Η φορμαλιστική, τυπολατρική και μονομερής ανάγνωση μιας απαγορευτικής διάταξης του ΚΟΚ και άλλων απαγορευτικών διατάξεων του Ποινικού Κώδικα οδηγεί στην παιδαριώδη, αφελή, στρεβλή και απλουστευτική ανάλυση ότι ένας υπαλληλάκος της δημοτικής αστυνομίας βγήκε στις 00.15 το βράδι στο Μοναστηράκι να κάνει το καθήκον του και κάποιος παραβάτης λαϊκίζει, συμψηψίζοντας, επιχειρώντας να αποδιώξει τις ευθύνες του και να τις αποδώσει στο κράτος.
Ωστόσο δεν είμαι εγώ που απολογούμαι…
Παρανομώ καθημερινώς, σταθμεύω παράνομα, ρυπαίνω, κυκλοφορώ αυθαίρετα, κάνω ότι μπορώ για να μπορέσω να κινηθώ με ταχύτητα και εγκαίρως από την Ιερά οδό, στην Μεσογείων και από εκεί στην Ευελπίδων και ούτω καθ’εξής, αδιαφορώντας για τον ΚΟΚ και άλλες απαγορευτικές διατάξεις. Δεν υπάρχουν στην Αθήνα αξιόπιστες αστικές συγκοινωνίες, συνεπώς για να εργαστώ παρανομώ, χωρίς να το θέλω. Δεν είναι επιλογή μου να μπλέκω στο κυκλοφοριακό κομφούζιο… Θα το ήθελα με 70-80 λεπτά και 15-20 λεπτά χρόνο να φτάσω από το Σύνταγμα στην Μεσογείων, στον Πειραιά, με το λεωφορείο χωρίς να παιδεύομαι και να οδηγεί και άλλος.
Ωστόσο, στην ελληνική πραγματικότητα υπάρχουν lobbies, ομάδες συμφερόντων υπό την ανοχή και ανημποριά του κράτους, που διαιωνίζουν την υπάρχουσα ανυπόφορη κατάσταση. Δείτε πόσο δειλά και άτολμα το κράτος προωθεί την χρήση αστικών μέσων μεταφοράς. Δείτε πόσο λίγο αστυνομεύονται ή δεν επεκτείνεται η χρήση των λεωφορειολωρίδων, δείτε πόσο ελέγχονται οι ταξιτζήδες που παρακωλύουν, “ψαρεύουν”, επιλέγουν κούρσες της αρεσκείας τους, δείτε το βράδι στην Πατριάρχου Ιωακείμ, στο Κολωνάκι, εκατέρωθεν του οδοστρώματος πόσοι παρκάρουν ανεξέλεγκτοι.
ΓΙΑΤΙ; Διότι ο Έλληνας δεν πρέπει να αφήσει το αυτοκίνητο! Πόσα εκατομμύρια κερδίζει το κράτος από τα τέλη κυκλοφορίας; Πόσα έσοδα κερδίζονται από τα πρόστιμα, την αφαίρεση πινακίδων; Πόσα κερδίζουν οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι φαναρτζήδες, οι δικηγόροι, οι αυτοκινητοβιομηχανίες από τα μικροατυχήματα; Πόσα βγάζουν από τα αξεσουάρ και τα στερεοφωνικά οι έμποροι; Δεν γίνεται να περιοριστούν τα ταξί σε πιάτσες, να πεζοδρομηθούν οδοί, να αποθαρρυνθεί ο Έλληνας από την οδήγηση;
Το συμπέρασμα είναι απλό: Υπάρχουν προβλήματα, που παραμένουν αρρύθμιστα, υπάρχουν ζητήματα που ζητούν επίλυση, υπάρχει παθογένεια που απαιτεί αποφάσεις, αρωγή δυναμική και διευθέτηση κρίσιμων κοινωνικών θεμάτων που επηρεάζουν την καθημερινότητα. Αντ’ αυτού επιλέγεται η επιβολή προστίμων στην πλατεία Αβησσυνίας, όπου οι μόνοι που επηρεάζονται είναι οι θαμώνες των μπάρ και των μεζεδοπωλείων και οι καταστηματάρχες της περιοχής…Κανείς δεν ενοχλείται (δεν υπάρχουν κάτοικοι) αλλά είναι προφανώς ένας εύκολος τρόπος συγκέντρωσης εσόδων.
Οι νόμοι δεν αφαρμόζονται παντού και πάντα… Το πρωί στην Κατεχάκη, οι κινούμενοι οδηγοί στην αριστερή λωρίδα παρανομούν, αφού δεν προσπερνούν, αλλά οδηγούν πορεία!!! Οι τροχονόμοι μπροστά από το Υπουργείο Δημ .Τάξης ασφαλώς και δικαίως δεν τους γράφουν, διότι ΟΥΔΕΙΣ ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ΣΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ!!! Είναι πάγια αρχή της κοινής λογικής και όλων των δικαϊικών συστημάτων. Πρέπει να αποσυμφορηθεί η λεωφόρος, συνεπώς όλοι μπορούν να οδηγούν ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ στην αριστερή και τα μηχανάκια να προσπερνούν ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ανάμεσα και δεξιά από τα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα. Το ίδιο ισχύει σε όλες τις κεντρικές αρτηρίες όπως η Βουλιαγμένης, η Κηφισίας, η Μεσογείων κ.α.
Ωστόσο, αδίκως δεν εφαρμόζεται η νομοθεσία ενάντια στους καταπατητές της παραλίας Αλίμου, όπου ο δήμαρχος και οι δημότες παλεύουν να τις αποδώσουν στο κοινό. Εκεί οι Νονοί, χωρίς άδεια λειτουργίας, κάνουν εγκαίνια στα σφραγισμένα καταστήματα τους. Το πιο γελοίο: Η αστυνομική δύναμη, παραλυμένη, αμήχανη: Να προστατεύσει τον δήμαρχο, μην τον δείρουν οι μπράβοι, να προστατεύσει τους μπράβους μην τους λιντσάρουν οι δημότες;;; Ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν ποιός και γιατί τους έστειλε…
Στην παραλία Λαγονησίου, παρά τις διαπιστωμένες παραβάσεις των πολυτελών κατοικιών επί του αιγιαλού και της παραλίας, το κράτος δεν μπορεί να άρει τις παρανομίες, να κατεδαφίσει τις παράνομες κατασκευές. Κωμωδία ή τραγωδία κύριοι;;;
Την δράση της δημόσιας εξουσίας διέπει η αρχή της αναλογικότητας μέσου και σκοπού, η αρχή της επιείκιας, της χρηστής διοίκησης, πέραν από την αρχή της τυπικής νομιμότητας. Η δημόσια διοίκηση πρέπει να κατατείνει στην επίτευξη ευρρυθμίας, ομαλότητας στην κοινωνική πραγματικότητα, να δίδει λύσεις, όχι να εισπράττει χαράτσια. Επι τω τέλει, επαναλαμβάνω ότι ΔΕΝ ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΑΙ ΕΓΩ!!! Αν είμαι ξεβράκωτος μέχρι τον αστράγαλο και το Κράτος μέχρι το γόνατο δεν αλλάζει την κατάσταση!!! Αν η Πολιτεία είναι μαντρί και το Κράτος τσοπάνης, δεν σημαίνει ότι οι πολίτες είναι τα πρόβατα για να κάνουν ΜΠΕΕΕ…
Εύχομαι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, οι ταγοί και οι θεματοφύλακες της νομιμότητας να επιδείξουν την ίδια ζέση, αποδοτικότητα, επιμέλεια και ενθουσιασμό και σε άλλα πεδία κοινωνικής παθογένειας, με εύστοχη δράση που θα έχει αληθινή κοινωνική χρησιμότητα και όχι επιλεκτικά να κινητοποιούνται. Ο επαρχιωτισμός τους πάντα θα είναι γελοίος και θα αντιμετωπίζεται με αγανάκτηση.