Συζήτηση περί ακρίβειας στα ρεμπετάδικα

κατ’αρχήν να μετριάσω κάπως το “χάλια”, δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν. είχα κατά νου συγκεκριμένες περιπτώσεις. θα προτιμήσω το “διεκπεραιωτικά” λόγω ανάγκης και διάθεσης.

όντως τα νοίκια και οι φόροι (ειδικά οι έμμεσοι σε ποτά κλπ) είναι εξοντωτικά και οι πελάτες λίγοι και άφραγκοι/μαζεμένοι. πόσο μάλλον οι εργαζόμενοι λοιπόν, οπότε οι ασφαλιστικές εισφορές δεν πρέπει να υπολογίζονται ως “άδικο βάρος”. αλλά δυστυχώς όλοι από εκεί κόβουν πρώτα…
δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα στην πριγκηπέσσα, δεν έχω πάει εξάλλου -με την πρώτη ευκαιρία!

Αν κατάλαβα καλά, όταν λέμε ποτό μιλάμε για ένα ποτήρι γιομάτο παγάκια .Γιά να το καταλάβεις θέλεις το λιγότερο τρία, κ΄αν σου αρέσει και το πρόγραμμα ……Οπότε με τα γύρω γύρω υπολόγισε κάνα πενηντάρι.

…δυσκολες εποχες…αλλά ποιος?θα μπει μες τα γουστα του και θα πιει ενα ποτο?νερο κατεβαινει το σκασμενο!οταν βγαινεις σπανια δε το υπολογιζεις…αν μπορεις κια θες τακτικα εκει υπαρχει θεμα αλλά και τα εξοδα των μαγαζιων ειναι πολλα!δεν ειναι μονο τα μεροκαματα των υπαλληλων…των μουσικων…οσο για το φαγητο που ολοι αγαπαμε με το κρασακι μας…για να στηθει ΄΄κουζινα΄΄σε μαγαζι που αυτο που θελει να προσφερει ειναι ΄΄καλη μουσικη΄΄που σημαινει ΄΄καλοι μουσικοι΄΄που να πληρωνονται κανονικα οι άνθρωποι!..θελει πολλα!λεφτα!
λετε για την αθηνα…λοιπον ακουστε?(λεμε τωρα…)αυτο:λαρισα…7?απογεμα…χειμωνα.φρουριο…περαστικοι ειμασταν βλεπουμε με το φιλο μου ενα μαγαζακι που μας αρεσε(μπακαλογατος εν ονοματι)τσιμπησαμε με το ονομα…μας αρεσε οπως το ειδαμε απέξω…και παροτι δεν πειναγαμε ‘‘καθολου’’ ουτε ειμασταν λαρισα για να κατσουμε σ εμαγαζι…μπηκαμε!αδειο το μαγαζι!(ητανε νωρις…)υφος μαγαζιου?κουτουκι!υφος υπαλληλων-αφενταδων?!εστιατοριου πολυτελειας!ενα μενου φουλ…ενας ΄΄μαιτρ΄΄που μας ζαλιζε…οποτε λεμε:επειδη δεν πειναμε πολυ,…απλα μας αρεσε το μαγαζι κια θελουμε να πιουμε ενα κρασι…μια τηγανια-μια σαλατα-κια κρασι χυμα!(συνολο?25 ευρω για 30 λεπτα το πολυ…σε αδειο μαγαζι)…με μια ευγενεια ηλιθια…ο μαιτρ μας ειπε πως πρεπει να παρουμε και δευτερο ΄΄πιατο΄΄γιατι το μαγαζι εχει ελαχιστη καταναλωση…δενε ιχα κανενα προβλημα να τους αφησω 35 ευρω!αν μπορουσα να ΄΄φαω΄΄!βεβαια δεν θα ξαναπηγαινα επειδη και ακριβα ητανε και το υφος του χωρου δεν ειχε καμια σχεση με την αυρα του!αποτελεσμα?φυγαμε!δεν μπορουσα να καθησω εκει μεσα!φτιαχνουνε μαγαζια γιατι ειναι της μοδας…το ντεκορ του παλιου ταβερνειου…αυτο με πειραξε πιο πολυ!

Η περικοπή των υπέρογκων ασφαλιστικών εισφορών,που στο κάτω κάτω δεν επιστρέφουν στον εργαζόμενο με την μορφή παροχών αλλά πάνε σε “δομημένα ομόλογα” και χάνονται μυστηριωδώς δεν νομίζω πως αδικεί τους εργαζόμενους. Φυσικά και δεν θεωρώ τους μισθούς των ανθρώπων που δουλεύουν σε εμάς και για εμάς, αδικο έξοδο.

Τους εργαζόμενους, νομίζω, τους αδικεί το ότι οι ασφαλιστικές εισφορές πάνε σε “δομημένα ομόλογα”. Τους αδικεί διπλά, αν αυτό γίνεται και επιχείρημα για την περικοπή τους. Η οποία περικοπή άλλωστε βρίσκεται και εντός του νέου σχεδιαζόμενου πακέτου μέτρων υπό την ονομασία “μείωση του μισθολογικού κόστους”, και η οποία φυσικά προβλέπεται να επιφέρει νέο πλήγμα στα ασφαλιστικά ταμεία (χωρίς βέβαια σε τίποτα να σχετίζεται με κάποιο σχεδιασμό χρηματοδότησης των συντάξεων και της υγείας από το συνολικό εθνικό παραγωγικό προϊόν: κάτι τέτοιο θα απαιτούσε μέτρα “μεταρρύθμισης” των όρων ιδιοποίησής του συνολικού εθνικού προϊόντος…).

Στον “μικρόκοσμο” ενός ρεμπετάδικου, ο ιδιοκτήτης μπορεί δεδομένων των συνθηκών να ελπίζει ότι πιό εύκολα μπορεί να “ικανοποιηθεί” το αίτημά “του” για “περικοπή” των ασφαλιστικών εισφορών παρά το αίτημά για περικοπή λχ των καταναλωτικών φόρων… Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται άλλωστε. Αλλά στο συνολικό κοινωνικό πεδίο απλώς η απάντηση στο ερώτημα “για ποιον δουλεύουν όλα αυτά” θα καταστεί ακόμα πιο απογοητευτική απ’ ό,τι είναι σήμερα.
Το’χει σκεφτεί άραγε ποτέ ο κάθε επιχειρηματίας, μικρός ή μεγάλος, ότι στην πραγματικότητα κι ο ίδιος δεν αξίζει παρά ένα ατομικό εισόδημα ισότιμο με αυτό του εργαζόμενου τον οποίο χρησιμοποιεί (κι αυτό μόνο στην περίπτωση που κι ο ίδιος με κάποιον τρόπο δουλεύει πραγματικά και δεν έχει απλώς αφήσει τα λεφτά του να “γεννάνε” λεφτά);

Όσο για το κεντρικό θέμα της συζήτησης: Φυσικά ο καθένας τη δουλιά του την ξέρει καλύτερα από οποιονδήποτε τρίτο.
Όμως σαν τρίτος αναρωτέμαι: Όταν το ποτό κάνει 11, θα πάρω ένα μόνο και το μαγαζί θα εισπράξει 11. Αν κάνει 7 θα πάρω δύο και το μαγαζί θα εισπράξει 14. Αν κάνει 6 μπορεί να πάρω και 3 και το μαγαζί μπορεί να εισπράξει 18. κλπ κλπ. Ίσως είναι υπερβολικά αισιόδοξος ο συλλογισμός. Την απάντηση μπορεί να την δώσει καλύτερα ο marketing manager του καταστήματος, αν και οι σπουδές του στο χάρβαρντ το μόνο που τον έχουν διδάξει είναι να απαντάει “μείωση του μισθολογικού κόστους” σε ό,τι κι αν τον ρωτάνε.

2 ουισκυ και ενα ποτηρι κρασί=38 ευρά,τόσα έδωσα τότε και ηταν ενα σπαστικό τέλος σε μια τελεια βραδιά,καλά που οδηγουσα και δεν μπορουσα να πιω άλλο δεν μου φαίνεται οτι κάνει 11 το ποτό δεν μου βγαίνει…