Ελληνική jazz το ουσάκ ??

Jazz είναι μία μουσική στην οποία ο μουσικός εκτελεί μελωδικές παραλλαγές πάνω σε μία δεδομένη αρμονική βάση. Αυτοσχεδιασμός και jazz είναι συνώνυμα.
Αν και είναι πολύ σπουδαίο ο κάθε μουσικός να αναπτύξει το δικό του στυλ αυτοσχεδιασμού δεν μπορεί να το κάνει σε απομόνωση-εννοώ χωρίς να είναι ενήμερος το τι έχουν κάνει προηγούμενοι απʼ αυτόν μουσικοί. Το ίδιο πιστεύω ισχύει και στους αυτοσχεδιασμούς των ελληνικών δρόμων (ειδικά με το κλαρίνο…)

Η απορία μου που περιγράφεται στον τίτλο
προήλθε ακούγοντας τη φράση του μεγάλου μας τραγουδιστή Γ. Νταλάρα που εκτελεί το Ουσάκ ʽʼΦύγε κι άσε μεʼʼ με την Στανίση στο μικρό ηχητικό απόσπασμα με τον αυτοσχεδιασμό των μουσικών εδώ:

http://www.box.com/s/0ik2gkjikjkk0sfnfv82

Εννοεί ο Νταλάρας ως ʽʼΕλληνική jazzʼʼ γενικά κάποιους ελληνικούς δρόμους (πχ ουσάκ) ή εννοεί τους αυτοσχεδιασμούς που γίνονται σʼ αυτήν τη κλίμακα ή κάτι άλλο??

Πιστεύω είναι ενδιαφέρον να ακούσουμε απόψεις.

Στέφανος

Μονόδρομη συνωνυμία. Τζαζ χωρίς αυτοσχεδιασμό δε νοείται, αλλά αλίμονο αν ταυτίζαμε τον κάθε αυτοσχεδιασμό με την τζαζ. Θυμάμαι πριν από αρκετά χρόνια ένα φεστιβάλ αυτοσχεδιαστικής μουσικής, όπου ο γενικός τίτλος ήταν κάτι σχετικό με τζαζ αλλά οι μουσικοί δεν ήταν όλοι τζαζίστες, κι ένας από αυτούς ήταν ο Ρος Ντέιλι. Είχε ενοχληθεί ιδιαίτερα από την άγνοια των διοργανωτών που έκαναν μία τόσο στενή ταύτιση.

Μόνο στο πλαίσιο της ελληνικής παραδοσιακής (με την ευρύτερη έννοια) μουσικής, έχουμε τόσα είδη αυτοσχεδιασμού, πλήρους ή μερικού («αυτοσχεδιασμού επιλογής»), το καθένα με δικούς του κανόνες: άλλο το ρεμπέτικο ταξίμι, άλλο το μακαμίστικο, άλλο το ταξίμι στον αιγαιοπελαγίτικο μπάλο, άλλο ο αμανές, άλλο το βέρσο, το μοιρολόι, το σουμπέτι της γκάιντας, ο σκάρος, χώρια δα οι έρρυθμοι αυτοσχεδιασμοί πάνω σε μισοδεδομένες φράσεις σε χορούς όπως ο ικαριώτικος.

Να Θεωρήσουμε ότι είναι λάθος η φράση του?