Φάσκελα και λοιπαί παραδόσεις

Είδες τι κάνει η βιασύνη;

Έχεις κάτι συγκεκριμένο κατά νου και θες φασκελόκουμπο στο Φόρουμ; :089:

Κατά καιρούς το φάσκελο επιβάλλεται… για τους διάφορους εξυπνάκηδες και αγενείς που ξεφυτρώνουν, όπως π.χ. στην ακραία περίπτωση dphomedp
Νομίζω ότι, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα της άμεσης ατομικής επιβράβευσης, θα πρέπει να υπάρχει και αντίστοιχη αντίθετη επιλογή, ως άμεση έκφραση απαρέσκειας και αποδοκιμασίας.Όχι βέβαια φάσκελο, γιατί θα οδηγήσει σε παρατράγουδα… αλλά κάτι σαν να θες να πεις ένα απλό ούφ :108:ή μπιαξ:079:, χωρίς να πρέπει ντε και καλά να επιχειρηματολογήσεις… (Τα σμαϊλάκια αυτά είναι εκφραστικότατα!)

Υ.Γ. (το ομολογώ… δεν έχω κέφια για δουλειά σήμερα!):047:

Δηλαδή εσύ dear Allan, δεν έχεις υπόψη σου κάτι συγκεκριμένο για φάσκελο;
Για νάχουμε καλό ρώτημα δηλαδή…
Denny

Αγαπητέ Denny,

κατ’ αρχήν άνοιξα νέο θέμα για την πολύ ενδιαφέρουσα τροπή της συζήτησης. Σχετικά με τα φάσκελα (ή μούντζες) - και επειδή τηρώ τις παραδόσεις - έχω υιοθετήσει όλες τους τις, ξεχασμένες πλέον, διαβαθμίσεις οι οποίες συνοψίζονται ως ακολούθως:

Η “Βασιλικιά”
Τρόπος εφαρμογής: ανοίγουμε διάπλατα τη δεξιά μας παλάμη και σερβίρουμε με κίνηση που προσομοιάζει το πέταγμα μπαλακίου. Το χέρι ξεκινά από ανάταση, πίσω από το ύψος του αυτιού και με δύναμη ωθείται εμπρός στοχεύοντας το πρόσωπο του θύματος.
Συνοδευτικές εκφράσεις: “όρσε!”, “πάρ’ την να μη στη χρωστάω!”, “να ρε! να!”.

Η “Διπλή”
Τρόπος εφαρμογής: ανοίγουμε διάπλατα την αριστερή παλάμη κατευθείαν προς το στόχο και με δύναμη εφάπτουμε τη δεξιά παλάμη πίσω της και χιαστί. Σημαντική λεπτομέρεια: πρέπει να ακουστεί το χαρακτηριστικό “πλατς”.
Συνοδευτικές εκφράσεις: καμία, ο ήχος των συγκρουόμενων παλαμών μας είναι απόλυτα εκφραστικός.

Η “Μονή” ή “Διστακτική”
Τρόπος εφαρμογής: επιλέγουμε την παλάμη της αρεσκείας μας, ανοίγουμε τα δάχτυλα αξιοπρεπώς αλλά όχι διάπλατα και νωχελικά στοχεύουμε στο πρόσωπο του θύματος.
Συνοδευτικές εκφράσεις: “Να!” και κατά περίπτωση διανθίζουμε με υποτιμητικά ουσιαστικά.

Η “Ολίγη Από”
Τρόπος εφαρμογής: ανοίγουμε δείκτη και μέσο ενώ τα υπόλοιπα δάκτυλα παραμένουν χαλαρωμένα. Δεν κινούμε το χέρι αλλά μόνο τον καρπό, στοχεύοντας - πάντα - στο πρόσωπο του θύματος.
Συνοδευτικές εκφράσεις: “Πάλι την είπες”, “Τι χχχ!” (όπου χχχ το αγαπημένο μας υποτιμητικό ουσιαστικό που αναφέρθηκε παραπάνω).

Με αυτή την ανάλυση θεωρώ ότι έχω απαντήσει και στο ερώτημά σου.

Υ.Γ.: είναι η ημέρα σήμερα φαίνεται…

[SIZE=3]Εξοχη ανάλυση. Επιστημονική και πλήρης. :088:
Βεβαίως πρέπει να προσθέσουμε και την "ανδρική’, την πισώπλατη δηλαδή.

*Σ.Γ.: Και έχει κάτι ωραία τσιπουράδικα στο Βόλο! Σκεφτόμουν [/SIZE]εγώ τώρα… :085:
*(Σ.Γ.=σπαριλόγραφο…):240:

Dear Allan,
κατασυγκινημένος από την αναλυτική και εύστοχη τοποθέτησή σου, μένουμε μόνον με το παλλαϊκό αίτημα να υπάρξει μιας μορφής αποδοκιμασία όπως e-φάσκελο, e-ροχάλα, e-κλάσιμo, e-κράξιμο κ.λπ.

Παρακαλώ να εξετασθεί το αίτημά μας.

Ο Αιτών
Denny ™

Προσωπικά θεωρώ την '‘μούτζα’'ιδιαιτέρως διακριτικό τρόπο βρισίματος(γλυτώνεις την ενοχές ώς προς τον εαυτό σου…πως με κάνανε πάλι να εκφράζομαι?!π.χ…)ενώ ρίχνεις μια διπλή(είναι πιό χορταστική!και γεμάτη)εκτονώνεσαι ελληνικά και παραδοσιακά…επίσης,(τώρα που τέθηκε ζήτημα κατάλαβα πως το κανω)αντί να πείς σε φίλο…μα τί χαζός που είσαι!και να του δημιουργήσεις ψυχολογικά!του ρίχνεις μια χαριτωμένη μικρή και γελάει αντί να παραξηγηθεί,κι εσύ παραμένεις καλός φίλος:)

Για να συμπληρωθεί η λίστα προσθέστε παρακαλώ:

“Της μαλ*κί@ς”
Εγώ στον εαυτό μου (μονή ή και διπλή). Συνοδεύεται από εκφράσεις του τύπου “Ρε τι μαλ*κ@ς είμαι”

Η “Τετραπλή”
Με χέρια και με πόδια

Η “Όλοι μαζί-Διπλή”
Όλη η ομάδα συντονίζεται και αποδίδει τιμές με την “Διπλή” προς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Εκφράσεις κατά βούληση.[b]

Η “Μαζική”
[/b][COLOR=Black]Κρατάμε από ένα πλακάτ που πάνω του είναι ζωγραφισμένη μια μεγαλοπρεπής μούτζα.

Ο επόμενος παρακαλώ :019::019:

[/COLOR]

Kαι για να μη μείνουμε μονο στην περιγραφή της μούντζας εδώ και το οπτικό υλικό, που περιέχει τις εξής μούντζες που αναφέρθηκαν πιο πάνω:

  1. Η “Βασιλικιά”
  2. Η “Διπλή”
  3. Η "ανδρική’
    :slight_smile:

Aegeos, κέρδισες!
:019:

Κύριοι, ο Λαός εμίλησε.
Καλές και οι θεωρητικές αναλύσεις, όμως θεωρία χωρίς πράξη είναι βρακί χωρίς λάστιχο.

Βέβαια, ίσως να ήταν πιο πρακτικό να υπάρχει μουτζο-εμότικον (ξέρετε, ένα από αυτό τα κίτρινα ανθρωπάκια) παρά φασκελόκουμπο. Το φασκελόκουμπο είναι πιο… πώς να το πω… απρόσωπο ρε παιδί μου… :019:

Μην είσαι βιαστικός Πάνε! Όλα θα γίνουν… :089:

Το άλλο που είδες ήταν μούφα. Καλά έκανες και το σούταρες.

τη '‘μούτζα’'μας…όλοι λίγο πολύ την θέλουμε,είτε για να τη ρίχνουμε σε άλλους είτε στον εαυτό μας είτε για να την τρώμε από άλλους…πάντα όμως θα πρέπει(όσον αφορά όσες ρίχνουμε μόνοι μας στον εαυτό μας ή αυτές που έρχονται πρός εμάς)να έχουνε μια τσαχπινιά?μια χαριτωμενιά?νάναι μαλακιά τέλος πάντων(είναι και τα ψυχολογικά που πρέπει να σκεφτούμε)έτσι λοιπόν μιας και συμπαθιόμαστε εδώ μέσα,άς βρεθεί κατι όμορφο(σε μούτζα),να το τρώμε,με ευχαρίστησηκαι άνευ παρεξηγήσεως…