Κείμενο για δρόμους

μα κι εγώ για “συνοδεία” μίλησα. εξάλλου φαίνεται ότι επιπλέον σχετίζεται με το κούρδισμα και τις θέσεις πάνω στο όργανο. δηλαδή ουσάκ στο ανοιχτό καντίνι ή στο 5ο τάστο, οπότε έχουμε συνήχηση 1η-4η. αντίστοιχα με το ραστ ένα τόνο πίσω που έχουμε συνήχηση 1η-5η.
για τα ντουζένια του μπουζουκιού, όταν πάει να συνοδέψει κιθάρα υπάρχει πρόβλημα (η κιθάρα άντε να παίξει κανένα χαβά). αν και στη γυφτοπούλα του μπάτη δεν ακούγονται άσχημα τα μπάσα της κιθάρας -βέβαια ο μπαγλαμάς πιο πολύ τονίζει την συνήχηση με την υποτονική (ανοιχτή μεσαία χορδή).
καλύτερα μπαγλαμάς στο ίδιο ντουζένι. όμορφα ακούγεται ακόμα με κάποιο οξύ κρουστό, όπως στο “όσο βαρούν” ή στον καραπιπέρη.

Αυτό που εγώ λέω είναι ότι η αρχική διάταξη που δίνουμε για έναν δρόμο θα πρέπει να δικαιολογεί τις συγχορδίες του. Δεν μπορεί να βάζεις ένα ματζόρε πεντάχορδο η τετράχορδο να δικαιολογεί μινόρε συγχορδια. Άσε που το ραστ όσο και να χαμηλώσει την τρίτη του, μινόρε δεν γίνεται.

Σίγουρα δεν υπάρχει στο προπολεμικό ρεπερτόριο αλλά στο μεταπολεμικό υπάρχει(θα ανέβω και θα τραγουδήσω, γλυκοχαράζει αυγερινος κ.α.) Άλλωστε μην ξεχνάς ΄οτι πάνω στην 6η του ουσάκ υπάρχει ένα ολόκληρο ραστ.

ΥΓ. Περικλή ευχαριστώ για το manual!

εξ ορισμού είναι ραστ, αλλά λόγω της κατιούσας φοράς των μελωδιών το σι πέφτει στο σιb σχεδόν μόνιμα και γίνεται μινόρε. όταν είναι ανιούσα η μελωδία τότε έχει ψηλό σι, όπως στο “πως θα περάσει η βραδιά”.

Σίγουρα δεν υπάρχει στο προπολεμικό ρεπερτόριο αλλά στο μεταπολεμικό υπάρχει(θα ανέβω και θα τραγουδήσω, γλυκοχαράζει αυγερινος κ.α.) Άλλωστε μην ξεχνάς ΄οτι πάνω στην 6η του ουσάκ υπάρχει ένα ολόκληρο ραστ.

εδώ φαίνεται το μπλέξιμο όταν δεν διακρίνουμε μεταξύ ραστ και ματζόρε (τσαργκιάχ), δεν είναι τυχαίο που άργησε πολύ να μπει στα κομμάτια αυτό το φαινόμενο. εννοείται πως θα το εξηγήσουμε ως συνέπεια (ουδέτερα το λέω, όχι αρνητικά) της “κλιμακοποίησης” των δρόμων, αλλά δεν θα μπει και στα βασικά στοιχεία του ουσάκ.

Ποιού ορισμού; Το ραστ 5χορδο βρίσκετε κάτω από την βάση του ουσάκ. Απλώς η βάση μέσα σε μια σύνθεση δεν είναι μια.Μπορεί άλλοτε να είναι ας πούμε στο ντο κάτω από το πεντάγραμμο και άλλοτε στο ντο στο τριτο διάστημα. όταν ενεργοποιείται αυτό το πεντάχορδο έχουμε ματζόρε συγχορδια στην 4η βαθμίδα.

Τι κι αν άργησε να μπεί; Δεν είναι μια πάρα πολύ ωραία κίνηση μέσα σε ένα ταξίμι; Αν το πάρουμε έτσι θα πρέπει να κάνουμε ένα θεωρητικο σύστημα για κάθε 10ετία.

Η διαφορά του ράστ με την ματζόρε κλίμακα (πες το τσαργκιάχ η όπως αλλιώς θέλεις) δεν είναι τόσο η κίνηση της έβδομης βαθμίδας του όσο η στάση και δημιουργία φράσεων με τονικό κέντρο την 2η βαθμίδα του. Και είναι μινόρε φράσεις όχι ουσάκ. Η τρίτη βαθμίδα σε περιβάλλον ράστ ποτέ δεν είναι σε απόσταση μικρής τριτης απο την τονική.

επαναλαμβάνω την ένστασή μου για την τέταρτη βαθμίδα στο ραστ (ας το δούμε σαν μαλακό ματζόρε). αυτή είναι το τσαργκιάχ (σκληρό ματζόρε) και δεν χρησιμοποιείται εύκολα σε ένα ραστ κομμάτι. από,τι φαίνεται αυτό υπήρχε σαν άκουσμα στους ρεμπέτες παρ’ότι έπαιζαν με συγκερασμένα όργανα. αντίθετα η χρήση της 4ης ματζόρε δείχνει τσαργκιάχ (δηλ 1η φα, 4η σιb, 5η ντο), ή απλώς, μείζονα κλίμακα.

Τι κι αν άργησε να μπεί; Δεν είναι μια πάρα πολύ ωραία κίνηση μέσα σε ένα ταξίμι; Αν το πάρουμε έτσι θα πρέπει να κάνουμε ένα θεωρητικο σύστημα για κάθε 10ετία.

αυτό είναι αλήθεια, ανά δεκαετία άλλαζε σημαντικά η λαϊκή μουσική. εδώ το κοιτάμε λίγο πιο γενικά και γι’αυτό δυσκολευόμαστε τόσο.

Η διαφορά του ράστ με την ματζόρε κλίμακα (πες το τσαργκιάχ η όπως αλλιώς θέλεις) δεν είναι τόσο η κίνηση της έβδομης βαθμίδας του όσο η στάση και δημιουργία φράσεων με τονικό κέντρο την 2η βαθμίδα του. Και είναι μινόρε φράσεις όχι ουσάκ. Η τρίτη βαθμίδα σε περιβάλλον ράστ ποτέ δεν είναι σε απόσταση μικρής τριτης απο την τονική.

εσύ μιλάς για το ραστ ως δρόμο σε ανάπτυξη οκτάβας, εγώ μιλάω για το ραστ ως 4/5χορδο. το οποίο όταν όταν εμφανίζεται ως δευτερεύον (στο σολ) η τρίτη του (το σι που όπως είδαμε είναι “ευαίσθητη” νότα) εύκολα χαμηλώνει. άλλοτε παραμένει ραστ (οπότε το σι είναι κινητό), άλλοτε μετατρέπεται σε 4/5χορδο μινόρε (μπουσελίκ).

Η παραπάνω εργασία ήταν κατατοπιστικότατη και πάρα πολύ αξιόλογη. Έχω να επισημάνω πως, ενώ στην παραδοσιακή κρητική μουσική με την οποία εγώ ασχολούμαι, οι δρόμοι είναι ασφαλώς λιγότεροι και απλούστεροι από αυτούς που αναλύονται στα προαναφερόμενα -κυρίως υπάρχουν πεντάχορδα και τετράχορδα, με πρωτοφανή έλλειψη οκταχόρδων, και κατά κανόνα οι δρόμοι είναι το 4χ ουσάκ με κινητή την δεύτερη βαθμίδα, το 4χ κιουρντί με σταθερή την ύφεση στην δεύτερη βαθμίδα, το 4χ χιτζάζ, το 5χ ραστ και το 4χ μπουσελίκ- οι πληροφορίες είναι πολύ χρήσιμες διότι δίνουν μια ευκρινέστερη εικόνα για την λειτουργία και των λίγων αυτών δρόμων της παράδοσής μου. Ευχαριστώ πολύ, καλή πρόοδο στις μουσικές σου γνώσεις.

3 «Μου αρέσει»

Στα κρητικά δεν έχω ακούσει γενικά να αναφέρουν δρόμους με το όνομά τους. Το πολύ πολύ ίσως το Χιτζάζ. Ωστόσο, όποιον τους ξέρει -έστω και χονδρικά- από αλλού, τα κρητικά θα τον βοηθήσουν πολύ στην περαιτέρω κατανόησή τους, για δύο κυρίως λόγους:

α) Οι βάσεις είναι σταθερές, οπότε το σύστημα των σχετικών βάσεων δεν είναι σκέτη θεωρία, είναι καθημερινή εμπειρική πραγματικότητα. (Λίγο με τους σκοπούς του Μι γίνεται πιο σύνθετο το πράγμα, αλλά και πάλι υπάρχει συνέπεια θεωρίας-πράξης.)

β) Τα τετράχορδα και τα πεντάχορδα φαίνονται χειροπιαστά πάνω στη λύρα: ή θα κινείσαι κατά βάση στη χορδή Λα, οπότε είσαι στο ένα 4χ ή 5χ, ή στη Ρε και την Λα εξίσου, οπότε έχεις δύο 4χ/5χ με σαφές σύνορο μεταξύ τους.

1 «Μου αρέσει»

ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια, χαίρομαι αν βοήθησα έστω και λίγο. και όλη η συζήτηση που ακολουθεί έχει πολύ ενδιαφέρον, όπως και η συζήτηση σχετικά με την ημερίδα του φόρουμ για την τροπικότητα:

2 «Μου αρέσει»

Και να προσθέσω κι ένα ακόμα:

γ) Στο στάνταρ σημερινό παίξιμο, η συγχορδία που εκάστοτε παίζεται είναι πολύ συχνά η συγχορδία της βάσης του 4χ/5χ.

2 «Μου αρέσει»

Να είστε καλά. Ευχαριστώ πολύ και καλή πρόοδο πάντοτε.

Παρακολούθησα αρκετό μέρος από την ημερίδα και είναι πάρα πολύ ενδιαφέροντα αυτά που άκουσα.

2 «Μου αρέσει»

Έχετε δίκιο σε αυτά που λέτε. Πράγματι είναι χειροπιαστοί οι δρόμοι μας. Θα σας συνιστούσα, αν ενδιαφέρεστε, να ακούσετε αυτόν εδώ τον συρτό: https://youtu.be/W2zsJ1BQLvs από τον Γεράσιμο τον Σταματογιάννη, που επιβεβαιώνει και τα λεγόμενά σας. Κομμάτι που εστιάζει ιδιαίτερα στην τροπικότητα και στις «χρόες» του δρόμου ουσάκ.

2 «Μου αρέσει»

Γεια σας!!!
Επειδή ακριβώς την ίδια εμπειρία έχω και εγώ και προσπαθώ να μάθω τα τετραχορδα πενταχορδα των δρόμων και όσα βιβλία και αν διαβάσα ,μου έδωσαν πληροφορίες ναι μεν αλλά ,οφείλω να ομολογήσω πως περισσότερο με έχουν μπερδέψει παρά μου έχουν ξεδιαλύνει το τοπίο… (παγιάτης,Μιχαλάκης, Μαυροειδής και το λαϊκή κιθάρα του κυρίου μυστακίδη)
Δεν έχω βρει ακόμα αυτή την έξτρα πληροφορία που θα ξεκλειδώσει τη σκέψη μου και τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τους δρόμους ώστε να με βοηθήσει σε έναν αυτοσχεδιασμό. Συμφωνώ απόλυτα με την άποψη ότι δεν μπορούμε να βάλουμε σε καλούπια τον αυτοσχεδιασμό και κατανοώ ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα πράγματα σε συνάρτηση για έναν καλό αυτοσχεδιασμό -ταξίμι( φρασεολογία , έμπνευση ,γνώση αρμονίας,πείρα) .Εκείνο που θέλω είναι ένα tip για; Να αντιληφθώ πως λειτουργούν η δρόμοι , πως ενώνονται , ποια είναι η μελωδική τους ανάπτυξη κτλ
Έχω διαβάσει το κείμενο του liga rosa που τα έχει συγκεντρώσει όλα μαζί με τις βάσεις τους αλλά δεν καταλαβαίνω πως με βοηθάει αυτό??
Ευχαριστώ πολύ!!

2 «Μου αρέσει»

Κατ’αρχήν ευχαριστώ για τα καλά λόγια, και βεβαίως να ξαναπω ότι αυτό το κείμενο εξέφραζε μια συγκεκριμένη περίοδο. Κάποια στιγμή που θα μαζέψω και θα οργανώσω τις σκέψεις και τις γνώσεις θα βγει κάτι καινούριο.
Η αρχική δυσκολία να αντιληφθούμε την λογική της τροπικότητας είναι κοινή σε όλους μας, βοηθάει πολύ η επεξήγηση από έναν δάσκαλο σε προσωπικό επίπεδο.
Θα δώσω ένα απλό παράδειγμα, έστω ότι τα πέντε δάχτυλα μας είναι οι νότες (=βαθμίδες), κι από το καθένα ξεκινάει ένας τρόπος. Αντίχειρας Ντο Ραστ, δείκτης Ρε Ουσάκ, μέσος Μι Σεγκιαχ, παράμεσος Φα Ματζόρε και μικρός Σολ Μινόρε. Με γενική βάση πχ το Ρε (άρα παίζουμε Ουσάκ), δοκιμάζουμε φράσεις με διαφορετικές βάσεις -μην ξεχνάμε ότι η βάση ορίζεται από την κατάληξη κάθε φράσης.
Κάθε δάχτυλο ως βαθμίδα διατηρεί την λειτουργία του και το χρώμα του, πχ ο μέσος είναι η μαλακή νότα μι (3η βαθμίδα της μείζονας), σε κάθε βάση θα ακούς το ιδιαίτερο χρώμα του τρόπου, και αν αρχίσεις αλλοιώσεις (πχ Χιτζάζ-Νικρίζ, Καρτσιγαρ κλπ) θα δεις πως σχετίζονται μεταξύ τους.
Αλλά πάντα θα κυριαρχεί το δάχτυλο που είναι η εκάστοτε βάση, το θέμα είναι να δούμε ομοιότητες και όχι διαφορές (όπως όταν παίρνουμε όλους τους δρόμους από ρε και αγνοούμε την σημασία των βάσεων).

2 «Μου αρέσει»

Σε καλούπια πράγματι όχι. Οι κανόνες όμως είναι απαραίτητοι. Όσο περισσότερες περιπτώσεις και λεπτομέρειες καλύπτονται από κανόνες, τόσο περισσότερο μπορείς να αυτοσχεδιάσεις. Μοιάζει οξύμωρο, αλλά αποδεικνύεται στην πράξη - και σαφώς όχι μόνο στο ρεμπέτικο, παρά σε κάθε αυτοσχεδιαστική μουσική. Οποιοσδήποτε έμπειρος αυτοσχεδιαστής θα το επιβεβαιώσει, εκτός (ίσως) από μία περίπτωση: αυτούς που εφαρμόζουν τους κανόνες χωρίς να το συνειδητοποιούν, επειδή τούς ξέρουν απλώς ως αφομοιωμένη εμπειρία και όχι ως ρητά διατυπωμένους κανόνες.

Αυτό ισχύει ακόμη και για καινοτόμους μουσικούς που έσπασαν τους κανόνες: τους έσπασαν μεν, αλλά θέσπισαν καινούργιους (έστω και μόνο για τον εαυτό τους).

Αυτός που θα σου πει «κάνω ό,τι μου καπνίσει» ή «αυτά είναι της καρδιάς» κλπ., και παρά ταύτα βγάζει καλά ταξίμια, είναι αυτός που είναι τόσο βουτηγμένος μέσα στη συγκεκριμένη παράδοση ώστε ό,τι κι αν «του καπνίσει» θα είναι πάντα μέσα στους κανόνες.

2 «Μου αρέσει»

Πολύ σωστά, επίσης το θέμα.με.την κατανόηση της λειτουργίας της μουσικής είναι να μπορείς να διαλέξεις τι θες να κάνεις αναλόγως τι έχεις ανάγκη να εκφράσεις. Οι επιλογές είναι πάντα παρούσες, αλλά εμείς χαράζουμε τον δρόμο μας.

Καταρχάς φίλε Πέπε ευχαριστώ για την άμεση απάντηση… Βιώνω ακριβώς αυτό που περιγράφεις… κάνω κάποια μαθήματα με κάποιον που είναι τρομερός ταξίμιτζης
Ζητώντας του όμως να βάλουμε μία θεωρία πίσω από αυτό μου λέει ότι απλά παίρνεις το δρόμο και σχηματίζεις μία μελωδία… ενώ προσπαθώντας εγώ να αναλύσω τα ταξίμια του παρατηρώ ότι κινείται στους κανόνες της θεωρίας των μακάμ… και απλά συμβιβάζομαι γιατί επειδή είμαι στην αρχή ακόμα τουλάχιστον μελετω τη φρασεολογία που μου δίνει.
Επειδή ψάχνομε όμως μόνος μου προσπαθώντας να κατανοήσω αυτούς τους κανόνες των μακάμ υπάρχει κάποιο tip το οποίο να με βοηθήσει να ξεκλειδώσω τη σκέψη μου ή έστω κάποιο βιβλίο που θα με βοηθήσει γιατί αυτά που προανέφερα στο forum ομολογώ πως μου έδωσαν πληροφορίες αλλά με μπέρδεψαν αρκετά…
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!

1 «Μου αρέσει»

Μ’ αυτό που λες Τάσο «μελετω τη φρασεολογία που μου δίνει», ίσως κάπου το πάει, κι αντί να το πει με λόγια το λέει με μουσική. Όλο αυτό που περιγράφεις ακούγεται πολύ καλό: δάσκαλος με αυτό το συγκεκριμένο στυλ, ψάξιμο μόνος σου, και τώρα ψάχνεις και τη θεωρία.

Ρίξε μια ματιά στο φόρουμ με όρους αναζήτησης «βιβλίο για δρόμους» ή «Ανδρίκος», «Βούλγαρης», «Τσιαμούλης» κλπ., και θα βρεις πληροφορίες και κριτικές για διάφορα βιβλία. Μπορεί να μην είναι όλα κατάλληλα για όλους, αυτό θα το κρίνεις εσύ μ’ ένα όργανο στο χέρι. (Δεν μπορώ να πω περισσότερα γιατί προσωπικά δεν έχω εποπτεία της βιβλιογραφίας.)

Λάβε υπόψη σου ότι μέσα στο παιχνίδι είναι και το να μπερδευτείς κάποια στιγμή όταν δεις ότι καταλαβαίνεις τι λέει ο δάσκαλος, καταλαβαίνεις τι λέει το βιβλίο, αλλά δε σου φαίνονται όμοια και δεν καταλαβαίνεις τι να παίξεις ο ίδιος! Με υπομονή και ψάξιμο βγαίνει η άκρη.

2 «Μου αρέσει»

Από βιβλία, πέρα από τον Μαυροειδή που έχεις υπόψη σου, δοκίμασε των Βούλγαρη-Βανταράκη και του Ανδρίκου.

1 «Μου αρέσει»

Βεβαίως και θα προσθέσεις και αυτούς τους δύο και,

αν καταφέρεις να αφαιρέσεις εντελώς απ’ τη μνήμη σου ό,τι έχεις συγκρατήσει από Παγιάτη, σίγουρα θα εξαφανιστούν ή, έστω, θα μειωθούν δραστικά κάποιοι λόγοι για το σημερινό μπέρδεμα. Τον Μιχαλάκη πάντως, δεν τον ξέρω.

2 «Μου αρέσει»