Οι νέοι Φάκελοι αναζητούν την απάντηση στο ερώτημα ποιος φταίει για το 1922 και ανοίγουν για μια ακόμα φορά τον φάκελο της Μικρασιατικής Καταστροφής, με νέα ερωτήματα.http://www.youtube.com/watch?v=9iJcTk5-vFU
Έλα ρε μάγκα! Και έψαχνα αυτό τον καιρό πράγματα για την Καταστροφή!
Ευχαριστούμε πολύ.
Ρε μάγκες, ποιό είναι το κομμάτι που ακούγεται στην αρχή του πρώτου βίντεο;!
Δεν γίνεται μέσα σε περίπου 40 λεπτά κανένας σοβαρός άνθρωπος να αποκτήσει γνώσεις και γνώμη.Γενικά πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο τι βλέπουμε και τι ακούμε και φυσικά τι διαβάζουμε.Έχουν γυριστεί πάρα πολλά ντοκιμαντέρ όπου αν δεν είσαι προσεκτικός μπορεί να διαμορφώσεις(που αυτό θέλουν κάποιοι) λάθος γνώμη για το τι συνέβει στα ιερά χώματα των προγόνων μου-μας.Προσπαθούν να περάσουν μηνύματα τα οποία δεν ισχύουν.Μου θυμίζει το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού ώρες ώρες.
Ο Ρεπούσιος “συνωστισμός”, ε;
Ας ελπίσουμε να γίνει το έναυσμα για παραπέρα ψάξιμο και αναζήτηση - διασταύρωση πηγών και γεγονότων.
“Ας ελπίσουμε να γίνει το έναυσμα για παραπέρα ψάξιμο και αναζήτηση - διασταύρωση πηγών και γεγονότων.”
Ελένη τα είπες όλα…
Εγώ παρακολούθησα τα βίντεο και σχημάτισα την εντύπωση μιάς πολύ καλά προετοιμασμένης και παρουσιασμένης έρευνας, με τεράστιο πλεονέκτημα την έλλειψη πλατυασμών και επαναλήψεων. Και μου έμεινε ένα τελικό συμπέρασμα πικρό, πολύ πικρό, που είχα ήδη βγάλει και εγώ εδώ και αρκετά χρόνια: η δημιουργία εθνικιστικών τάσεων μεταξύ των λαών / υπηκόων του σουλτάνου θα ερχόταν οπωσδήποτε, κάποτε μέσα στους 19ο και 20ό αιώνα και, με αυτό δεδομένο πλέον, τα σφαξίματα και οι προσφυγιές είναι αναπόφευκτα δυστυχώς. Και κάτι άλλο, εξ ίσου σημαντικό: όλοι ανεξαιρέτως είχαν υποτιμήσει τη δουλειά που έκανε ο Αττατούρκ σιωπηρά και συστηματικά, ώστε ξαφνικά να παρουσιάσει στρατό εκπαιδευμένο και ετοιμοπόλεμο εκεί που κανείς δεν το περίμενε. Η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών υπήρξε μόνο στα χαρτιά…
+1
Δυστυχως αυτη ειναι η αληθεια. Ακομα και αν η περιοχη της Σμυρνης δεν ειχε περασει σε ελληνικο ελεγχο -οπως κατηγορουν σημερα πολλοι το Βενιζελο γι αυτην του την πρωτοβουλια- και παλι η πολη θα εχανε την αιγλη της και θα ακολουθουσαν διωγμοι.
Πολυ καλο και περιεκτικο ντοκιμαντερ πανω στην εξαρση εθνικης ταυτοτητας της εποχης και της εθνογενεσης μεσα στην Οθωμανικη Αυτοκρατορια στην περιοχη των Βαλκανιων: a balkan tale
Πολλά μπορούμε να υποθέσουμε, όμως η ιστορία δεν προβλέπεται.
Πάντως αυτό το ξεκλήρισμα δεν θα γινόταν κατά τη γνώμη μου.
Εκ των πραγμάτων η αιτία της καταστροφής είναι η ίδια η Μικρασιατική εκστρατεία.
Εκεινη την εποχη θα εφτανε μοιραια με τον ενα τροπο ή με τον αλλο, το τελος της πολυεθνοτικης οθωμανικης αυτοκρατοριας, καθως ολοι οι λαοι που βρισκονταν υπο τη διοικηση της πλεον αποκτουσαν εθνικη συνειδηση, ειτε υπηρχε καποιο εθνικο κρατος (πχ Ελλαδα), ειτε οχι (πχ Αρμενιοι). Μαζι με αυτους και οι Τουρκοι, οι οποιοι, οπως και ολοι οι γειτονες τους στα βαλακνια εκεινη την εποχη, απαιτουσαν εθνικο κρατος -ηδη με το κινημα των νεοτουρκων βλεπουμε τετοια δειγματα.
Τετοιες καταστασεις δυστυχως δεν λυνονται με το γαντι. Η πιο αναιμακτη επιλυση ειναι η ανταλλαγη πληθυσμων, που και παλι ειναι προσφυγια, και παλι ειναι ξεριζωμος. Αλλιως, ειτε γινεται πολεμος -οπως και εγινε- και οποιος κερδισει κανει τις εκκαθαρισεις του, ειτε δεν γινεται και οι μειονοτητες εξοντωνονται αργα και μεθοδικα, με βιαια και οχι μονο μεσα, οπως εγινε στην Κωνσταντινουπολη.
Μμμ… έτσι κι έτσι.
Είναι προφανές ότι θα συμφωνήσουμε όλοι ότι στην Ιστορία δεν υπάρχει «τι θα είχε γίνει αν…». Ωστόσο, αν είδατε το άλλο ντοκιμαντεράκι που παραπέμπει ο Αντουάν στο #8, αναφέρει κάτι που ίσως κάποιοι το έχουν σκεφτεί κι από μόνοι τους: ότι ο εθνικός αναβρασμός των Βαλκανίων δεν έχει ολοκληρωθεί, ότι η εθνογένεση συνεχίζεται, ότι παραμένει μία βίαιη υπόθεση, και ως παράδειγμα φέρνει τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας.
Η αιτία της Καταστροφής ήταν η Μικρασιατική εκστρατεία, ναι. Αλλά η αιτία της Μικρασιατικής εκστρατείας ήταν μία που εξακολουθεί να υπάρχει. Για το ότι υπάρχει, εκτός από τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, μπορούμε να αναφέρουμε κι άλλα παραδείγματα: από την Κύπρο μέχρι τα Ίμια, τα συνθήματα κατά Αλβανών -Σκοπιανών στην περίφημη παρέλαση των Ειδικών Δυνάμεων πριν 2-3 χρόνια, τις καθημερινές εναέριες αλληλοπαραβιάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, την εκπληκτική δήλωση Τούρκου πολιτικού μόλις αυτή την εβδομάδα «τι δουλειά έχει η ελληνική σημαία στο Αγαθονήσι και την Ψέριμο;», και χίλια δυο άλλα. Και αναφέρω μόνο όσα εμπλέκουν από τη μια πλευρά την Ελλάδα, γιατί εδώ ζω και δεν έχω ενημέρωση για το τι γίνεται π.χ. μεταξύ ΠΓΔΜ και Βουλγαρίας, ή Βουλγαρίας και Τουρκίας.
Συνεπώς μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι «αν δεν είχε γίνει η Μικρασιατική εκστρατεία, και πάλι θα γινόταν κάποια άλλη στιγμή». Επιστημονικά δε στέκει να το πεις, αλλά στην πράξη δε διαφωνεί με την τρέχουσα πραγματικότητα…
(Ας αναφέρω ότι έκανα κάποτε μια κουβέντα με Ψεριμιώτες, οι οποίοι επιπλέον έχουν και τα Ίμια στα καθημερινά τους αλιευτικά δρομολόγια, και με διαβεβαίωσαν ότι εμείς που μαθαίνουμε τα γεγονότα από τις ειδήσεις δεν έχουμε ιδέα τι γίνεται εκεί…)
Εδώ θα διαφωνήσω. Φαίνεται, αν και για να σιγουρευτούμε θέλει ψάξιμο, ότι κατά την εποχή που εμφανίστηκαν οι Νεότουρκοι δεν είχε γεννηθεί ακόμα ο Τουρκικός εθνικισμός, του οποίου προϋπήρξαν πρώτος ο Ελληνικός βεβαίως, ο Σερβικός, ο Αρμενικός και λίγο αργότερα και ο Βουλγαρικός. Τουρκικός και Αλβανικός δεν άργησαν βέβαια να προστεθούν, αλλά μάλλον όχι επί εμφανίσεως και πρώτων πολιτικών / στρατιωτικών ενεργειών των Νεοτούρκων. Σε βιβλίο που διάβασα πρόσφατα (Β. Ι. Τζανακάρης, Ο κόκκινος σουλτάνος, πρόκειται για τον Αβδούλ Χαμίτ ΙΙ), υπάρχουν πολλές αναφορές από τον τύπο της Θεσ/κης αλλά κα Κων/λης, ελληνικό, τουρκικό, εβραϊκό, σλάβικο, αρμένικο, αλλά και προκηρύξεις των ίδιων των Νεότουρκων σε αρκετές από αυτές τις γλώσσες, όπου τονίζεται ότι ο λόγος της εναντίωσής τους στη σουλτανική εξουσία ήταν απλά και μόνο η άρνηση του Χαμίτ να επαναφέρει σε ισχύ το σύνταγμα και την Οθωμανική βουλή που ο ίδιος, πολλά χρόνια πριν, είχει αυθαίρετα “προσωρινά” καταργήσει. Τονιζόταν μάλιστα ότι ένας από τους στόχους των Νεότουρκων ήταν η συμφιλίωση των λαών της αυτοκρατορίας μεταξύ τους. Άλλο αν αυτά άλλαξαν άρδην, βεβαίως, επί Ατατούρκ πλέον.
Σε πρώτη φάση το κίνημα των Νεότουρκων με την εναντίωσή του στην απολυταρχία του Αβδούλ Χαμίτ ΙΙ και τη μεταρρυθμιστική του βούληση έδωσε ελπίδες στους λαούς της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Λίαν συντόμως όμως η συμφιλίωση των λαών της αυτοκρατορίας θα παύσει να είναι στόχος των Νεότουρκων, οι οποίοι μέσα στον παροξυσμό της εθνικιστικής μισαλλοδοξίας θα πρωταγωνιστήσουν στη γενοκτονία των Αρμενίων το 1915, αλλά και στις διώξεις των άλλων χριστιανικών λαών της αυτοκρατορίας.