Καλησπέρα άπαντες…χτες ο πατέρας μου βρέθηκε σε ένα ταβερνάκι στο πόρο οπου είχε ζώντανη μουσική με εναν τρομέρο σολίστα στο αρμονιο…ο συγκεκριμένος κύριος είχε διαθέσιμο ρεπερτόριο που ξεκίναγε απο το ρεμπετικό συνέχιζε με ρώσικο βουλγάρικο κλπ και έφτανε μέχρι κουβανέζικο…( δεν εχει τόσο ιδιαιτερη σημασια για το θέμα του post αλλά ίσως για κάποιους να παίζει κάποιο ρόλο ) στο μαγαζί εκανε προγραμμα λαικο ρεμπετικο . Στη κουβέντα πάνω ανέφερε στο πατέρα μου πως το Μινόρε της αυγής είναι Μιρολόι και οι στίχοι γράφτηκαν κατ ουσιαν απο τον Νάνο Βαλαωρίτη τον ποιητή θρήνόντας το χαμένο του γιο που πνίγηκε…ο πατέρας μου του είπε πως δυσκολεύεται να τον πιστέψει αλλά εκείνος ήτανε παραπάνω απο σίγουρος για την άποψη αυτή…γνωρίζει κανείς κάτι για αυτο? προσωπικά δε έχω καμία ιδέα και καμία πληροφορία για αυτη τη πιθανότητα.
Καλη συνεχεια στις διακοπές σας ( οσοι κανετε…οι υπόλοιποι οπως και εγω καλά κουράγια να εχουμε)
Θα ανοίξει και το παραθύρι ο χαμένος γιός, ν’ ακούσει, ή μπας και δεν θα το ανοίξει; Δεν νομίζω ότι αξίζει να ασχοληθεί κάποιος με ισχυρισμούς που δεν αποδεικνύονται.
Μια και κατά την εγγραφή μου έλαβα γνώση της δεοντολογίας του forum, αντιγράφω: «Φροντίστε να μη δυσφημίζετε οποιοδήποτε αλλά να παραθέτετε επιχειρήματα σε χαμηλούς τόνους».
«Απαγορεύονται αυστηρά τα μηνύματα […] με την χρήση ειρωνικών, χλευαστικών, και προσβλητικών εκφράσεων. Οι όποιες αντιπαραθέσεις θα πρέπει να γίνονται σε κόσμιο επίπεδο, και σε ήπιο τόνο […]». Άρα, όπως και να δει κανείς την αρχική απάντηση του συντονιστή, παραβίασε τους κανόνες. Για αυτό περίμενα το δεύτερο μήνυμά του να είναι: «Λάθος μου, βέβαια», και να σταματάει εκεί…
Εν πάση περιπτώσει, ούτε θεματολογικά
(κάθε άλλο παρά για τραγούδι θρήνου / στέρησης αγαπημένου προσώπου πρόκειται - - όπως και ο Νίκος επισημαίνει)
ούτε χρονικά (πρόκειται για σμυρναίικη πατινάδα, γνωστή ήδη από το 19ο αιώνα, όπως έχει αναφερθεί σε [b]παλιότερη συζήτηση).[/b]
Ο Νάνος Βαλαωρίτης όντως είχε χάσει ένα γιο, σε ηλικία 5 χρονών από πνιγμό, έχει γράψει ποίημα γι αυτή την τρομερή εμπειρία, αλλά αυτό συνέβη προς το τέλος της δεκαετίας του '50.
Καμιά σχέση, δηλαδή, γι’ αυτό και πάντοτε χρειάζεται έλεγχος των στοιχείων που δίνονται - όσο και αν επιμένει κανείς ή θεωρείται αξιόπιστος μάρτυρας - και διασταύρωση πηγών, πριν υιοθετήσουμε μια άποψη.
Αγνοούσα ότι ο Ν. Βαλαωρίτης είχε από πρώτο γάμο παιδί που πνίγηκε…Για την ακρίβεια πέθανε το 1953 στην Αντίμπ, όπως μας πληροφορεί στο βιβλίο του για τον ποιητή ο Σκλαβενίτης.
Άρα φίλε PANOSHAL, το τραγούδι είναι του 1947, ο θάνατος του παιδιού το 1953, δεν μας βγαίνει ο λογαριασμός…