Η παραδοσιακή μουσική στην εποχή μας

πολλα παλαια τραγουδια στην αρχικη τους μορφη ηταν καθιστικα και αργοτερα τα βαλανε ρυθμο.

Πώς βρίσκουμε ποιο είναι το αρχικό και ποιο το μεταγενέστερο; Μιλάμε για την ίδια περιοχή ή για παραλλαγές διαφορετικών περιοχών; (Ο σκοπός στην ηχογρ. του Αραπάκη είναι λίγο πολύ «ο» σκοπός των καθιστικών κλέφτικων, υπάρχουν τόσο πολλά τραγούδια σ’ αυτόν ώστε αναρωτιέμαι μήπως είναι απλά διαθέσιμος για να τραγουδήσεις οποιοδήποτε στιχούργημα χωρίς όριο, αρκεί να είναι κλεφτικο.)

1 «Μου αρέσει»

We do so, because, it is classical repertuare now days.

1 «Μου αρέσει»

We think we honour the genre by so doing. We think, experimenting with it is something not suitable to its past.

2 «Μου αρέσει»

every art direction continues to develop
but for my part, Rembetiko can remain unique
αλλά για μένα το Ρεμπέτικο μπορεί να παραμείνει μοναδικό

2 «Μου αρέσει»

Αυτό το είχα προτείνει πριν κάτι χρόνια με παρόμοια επιχειρηματολογία, και θυμάμαι να απαντά ο Δημήτρης Μυστακίδης και να λέει ότι για το μινόρε του τεκέ ισχύει, ο κιθαρίστας είναι «βαλτός» από την εταιρία, αλλά όχι για τα πειραιώτικα. Πάντως αν οι κιθαρίστες όντως ήταν περισσότερο σέσσιον μουσικοί παρά μάγκες, πρέπει να κοιτάξουμε πιο προσεχτικά το τι μάθαιναν τότε οι κιθαρίστες, τι κυκλοφορούσε σε παρτιτούρες, πως έπαιζαν άλλα είδη μουσικής κλπ.
προσθήκη: το βρήκα

2 «Μου αρέσει»

Impressionism doesn’t, as an example. There are more, take Rebetiko as a further example…

i will believe you!
In 100 years … how will people play REMBETIKO?
I love the originals and sometimes some modern variations.

They will play rembetiko in the exact same way as today, maybe even closer to how it was played when it was born in the 1930s, because more data will rise in those 100 years.

BUT, they will also play other genres that will have influences from rembetiko. Those genres are going to be something completely different, but it will have some elements from the rembetiko genre.

4 «Μου αρέσει»

This is in my opinion a very good consideration that Rembetiko can influence other genres

1 «Μου αρέσει»

Because there is little experience about oral traditions.

Faithfulness to the original recording is, in reality, an attitude originating from pop/rock culture, completely alien to rembetika.

I am convinced that for a musician like, say, Batis it would be impossible to faithfully imitate his own recording. But how many musicians would feel confident enough to really do it like Batis? To change it every time as Batis would?

There is this strange belief that either you play it [not like Batis but] like Batis’s recording, or you make an arrangement.

In my opinion this is like saying that Batis had a black and white face because that’s what we have seen in his photographs.

All the above concerns the early periods of rembetika. Later on, songs with a really fixed form started actually appearing. Those need a different treatment.

1 «Μου αρέσει»

Θα σταθώ λίγο σε αυτό. Δεν υπάρχουν πολλά μέρη όπου υπάρχει “σύγχρονη” εκδοχή της παραδοσιακής κατά τα άλλα μουσικής. Τουλάχιστον οχι με τοση νεα παραγωγή κομματιών. Η σχετική ελευθερία στον αυτοσχεδιασμό, στην διασκευή χωρίς πολλά ταμπού, στη χρήση διαφορετικών οργάνων (μπουλγαρί, ασκομαντουρα, θιαμπόλι κτλ) χωρίς να καταργούν τη βασική ζυγιά (λύρα/λαγουτο). Ακόμα και κλασσικά όργανα (κιθάρα,βιολί) χωράνε.

1 «Μου αρέσει»

Επιβεβαιώνω.

Επιπλέον, είναι τέτοιες οι φόρμες της μουσικής ώστε ακούγεται απολύτως νορμάλ να βγάλει ο άλλος ένα καινούργιο δικό του συρτό ή κοντυλιά, πράγμα που άλλωστε γίνεται κατά κόρον.

Στην περίπτωση που κάπιος έβγαζε το καινούργιο δικό του τσάμικο ή καλαματιανό ή νησιώτικο συρτό, πράγμα που επίσης γίνεται (αλλά όχι στην ίδια έκταση, νομίζω), κάπως υπάρχουν σαφέστερες διαχωριστικές γραμμές: ακούγεται αμέσως είτε «δημοτικοφανές» είτε «σύγχρονο». Στα κρητικά, για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς, το καινούργιο ακούγεται πιο ομοιογενές με τα παλιά.

1 «Μου αρέσει»

Μήπως η «βασική ζυγιά» ήταν βιολί και κιθάρα ή μαντολίνο (σε συγκεκριμένες, βέβαια περιοχές) και εκμοντερνίστηκε αργότερα, σε αυτό που επιτάσσει η μόδα;

1 «Μου αρέσει»

Βιολί - λαούτο ήταν και είναι ακόμη σε μεγάλο μέρος των Χανίων.
Βιολί-κιθάρα ήταν σε διάφορες περιοχές της Ανατολικής Κρήτης, αλλά σήμερα δεν πρέπει να υπάρχουν πάνω από 5-6 βιολατόροι, άντε καμιά δεκαριά ίσως, κι αυτοί παίζουν κυρίως φολκλορικά.
Λίγο ακόμη παλιότερα υπήρχαν κατά τόπους και κατά εποχές διάφορες ζυγιές, αλλά το σχήμα λύρα-λαούτο είναι ο πυρήνας της νότερης παγκρήτιας μουσικής, η οποία εκπορεύεται κυρίως από το Ρέθυμνο.

2 «Μου αρέσει»

Άρα να υποθέσω ότι «παγκρήτια μουσική» παλαιότερα, απλά δεν υπήρχε; Και κάτι ακόμα: πότε πρωτοεμφανίστηκε δεύτερο (και αργότερα τρίτο και… ) λαούτο, και πού βρίσκεται το «όριο» σήμερα;

Απ’ ό,τι έχω διαβάσει, το δεύτερο λαούτο προέκυψε από τους επαγγελματίες στις ταβέρνες οι οποίοι έπρεπε να είναι τουλάχιστον τρεις για να πετύχουν κάποιο φορολογικό προνόμιο ή κάτι τέτοιο…

Κατά τα άλλα, ναι, ασφαλώς δεν υπήρχε πάντοτε παγκρήτια μουσική. Πιστεύω ότι γύρω στα τέλη του 19ου-αρχές 20ού, μεταξύ Χανίων και Λασιθίου μπορεί να μην υπήρχε ούτε μία κοινή νότα.

Στην Κρήτη όμως υπήρξαν από πολύ νωρίς υπερτοπικοί επαγγελματίες. Η κρητική δισκογραφία ξεκινάει περίπου από τότε που ξεκινάει η δισκογραφία γενικώς στην Ελλάδα, και ήταν από την αρχή παραγωγικότατη.

Αυτό μου φαίνεται πολύ αστείο, γιατί στα άλλα μέρη η ορχήστρα είναι δύο (βιολί-λαούτο) για να μοιράζεται η αμοιβή δια δύο μόνο. Για τον ίδιο λόγο που παίζει πολύ το ντουέτο μπουζούκι-αρμόνιο :slight_smile:

Λάθος εικόνες έχω στη μνήμη μου, ή πράγματι υπάρχουν στην Κρήτη περιπτώσεις όπου σε γλέντια (φαντάζομαι υπαίθρια, πανηγύρι κλπ.) ο λυράρης περιτρυγυρίζεται από 5 λαούτα;

@emc : Δε θυμάμαι τις λεπτομέρειες, αλλά το θέμα δεν ήταν στα πόσα γινόταν η μοιρασιά, ήταν κάτι με το ίδιο το επαγγελματικό καθεστώς. Ή ίσως όχι για τους μουσικούς αλλά για τον καφετζή (;…) Πάντως ήταν κάτι όπου εμπλεκόταν η αγορανομία ή άλλως πως το κράτος.

@nikos_politis : Μέχρι 2 λαούτα + κιθάρα έχω δει.

Βέβαια σε χύμα γλέντια (που ονομάζονται «παρέες» - «γλέντι» στην Κρήτη είναι το οργανωμένο, με πάλκο κλπ.) συμμετέχει όποιος επιθυμεί, πολλές λύρες, πολλά λαούτα και οτιδήποτε άλλο. Μήπως θυμάσαι π.χ. Νίκο την κλασική (αρχαία) φωτογραφία με τον Μπο-Μποβί, τον λυράρη, δυο λαούτα και ένα μπουζούκι, και μαζί όλους τους παρευρισκόμενους στριμωγμένους πυκνά-πυκνά;;