ένα νέο [u]
blog [/u]για την καλλιτεχνική δημιουργία και τα πνευματικά δικαιώματα δημιουργήθηκε.
Κοιτάζοντας στη θεματολογία του χάρηκα κατ’ αρχήν που είδα μια ανάρτηση με τίτλο: “Όταν η ντροπή δεν περισσεύει” που αφορούσε στον Τόλη Χάρμα.
Αλλά… παρακάτω, έπεσα στο …Αγαπάς τη μουσική; Έλα μαζί μας.
Όπου, εν ολίγοις, προτρέπει τους αναγνώστες …" Πάρτε το κινητό ή τη φωτογραφική σας μηχανή και φωτογραφήστε τους πειρατές εν δράσει, όπου βρεθείτε…στείλτε μας τη φωτογραφία σας στη διεύθυνση… κ.λπ."
Και αναρωτιέται κανείς;
Είναι δυνατό να προτρέπει σε ενέργειες χαφιεδισμού εναντίον ποιων, μάλιστα;
Του Νιγηριανού που πουλά παράνομα cds ή του κάθε μαγαζάτορα που έβαλε ένα cd στο μαγαζί του;;;
Και έτσι θα προστατευτεί η πνευματική ιδιοκτησία;;;
Μα, τα χρήματα που αναλογούν για τους δημιουργούς από τις πωλήσεις αντιστοιχούν στα 98 μόλις λεπτά περίπου ανά cd που αγοράζεται νόμιμα, συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ και του ΙΚΑ των δημιουργών.
Θα ωφεληθούν οι ίδιοι οι δημιουργοί, επομένως, από μια τέτοια δράση ή πρέπει να εισηγηθούν μια άλλη πολιτική απέναντι στην αισχροκέρδεια των εταιρειών;
Με αφήνουν παγερά αδιάφορο τα πνευματικά δικαιώματα. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να είναι «μια κι έξω», τύπου «να, το πνευματικό μου δημιούργημα, τόσο κάνει». Γιατί θα πρέπει οι απόγονοι ενός δημιουργού να εισπράττουν; νοίκια είναι; αλλά και για τα ενοίκια, ο κληρονόμος έχει πληρώσει φόρους κληρονομίας αρκετά υψηλούς. Ήμουν 13 χρόνων όταν ο πατέρας μου με πήρε μαζί του πηγαίνοντας να υπογράψει σε κάποιον εκδοτικό οίκο για την παραίτησή του από τυχόν απαιτήσεις δικαιωμάτων, μετά την παρέλευση 50ετίας από το θάνατο του δικού του πατέρα. Είχα σκεφτεί τότε: μα, και γιατί εισέπραττε ως τώρα (τις όποιες πενταροδεκάρες εν πάσει περιπτώσει); εκείνος τα έγραψε; Τέλος πάντων, η αισχροκέρδεια των εταιριών μοιάζει να τακτοποιείται, σιγά σιγά, από τη θεία Δίκη: ας είναι καλά το ιντερνέτ και οι Νιγηριανοί. Μόνο που οι τελευταίοι δεν πουλάνε Μάρκο.
Λάθος! Οπως ξαναέγραψα πριν λίγα χρόνια, ρώτησα έναν brother στην Αριστοτέλους αν έχει Ζαμπέτα και Μάρκο και μου είπε δεν έχω επάνω μου, αλλά σε 20 λεπτά αν είσαι εδώ θα σου φέρω. Του λέω ΟΚ, βγάζει το κινητό, δίνει εντολές και σε 10 λεπτά έχω ένα DVD με πλήθος mp3 Μάρκου, Ζαμπέτα και Τσιτσάνη (που τα είχα όλα) μεταξύ των οποίων και τα άπαντα της Ρίτας Σακελλαρίου 1GB (που δεν τα είχα!) άριστα τακτοποιημένα κατά χρονιά και LP.
Μου ζήτησε 10 ευρώ, του έδωσα 15 για να δώσει 5 ευρώ στην ΑΕΠΙ.
Μου είπε, ΟΚ, θα πάει αύριο πρωί πρωί να καταθέσει τα λεφτά, όλα καλά και όλα νόμιμα.
Δηλαδή αν του παρουσιάσω εγώ του brother τρεις δισκογραφίες απ’ το Λαϊκό τραγούδι, θα μου τα βρεί έναντι 10 ευρώ; Για τα 5 της ΑΕΠΙ μπορώ να τα καταθέσω και εγώ.
Μόνο αυτούς; Εγώ προτείνω να πάτε να φωτογραφίσετε και τα πιτσιρίκια τους που θα μένουν σε κανα ημιυπόγειο στη Δροσοπούλου. Προφίλ και ανφάς. Γιατί από τώρα πρέπει να προλάβουμε το κακό. Οχι να περιμένουμε να μεγαλώσουν και να φορτωθούν το σάκο με τα cd…
Δε μου λέτε ρε σεις …Authors. Αυτούς που πουλάνε τα δισκάκια 20 ευρώ αντί για πέντε, τους έχετε τραβήξει καμιά φωτογραφία; Αυτούς που στηρίζουν κάνουν τη διανομή των δίσκων, προμοτάροντας όποιον αυτοί γουστάρουν και θάβοντας όποιον δε βολεύει, τους έχετε βγάλει καμιά φωτό; Καμιά αφισούλα; Αυτούς που φόρτωσαν τον κοσμάκη με όλη αυτό το ηχητικό σκουπιδομάνι τους έχετε βγάλει ποτέ στη φόρα;
Φτου σας βρωμιάρηδες!*
Εδώ πέρα τις προάλλες βρήκα το “Άγιος ο Έρωτας” του Μίκη μόλις με 5 ?.
Ο brother μου εξήγησε:
α) πως η τιμή αυτή είναι γιατί “ντεν ντου ζητάει κανεί τέτοιο…”
β) με διαβεβαίωσε πως είναι νομοταγής και τα μισά θα πάνε στο ταμείο της ΑΕΠΙ