Liga Rosa
Πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες για τον καβαλάρη και τα χαμηλά μπουζούκια που παίζουμε σήμερα. Μπορεί κάποιος να πει περισσότερα για το πως η οργανοποιεία έχει επιρρεάσει τον ήχο μας σήμερα σε σχέση με παλαιότερες γενιές; Το χαμηλότερο όργανο υστερεί σε “σκάσιμο”; Ο τρόπος που παίζανε τότε στο “ρεύμα” ήθελε διαφορετικό στήσιμο απο αυτό που προτιμούν σήμερα οι περισσότεροι;
Εχει αναφερθεί και στο παρελθόν αυτό το θέμα; Αν ναι, ζητώ συγνώμη…
στο μαγαζί τότε είχε ήδη μπεί ρεύμα, αλλά στο δίσκο γράφανε φυσικά. οπότε θέλανε χαμηλό (σχετικά) καβαλάρη στο πάλκο και ψηλό (πανύψηλο…) στο στούντιο. φαντάζομαι γύρω στο '50 θα ξεκίνησε αυτό.
είναι γεγονός πως με την επικράτηση του ρεύματος αλλά και της δεξιοτεχνίας-ταχύτητας άλλαξε πολύ το μπουζούκι, αλλά και άλλα όργανα -πχ κιθάρα. όλες πια (ακουστικές, ηλεκτρικές, ακόμα και οι κλασσικές) έχουν πιο λεπτά μπράτσα και χαμηλά τις χορδές. και το μπουζούκι απέκτησε έξτρα χορδή με κούρδισμα κιθάρας, μεγάλο σκάφος, μεγάλη τρύπα, λεπτό μανίκι, στενή ταστιέρα, χαμηλά τις χορδές (αν και το τελευταίο υπήρχε πάντα σαν λογική). και στο λαούτο υπάρχει αυτή η τάση για όλο και μεγαλύτερα σκάφη.
όλα αυτά έχουν επίδραση και στον ήχο, όχι μόνο στην ένταση. το μπουζούκι δεν είναι πια ξερό και πρίμο, αλλά γεμάτο και μπάσο. γούστα είναι αυτά, αλλά το χειρότερο είναι πως πια στερείται δυναμικών, δηλαδή ο ήχος βγαίνει μια κι έξω, εύκολα, αλλά δεν έχει περιθώρια χρωματισμού ή δυνατού παιξίματος με ανοιχτές…
είχε αναφερθεί στο φόρουμ η σχέση χιώτη-παναγή κατά την κατασκευή του περίφημου (διαβόητου θα έλεγα) τετράχορδου. επίσης σε μια συνέντευξη του ο τσιτσάνης έλεγε πως δεν του άρεσε το ρεύμα, αλλά τα μαγαζιά όλο και μεγαλώνανε, και οι θαμώνες κάνανε φασαρία, οπότε ήταν αναγκαίο κακό…
όπως φαίνεται, συνήθως οι παίκτες ζητάνε κάτι καινούριο από τους μαστόρους, αλλά και οι μαστόροι κάνουν τα πειράματά τους (όντας συχνά και οι ίδιοι παίκτες). ο παίκτης έχει κάτι ασαφές (ή όχι) στο μυαλό του, ο οργανοποιός πρέπει να το πιάσει και να το κάνει όργανο! εκεί μπαίνουν οι αναλογίες, τα τσακίσματα στο καπάκι, οι βαμμένες καρυδιές…