Hi Simon. When you get to the Kalymnian part of your story, I might help you with some more local versions of the song, other songs related to spongediving, etc. Generally the whole life of the island was, for generations, heavily influenced by spongediving, therefore music too. Don’t hesitate to pm me.
Pericles
Kalispera pepe, very nice, thank you, i read your blog, i saw your blog in this thread, which Niko Politis sent me:
SALEM ALEIKUM (Dunja Rajter, Croatia) sung in german language
I can’'t see any audio file!
Νίκο, αυτό μάλλον εννοεί ο Simon:
Μπα. δε νομίζω. Στο εξώφυλλο γράφει ξεκάθαρα «Darla Dirladada». Εδώ λένε «Darla Dirlada». Άλλος στίχος, άλλο νόημα: άλλο τραγούδι.
Εντωμεταξύ, πιο μούλτι κούλτι πεθαίνεις: Πρώτος στίχος, Σαλάμ Αλέικουμ (αραβικά) bel ami (γαλλικά), από τον δεύτερο και μετά όλο γερμανικά αλλά με προφορά Βορειοελλαδίτη γκασταρμπάιτερ, κι όλο αυτό στον σκοπό του Ντιρλαντά!
the song is from 1971! Dunja Rajter (* 3. März 1946 in Našice,[1] SR Kroatien, Jugoslawien) ist eine deutsche Sängerin und Schauspielerin.
she came 1964 to Germany.
yes, pepe, the song smells like a typical “Gastarbeiter”-song. it was fashion to sing with accent in germany.
but here is another version from my friend from Koropi, Antonis, with his Laterna.:
Very good sound! But I noticed a point where I wouldn’t agree with the stamping: 0.36 , repeated accordingly as the song progresses. Also, when listening carefully, some small deviations in the turning speed come up, I think.
Α laterna-player who once used to frequent the forum has explained what happens there: that’s the end of the piece. The rest is just repetitions.
The duration of a cylinder is generally short.
In its normal form the tune has no end, which is why many of the recordings just fade out. But this makes it inappropriate for a laterna arrangement, so the σταμπαδόρος has to alter the melody, adding a finale to it.
Δηλαδή Περικλή, ένας γύρος του κυλίνδρου = 36 δεύτερα μόνο!
Γενικά, ένας γύρος είναι όσο παίζει καινούργια πράγματα. Φαντάζομαι ότι σε κάνα αργό ζεϊμπέκικο, εισαγωγή + στροφή θα είναι ένα λεπτό, ενάμιση, αλλά μέχρι εκεί… Στο Ντιρλαντά, που είναι και πιο γρήγορο και πιο σύντομο, είναι τόσο, 36 δευτερόλεπτα.
Θέλω να πω, μετά από 2-3 στροφές, μην περιμένεις μάταια το ταξίμι…!
Ο λατερνατζής που τα έγραφε ήταν πολύ σαφής και κατατοπιστικός, αναλόγως βέβαια για πράγματα περίπλοκα και τόσο πέρα από τις προσλαμβάνουσές μας. Εκείνη την ώρα καταλάβαινα, πλέον δεν τα θυμάμαι όλα. Νομίζω ήταν ένα θέμα σχετικό με τον Αρμάο.
oh my god, there are a lot of versions in west-europa, some are really bad, you must not click ;-).
by the way: in germany was 1980 a lawsuit too! which Gkinis lost! 
there is also a serbian version. but i believe that the most are plagiarisms.
Among the most noteworthy cover cases I know of is this:
Το '72 βγήκε μία φιλλανδική διασκευή από τον Kai Hyttinen, ποπ τραγουδιστή της μόδας τότε, που όμως στο συγκεκριμένο τραγούδι έβαλε και κάτι πινελιές από φιλλανδικό φολκ (;; υποθέτω).
[…]
Οι Φιλλανδοί Jean - S έβγαλαν μία πιο σύγχρονη διασκευή της αρχικής φιλλανδικής εκδοχής του Kai Hyttinen, με τα ίδια λόγια. Ακολούθως κάποιος στο Γιουτιουμπ έφτιαξε για πλάκα ένα βιντεάκι όπου η εκτέλεση των Jean - S είναι συγχρονισμένη με εικόνες από μια συναυλία των Slipknot, δημιουργώντας μία σειρά παρανοήσεις σε διάφορους φαν (Κανείς δεν το λέει σαν τους Σλίπνοτ - Τι λες ρε άσχετε, οι Σλίπνοτ δεν ξέρουν φιλλανδικά - Όχι είναι ελληνικό του μεγάλου Νίκου Ξυλούρη - Ο Ξυλούρης ήταν κομμουνιστής, κομμούνια θα πεθάνετε κλπ.). Η παρανόηση αυτή έχει περάσει ακόμη και στην ελληνική Βικιπαίδεια, πράγμα που διδάσκει ότι το διαδίκτυο μπορεί να είναι γεμάτο με πηγές και πληροφορίες επί παντός του επιστητού αλλά πρέπει πάντα να τις ελέγχουμε κριτικά.
(I wrote that in 2010. I don’t know if the mistake in Wikipedia is still there.)
Dalida too! And many versions from Germany, indeed! Well, it was not a time that one could say the German song industry was at its best… Everybody was looking for ready – made songs from abroad, to provide with german lyrics for performance by local well known artists. Greece was not excluded from this new wave. And it was not only Nana Mouskouri with her Weisse Rosen aus Athen (Σαν σφυρίξεις τρεις φορές), or Chadjidakis’ Ein Schiff wird kommen (Τα παιδιά του Πειραιά). A relatively large hit in the Greek market of the time (Ο Γιώργος είναι πονηρός), was also “germanized” with German lyrics. I remember myself smiling when listening to Hey, Frau Bittermann, was macht denn dort Ihr Georg?, German for Κυρά Γιώργαινα, ο Γιώργος σου πού πάει;
36 δευτερα ειναι ο κυκλος στα χασαποσερβικα και γυρω στα 45 δευτερα ειναι στα χασαπικα… Στα ζειμπεκικα γυρω στα 50 δευτερα επειδη ειναι πιο αργα
very interesting, thank you Simon
i find it amusing that Samiou states:
Είμαι ενάντια σε κάθε είδους επέμβαση στη δημοτική μουσική. Αυτά τα τραγούδια έχουν επιβιώσει τόσους αιώνες. Είναι τα τραγούδια μας, οι μελωδίες και οι στίχοι μας. Οποιαδήποτε παρεμβολή σε αυτόν τον πλούτο απλώς τον μετατρέπει σε κάτι που δεν είναι»
saying that she is against any modifications or changes to folk music. By todays standards however both her as well as Karas, in my opinion, can be characterised as “hands-on” with the repertoire they collected and recorded. We are priviledged to have access to their work but it’s quite amusing to read this statement, knowing how heavily songs were altered and modified in her hands.
Hmm, what an issue!
How do you reproduce a folk song without any modification, if the original is of a variable, non-standardised form? If you make an exact copy of an original recording, you have already modified it, by repeating details that are not meant to be repeated.
Samiou often made such exact copies. She sincerely tried to keep to the original, but hadn’t realised that this may be a modofication!
in many ways, I agree. I suppose the only way to avoid modifying music is to never play it. Simply record the musicians who “own” it themselves and sell that as a CD, rather than a researchers interpretation of how the tune or the lyrics should go.
I am not opposed to a researcher performing. in her case, I am thinking of examples where the rhythmical structure or dance form has been altered in repertoire that inevitably has been monopolized by her. If she discovers a tune, then goes to the studio and creates her own interpretation of it then…well thats the only reference we have of it. In many ways its best not to call this ethnomusicological research. You probably know more than me about this but immersive fieldwork has strict rules and ethics.Samiou was not equipped for that and the result is that many tunes have been monopolized by her interpretations rather than the ones of the people we should be learning from.
Luckily her field recordings are becoming gradually available and many of them are stunning!
thanks all for help