Οι φωνογραφιτζήδες

Πάλι έχω μια ερώτηση σχετικά με στίχους>
Ένας Έλληνας μου είπε ότι κατά τη γνώμη του με “φωνογραφτζήδες” ο Μπάτης μιλάει γι’ αυτούς που ήχαν τότε τις εταιρίες δίσκων (και με αυτούς είχε δυσκολίες). Εγώ αντίθετα φαντάζομαι περισσότερο ότι πρόκειται γι’ αυτόύς που τριγυρνούσαν με μια κινητό μήχάνημα και έπαιζαν τους δίσκους…
Σας παρακαλώ να μου πείτε τι ακριβώς σημαίνει αυτή η λέξη, γιατί δεν τη βρήκα στο λέξικο. Ευχαριστώ πάρα πολύ.

Στους παλιούς είναι ξεκάθαρο κι εξακριβομένο:
Φωνογραφιτζήδες ήσαν αυτού που τριγυρνούσαν μ’ έναν (όχι και τόσο εύκολα κινητό) φωνογράφο που τριγυρνούσαν στους καφενέδες κι έπαιζαν δίσκους 98 στροφών, σε κερί. Υπάρχουν κάποιες πληροφορίες, που λένε πως συνδέονταν συχνά με τις εταιρίες, γιά να παίρνουν τους δίσκους τσάμπα, κι έγιναν έτσι οι πρώτοι “DJ” με την έννοια που διαφήμιζαν έμμεσα τους δίσκους. Π.χ. ο Περδικόπουλος, είχε τον δικό του φίλο φωνογραφιτζή, ο οποίος έπαιζε πιό συχνά τους δικούς του δίσκους. Όμως σε τελική ανάλυση, είχαν πέραση οι δίσκοι που ζητούσαν οι πελάτες.
Επίσης, είναι σημαντικό πως έπαιζαν όλα τα είδη μουσικής, από ελαφρά, ρεμπέτικα, άριες από όπερες και οπερέτες, ακόμα και “κλασσικά” του τύπου των “light classics”, πάντα κατ’ απαίτησιν των πελατών.

Αυτό είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον, ευχαριστώ πολύ!

Σε φωνογραφιτζή οφείλω -κατά πάσα πιθανότητα- την ενασχόλησή μου με το ρεμπέτικο. Απέναντι απ’ το πατρικό του πατέρα μου έμενε ένας τέτοιος καθαρόαιμος επαγγελματίας.
Γύρναγε όλα τα καφενεία και τα ταβερνάκια του Κορυδαλλού και της Κοκκινιάς με το γραμμόφωνο στην πλάτη. Τις Κυριακές είχε πάντα ρεπό. Εβγαζε το γραμμόφωνο στην αυλή του πρωί-πρωί και μέχρι το μεσημέρι άκουγε ρεμπέτικα, όχι μόνο για το κέφι του, αλλά και για να φτιάξει το “πρόγραμμα” που θα έπαιζε την επόμενη βδομάδα. Γιατί οι 78ηδες ήταν σοβαρό βάρος και δε μπορούσε να κουβαλήσει πάνω από 30-40 δισκάκια.
Από κει κόλλησε ο πατέρας μου το “μικρόβιο” του ρεμπέτικου και το μετέφερε και σε μένα.

Ακούστε και τον επίλογο: Δεν υπήρχε δισκάκι με λαϊκά τραγούδια έβγαινε στην κυκλοφορία (από το '30 μέχρι τα τέλη του '50) και να μην έμπαινε ταυτόχρονα και στο αρχείο αυτού του τύπου. Πέθανε στις αρχές της δεκαετίας του '70. Οταν πριν 3-4 χρόνια ρώτησα “τι έγιναν τα δισκάκια του”, μου είπαν ότι τα έδωσαν οι κόρες του σε έναν παλιατζή τζάμπα γιατί έπιαναν πολύ χώρο! Οταν ρώτησα “πόσοι δίσκοι ήταν”, η απάντηση ήταν “δεν ξέρω, αλλά το τρίκυκλο φορτώθηκε μερικές φορές…”.
ΑΝ

Να πω και κάτι για το τραγούδι του Μπάτη:
Ο Μπάτης ως γνωστόν ήταν μεγάλη …γάτα. Το τραγούδι του “Φωνογραφιτζήδες” γράφτηκε μέσα στ’ άλλα και για προσωπικό όφελος, αφού κολακεύοντάς τους κέρδιζε κατά κάποιο τρόπο και την εύνοιά τους. Κι αυτό ήταν σημαντικό, καθώς εκείνη την εποχή οι φωνογραφιτζήδες έπαιζαν βασικό ρόλο στην ανάδειξη ενός τραγουδιού σε …hit, κάτι ανάλογο με τους σημερινούς ραδιοφωνατζήδες.
ΑΝ

Κ.Φερρη το’’ 98 στροφων’’ που αναφαιρεις παραπανω ειναι σωστο η το’γραψες κατα λαθος?

78 ήταν να γράψω, σόρρυ, λάθος.
ʼρη, μας πήρες την ψυχή με τη συλλογή του φωνογραφιτζή. Επίσης, η πονηριά του Μπάτη, διαπιστωμένη και διασταυρωμένη… (Κάτι ξέρει κι ο ΚΚ(ΤΜ)).