Θα ήθελα να καταθέσω μια άποψή μου με αφορμή ένα συνεχές ερέθισμα που λαμβάνω τις τελευταίες ημέρες.
Ας μην ξεχνάμε πως, όσο καλοί δεξιοτέχνες κι αν ήμαστε σε όργανα ή/και φωνή, κάποτε κάποιοι πολύ συνεπείς άνθρωποι, αντί να γράφουν οπερέτες, ελαφρό, ινδοπρεπή, καψουροτράγουδα κλπ (χωρίς να τα μειώνω απλά κάθε τι στην κατηγορία του), αποφάσισαν με συνέπεια, σοβαρότητα και σεβασμό στην παράδοση και τον συνάνθρωπο είτε να πάνε μπροστά την τέχνη του τραγουδιού και της παράδοσής μας είτε να καινοτομήσουν με εξυπνάδα, αντίληψη και πάλι σεβασμό. Πολλές φορές, είχε σοβαρό αντίκτυπο στον βιοπορισμό τους ( π.χ. Μάρκος το 50-60 ή η Εθνική Μπουζουκιών στο Αμέρικα ή Άκης Πάνου στην Ξάνθη ή Ζαμπέτας το 80 ή κλπ) ή στην ζωή τους (Γενίτσαρης στη Νιό ή Θεοδωράκης στο Παρίσι). Αν όμως κάποιοι δεν αντιστέκονταν σθεναρά κάποτε σε μαγαζάτορες άσχετους, εταιρειάρχες παραδόπιστους και διάφορους άλλους ξέμπαρκους, εμείς τώρα δεν θα συζητάγαμε καν περί ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού.Οπότε, νομίζω πως έχουμε χρέος να διατηρήσουμε τουλάχιστον, αν δεν μπορούμε να εξελίξουμε ό,τι παραλάβαμε και να φερόμαστε με φειδώ στα όργανα που κρατούμε και στα τραγούδια που μας μεγάλωσαν και μας τάισαν μέχρι σήμερα. Αν δεν μπορούμε κάτι να το κάνουμε συνειδητά, ας το αφήσουμε σε αυτούς που είναι έτοιμοι να σηκώσουν αυτά τα βάρη αντί να κάνουμε ζημιά. Σκεφτείτε αυτά την επόμενη φορά που κάποιος μαγαζάτορας που θέλει να πιάσει τον Πάπα από τα αχαμνά και να γίνει Καλαματιανός σε μια νύχτα σας πεί πως ο κόσμος θέλει πιο ελαφρά ή πιο “πλούσιο” πρόγραμμα, δηλαδή αχταρμά. Και πριν βιαστείτε να μου πείτε περί αναγκών, σκεφτείτε τις ανάγκες του Μάρκου με 3 παιδιά να βγάζει πιατάκι το 60 ή του τυφλού Μπαγιαντέρα επίσης με πιατάκι ή του άνεργου Χρυσίνη και πάει κλαίγοντας και μετά, αξιολογήστε και πάλι αυτό το επιχείρημά σας. Δεν θέλω να σας το παίξω ηθικός ή ρομαντικός, απλά μοιράζομαι κάποιες σκέψεις μου με κάποιους που νομίζω πως μπορώ να το κάνω. Αν πάλι θεωρείτε πως σας προσβάλλουν αυτές μου οι σκέψεις, παρακαλώ να διαγραφεί το μήνυμα και να θεωρήσετε την ταπεινή μου συγγνώμη εκ προοιμίου δεδομένη.
Ταπεινά,
Στέφανος Μαγουλάς