@manos_tourpalis Μανο, συμφωνω σε ολα, απλα δε θελω να το πολυαυγατισω το ζητημα, γιατι δε γουσταρω να φανει διαφημιση ολο αυτο! Θα μπορουσα να πω πολλα για το φιλο μας, αλλα μενω στο γεγονος οτι ειναι απο τους οργανοποιους που προσεχουν πραγματα και απο κει βγαινεις με καλο οργανο. Ειτε ουτι ειτε μπουζουκι ειτε λαουτο ειτε ταμπουρας κ.λ.π
@icetelli χω χρονια να παιξω αργα με μυτη! χαχαχα η πενια που λες, τη λεμε γαντζο και την κανω για σκασιμο. Δε βολεευει στην ταχυτητα, αλλα και μενα δε με βολευει η ταχυτητα! Ο δελλιας ειναι ο λογος που εψαξα λιγακι ετσι την πενα. Και ο τσιτσανης. Κανανε κατι πλαγιαστο νομιζω ρε αδερφε… Πρεπει να πιουμε τσιπουρα απο κοντα και να τα παιζουμε ομως αυτα ντερβιση μου.
Παιδια και παλι σας ευχαριστω για τα ομορφα λογια
Πολυ ωραιο μπουζουκακι αδερφε μου και γλυκο ηχο! Εχεις δουλεια τωρα με παιξιμο μελετη και διασκεδαση!! Καλες πενιες!! 
Να ζήσεις ντερβιση μου marco
Αν και καθυστερημένα και κάτι τελείως υποκειμενικό αλλά έχω την εξής απορία.
Ο Αλεξανδρής τα τρίχορδά του τα βγάζει όλα σε αυτό το σχήμα; Χωρίς να μειώσω το δικό σου που φέρνει σε αυτό που θα πω, εκείνα που είναι περισσότερο ΄΄οβάλ΄΄ μου φαίνονται πιο όμορφα εμφανισιακά. Εννοώ σαν αυτό που κρατούσε ο Κηρομύτης σε κάποια από τις φώτο που υπάρχουν και στο οποίο ως τώρα πιστεύω πιο κοντά βρίσκονται τα όργανα του Ραπακούσιου.
John δεν το μειώνεις μη στεναχωριέσαι. Ίσως να μην είναι καλές οι γωνίες λήψης, αλλά το οβάλ ή αυγουλωτο είναι κάπως υποκειμενικό. Για μένα ο ραπακουσιος είναι πιο στενόμακρος στα καλούπια του και επίσης φοβερός οργανοποιος. Fun fact, ο ραπακουσιος δηλώνει ότι ξεκίνησε την τέχνη ως φοιτητής στη Θεσσαλονίκη , εμπνευσμένος από τον Αλεξανδρή. Αυτά τα ρομαντικά μαρεσουν. Κοίταξε, αυτό είναι πιο στάνταρ λαϊκό τρίχορδο Ζοζέφ στιλ. Εμένα μαρεσουν τα καλοηχα κυρίως!! Σου εύχομαι να βρεις το μπουζουκακι που αγαπάς, ανεξάρτητα το μάστορα, εννοείται!
Μαθήτευσε στον Αλεξανδρή. (Δεν ξέρω αν πολύ ή λίγο, πάντως για δάσκαλό του τον μνημονεύει.)
Βέβαια ο Ραπακούσιος στην Πάτρα ήταν φοιτητής, όχι στη Θεσσαλονίκη. Εκεί δεν ξέρω πώς συνδυάστηκε το πράγμα, κάποια λεπτομέρεια μικρής μάλλον σημασίας μού διαφεύγει.
Δεν έχει σημασία. Ένας εξαιρετικός οργανοποιος έμαθε από έναν εξαιρετικό επίσης οργανοποιο και το αποτέλεσμα είναι , μάντεψε… εξαιρετικό!
Επίσης και ο Γιάννης Καδογλου εμπνεύστηκε και “μαθήτευσε” στον Αλεξανδρή. Το βάζω σε αυτακια, γιατί ο μάστορας είχε κανονικό μαθητή μόνο έναν άνθρωπο. Αλλά σαν φιλοσοφία , απαντάει και διαφωτίζει στον καθένα απορίες για την τέχνη. Το παν είναι να ασχοληθείς έπειτα. Ο ραπακουσιος έχει ξοδέψει χιλιάδες ώρες μόνος του, απλώς ο Αλεξανδρής έλυνε απορίες. Δεν κριτικάρω την λέξη τώρα, απλά τονίζω ότι το να μοιράζεσαι γνώση και να μην μιλάς για μυστικά ή οτιδήποτε τέτοιο χαζό, είναι δείγμα ήθους. Και ο φοβερός μητρεντζης, έλεγε ότι η οργανοποιια δεν έχει μυστικά, θέλει απλά έντονη αίσθηση της αισθητικής, αν θυμάμαι ακριβώς
Το μικρό σκάφος του Αλεξανδρή είναι στενό, εγώ έχω τέτοιο. Το πιο μεγάλο του, σαν του anestakou, δεν το λες στενό, δες το εδώ σε πιο πλήρη εικόνα:
ή εδώ:
Του Ραπακούσιου είναι πολύ πιο στενά από του Αλεξανδρή.
Τέλος, τι λέει ο ίδιος ο Ραπακούσιος για την επαφή με Αλεξανδρή:
“Την κατασκευή μουσικών οργάνων την ξεκίνησα ως χόμπι όσο ήμουν φοιτητής. Τότε, ο εξαιρετικός οργανοποιός από τη Θεσσαλονίκη, Γιάννης Αλεξανδρής, αρχικά με ενέπνευσε να ασχοληθώ με τον συγκεκριμένο τομέα και, στη συνέχεια, μου έδωσε κατευθυντήριες γραμμές ως προς τις τεχνικές που ακολουθούσε”
πηγή: https://tvxs.gr/news/moysiki/dimitris-rapakoysios-kai-egeneto-moysiki
@icetelli Ισχύει ναι, τώρα που το είδα καλύτερα έχεις δίκιο. Το ρωτάω για πρακτικούς λόγους μιας και μου αρέσει το στύλ Ραπακούσιου αλλά βρίσκομαι βόρεια Ελλάδα, επομένως αν έβρισκα κάτι τέτοιο στου Αλεξανδρή θα ήταν βολικό ώστε να μην κατεβαίνω Αθήνα
Καλό θα ήτανε όταν πάρεις όργανο να πάρεις από εκεί που ο μάστορας θα είναι και πιο κοντά σε σένα.Για πρακτικούς λόγους το λέω.
ισχύει αυτό με την απόσταση.
επίσης ο κάθε μάστορας είναι ξεχωριστός και δεν υποκαθιστά άλλον.
Συμφωνώ, όπως είπα και πιο πανω δεν θέλω να μειώσω τη δουλειά του Αλεξανδρή αλλά εμφανισιακά ως τώρα μου έκατσαν καλύτερα τα όργανα του Ραπακουσιου περισσότερο από κάθε άλλου. Και λόγω του παράγοντα απόστασης γι αυτό ψάχνομαι αν υπάρχει κάποιος κοντά στο στυλ Ραπακουσιου στα μερη μου.
Γενικά ψάχνομαι από τώρα ώστε όταν έρθει η ώρα της αγοράς να είμαι όσο γίνεται ενημερωμένος και να ξέρω τι ψάχνω
καλά κάνεις και ψάχνεσαι, απλά η διατύπωση δεν μου ακούγεται καλά. θα έλεγα μπουζούκι προπολεμικού τύπου ή τύπου ζοζέφ ή σκυλομπούζουκο, αλλά όχι ότι ο αλεξανδρής κάνει όργανα στυλ ραπακούσιου, νομίζω είναι προφανές το γιατί. και οι δύο βασίζονται σε κάποια κοινή παράδοση, δεν αντιγράφει ο ένας τον άλλον (κι αν το έκαναν, μάλλον ανάποδα θα γίνοταν).
@liga_rosa Μάλλον δεν το διατύπωσα καλά και σε μπέρδεψα Νίκο. Δεν είπα ότι ο Αλεξανδρής αντιγράφει τον Ραπακουσιο ή κάτι τέτοιο. Το αρχικό ερώτημα ήταν αν ο Αλεξανδρής κάνει μονάχα όργανα τύπου όπως του Ανεστακου ή αν κάνει και πιο μακρόστενα
Τέτοιου είδους όργανα φτιάχνει μια κοπέλα ονόματι Αγγελική Λύσσα στην Θεσσαλονίκη
Την οποία Αγγελική , γνώρισα στο μαγαζί του Αλεξανδρή , είχε φέρει ένα λαούτο και μαζί και κάποιες απορίες. Ξεκάθαρα καλή μαστορισα, με προπολεμική αισθητική. Έχει νομίζω και σαιτ
Ευχαριστώ παιδιά δεν είχα ξανακούσει για την Αγγελική. Θα το ψάξω!
https://www.lyssalutherie.com/trixordobouzouki
Στη σελίδα της περιλαμβάνονται και όλοι οι τρόποι επικοινωνίας (κινητό, email, FB, Insta, YT κλπ)
Το 1998 είχε πέσει στα χέρια μου ένα οργανο του αλεξανδη πιο μακρόστενο απο αυτά που φτιάχνει συνήθως. Και ήταν πολύ καλό. Μπορείς να τον ρωτήσεις αν φτιάχνει ακόμα τέτοια.
Ανεστάκο καλορίζικο, να το χαρείς!!
Χαίρομαι που μαθαίνω ότι ο Γιάννης είναι καλά και συνεχίζει να παράγει όργανα.
Θεωρώ πως είναι μακράν ο πιο ψαγμένος κατασκευαστής στη Θεσσαλονίκη, από την παλιά γενιά. Ο Ραπακούσιος που αναφέρατε το έχει ανεβάσει επίπεδο, αλλά είναι και νεότερος.
Ο Αλεξανδρής έχει πολύ ξεκάθαρη φιλοσοφία στα όργανα και τις προδιαγραφές του. Δίνει στο όργανο τόση λεπτομέρεια, όση θα του είναι οφέλιμη, ποτέ παραπάνω.
Τα όργανά του, συμπεριλαμβανομένων των μπουζουκιών, έχουν μια λεπτότητα στον ήχο. Αυτό, ενώ για ένα ούτι είναι λογικό, για ένα μπουζούκι που θα πρέπει να παίξει σε μαγαζί συνιστά μάλλον ιδιοτροπία. Πλην όμως ο Αλεξανδρής υπερασπίζεται την αισθητική του και έχει κερδίσει φίλους με αυτή του τη στάση.
Αν φτιάξουμε μια παραλληλία με σπορ αμάξια, αν θες το μέγιστο των επιδόσεων, προφανώς μια ΜακΛάρεν ή μια Ζόντα θα κάνουν τη δουλειά. Αλλά δεν έχουν την ίδια χάρη με μια Φερράρι σχεδιασμένη απ’ τον Πινινφαρίνα.