Το Gucci φόρεμα και το Χρηματιστήριο

Τις τελευταίες μέρες το Hit των «κουφών» (πιτσιρικάδες με saxo ή 106 Πεζώ και 2 κιλοβάτ stereo) είναι το «Gucci φόρεμα σου» των Φοίβου (μουσική κλεμένη απο ραπερς στίχοι σίγουρα κάποιου αγνώστου x) Μαζωνάκη.Το εν λόγω άσμα διαφοροποιείται απο τον συρμό σε ένα και μοναδικό σημείο , παρουσιάζει
Με πρωτόλειο και αφελές τρόπο στοιχεία συνηδειτοποίησης κοινωνικών αντιθέσεων και μάλιστα σνομπαρίσματος της κενότητας του lifestyle και των fasion victims φραγκάτων.Ολα αυτά βέβαια στο πλαίσιο του ερωτικού παιχνιδιού και της ρηχής έκφρασης σε πρώτο πρόσωπο.Ο λόγος που αναφέρομαι στο τραγουδάκι αυτό δεν είναι το περιεχόμενο του άλλα η αποδοχή του απο την πιτσιρικάδα του Ασπρόπυργου και του των δυτικών συνοικιών που ο Μαζωνάκης μιλάει γι αυτές –για πρώτη φορά σε σαχλοτράγουδο-με τις λέξεις «περηφάνια» και «λόγο τιμής».Η φτώχεια για πρώτη φορά δεν είναι αντικείμενο ντροπής που κρύβεται με τα σινιέ ρουχαλάκια
Για τα οποία χρεώνωνται αιώνια σε πιστωτικές οι «κουφοί» και το σόι τους αλλα αντικείμενο περηφάνιας που επιδεικνύεται. Η δίψα της νεολαίας για έκφραση και κοινωνικό τραγούδι την οδηγεί στην αποθεώση ακόμα και μιας τέτοιας στιχουργικής μπούρδας που όμως νοιώθει οτι μιλάει γι αυτό που οι νέοι
σκέφτονται τις κοινωνικές αντιθέσεις και την έλλειψη ευκαιριών.Βέβαια μια τέτοια στιχουργική δεν είναι καθόλου σπάνια στο hip hop και ειδικά στο low bap
Αλλα με εντυπωσιάζει το γεγονός οτι περνάει και στο τελείως εμπορικό pop πράγμα που σημαίνει οτι το νεανικό κοινό απαιτεί στοιχειώδες κοινωνικό στίχο ακόμα και σ αυτό το επίπεδο των τραγουδιών «χαβαλέ».Ο κοινωνικός σχολιασμός δηλαδή το να παράγονται τα τραγούδια απο τα κοινωνικά γεγονότα και απο αυτά που ο κόσμος θέλει να πεί είναι κάτι που απο καιρό έχει λείψει απο την δισκογραφία Σε όλα τα επίπεδα δηλαδή και στο έντεχνο που έχει περιοριστεί σε ακατανόητες κλαψομούνικες
Μπαλάντες αλλά και στο νεανικό που συνεχώς περιστρέφεται γύρω απο παιδικά ερωτικά τραγουδάκια.Στοιχεία κοινωνικού σχολιασμού βρίσκουμε και στο νεολαικό τραγούδι στην καινούργια δουλειά του Χρήστου Νικολόπουλου σε στίχους Λευτέρη Χαψιάδη.
Στον συγκεκριμένο δίσκο υπάρχουν δυο- τρία τραγούδια με στίχο περαν του Σ αγαπώ – μ αγαπάς ειδικά το «Χρηματιστήριο» με την Μαριώ , που πιστεύω ότι θα παιχτεί αρκετά, και λιγότερο το «μια ζωή μες τα μπουζούκια» με τον Γίωργο Μαργαρίτη.Αν και η μουσική του δίσκου δεν ξεπερνά την πετατημένη και τον ισοπεδωμένο ήχου του νεολαικού τα τραγούδια απο μόνα τους έχουν κάποια ουσία και θυμίζουν λαικά τραγούδια.Χτυπούν άραγε για τις εταιρείες τα καμπανάκια για κάτι πιο ουσιαστικό στο μουσικό λόγο
Πέρα απο την απλή κατανάλωση και την ανακύκλωση της μουσικής.Για την περίπτωση που δεν έχετε ακούσει τα τραγούδια στα οποία αναφέρομαι παραθέτω τους στίχους και των δύο.
Το Gucci φόρεμα

Ολα καλά μέχρι που μπήκες εσύ κι απο την ώρα που σε είδα εχω
εντελώς τρελαθεί
δεν ειν του γουστου μου οι κοπέλες σαν και σενα αλλά
κατι εχω πάθει τελευταία και δεν είμαι καλά
μαζι σου κόλλησα κι αλλη δεν μπορω να σκεφτώ δεν σε γουστάρω κι απορω πως μου συμβαίνει αυτο
υφος πολλών καρδιναλίων και μεγάλο τουπέ και ξεκαβαλατο ψηλα εχεις πάρει τον αμανέ
εχεις μεγάλη γκάμα θαυμαστων που κάνουν ουρά απο μικρους τυπάδες μέχρι ματσωμένα πουρά
παίζεις με όλους και με όλα είπα ξείπα τους λές και θες να είν οι επιθυμίες σου για αυτούς διαταγές
ελα που δεν μπορω πλέον ν αντισταθω σ αυτο το guggi
φόρεμα που φοράς καιι στο ρυθμό που απόψε βράδυ το κορμί σου κουνάς
γεννημα θρέμα Δυτικής Αττικης εχουμε περηφανια εδώ εμείς και λόγο τιμής
μιλάς για Αιγάλεω Περιστέρι ξέρω ζόρι τραβάς μερη που εσύ κι οι φίλες σου τα θεωρείτε μπας κλας
απο την άλλη εγω Εκάλη δεν πατάω ποτέ γιατι είναι μέρος με γυναίκες που έχουν ύφος μπλαζέ και ξιπασμένα κοριτσάκια ενός πλουσίου μπαμπά που ξέρουν μόνο χίλιους τρόπουςνα του παίρνουν λεφτά
αν δεν σ αρέσει τ αμάξι μου μην σώσεις ποτέ πάρε το βουτυρόπαιδο απ την Κηφισιά με μπέ ε μβε
που λέει το βράδυ πρίν ξαπλώσει καληνύχτα μαμα και παριστάνει τον τυπα με τα λεφτά του μπαμπά
πάρε αυτον θα φας καλα με μαμα και μπαμπά κήπο πισίνα και λεφτά να του αλείφεις βούτυρο στο ψωμί και κατα τ αλλα εσυ να ζεις μες την μεγάλη χλιδή
ελα που δεν μπορω πλέον ν αντισταθω σ αυτο το guggi
φόρεμα που φοράς και στο ρυθμό που απόψε βράδυ το κορμί σου κουνάς
γεννημα θρέμα Δυτικής Αττικης οτι σιχαίνομαι ολα τα χεις εσυ
και μακιγιέρ κατ οίκον και προσωπικό κομμωτή δυο ώρε θες να σ΄ετοιμάσουν μανικιούρ γαλλικό
καθως εσυ μιλάς μ ενα αλλο ψώνιο στο κινητό
θέμα συζήτησης μαντεύω μόδα και κοσμικά
ο κόσμος καίγεται μα εσείς το δικό σας χαβά
το βογκ σ αρέσει και το ελλ και το μανταμ φιγκαρο
μα αν θα σε βάλω κάτω θ σ αρέσω μόνο εγώ
μποτες ψηλές και μινι μωρό μου απόψε φυσάς
πρέπει ωποσδήποτε σου λέω να γίνει κάτι με μας
εσυ απ την μια να μου δείξεις πώς περνάς στην χλιδή
κι εγω απ την άλλη πως το κάνουμε στην Καισαριανή
ελα που δεν μπορω πλέον ν αντισταθω σ αυτο το guggi
φόρεμα που φοράς και στο ρυθμό που απόψε βράδυ το κορμί σου κουνάς

Το χρηματιστήριο

Πονηροι και ψευτάραδες μας μπερδέψανε
Και σε άσχημα παιχνίδια φίλε μου μας μπλέξανε
Και πέσαμε στις μετοχές λες και τις ξέραμε και χτες
Πονηροι και ψευτάραδες μας μπερδέψανε

Εδω εκει παπας οπου βρεθεις κι οπου πατας
Μας βαφτισαν επενδυτες κατι λαμογια και ληστες
Και τα πήρε μέχρι μια η πιο συγχρονη μαφία
Κουραγιο χασούρια

Τα λεφτα μας απ την τσεπη τα βουτήξανε
Και στο ψέμα καθε μέρα φίλε μου μας πήξανε
Τα φράγκα κανανε φτερά πισω δεν ερχονται ξανα
Τα λεφτα μας απ την τσεπη τα βουτήξανε

Εδω εκει παπας οπου βρεθεις κι οπου πατας
Μας βαφτισαν επενδυτες κατι λαμογια και ληστες
Και τα πήρε μέχρι μια η πιο συγχρονη μαφία

Τα υπόλοιπα επι της οθόνης

Καταρχήν, αυτό παλικάρι ο Φοίβος είναι αλλοδαπός ή από κανά χωριό της Φλώρινας; Δεν ξέρει ότι η Καισαριανή δεν είναι δυτική συνοικία;
Για το εν λόγω γελοίο τραγουδάκι έχει γραφτεί ένα πολύ καλό σχόλιο απ’ τον Δημ. Μανιάτη στο τελευταίο τεύχος του “Λαϊκού τραγουδιού”.
ΑΝ

Σώτο έχεις απόλυτο δίκιο ως προς την ανάλυση των στίχων. Αλλά άμα βρεις ένα πιτσιρικά που να έχει εντρυφήσει στο θέμα των εν λόγω στίχων… να μου τρυπήσεις τη μύτη. Κι αυτό το γράφω χωρίς διάθεση να κατηγορήσω αυτά τα παιδάκια.

Στην ηλικία τους ζητάνε περισσότερο ρυθμό στα τραγούδια παρά καλούς στίχους. Μέσα από τη ρυθμική κίνηση του κορμιού τους εκφράζουν τη σεξουαλικότητα που ξεχειλίζει (λόγω ορμονών κλπ).

Πολλά από αυτά τα παιδιά χορεύουν ταυτόχρονα και ζεϊμπεκιές τραγουδώντας, ας πούμε, το “Χαϊδάρι” η το “Ενας μάγκας στο Βοτανικό” χωρίς, επίσης, να ασχολούνται με τους στίχους, αλλά περισσότερο με το ρυθμό. Εδώ εκφράζουν τη μαγκιά τους, την “αγριάδα” τους και τα συναφή.

Για την κατάσταση των “Μαζωνάκηδων”, “Ρουβάδων” και δε συμμαζεύεται πρέπει να νιώθουμε εμείς ενοχές που ζήσαμε τον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., τη Χούντα, το Πολυτεχνείο, τη μεταπολίτευση, και δεν καταφέραμε να μεταδώσουμε ούτε το ελάχιστο στα παιδιά μας (πλην των όσων ακούνε στις επετειακές εορτές στα σχολεία τους φυσικά). ʼς σκεφτούμε ο καθένας τί σκατά αρχές μαθαίνουνε σήμερα στα παιδιά μας, αν μεγαλώνουνε με ιδανικά και ιδεολογίες και μετά ας ζητήσουμε κι ευθύνες.

Κι όμως, έχει δίκιο ο Σωτήρης.
Δεν έχει σημασία αν η ανδίδραση των πιτσιρικάδων είναι συνειδητή ή όχι, ούτε αν το τραγούδι είναι αφελές.
Σημασία έχει η -έστω και στοιχειωδώς- ταξική προβληματική, που έχει ξανά απήχηση στη νεολαία.
Μην ξεχνάτε πως το τραγούδι αυτό προκάλεσε και… αντιτραγούδια, από την οπτική των βορείων προαστείων, αλλά και ακραία πορνογραφικά -υβριστικά των Δυτικών Συνοικιών.

Πως λέγεται ρε παιδιά το CD για να κάνω τη σχετική κατάθεση στο πρώτο “μάυρο χέρι” που θα βρω?

<FONT SIZE="-1">Παρένθεση: Μαύρο Χέρι λεγόταν η προ Μαφίας οργάνωση (αρχές 1900) στη Ν.Υόρκη και αλλού. Σκοπός ήταν η είσπραξη μεριδίου των εισπράξεων από τους μαγαζάτορες και απ’ τους κλεφταδάκους.
In return, το Μαύρο Χέρι, παρείχε προστασία λόγω διασυνδέσεων με την εξουσία. Ηταν χρήσιμη αυτή η προστασία, μιάς και το μεγαλύτερο μέρος της εκτελεστικής εξουσίας ήταν υπεργολαβημένη σε ιδιώτες μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης.</FONT>