Καλή Χρονιά στους ντουζενιάρηδες του φόρουμ. Εδώ και δύο χρόνια θέλω να τα ανεβάσω αλλά όλο χάνω τις ημερομηνίες και το παρατάω τελικά. Φέτος είμαι σχετικά λίγο αργοπορημένος οπότε κάλλιο αυγά παρά πατέ. ΠΡΟΣΟΧΗ ακολουθεί ορθόδοξο σκληροπυρηνικό καραντουζένι αφιερωμένο σ’ αυτούς που πιο πολύ κουρδίζουν παρά παίζουν. Καλές πενιές…https://youtu.be/lKvs_q6FVco
Φοβερό και το παίξιμο και το λογοπαίγνιο! Είσαι και παλιοημερολογίτης τελικά
https://youtu.be/vxs4Vm4ycDI καλησπέρα σε ολους. Ξερει κανεις αν εδω ο μεγάλος Μουφλουζελης χρησιμοποιεί καποιο αλλο κουρδισμα? (Εννοώ εκτος του ρε λα ρε). Και το παιζει απο ρε# ή κανω λαθος?
ναι ΜΙb το λέει.
για το κούρδισμα θα μας πει ο Gibson.
και ενα “διαφορικό” πάνελ εδω.
Φερρης, Πόλυ Πάνου, Γκολές(κιθάρα),
Μουφλουζέλης(τζουρά) και πιο δεξιά η Καίτη Γκρέυ.
το ασμα “μουρμούρικο”? αδέσποτο μάλλον.
Από Ρε παίζει. Απλώς το κούρδισμά του είναι λίγο πιο ψηλά. Όχι όμως καθαρό ημιτόνιο (Ρε#/Μιb), κάπου στη χαραμάδα.
Και στο επόμενο, πάλι από Ρε αλλά κουρδισμένος λίγο χαμηλότερα τώρα, μεταξύ Ρε και Ρεb/Ντο#.
Θα έλεγα ότι είναι περίπου ο σκοπός του Τούτοι οι μπάτσοι. Για τους στίχους, θα αποτολμούσα την εικασία ότι είναι δική του ανάπτυξη πάνω στο παραδοσιακό δίστιχο «από κάτω απ’ το ραδίκι / κάθονται δυο πιτσιρίκοι».
Για ρε λα ρε το βλέπω.
Οχι. Ρε λα ρε εχει. Η μελωδια ειναι το εισαι ποντος εξτρα που ελεγε η αμπατζη.
Καλύτερα ίσως: ένας σκοπός από την οικογένεια παραλλαγών όπου ανήκουν και οι Μπάτσοι αλλά και το Σακραμέντο-Μπόστον / Το Ουέστ.
Μπράβο, πρώτο! Με το μπαγλαμά ομορφαινει ακομη περισσοτερο
Ναι, εκ πρώτης όψεως φαίνεται βολικό το συριανό για σολ μινόρε, μια που έχει σε ελεύθερες χορδές την βάση του μνινόρε αλλά και του σχετικού ματζόρε. Τα ντουζένια όμως είναι φτιαγμένα για αυτοσυνοδεία σε τροπική μουσική, και όχι σε κλίμακες ματζόρε-μινόρε. Μια χρήση κοντινή σε αυτό που σκέφτηκες είναι το σαμπάχ, όπου έχεις σολ ουσάκ και σιb χιτζάζ, και οι δύο βάσεις σε ανοιχτές στο συριανό.
Σωστή η παρατήρησή σου Νίκο, σιγουρα δεν παιζοταν ετσι τα ντουζένια…Απλά ενας ακομη πειραματισμος μου ηταν αυτός.
Δεν ειμαι κουρντισμενος σαν τριχορδο μπουζούκι (Ρε_Καντίνι - Σολ - Σιb) αλλά ένα τόνο παραπάνω (Μι_Καντίνι - Λα - Σι) γιατί το τραγούδι αυτό μου βγαίνει απο Λα καλύτερα (όπως κ στην αυθεντική εκτέλεση).
Πολύ ενδιαφέρουσα κ η ιδέα σου για εφαρμογή σε σαμπάχ, εν προκειμένω με Λα Ουσάκ κ Σι Χιτζαζ, αυτες θα ήταν εδω οι ανοιχτές βάσεις στον μπαγλαμά μου… Ισως το δοκιμάσω καμμιά φορά
Καλές πενιές!
το να παιξεις απο τονο λα σε αυτο το ντουζενι, σε βοηθαει καλυτερα στον μπαγλαμα παρα στο μπουζουκι. στο μπουζουκι εχεις ισχυρη μπασα ντο που επισκιαζει το λα, ενω στο μπαγλαμα ειναι πιο πριμα και δεν σε καλυπτει. και το αραμπιεν ακουγεται πιο σολ ματζορε στα αυτια μας απο το μπαγλαμα, ενω στο μπουζουκι ακουγεται πιο ‘‘αραμπιεν’’ αραβικο δλδ οπως λεει και το ονομα του, με βαση την σι πλεον. αλλο ακουσμα… δεν ειναι τυχαιο βεβαια οτι οι παλιοι τα ελεγαν και μπαγλαμαδοντουζενια. αλλωστε με αυτα επαιζαν στα 5 και 7 ταστα που ειχαν τοτε.
Λα Σαμπάχ είναι με λα Ουσάκ και ντο Χιτζαζ, παρεπιπτόντως.
Ρε-Μι-Ρε το βλέπω, για ουσάκ από μι. Αντίστοιχο του Ντο-Ρε-Ντο που σημειώνει ο Κουρούσης για τον Καραπιπέρη. Εξαιρετικός όπως πάντα ο Μητσάρας, του δίνει και καταλαβαίνει!
Είναι όντως; Εγώ έχω βγάλει τα μάτια μου και δεν καταλαβαίνω.
(Και απορώ πώς άλλοι, π.χ. ο Σταύρος, καταλαβαίνουν από σκέτες ηχογραφήσεις χωρίς εικόνα…)
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι, πέρα από την αναγνώριση του διαφορετικού ήχου της ανοιχτής χορδής (και σε πολύ χαμηλή ταχύτητα αναπαραγωγής). Είναι κάποιες ιδιαίτερες φρασεολογίες, είναι κάποια λάθη του παίχτη που αποκαλύπτουν τις ανοιχτές, και διάφορα άλλα.