Συμπληρώθηκαν σήμερα 36 χρόνια από τότε που ο Μάρκος αποφάσισε να μας αποχαιρετήσει μια και καλή. Τριανταέξι χρόνια είναι απών. Απών από τα ραδιόφωνα, απών από τις τηλεοράσεις, απών από τα σχολεία, απών από το υπουργείο “Πολιτισμού”.
Είναι όμως παρών σε κάθε παρέα που γλεντάει, παρών σε κάθε άνθρωπο που εκφράζει με το τραγούδι τη χαρά και τη λύπη του.
Εμείς, ως φανατικοί θαυμαστές του, δε θα ξεχάσουμε να πιούμε κι ένα ποτηράκι για πάρτη του.
Οσο για τα κανάλια… Ελπίζω να τον ξεχάσουν. Αλλιώς… Αύριο βράδυ στις “χαρούμενες εκπομπές” μάς περιμένει άλλη μια κακοποίηση του έργου και της προσωπικότητάς του.
Κι όμως από αυτές τις εκπομπές με τις σκυλέ εκτελέσεις και με τους δήθεν και και και… κάποιος θα έχει το ερέθισμα, κάποιος θα συγκινηθεί… κάποιο κλικ θα του κάνει και θα ψάξει παραπέρα από αυτό που άκουσε…
Εκτός αν είναι αναίσθητος και δε θα καταλάβει ποτέ του όπως δεν κατάλαβαν κι άλλοι όσο φροντιστήριο και αν κάνουμε.
Δεν ένιωσαν δεν κατάλαβαν ούτε θα καταλάβουν ποτέ τους.
Καλά να πάθουν!
Γεια σου Μάρκο!
Ουδέν κακό αμιγές καλού λοιπόν φίλε τάσο και τα υπόλοιπα στις οθόνες μας! Άντε να δούμε τί θα δούμε…