Η χάραξη της μήτρας είναι βέβαια το πρώτο γεγονός που καθορίζει τη γέννηση ενός δίσκου. Όμως, το σημαντικότερο είναι χωρίς αμφιβολία η εμφάνιση του κομματιού στο κοινό του. Οι λόγοι που το κομμάτι κρατήθηκε προσωρινά μπορεί να έχουν και αυτοί τη σημασία τους. Και κάτι ακόμα: σίγουρα θα υπήρξαν περιπτώσεις όπου ηχογραφημένες μήτρες δεν κυκλοφόρησαν ποτέ. Εκεί τι κάνουμε;
Όσο για τη σφαλιάρα στη λαϊκή μας παράδοση, Άρη, ευτυχώς η δεύτερη ανένηψε τελευταία. Και πάντως, δεν μετατράπηκε σε μπουζουκοπαράδοση, απλά η ήδη πλούσια παράδοση έγινε πλουσιώτερη με την προσθήκη του αστικού λαϊκού τραγουδιού. Άλλο βέβαια αν, τις τελευταίες λίγες δεκαετίες, η δημοτική παράδοση πήρε αρκετές σφαλιάρες από τους σύγχρονους εκτελεστές (χωρίς εισαγωγικά, επίτηδες!) και «συνθέτες», που φυσικά άντλησαν τη δύναμή τους από το ίδιο το κοινό τους. Αλλά αυτό είναι άλλη, μεγάλη ιστορία.
Γιώργο, στο βιβλίο του «Σμύρνη κλπ.» ο Καλυβιώτης, στους μουσικούς που αναφέρονται ονομαστικά στους δίσκους συναντά μόνο (!) έναν «κύριο Μήτσο», βιολί. Δεν αναφέρεται επίθετο. Πιθανόν ο Μήτσος Αραπάκης, αν είναι αυτός, να είναι συγγενής του Αραπάκη σαντουριέρη / τραγουδιστή.
Άρη, έχω από καιρό καταλήξει προσωπικά στο ότι η τελευταία (πρωτότυπη βέβαια) ηχογράφηση ρεμπέτικου έγινε εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες και δεν θα αλλάξει τίποτα μέχρι να πίνουμε τίλιο.
Ρε Νίκο, χαριτολογώντας μίλησα για “σφαλιάρες” και “μετατροπές”. Αν είναι δυνατό…
Η παράδοση είναι …παράδοση. Είτε θέλουεμ είτε όχι. Και διαμορφώνεται μέσα από κοινωνικές διαδικασίες που δεν μπορούν πάντα να ελεγχθούν απόλυτα, όσο κι αν κάποιοι θα το ήθελαν πολύ.
Για την τελευταία ηχογράφηση ρεμπέτικου έχω αλλάξει γνώμη καμιά εκατοστή φορές. Και όχι έναν χρόνο μπροστά - έναν πίσω, αλλά δεκαετίες ολόκληρες. Γι’ αυτό λέω, άσε να τα πούμε στα γεράματα…
Η μητερα μου ηταν κορη του Μανετα και με συγκινηση διαβασα τα περι πρωτης ηχογραφησεως κλπ. Ποιος μπορει να με βοηθησει να βρω ενα αντιγραφο αυτης και ισως και αλλων ηχογραφησεων του παππου μου; Που υπαρχουν αλλα στοιχεια (βιβλια, εφημεριδες της εποχης) για τις δραστηριοτητες του στο χωρο του ρεμπετικου;
Σε βαθειά νερά μπαίνεις, φίλε Κώστα! Η συγκεκριμένη ηχογράφηση δεν έχει κυκλοφορήσει δημόσια σε σύγχρονη εγγραφή και εγώ, τουλάχιστον, δεν την έχω ακούσει. Για γενικότερα στοιχεία περί ρεμπέτικου κλπ. ψάξε εδώ στο φόρουμ, στην ενότητα «Βιβλία, άρθρα, συνεντεύξεις, ερευνητές» αλλά πρωτίστως, ψάξε στα ντουλάπια και τα πατάρια της ευρύτερης οικογένειάς σου. Μπορεί να βρεθεί και κανένα λαβράκι!
Μπορεί κάποιος σήμερα να βρει τις δυο ηχογραφήσεις του Μανέτα,όπου ο ήχος του μπουζουκιού είναι κυρίαρχος και τραγουδά ο Σπαχάνης, σε cd,στα οποία την ανθολόγηση των τραγουδιών έχει κάνει ο Charles Howard. Τα δίστιχα του μάγκα βρίσκονται στο MOURMOURIKA,songs of the greek underworld 1930-1935 και το Καλέ μάνα δεν μπορώ στο MORTIKA,rare vintage recordings from a greek underworld.
Κώστα, καλώς ήρθες στο φόρουμ.
Χαιρόμαστε που έχουμε κοντά μας έναν απόγονο του Μανέτα !
Μπορείς να μας επιβεβαιώσεις αν το μικρό όνομα του παππού σου ήταν Γιώργος;
Από κάποιους αναφέρεται ως Θανάσης Μανέτας.
Δεν ξέρω αν μιλάμε για το ίδιο, αλλά οι δυο ηχογραφήσεις του '31 τα “δίστιχα του μάγκα” και “καλέ μάνα δε μπορώ” υπάρχουν στη βάση του σήλαμπς. Αν ο φίλος Κώστας κάνει εκεί μια εγγραφή θα μπορεί τουλάχιστον να τα ακούσει…
Καλημέρα!, δημοσιεύω την ομιλία του Κώστα Παπαηλίου, εγγονού του Μανέττα, για τον παππού του στα πλαίσια του 5ου σεμιναρίου για το ρεμπέτικο στην Σκύρο (Ιούλιος 2013). Πιστεύω ότι έχει πολύ ενδιαφέρον…
Να σημειώσω κάτι ενδιαφέρον: ο κύριος Κώστας Παπαηλίου που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω στη Σκύρο το καλοκαίρι, είναι παλαιό, ανενεργό σήμερα μέλος του φόρουμ, δες σε αυτό το θέμα # 24, 27 και 31. Το επιβεβαιώνει και ο ίδιος στην ομιλία που παραθέτει ο φίλος ktrifon, 01:52 κ. ε. Το νόστιμο είναι ότι παρακολουθώντας και εγώ την ομιλία του κ. Κώστα, δεν συνειδητοποίησα αμέσως ότι σε αυτά που λέει από το 02:06 και μετά, εμπλέκεται και η ταπεινή αφεντομουτσουνάρα μου (#25 και επόμενα).
Πραγματικά γέλασα Νίκο όταν ανέτρεξα και είδα ότι εσύ ήσουν αυτός που του είχες απαντήσει.Σκεφτηκα και εγώ όταν το καλοκαίρι μας μίλαγε αν πραγματικά θυμόσουν.