1913 - 1919 | Αμυνήται

Παραδοσιακή Μουσική
61

Υπάρχει συνέχεια με τα γεγονότα που προηγήθηκαν της αναχώρησης του Δ΄ Σώματος για την Γερμανία και το Γκοέρλιτς.

Να προαναγγείλω και κάτι. Τον Ιανουάριο θα συνεχίσω με το ταξίδι και την άφιξη στη πόλη του Γκοέρλιτς. Η έρευνα από το σημείο εκείνο (άφιξη) και διαμονή (3 χρόνια) θα αποκτήσει “εικονογραφημένη” μορφή λόγω των πολλών φωτογραφιών και σχετικών εντύπων, που έχω συγκεντρώσει.

Θέλω να ξαναματαπαρακαλέσω όσους παρακολουθούν και διαβάζουν την έρευνα, να έρθουν σε επαφή μαζί μου, αν έχουν να συμπληρώσουν σχετικά στοιχεία (μαρτυρίες γραπτές, φωτογραφίες κ.λ.π)

62

Θα σας πω μιά ιστορία (ιστορία, έτοιμο σενάριο:089:), όπως μου την μετέφερε ο Έλληνας γιατρός Α.Σ. από την περιοχή Heidelberg - Manheim. Ο Dr. A.S. γράφει την ιστορία του χωριού του, καταγράφοντας μαρτυρίες και συλλέγοντας πληροφορίες, εδώ και χρόνια.

Το ΄41 και για αντίποινα σε ενέργειες ανταρτών, μάζεψαν οι Γερμανοί στην πλατεία, κατά τη γνωστή τακτική τους, τους άντρες του χωριού και τους ετοίμαζαν για εκτέλεση, όπως ακριβώς είχαν κάνει σε διπλανό χωριό.
Η Μαρία, Γερμανίδα κάτοικος (!!!) του χωριού αυτού της Β. Ελλάδας, όταν κατάλαβε τι πρόκειται να κάνουν και ενώ δεν είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή φανερώσει (στους Γερμανούς) την ταυτότητά της, όρμηξε στον Γερμανό αξιωματικό, βρίζοντάς τον και αρπάζοντάς τον από το λαιμό, ρισκάροντας τη ζωή της.
Το αποτέλεσμα ήταν να τα μαζέψουν οι Γερμανοί και να φύγουν!
Έχει και συνέχεια…
Αργότερα, όταν ο έλεγχος της περιοχής πέρασε στου Βουλγάρους, η ιστορία ξαναπαίχτηκε με παρόμοιο τρόπο! Αυτή τη φορά, η Μαρία μαζί με κάποιους άλλους απ΄ το χωριό πήγε σε διπλανή περιοχή και έπεισε ανώτερους Γερμανούς αξιωματικούς, οι οποίοι μεσολάβησαν και το χωριό σώθηκε για 2η φορά απ΄ το κακό!
Τα πλήρη στοιχεία αυτής της γυναίκας δεν είναι ακόμη γνωστά! Στοιχεία στον οικογενειακό τάφο δεν υπάρχουν, τα αρχεία του χωριού είναι καμμένα και οι λιγοστοί γεροντότεροι δεν θυμούνται το Γερμανικό όνομά της.
Ψάχνοντας ο Α.Σ, έμαθε πως η Μαρία είχε φτάσει στο χωριό, ακολουθώντας τον άντρα της, ο ποίος είχε “βρεθεί” στο Γκοερλιτς με το Δ΄Σώμα Στρατού (1916-1919).
Η αναζήτηση συνεχίζεται (αν παντρεύτηκαν στην Ελλάδα ή Γερμανία κ.λ.π) ώστε να βρεθούν τα πλήρη στοιχεία της γυναίκας αυτής και να τιμηθεί από τις αρχές του χωριού, έστω και τώρα!

*Όποιος ενδιαφέρεται σοβαρά για την ιστορία, μπορεί να έρθει σε επαφή μαζί μου για λεπτομέρειες και επαφή με τον ερευνητή.

**Την επόμενη εβδομάδα θα ανεβάσω τη συνέχεια στο “Κάτω Ο Πόλεμος” με το ταξίδι μέχρι τη Γερμανία και τις πρώτες εικόνες/εντυπώσεις (με φωτογραφίες) από τη άφιξη και τη πόλη του Γκοερλιτς. :slight_smile:

63

Ανέβασα συνέχεια.

64

Μαύρη αγορά- φιλενάδες- πνευμονίες - πλευρίτιδες - φυματικοί - γερμανικά “χοβαρδαλίκια” - σκηνές από τη ζωή στο στρατόπεδο - πρώτοι νεκροί - Τα “Νέα του Goerlitz” - αλλαγή στη Διοίκηση του Δ΄ Σώματος - Νέα από τα διάφορα πολεμικά μέτωπα - Χριστούγεννα του ΄16 και Πρωτοχρονιά - κρούσματα μηνιγγίτιδας - Βαρύμαγκες και χαρτοπαίγνιο - γερμανικό και ελληνικό Πάσχα του ΄17…

Αυτά και άλλα πολλά στη συνέχεια , που μόλις ανέβασα.

*Στο χρονογράφημα για τα Χριστούγενναυπάρχουν και ορισμένες πληροφορίες, μουσικού ενδιαφέροντος.

65

-Τυπογραφεία του «Γκέρλιτσερ Ναχρίχτεν συντ. Αντσάϊγκερ»
-Μικρές αγγελίες
-προστριβές μεταξύ των αξιωματικών
-αποστολές στρατιωτών σε διάφορα εργοστάσια
-Κων/νος εξορία
-αρραβώνες και γάμοι στο Γκοερλιτς
-η ιστορία ενός ελληνογερμανικού ζευγαριού
-Το προσωπικό της ελληνικής εφημερίδας (Λέων Κουκούλας!!!)
-κηδεία του Χατζόπουλου!!!
-ισπανική γρίππη
-επανάσταση του Γερμανικού λαού
-βενιζελικοί και αριστεροί αξιωματικοί αναλαμβάνουν τη διοίκηση του στρατοπέδου
…αυτά και άλλα πολλά στη συνέχεια της εργασίας"Κάτω Ο Πόλεμος"

66

Κώστα, θησαυρός! Ελπίζουμε γρήγορα να το δούμε και ως συγκροτημένο βιβλίο. Μπράβο χίλιες φορές!

67

Μπραβο! Ευχαριστούμε που μοιραζεσαι τις γνώσεις σου και τις εμπειρίες σου μαζί μας.

68

Ευχαριστώ Νίκο καί Μακγάκι. Τα δημόσια “μπράβο” πάντα με φέρνουν σε δύσκολη θέση, απ΄την άλλη όμως, βοηθάνε.:slight_smile:

69

Μόλις ανέβασα πολύ ενδιαφέρουσα συνέχεια
Πολύ αργά αλλά σταθερά, ξεκίνησε και προχωρά η μετάφραση στα γερμανικά.

Die Uebersetzung meiner Arbeit, in Zusammenarbeit mit der Historikerin Dr. Minner, laeuft langsam aber bestaetig.

"Die „Odyssee“ des 4. griechischen Armeekorps, einer gesamten Generation, welche ein Kapitel neuerer, fast unbekannter, europaeischer Geschichte beleuchtet.

Das Ziel der Forschung, durch die Erlebnisse der einfachen aber grossen Protagonisten dieser Epoche (1913 – 1919), ist die Darstellung der Geschehnisse, der menschlichen Schwaechen und Beduerfnisse und nicht die Verherrlichung oder Stigmatisierung politischer oder ethnischer Interessen und Befindlichkeiten.

1913 – 1916 (Spaltung Griechenlands, die Entente, die Mittelmaechte, Schwarzmarkt, Malaria, Hunger, Tod der Zivilisten usw.), 1916 – 1919 (4. Armeekorps, die Reise nach Deutschland mit genauen Angaben, „Gefangene oder Gaeste?“, Verhaeltnisse und taegliches Leben im Lager und in der Stadt Goerlitz, „Deutsche Revolution“ 1918, Tricks zur Flucht aus dem Lager Moys, Rueckkehr in unorganisierten Gruppen, Exil auf Kreta und „Straf-Bataillone“

Schauplaetze der Geschichte: Griechenland, Bulgarien, Serbien, Rumaenien, Schwarzes Meer, Oesterreich-Ungarn, Deutschland, Schweiz, Tuerkei… und dazu Menschen aus Frankreich, Russland, Albanien, Italien…)"

Das Projekt sucht Sponsoren fuer die weiterfinanzierung der bis lang 5jaehrigen Forschung mit dem Ziel der Veroeffentlichung eines zweisprachigen Buches!

70

Συνέχεια και φωτογραφικό υλικό

71

Νομίζω ότι ο Μαργαριτούλης δε συμπλήρωσε απλώς το ημερολόγϊότου ξαναγράφοντάςτο αλλά έγραψε και σχόλϊα που αποτελούν κριτική θέση στα γεγονότα. Στη σελίδα 16 που μιάζει να είναι η αρίθμηση του χειρόγραφούτου και περιγράφει γεγονότα που έγιναν τον ιούλϊο του 1916 γράφει :
Γιά μένα, η κυριώτερη αιτία ήτο ο διχασμός. Οι μεν Βασιλόφρονες ήθελαν την φιλίαν των Γερμανών, οι δε Βενιζελικοί, ήθελαν την φιλίαν των Αγγλογάλλων. Και οι δυό αυτές πολιτικές παρατάξεις με το θανάσιμον μίσος που τους διέκρινε και πείσμα, παίζαν σκάκι στην πλάτη του Ελληνικού λαού, νομίζοντας ότι εξυπηρετούσαν τα Εθνικά συμφέροντα. Αλλά δυστυχώς, όπως απεδείχθη μεταγενέστερα, και οι δυό τους κακό έκαμαν στον τόπο μας. Συμφορές επεσώρευσαν. Δυστυχία στον λαό! Προσφυγιά, και στο τέλος μιά μεγάλη Εθνική καταστροφή! Την Μικρασιατική
Είναι φανερό ότι η φράση γράφτηκε ύστερʼ από το 1922 κι ίσως πολύ πιο ύστερα. Χρησιμοποιεί τη λέξη διχασμός που όπως είναι γνωστό κατασκευάστηκε πολύ αργότερα (δεν ξέρω πότε πρωτοεμφανίστηκε αλλά μπορεί κάποιος απʼ την παρέα να το βρει ή να το ξέρει). Ο όρος είναι, ας πούμε, συμμετρικός, ουδέτερος, ενώ τα γεγονότα που φιλοδοξεί να περιγράψει δεν είναι.Ήταν μια μάχη ανάμεσα στη φιλοαξονική βασιλεία του Κωνσταντίνου και τη φιλοανταντική δημοκρατία της Τρϊανδρίας που πολιτικά ξεπερνάει κατά πολύ την αντιδικία που είχαν οι βασιλόφρονες με τους βενιζελικούς. Ίσως και ο όρος βενιζελικός να μην υπήρχε ακόμα το καλοκαίρι του 1916 αφού οι δημοκρατικοί στρατηγοί εγκατάστησαν την κυβέρνηση της εθνικής άμυνας που ήταν πολιτική πράγμα που και τώρα ακόμα φαίνεται παράξενο. Πού ακούστηκε δημοκρατικοί στρατηγοί!
ΟΟ Μαργαριτούλης εφαρμόζει αυτόν τον συμμετρικό όρο για την Εθνική καταστροφή! Την Μικρασιατική
Κι η καταστροφή όμως δεν ήταν συμμετρική. Ήταν προβλεπόμενο επακόλουθο απʼ τη στιγμή που έγινε η επίθεση. Δηλαδή, για να χρησιμοποιήσω τους όρουςτου, οι βασιλόφρονες και οι βενιζελικοί δεν ήταν εξίσου υπεύθυνοι γι αυτές.
Φυσικά δεν μας ενδϊαφέρει τώρα η πολιτική γνώμη του συγγραφέα και μπορούμε να υποθέσουμε ότι είχε επηρεαστεί απʼ την προπαγάνδα των βασιλόφρονων όταν ξαναπήραν την εξουσία.
Αυτό που μας ενδϊαφέρει είναι το πότε ξαναέγραψε το κείμενο και πόσες αλλαγές έκανε ή καλύτερα ποιο μέρος από το κείμενο είναι γραμένο στην εποχή που περιγράφει. Γιατί βρήκα λίγες σελίδες πιο μπροστά, ενσωματωμένη μέσα σε μια μεγάλη παράγραφο, μια φράση που φαίνεται αναχρονιστική :
Εν τω μεταξύ ο Α΄ Ευρωπαϊκός Πόλεμος και εν συνεχεία Παγκόσμιος (σ 12, 23 ιουλίου 1916)
Ο πόλεμος δεν ήταν ακόμα παγκόσμϊος κι αν ήταν η φράση θα ήταν δϊαφορετική.
Ο Παραδοξολόγος ξεπετάει αυτά τα προβλήματα με μια σημειωσούλα στη μικρή εισαγωγήτου (δεν μπόρεσα να βρω πού είναι το αστεράκι που παραπέμπει σʼ αυτήν)

  • Ο Ν.Μ. συμπλήρωσε αργότερα το προσωπικό του ημερολόγιο, καθαρογράφοντάς το και δίνοντάς του τον τίτλο «Τα απομνημονεύματα του στρατιωτικού μου βίου, από το έτος 1913 μέχρι το έτος 1919»
    Νομίζω ότι το κείμενο χρειάζεται δϊεξοδική εισαγωγή και μια χρονολόγηση που μόνο ο Παραδοξολόγος μπορεί να κάνει. Αν υπάρχει το αρχικό κείμενο του ημερολόγϊου, που δε φαντάζομαι, μια σύγκριση μʼ αυτό.
72

Συγκρατήθηκα και δεν πάτησα Μπράβο στο Σπίρο, περιμένοντας το σχόλιο του Κώστα.

73

δηλαδή το μπράβοσου είναι δυνητικό

74

Χωρίς πλάκα, Σπίρο, με εντυπωσίασε η παρατηρητικότητά σου. Δεν το είχα σκεφτεί αυτό, δεν είχα κάν προσέξει ότι πρόκειται για μεταγενέστερη επεξεργασία του αρχικού χειρόγραφου. Όμως, ας ακούσουμε τι έχει να πεί και ο Κώστας Ανδρικόπουλος, που βέβαια έχει τον τελευταίο λόγο.

75

Αγαπητέ Σπίρο, έτσι είναι. Υπάρχουν (πολύ) λίγα συμπεράσματα και σχόλια τα οποία γράφτηκαν αργότερα. Το καταλαβαίνει κάποιος, διαβάζοντας προσεκτικά το κείμενο (Χρονικοί προσδιορισμοί κ.α)
Ο Ν.Μ δεν ήταν ιστορικός, "ήταν αριστερός για τον συνάθρωπο". Κάποια στιγμή μάζεψε τις σημειώσεις του και τις καθαρόγραψε, προσθέτοντας ή δίνοντας λεπτομέρειες για περιστατικά και γεγονότα. Οι πρώτες σημειώσεις δεν υπάρχουν!
Ούτε ΄γω είμαι ιστορικός. Ζήτησα και ζητώ συμβουλές από ιστορικούς και ειδικούς.
Υπάρχει (μόνο)από το ιστορικό τμήμα του πανεπιστημίου του Μανχάιμ ενδιαφέρον και μου έχουν δωθεί οι πρώτες οδηγίες για να “βγει κάτι επιστημονικό”.
Δουλεύω επίσης με μιά ιστορικό μαζί, η οποία έχει εμπειρία και γνώση στο είδος.
Ακολουθώντας αυτές τις συμβουλές, συγκεντρώνω (ερασιτεχνικά αλλά με προσοχή) στοιχεία, μαρτυρίες και ερωτήματα (όπως τα δικά σου) που πρέπει να απαντηθούν… έτσι ώστε να γίνει μιά εισαγωγή “επιστημονική” !
Επίσης έχω φτιάξει τη βάση για ένα αλφαβητικό “λεξικό-ευρετήριο”. Δουλεύω και την “εισαγωγή”.
Η δημοσίευση στο ίντερνετ, όπως γράφω στη “μικρή εισαγωγή” μου, έγινε κυρίως γιά την συλλογή επιπλέον στοιχείων. Δεν “ξεπετάω” το θέμα. Αν πρόσεξες γράφω στο κάτω μέρος “η έρευνα συνεχίζεται”. Δεν μπορώ να κάνω μιά “επιστημονική εισαγωγή” σε μιά έρευνα που δεν έχει ολοκληρωθεί.
Στόχος μου είναι ένα δίγλωσσο βιβλίο.
Φυσικά και θα τραβήξει σε χρόνο. Γίνονται όλα με πρωτοβουλία μου, από το χρόνο μου, που δεν περσεύει και από το μικρό καλλιτεχνικό μου μπάτζετ… αλλά δεν βιάζομαι:)

76

Το «ξεπετάει» ήταν σίγουρα υπερβολική δραματοποίηση.
Ούτε και γώ είμαι ιστορικός αλλά ενδϊαφέρομαι για την ιστορία και πιο πολύ όταν αφοράει τη Θεσαλονίκη από κοντά ή από μακριά. Το κείμενο του ΝΜ είναι συγκλονιστικό τόσο περισότερο που το γεγονός παράμεινε άγνωστο. Τουλάχιστον εγώ πρώτη φορά μαθαίνω ότι ένας στρατηγός παράδωσε ολόκληρη μεραρχία στο τοτινό επίσημο εχθρό. Και σπάνϊα έχουμε περιγραφή τέτοιων γεγονότων από τα κάτω. Θάθελα να είναι γνήσϊα.
Νομίζω ότι τα μέτρα που πήρες για να εξασφαλίσεις την επιστημονικότητα της έκδοσης είναι αρκετά.

77

Κώστα, με την αναχώρηση από Κωστάντζα τελειώνει και το ημερολόγιο, ή έχουμε συνέχεια;

(αν κρίνω από τις κάρτες Κων/λης, μάλλον ναί)

78

Νίκο, ρίξε μιά ματιά πάλι. Έχω ανεβάσει μία συνέχεια και “έχουμε” φτάσει ήδη στη Θεσσαλονίκη, στο “Μικρό Καραμπουρνού”.

Θέλω να ανεβάσω και το “τελευταίο επεισόδιο” αλλά καθυστερώ για δύο λόγους:
Δεν βρίσκω χρόνο και περιμένω κάποιες φωτογραφίες.

79

Νίκο, συμβαίνει το εξής: Αν μπαίνεις με φάιερφοξ, δείχνει μέχρι την αναχώρηση από Κωστάντζα. Αν μπεις με τον εξπλόρερ βλέπεις κανονικά τη συνέχεια:084:

Μόλις το τσέκαρα, μιλώντας με τον αιγαίο.
Γιατί γίνεται αυτό, δεν γνωρίζω. Ίσως το μέγεθος της σελίδας ξεπερνά τα όρια που έχει θέσει ο φάιερφοξ.
Ας μας βοηθήσει ο Μάστορας. Μπορεί με κάποια ρύθμιση να ξεπερνιέται… αλλιώς θα πρέπει να το μοιράσω σε δύο λινκ.

Εν τω μεταξύ και μέχρι να βρεθεί λύση, ακολουθεί το κείμενο που σου λείπει:

[COLOR=black]Μέσα στο πλοίο ήσαν & 100 περίπου Ιταλοί στρατιώται. Μόλις βγήκαμε στ΄ ανοικτά της Μαύρης Θάλασσας, ξέσπασε μιά τρικυμία φοβερή. Πελώρια κύματα να σπάζουν πάνω στο κατάστρωμα του σκάφους.

Είχα την απρονοησία, όταν ξεκίνησε το καράβι, να μείνω στην κουβέρτα πάνω σε κάτι σωσίβια από γκαζοντενεκέδες γιά να αποθαυμάσω τας ακτάς της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας εν συνεχεία. Αλλά η τρικυμιώδης θάλασσα με έφερε σε μεγάλη αμηχανία και ήτο αδύνατον να αποσπασθώ από το σωσίβιον που ήμουν γαντζωμένος σαν… γάτος. Με πολλούς υπολογισμούς και με αποφασιστικότητα ρίχτηκα με την κοιλιά πάνω στο κατάστρωμα και έρποντας - έρποντας, συναποκομίζοντας και τις κουβέρτες μου που ανεμίζονταν σαν παντιέρες από τον ισχυρό αέρα, έφθασα στην μπούκα-πόρτα που με περίμεναν οι φίλοι μου και με τράβηξαν στο αμπάρι σαν κουρέλι. Είχα γίνει πτώμα από την ζάλη.

Ύστερα από ταξείδι άσχημο, φθάσαμε τας πρωϊνάς ώρας έξω του Βοσπόρου, ακολουθούμενοι από εκατομμύρια τουρίκια και παλαμίδες και από σμήνη δελφινιών. Το θέαμα ήτο απερίγραπτον. Είχε πήξει κυριολεκτικώς η θάλασσα από τα ψάρια. Μπήκαμε στο…

- 73 -
…Βόσπορο. Η θάλασσα εκόπασε. Το ταξείδι τώρα άρχισε να γίνεται ωραίο. Καρφωμένοι πάνω στο κατάστρωμα αποθαυμάζαμε τις ωραιότατες ακτές του Βοσπόρου. Που και που φαίνονται και τα Τουρκικά πυροβολεία με τας πυροβολαρχίας.

[COLOR=black]Πλησιάζουμε προς τας Ανατ. ακτάς, όπου είναι τα Καβάκια. Ένας ωραιότατος συνοικισμός κοντά στη θάλασσα. Βαμποράκια (τραμ ή λεωφορεία της θάλασσας) πάνε και φέρουν τον κόσμο από τη μιά ακτή του Βοσπόρου στην άλλη. Εδώ αγκυροβολούμε. Απέναντί μας απλώνεται η επτάλοφος Κωνσταντινούπολις. Δεν την χορταίνουμε. Και που και τι να πρωτοκυττάξης. Τον Γαλατά - τη γέφυρα του Πέραν -την περιοχή, όπου τα μνημεία της Ορθοδοξίας - την αγία Σοφιά με τους τρούλους και τα τζαμιά! [/COLOR]

[COLOR=black]Όλα όμως αυτά τα βλέπουμε δυστυχώς από τόσο μακριά που δεν μας ικανοποιούν. Αλλά δυστυχώς η πόλις είναι στα χέρια των βαρβάρων, που και πιό κοντά να αγκυροβολούσαμε, ήτο αδύνατον να βγούμε στην ξηρά, έστω και λίγο, γιατί οι Τουρκαλάδες μόλις αντικρύζουν ρωμιό, αμέσως σκέπτονται πως να τον εξοντώσουν. Αυτά δε τα έπαθαν πολλοί στρατιώται Έλληνες που έτυχε να βγούν στην πόλι από άλλο καράβι.

[COLOR=black]Αφού το καράβι εφοδιάσθηκε με καύσιμα και νερό, απέπλευσε από τη θάλασσα του Μαρμαρά και μπαίνοντας στα στενά των Δαρδανελλίων, αφήσαμε πίσω τα Πριγκηπόνησσα & τα άλλα ιστορικά νησάκια.[/COLOR]

[COLOR=black]Με ταξείδι όμορφο και ήσυχο περάσαμε τα Δαρδανέλλια. Εδώ και εκεί διακρίνονται καράβια μισοβυθισμένα και άλλα πεσμένα έξω στην ακτή τσακισμένα. Είναι τα θύματα του πολέμου. Είναι τα λείψανα του Συμμαχικού στόλου που θέλησε να παραβιάσει τα στενά κοντά στην Καλλίπολι.

Αφήνοντας πίσω μας και τα Δαρδανέλλια, βγαίνουμε στο Αιγαίο. Αντικρύζουμε την Τένεδο. Κοντά σ΄ αυτό το Ελληνικό νησάκι έδωσε στους Τούρκους ένα καλό μάθημα ναυμαχίας ο Κουντουριώτης με τον ΑΒΕΡΩΦ το 1912. Ύστερα από πολλών ωρών ταξείδι, φθάσα-

- 74 -

σαμε πιά στη Θεσσαλονίκη και αγκυροβολήσαμε κοντά στο μικρό Καραμπουρνού.

Εδώ ο καπετάνιος ανεκάλυψε μεταξύ των Ιταλών στρατιωτών κρούσμα μηνιγγίτιδος και ως εκ τούτου μας έθεσαν σε καραντίνα. ΄Αλλα βάσανα μας βρίσκουν. Πως να ζήσης μέσα στο καράβι, τόσες μέρες χωρίς τροφές, ούτε νερό δεν είχαμε. Αγωνία και απελπισία μας έχει πλακώσει την καρδιά. Επι τέλους κατόπιν πολλών διαμαρτυριών μας απεβίβασαν και μας έστειλαν να συνεχίσωμε την καραντίνα στους σταύλους του Ιππικού στο Μικρό Καραμπουρνού. Εδώ οι Έλληνες μας δέχονται όχι σαν αδέλφια, αλλά σαν εχθρούς. Οι αξιωματικοί βλοσυροί, οι στρατιώται φοβισμένοι κι αυτοί απ΄την τρομοκρατία του Βενιζελικού καθεστώτος, μας συμπεριφέρονται εχθρικά. Ημείς τους εξηγούμε τι είμασταν και τι απηκολούθησε ώσπου να φθάσωμε εδώ. Αλλά δυστυχώς, «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω»

Εκεί στους σταύλους περάσαμε κάπου 15 ημέρες μαζί με τα άρρωστα άλογα και με χιόνι…

[/COLOR][/COLOR]
[/COLOR]

80

Πολύ ωραία, Κώστα, σίγουρα θα βρεθεί τρόπος να κατέβει και το υπόλοιπο. Από περιέργεια, που τελειώνει το ημερολόγιο;