Κέδρος καπακι

Πολύ σωστά admin, χωρίς πειράματα δεν γίνεται τίποτα.
Άς το δούμε λιγάκι πιο συγκεκριμένα, π.χ για τα παλιά βιολιά που προανέφερα, κανείς μέχρι και σήμερα με τα καλύτερα και σύγχρονα υλικά και μέσα, επιστήμονας η οργανοποιός δεν έχει κατασκευάσει ανώτερα βιολιά από αυτά των μεγάλων οργανοποιών Stradivari, Guarneri, Amati, Maggini κ.τ.λ. Οι μισοί ισχυρίζονται ότι παίζουν ρόλο τα βερνίκια τους, και οι άλλοι μισοί οι διαστάσεις και τα πάχη των οργάνων τους.

Να πιάσω και κάτι πιο κοντινό, το link του Νίκου, με τα ούτια του Φαρούκ (πολύ γνωστός και αξιόλογος κατασκευαστής στα ούτια) με nomex καπάκια που έχουν πολύ καλό ηχητικό αποτέλεσμα.
Επειδή έχω ακούσει και τις δύο περιπτώσεις θα πω το εξής, αν δοκίμαζε ο Yordal ένα ούτι με διπλό καπάκι του Φαρούκ, κι ένα ούτι του Μανώλη Βενιού του 1900 σε καλή κατάσταση με όλα του τα μέρη αυθεντικά, τότε θα βλέπατε ποιες διαφορές θα είχανε και ποιο θα σας άρεζε περισσότερο…

Εγώ πάντα είμαι υπέρ της τεχνολογίας και της εξέλιξης, αλλά καλύτερα να κάνει κανείς ένα βήμα πίσω παρά δύο βήματα μπροστά.

Τελικά αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά του τότε και τωρα. Πιάνω στα χέρια μου παλιά Ιταλικά οργανα και αν έχουν παιχτεί σωστά είναι παράδεισος.Αν έχουν μείνει στη θήκη τους για καιρό ακούγονται χάλια και πρέπει να δουλεψω βδομάδες για να να “ξυπνήσω” τα ξύλα. Αλλα φυσικά το αποτέλεσμα είναι φανταστικό. Απο την άλλη παίζω σύγχρονα όργανα και διαπιστώνω οτι ο ήχος τους είναι έτοιμος να παιχτεί απο την πρώτη κιολας μέρα…Αλλα η εξέλιξή τους στις επόμενες εβδομάδες είναι πολύ μικρή και κάποιες φορές αρνητική. Τα παλιά ιταλικά βιολιά είναι εδω για να μείνουν, αλλα οι κατασκευαστές τους ποτέ δεν τα άκουσαν ώριμα γιατι αυτή η διαδικασία πήρε αρκετά χρόνια.Πολλά απο τα καινούργια όμως έχουν διαφορετικό ρόλο. Είναι φτιαγμένα με ποιό πρακτικές διαθέσεις, για να χρησιμοποιηθούν αμέσως και ποιός ξέρει πόσο θα αντέξουν.Η τέχνη των παλιών ιταλών κατα την γνώμη μου ήταν ένας καλός συνδιασμός απο άξια χέρια, πολύ καλά παλαιωμένα ξύλα και καλό καιρο ( για να στεγνώνει το βερνίκι φυσικά).

(προς Θεού δεν θέλω να προσβάλω κανέναν, έχω μεγάλο σεβασμό για όλους τους μάστορες που γράφουν εδω πέρα, μιλάω για την σύγχρονη κατασκευή βιολιών στην Αγγλία κυρίως)

Συμφωνώ επαυξάνοντας.
Ο μεγάλος Ρομανίλος(δεν ξέρω πως μεταφράζεται το όνομα του απ΄τα ισπανικά)είχε πει πως μια ζωή δυστυχώς δεν είναι αρκετή.

Χωρίς να είμαι ειδικός και περισσότερο γράφοντας όπως μου έρχονται οι σκέψεις, θα ήθελα να παρατηρήσω τα εξής:

Σε περιπτώσεις όπου έχει διαμορφωθεί και “ωριμάσει” κάποιο όργανο (όπως συμβαίνει για όλα τα όργανα της συμφωνικής μουσικής, βιολί, πιάνο, πνευστά κτλ) και κυρίως όταν έχει διαμορφωθεί μια πολυετής (σε διάρκεια αιώνων) μουσική φιλολογία γύρω από αυτά τα όργανα, είναι πάρα πολύ δύσκολο έως και αδύνατο να υπάρξουν περαιτέρω τεχνολογικές (με την ευρεία έννοια) εξελίξεις για τα όργανα αυτά. Για τους λόγους αυτούς είναι φυσικό και αναμενόμενο να μην υπάρχουν αλλαγές για παράδειγμα στο βιολί.

Επίσης, νομίζω ότι είναι αυτονόητο ότι γενικότερα οι εξελίξεις στα παραδοσιακά όργανα είναι πολύ μικρές και αργές. H πιο συχνή εξέλιξη, νομίζω ότι αφορά στην προσπάθεια βελτίωσης της στατικότητας ή έστω της “βελτίωσης” του ηχοχρώματος μέσα από την τυποποίηση των χρησιμοποιούμενων υλικών μειώνοντας την επίδραση των αναμενόμενων αλλαγών στο χρόνο, των φυσικών ιδιοτήτων των πρωτογενών υλικών όπως το ξύλο. Τέτοιες αλλαγές είναι νομίζω η βέργα στο μανίκι, το nomex με διπλό καπάκι και τελευταία η χρήση των ανθρακονημάτων.

Επίσης, είναι ενδιαφέρον ότι δεν βλέπουμε να δημιουργούνται εντελώς νέα όργανα με τα νέα αυτά υλικά. Αυτό βέβαια εξηγείται μερικώς από τις κοινωνικές συνθήκες και από την σύγχρονη χρήση των οργάνων, όπου η μεγαλύτερη ανάγκη είναι να ακούγονται τα οποιαδήποτε όργανα σε μεγάλα ακροατήρια. Εκεί κυριαρχούν οι εξελίξεις στα ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά όργανα και συσκευές. Τέτοιες ανάγκες εξυπηρέτησε και η αρχική δημιουργία των ηλεκτρικών οργάνων (π.χ. ηλεκτρική κιθάρα) με παραλλαγή κάποιου προϋπάρχοντος ακουστικού οργάνου. Σε αυτά τα όργανα το ηχόχρωμα βέβαια καθορίζεται (σχεδόν) αποκλειστικά από τα ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά μέρη. Και βέβαια οι εξελίξεις στα εντελώς ηλεκτρονικά όργανα έχουν την μορφή της κοσμογονίας αφού έχουμε καταφέρει να συμπιέσουμε ολόκληρες βιβλιοθήκες οργάνων, ήχων, μηχανημάτων ηχογράφησης και πολλά άλλα, μέσα σε ένα σύνηθες laptop.

Να κανω μια ερωτηση ρε παιδια.Μιας και πιασαμε την κουβεντα για τα βιολια εχει δει καποιος απο σας να χρησιμοποιειται κεδρος στο καπακι καποιου βιολιου.Βεβαια προσωπικα δεν γνωριζω τιποτα απο την κατασκευη του βιολιου και πραγματικα θα ηθελα την αποψη των συναδελφων που ασχολουντια με αυτο το οργανο.

Θα το έθετα διαφορετικά, Τάσο :

Γιά να κάνεις ένα βήμα μπροστά, πρέπει πρώτα να ξέρεις καλά όλα τα βήματα που υπήρξαν παραπίσω .

1 «Μου αρέσει»

Ορθότατη ρήση που θα ταίριαζε γάντι και στην παράλληλη συζήτηση περί παραδόσεων και νεολαίας…

Για κέδρο δεν ξέρω ,πάντως αρκετοί έχουν φτιάξει με balsa.

Τώρα βγαίνουμε εκτώς θέματος αλλα δε βαριέσαι…στο κάτω κάτω εγώ την άρχισα την κουβέντα…και πολύ μου αρέσει να μιλάμε για βιολιά και βιόλες.Ας μας συγχωρέσουν οι mods.

Δεν είμαι μάστορας, απλά σπούδασα κλασσικό βιολί και βιόλα.εχω δει αρκετούς πειραματισμούς όσων αφορά το κελεμπέκι στο βιολί, αλλα το καπάκι παραμένει πάντα το ίδιο ξύλο.spruce,τώρα κόλλησα και δεν θυμάμαι την Ελληνική του ονομασία…10 χρόνια ξενιτιά βλέπετε.Για κάποιο λόγο η ακούστική του ποιότητα το κάνει αναντικατάστατο. Πάντως κοιτώντας παλιά ιταλικά όργανα, αν και τα ξύλα είναι τα ίδια, η ποιότητα και το είδος τους διαφέρουν πολυ. Κατασκευαστές όπως πχ. Testore χρησιμοποίησε συχνά πολύ απλά ξύλα που οπτικά δεν δημιουργούν καμία εντύπωση. Επίσης πολλές φορές άφηνε τα διακοσμητικά μέρη ατελείωτα(πχ κοχλίας) με αποτέλεσμα πολλά βιολιά του να δείχνουν πολύ λιτά και σχεδόν αδιάφορα μέχρι να βάλεις ενα δοξάρι πάνω τους. (μόνο τότε τα βιολιά του έχουν την απόλυτη προσοχή σου)
Ποιός ξέρει αν ήταν μια διάνοια που απλά δεν έβρισκε λόγο να ασχοληθεί με διακοσμήσεις…η απλά ένας μάστορας που δεν προλάβαινε να τελειώσει τις παραγγελίες του;
Το ξύλο που κινδυνεύει πάντως απο την όξινη βροχή ειναι αυτό που κατασκευάζονται τα περισσότερα δοξάρια το pernambuco.δυστυχώς οι κατασκευαστές έχουν πληγεί σοβαρά με αυτή την έλλειψη. Πλέων σαν μάστορας δεν μπορείς να διαλέξεις ξύλα για τα δοξάρια σου, απλά παίρνεις απο τα λίγα δεντρα που κόβονται μόνο για αυτή τη δουλειά.Kαι φυσικά πολλά δοξάρια πλέων κατασκευάζονται απο ανθρακονήματα και άλλα συνθετικά.

Ελατό είναι το ξύλο (spruce) που δεν θυμάσαι, και με την ευκαιρία ανέβασα φωτογραφίες από τρία διαφορετικά βιολιά του μεγάλου Stradivari για να δείτε τα καπάκια τους, δεν ξέρω αν φαίνονται καθαρά, αλλά αν προσέξετε όλα τους έχουν έντονους ρόζους και ανομοιόμορφα νερά.
Τουλάχιστον από αισθητική, δεν θα έφτιαχνε σήμερα κανένας κατασκευαστής όργανα με τέτοια καπάκια.

Ο Antonio φαίνεται είχε σοβαρούς λόγους για να βάλει αυτά τα ξύλα,
που σήμερα ο ήχος του, και οι τιμές τους, είναι στην κορυφή του κόσμου. :109:

Ούτε η οικονομική κρίση τα επηρέασε :019:

Παντως για να μην εχει απαντησει κανεις αλλος δεν θα πρεπει να υπαρχουν βιολια με κεδρο η δοκιμαστηκαν και προφανως δεν ειχαν το αναμενομενο αποτελεσμα.
Σ αυτο το σημειο ομως θα ηθελα να αναφερω οτι μου κανει εντυπωση οτι ο κεδρος δεν ενδικνειται για τα βιολια διοτι στην κρητικη λυρα-που ειναι ξαδερφι με το βιολι-τα καπακια που χρησιμοποιουνται ειναι της οικογενειας του κεδρου.Μιλαω για τα λεγομενα"κατρανια"'τα οποια χρησιμοποιουνται παρα πολυ στις λυρες.Φιλος οργανοποιος απο την κρητη μου ειπε οτι στηνουν ουρα οι συναδελφοι του εξω απο κανενα παλιο σπιτι που Γκρεμιζεται μπας και κονομησουν κανενα μαδερι κατρανι.Και για να γινω πιο σαφης το ξυλο αυτο χρησιμοποιουνταν στην κατασκευη σπιτιων απι ενετικων χρονων.δηλ τα ξυλα αυτα ειναι 200 χρονων και βαλε.Θα με ενδιεφεραν ολες οι αποψεις των φιλων οργανοποιων που κατασκευαζουν βιολια.
Εχουν πεσει στα χερια μου καποια τετοια ξυλα αλλα μετα απο δοκιμες σε μπουζουκια μπορω να πω οτι δεν ειναι και το καλυτερο για αυτο το οργανο.Το δοκιμασε ενας φιλος σε ποντιακη λυρα και το οργανο ειναι πολυ καλο.Για κιθαρα δεν μπορω ναπω διοτι δεν κατασκευαζω.Εαν ομως θελει καποιος συναδελφος να κανει δοκιμη ευχαριστως να του δωσω ενα καπακι για να δουμε τι ηχο θα παρουμε.

Χειροπιαστη αποδειξη τασο οσον αφορα την εμφανιση του καπακιου.Στην χωρα μας διαθετουμε ερυθρελατη α ποιοτητας αλλα δυστυχως απο εμφανιση χανει γιατι τα νερα ειναι αραια.οι περισσοτεροι οργανοποιοι δεν την χρησιμοποιουν για αυτον τον λογο.Σαν ηχος και ηχοχρωμα ομως πραγματικα σκιζει.Και να φανταστει κανεις οτι τα ξυλα αυτα πανε χαμενα (μιλαω για τα καλα τα διαλεχτα) για να κατασκευαζουν σκεπες?!?!?!?! Ειναι πραγματικα να απορει κανεις γιατι κανουμε εισαγωγη καπακια ενω τα δικα μας ειναι σε ποιοτητα πολυ καλυτερα.

Αγαπητέ Παναγιώτη, τα ξύλα από τα βιολιά Stradivarius, δεν είναι από την πατρίδα μας…
ούτε μου φταίνε οι ρόζοι και τα φαρδιά νερά.
Άλλα εννοούσα… :089:

Προς θεου δεν λεω τιποτα για τα συγκεκριμενα καπακια.αυτο που θελω να πω ειναι οτι τα καπακια της χωρας μας ειναι παρεξηγημενα.Ουτε μπορουν να συγκριθουν με τα πολυ καλα καπακια που χρησιμοποιουν για τα καλα βιολια.Αναφερομαι ως προς την χρησιμοποιηση τουσ στα μπουζουκοειδη(μπαγλαμα μπουζουκι τζουρα μαντολινο).
Απο την προσωπικη μου εμπειρια λεω οτι οποιος οργανοποιος τα δοκιμασει θα καταλαβει οτι αξιζουν τον κοπο.Μην ξεχναμε οτι τα δενδρα αυτα εχουν μεγαλωσει στις ελληνικες καιρικες συνθηκες.αυτο και μονο τα λειει πιστευω ολα.

Πολλα εχουν ειπωθει για τα βιολια Stradivari αλλα μια πιθανη εκδοχη ειναι οτι τα ξυλα που χρησιμοποιηθηκαν σε αυτα τα βιολια ειχαν μεγαλωσει σε μια εποχη που υπηρχε εντονος παγετωνας,οποτε και εφοσον αντεξαν ειναι πολυ διαφορετικα και με αλλη αντοχη.Τωρα για το ελληνικο κλιμα που λετε δεν καταλαβαινω σε τι ειναι καλυτερο απο τα ελατα εκεινα των Αλπεων με σαφως ψυχροτερα κλιματα…αυτα…
Οσον αφορα τα κατρανια εδω στην Κρητη οντως τα κυνηγανε ολοι.Η δικη μου απορια ειναι αν εχει χρησιμοποιησει κανεις κατρανι στα καμαρια???

Φιλε θεοδωποπουλε εχεις δικιο οσον αφορα τον μυθο γυρω απο τα βιολια αυτα.Το τελευταιο που ακουσα ειναι οτι τα καπακια τα πηρε απο δενδρα που ειχαν πεσει και ο κορμος τους ειχε μεινει πολλα χρονια μεσα στο νερο.
Οσο για το αλλο που αναφερεις ως προς τα ψυχροτερα κλιματα προσωπικα διαφονω.Εχω δει πολλα καπακια"διαμαντια"απο ελβετια τα οποια τελικα αποδειχθηκαν μετρια.Αυτο που πιστευω οτι παιζει πολυ μεγαλο ρολο ειναι το εδαφος που μεγαλωνει το δενδρο και το ποσο πολυ το βλεπει ο ηλιος.Τα δικα μας δενδρα που μεγαλωνουν στην δραμα στο καρα τερε εχουν τις τελειες συνθηκες.Το εδαφος σε αυτην την περιοχη θεωρειται απο τα πιο καλα αλλα και το υψομετρο σε συνδιασμο με την ηλιοφανεια Βοηθουν τις ερυθρελατες να αναπτυσονται σχεδον τελεια.Το μονο κακο ειναι οτι δεν υπαρχουν δενδρα μεγαλυτερα απο 60-70 χρονων.Οποτε περιοριζεται η περιφερεια τους και για αυτο τον λογο εχουν πιο αραια νερα.Αυτο ομωσ δεν μπορει να θεωρηθει μειονεκτημα.Ενδιαμεσα απο τα νερα το ξυλο ειναι τοσο αφρατο που το τρυπας με το νυχι.τα νευρα ειναι ομως τοσο γερα πουσου δινουν την δυνατοτητα να λεπτυνεις το καπακι πολυ χωρις να υπαρχει κινδυνος να κατσει.Ετσι εχεις καλυτερο ηχητικο αποτελεσμα.Για την ιστορια να αναφερω οτι ο ΗΛΙΑΣ ΠΑΛΑΒΡΑΤΖΗΣ απο το εργαστηριο ΚΑΜΠΑΝΑ ηταν ο πρωτος οργανοποιος που τα χρησιμοποιησε σε ολες τισ κατηγοριες των οργανων του με εκπληκτικα αποτελεσματα.Υπαρχουν οργανα δικα του απο το 70 τα οποια παιζουν ακομα απιστευτα καλα.Μιλαμε για οργανα τα οποια εχουν συντηρηθει σωστα.
Οσο για τα καμαρια απο κατρανι τα εχω ηδη δοκιμασει αλλα δυστυχως το αποτελεσμα δεν με ενθουσιασε.

Tαπεινή μου άποψη

Η τέχνη του Στραντιβάρι δεν έχει κανένα μυστήριο το οποίο η τεχνολογία δεν μπορεί να αποκρυπτογραφήσει. Απλά ο άνθρωπος έκανε βιολιά απο όταν ηταν πιτσιρίκι μέχρι τα βαθειά του γεράματα. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν καμιά 300ρια(μάλλον παραπάνω αλλα δεν γνωρίζω ακριβώς τον αριθμό, αρκετα μέρη απο όργανα του είναι σκορπισμένα σε βιολιά άλλων κατασκευαστών) όργανα με το όνομα του. Αφού ξέφυγε λοιπόν απο την επιρροή της οικογένειας Αμάτι και επινόησε το λεγόμενο long pattern σχέδιο πάνω στο οποίο σχεδίασαν πάρα πολλοί μετά απο αυτόν, είχε μια περίοδο στην οποία έφτιαξε τα καλύτερά του όργανα. Δεν είναι όλα τα όργανα του όσο καλά οσο αυτά της golder period αλλα προφανώς έμεινε στην ιστορία ως το ποιό ανήσυχο πνεύμα της οργανοποιείας και ως ο ποιό παραγωγικός μάστορας αφού δούλευε σχεδόν σε ρυθμούς βιοτεχνίας! Δεν υπάρχει λοιπόν μυστήριο, απλά ένας ευλογημένος άνθρωπος με ένα ταλέντο που έζησε σε μια εποχή χωρίς τηλεόραση και ίντερνετ και το μόνο που έκανε ηταν βιολιά. Δεν νομίζω οτι υπάρχουν μυστικά στην τέχνη του τα οποία μπορούμε να κλέψουμε εκτώς απο την πειθαρχεία και την αφοσίωσή του στο αντικείμενό του.
Εχοντας δεί λίγα απο τα όργανα του μπορώ να πω οτι, ακόμα και τέτοιας ποιότητας κατασκευές δεν είναι αρκετές για να αναδείξουν εναν μουσικό και δεν αντικαθιστούν την τέχνη του ερμηνευτή.
Τα ράσα δεν κάνουν τον Παπά…

Eγώ πάλι έχω ακούσει μια ιστορία η οποία δεν ξέρω αν είναι αληθινή ούτε θυμάμαι ονόματα.
Είναι πολύ πρόσφατη

Ένας κατασκευαστής είπε ότι ανακάλυψε τι είναι αυτό που κάνει τα βιολιά του Στραντιβάρι μοναδικά και προκάλεσε να γίνει διαγωνισμός ανάμεσα στα δικά του βιολιά και ενός Στραντιβάρι.

Και αυτό πως έγινε ; Βάλανε σε ένα μέγαρο ένα βιολονίστα να παίξει με ένα Στραντιβάρι και με ένα δικό του όργανο, πίσω από μια κουρτίνα έτσι ώστε να μην φαίνεται με ποιο όργανο παίζει κάθε φορά…

Και θα κρίνανε οι θεατές ποιο από τα δύο βιολιά ακούγεται καλύτερα και έχει γενικά καλύτερο ήχο…

Το αποτέλεσμα ήταν νομίζω οτι δεν ήξεραν ποιο όργανο είναι ποιο!

Αν ξέρει ο Alk κάτι σε σχέση με αυτό μιας και ασχολείται με το άθλημα ας βοηθήσει!

Αναφορικά με το στεριανό λαούτο,θα μπορούσατε να μας πείτε για τον καλύτερο συνδυασμό ξύλων;Καρυδιά-zebrano-pupinga,έλατο,παλίσανδρος,έβενος,μουρνιά,κελεμπέκι…;

Χθές το απόγευμα ηρθε μια Γιαπωνέζα(Akiko Suwanai) στην ορχήστρα να παίξει ενα κοντσερτο και έχει το Dolphin Strad 1714 νομίζω. Ενω το βιολί είχει όντως ήχο καμπάνα, δεν μπορώ να πω οτι ξεχώριζε απο άλλα καλά βιολιά τόσο πολύ που δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο. Επίσης, οταν ενας βιολονίστας συγκρίνει βιολιά έχει την δυνατότητα με το παίξιμό του να αναδείξει αυτό που έχει πειστεί οτι είναι το καλύτερο, η αυτό που ταιριάζει καλύτερα στα χέρια του. Επίσης, ο τρόπος που είναι ρυθμισμένα και στημένα έχει τεράστια διαφορά αφού το ύψος καβαλάρη και ο τύπος χορδών είναι πολύ προσωπική υπόθεση για κάθε μουσικό. Καθε βιολονίστας λοιπόν αφού πάρει στα χέρια του ενα παλιό ιταλικό βιολί θα περάσει μήνες ψάχνοντας την φωνή του μέσα στο όργανο. Οπως έχω ξαναπεί, τα παλιά ιταλικά οταν δεν παίζονται, ο ήχος τους τεμπελιάζει ενώ αρκετά νέα όργανα είναι έτοιμα να παιχτούν αμέσως. Θα ήταν λοιπόν άδικο να συγκρίνεις ένα “κοιμισμένο” strad που χρειάζεται βδομάδες παιξίματος και ψαξιμο στα settings του και ένα ευκολόπαιχτο καινούργιο όργανο το οποίο είναι φτιαγμένο όχι να να βελτιωθεί η ακόμα να αντέξει στο χρόνο αλλα για να χρησιμοποιηθεί αμέσως και έχοντας ένα υγιές στήσιμο θα αποδόσει εύκολα με ομοιογένεια και πλούσιο ήχο. Δεν είναι το ίδιο. Και επαναλαμβάνω, ναι ο strad ηταν αξιόλογος αλλα οι τιμές των βιολιών του έχουν να κάνουν με το ότι ηταν ο πρώτος που ανέπτυξε την μεγάλη φόρμα (long pattern) στα βιολιά του και οι άλλοι τον αντέγραψαν και τον αντιγράφουν ακόμη. Δεν συμαίνει οτι, οτιδήποτε βιολί δεν είναι Strad είναι καταδικασμένο να μην ακουστεί οσο καλά οσο του Antonio. Απλά απο τις κατασκευές του μάθαν όλοι οι υπόλοιποι.

Το μπουζούκι μου έχει κέδρινο καπάκι(φωτο avatar) και ο ήχος του είναι ξεχωριστός, δυνατός, λαμπερός και με πολύ καλό βάθος…:78: Έχω γυρίσει τους πιο γνωστούς οργανοποιούς της Αθήνας και δεν βρήκα κάτι παρόμοιο ανεξαρτήτως χρημάτων…πιστεύω ότι ο Κέδρος δίνει κάτι ξεχωριστό στον ήχο!
Αν σας αρέσουν τα μπουζούκια με κάτι το διαφορετικό,
να παίξετε οπωσδήποτε με ένα κέδρινο πριν αποφασίσετε τι θ’αγοράσετε!!!:089: