Γιά τον Περιστέρη έχουν ειπωθεί πολλά, αλλά σιγά-σιγά το πράγμα έχει ξεκαθαρίσει.
Ο μπαρμπα-Σπύρος ήταν όντως ΜΕΓΑΣ μουσικός, αλλά φαίνεται πως τα όρια ανάμεσα στη “σύνθεση” και τη συνεργασία-ενορχήστρωση-διασκευή ήταν πολύ συγκεχυμένη. Είναι πολλά τραγούδια του Μάρκου, λ.χ., που χωρίς τη βοήθεια του Περιστέρη δε θάταν αυτό που ήταν. Πάντως κλέφτης ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ, και ήταν σίγουρα ικανός να γράψει το “Μινόρε”, αφού άλλωστε ο πατέρας του με την Εστουδιαντίνα του είχε εντρυφήσει πολύ στις Πατινάδες και τα Μινόρια. Ας σημειώθεί πως το “Μινόρε της Αυγής” διεκδικούσε ως το τέλος και ο Κώστας Καπλάνης, επειδή -πράγματι- έχει παίξει το ταξίμι. Γιά τον Χατζηχρήστο, η οικογένειά του διεκδικεί την πατρότητα μόνο και μόνο επειδή ο Απόστολος τραγουδάει -και τόσο όμορφα- σ’ αυτό.
Παίδες γεια-χαρά σε όλο το forum. Χθες έστηλα το πρώτο posting γνωριμίας μου με τη φοβερή ρεμπετοπαρέα και ένα δεύτερο συμπληρωματικό, μικρό. Το πρώτο μου όμως χάθηκε (το 'φαγε ο …βύθουλας!, από κάποια πατατιά που προφανώς έκανα). Κρίμα γιατί έγραφα καμιά ώρα σα μ…ς!
Στο δεύτερο θα ήθελα να συμπληρώσω πως για το ΜΟΙΡΑ ΜΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΣ πράγματι είναι καταχωρημένο στα ονόματα του Στράτου Π.(ως συνθέτης) και του Σπύρου Περιστέρη (ως στιχουργός). Τώρα, για το ίδιο τραγούδι, ʼρη και Κώστα σαφώς και συμφωνώ μαζί σας για τον πραγματικό δημιουργό. Δεν είμαι 100% σίγουρος, αλλά από μακρυά κάνει μπαμ από το ύφος και τη μελωδία του πως είναι του Αποστόλη του Χατζηχρήστου. Για την προσπάθεια που γίνεται για την καταγραφή του συνολικού έργου του Πατριάρχη Μάρκου (και όχι μόνον!) τι να πει κανείς!! Μαζύ σας …και στη κόλαση! Με όλες μου τις δυνάμεις. Αξίζουν χίλια μπράβο σε όλους. Εμπνευστές και εργάτες. Το ρεμπέτικο ζει και θα ζήσει για ΠΑΝΤΑ και όσοι δεν το γουστάρετε ή το ψιλογουστάρετε, δεν πειράζει, δεν ξίνησε ο τραχανάς. Βαράτε καμιά άλλη βόλτα σε άλλα fora και …καλή διασκέδαση.
Στη λίστα των τραγουδιών του Μάρκου Βαμβακάρη, ως πραγματικού δημιουργού, που πέρασαν στη τότε δισκογραφία με τους γνωστούς τρόπους στο όνομα του Σπ. Περιστέρη, άφοβα μπορεί κανείς (κατά τη γνώμη μου) να προσθέσει και τα ακόλουθα:
- ΕΝΑ ΛΑΧΕΙΟ ΖΗΤΑΓΑ (1940 ή 1938;)
- ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ ΜΟΥ (1940)
- ΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ (ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ) (1940)
με ερμηνευτές (και στα τρία) τους Μάρκο Βαμβακάρη και Απόστολο Χατζηχρήστο. - ΜΟΥ ΤΟΠΑΝ ΠΩΣ Μ’ΑΡΝΗΘΗΚΕΣ (1940) με το Μάρκο.
Που στηρίζω τη γνώμη μου; Τ’άκουσα ίσα με 500 φορές το καθένα πολύ προσεκτικά. Το ύφος τους, σε όλες τις λεπτομέρειες, είναι 100% “Βαμβακαρικό”.
Βέβαια, ο αντίλογος εύκολα μπορεί να πει: “Ο Σπ. Περιστέρης ήταν πρωτομάστορας με απεριόριστες ικανότητες και του ήτανε παιχνίδι να “αποδώσει” το ύφος του Μάρκου. Εξ’ άλλου, στο καλλιτεχνικό και μαεστρικό αισθητήριο του Σπύρου Περιστέρη και στις απίστευτες μουσικές γνώσεις και ικανότητές του (σπάνιο προσόν για την προπολεμική εκείνη εποχή) χρωστάμε τα συγκλονιστικά ντουέτα του κλασσικού κυρίως ρεμπέτικου και (μαζί με τον Μίνωα Μάτσα) σίγουρα το ίδιο το ρεμπέτικο (με τους μπουζουκομπαγλαμάδες) σαν παρουσία δισκογραφική στους “χαβαλέδες” -κατά τους μάγκες-(78άρηδες πλάκες)”. Ναι παίδες, εντάξει, αλλά…
Τώρα λίγα λόγια για το ρεμπέτικο forum και τη παρέα του. Σας παρακολουθώ εδώ και πολλούς μήνες σαν επισκέπτης, τακτικός όμως. Έχω διαβάσει πολύ προσεκτικά τα πάντα που έχουν κατατεθεί εδώ. Είμαι όχι απλά γοητευμένος, αλλά -θα έλεγα- πολύ εντυπωσιασμένος! Μερικοί από σας μάγκες μου … δεν “παίζεστε” με τίποτα. Είναι forum μέγκλα!
Με πνεύμα, σπιρτάδα, γνώσεις και κυρίως πολύ αγάπη για το Ρεμπέτικο. Με ωραίες αναλύσεις, πετυχημένες παρεμβάσεις, με μάγκικες εξηγήσεις και τσακωμούς άμα λάχει. Και, κυρίως, με έντονες προσωπικότητες συμμετοχής!!! Με εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα οι Κώστας Φ., ʼρης, ΚΚ(ΤΜ), Σώτος, Βλησίδης, Φραγκίσκος και άλλοι πολλοί (συγχωρέστε με που δεν τους αναφέρω όλους). Και ο Μιχάλης ακόμα, που φαίνεται πως είναι καλλιεργημένο και ιδιαίτερα ευαίσθητο άτομο. ʼσχετα με τα γούστα του. Και εγώ είμαι ρεμπετόφιλος μια ζωή,μανιακός συλλέκτης και ερασιτέχνης ερευνητής, αλλά και λάτρης παράλληλα και άλλων ειδών μουσικής. Για παράδειγμα η κ. Κατερίνα, 35 χρόνια σύντροφός μου στη ζωή, δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει πως μπορεί ένας άνθρωπος να ακούει στις 7 το πρωϊ “Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά” με το Μάρκο και κυρίως να “γουστάρει”!, ή τον αμανέ “Αν είχε ο Χάρος δυό παιδιά θα του 'περνα το ένα” με τον συγκλονιστικό και ανεπανάληπτο Στράτο Παγιουμτζή και παράλληλα -ο ίδιος άνθρωπος, δηλαδή ο υποφαινόμενος- να κλαίει σα μωρό παιδί ακούγοντας τον Φώτη Πολυμέρη να τραγουδάει με τη βελούδινη φωνή του, ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ, το “Τραγούδι του Αλήτη” και το “Η κιθάρα του πατέρα”. Ή πάλι να πλανιέμαι σε άλλους κόσμους, εξωτικούς, λάγνους, ακούγοντας σαν αποχαυνωμένος τον “Αλλάχ” (σε 1η εκτέλεση, απ’ ευθείας απ’ το χαβαλέ)από τον υπέροχο και αλησμόνητο Νίκο Γούναρη (γνήσιος ρεμπέτης αυτός, ας ήταν στην “απέναντι όχθη” στο ελαφρό τραγούδι). Τώρα, για την ιστορία, αναφερόμενος και πάλι στο συμπαθή Μιχάλη. Μας λες ρε συ Μιχάλη πως είσαι Αυστριακός. Η γλώσσα όμως που χρησιμοποιείς σε διαψεύδει. Τα ελληνικά σου νομίζω πως είναι πολύ καλύτερα από πολλούς φίλους του εδώ forum. Γιατί στο λέω; Έτυχε να είμαι γεννημένος στη Βιέννη και οι γονείς μου με φέρανε στην Ελλάδα 18 μηνών. Ε! κατά τη γνώμη μου, όσο είμαι εγώ Αυστριακός άλλο τόσο είσαι και συ. Να στο πω γερμανικά, αν επιμένεις: “Get mir aus dem weg”. Βέβαια δεν είμαι και απόλυτα σίγουρος. Να με συμπαθάς που σου το λέω, έτσι καλοπροαίρετα.
Εδώ τέλος για σήμερα. Έχουμε πολλά κοινά και ας τα μοιραστούμε με αγάπη για το κοινό καλό: το ρεμπέτικο τραγούδι. Και κάτι τελευταίο. Διαπίστωσα πως αρκετοί από σας είστε και οργανοπαίκτες. Αυτό με “ψάρωσε” ακόμα περισσότερο. Είναι το παιδικό μου αποθημένο. Ήθελα από πιτσιρικάς να μάθω μπουζούκι, η μάνα μου όμως μου 'λεγε πως θα το σπάσει στο κεφάλι μου (αναφέρομαι στη δεκαετία του '50)! Με παρότρυνε να μάθω κιθάρα ή ακκορντεόν, αλλά εγώ ήμουνα ανένδοτος (τη τύφλα μου τότε). Γουστάρω πολύ να γνωρίσω τη ρεμπετοπαρέα από κοντά. Έχουμε πολλά να πούμε, δεν λέγονται όμως με μιας. Ζω στη Θεσσαλονίκη. Όποιος θέλει να επικοινωνήσει μαζύ μου η ηλεκτρονική διεύθυνση είναι papistas@link-systems.gr. Είμαι Ηλεκτρονικός Μηχ/κός Η/Υ & Αναλυτής Συστημάτων Πληροφορικής, αρκετά πολυάσχολος. Όμως είμαι στη διάθεση του forum. Αυτά.
Για τους φίλους, σκέτο Σάκης, αρκεί.
(Μπαγιόκος)
Εκλεκτή ρεμπετο-ομήγυρις, και πoιος δεν ξέρει ότι πολλά τραγούδια του Μάρκου γράφτηκαν στο όνομα του Περιστέρη. Εγώ απλά έγραψα ότι στο δίσκο αναφέρεται σαν συνθέτης και ο Μίνως Μάτσας μαζί με τον Περιστέρη, χάριν της ιστορίας.
Και μια ερώτηση: Στην αυτοβιογραφία του μπάρμπα-Γιάννη γίνεται αναφορά (στα σχόλια)για τον “άρπαγα τραγουδιστή” που έγραφε στ’ όνομα του τραγούδια μεγάλων συνθετών. Ποιον εννοεί; (πάντως όχι τον Καζαντζίδη γιατί τον είχε σε μεγάλη εκτίμηση).
Φίλε Σάκη, άσε τις δικαιολογίες! ʼρπα το όργανο που σ’ αρέσει και ντουγρού σε δάσκαλο. Ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκινήσει κάποιος. Κι εγώ πολύ κοντά στα δεύτερα …άντα ξεκίνησα σοβαρή προσπάθεια για να μάθω κιθάρα (προηγουμένως γρατζούναγα για χρόνια) κι από τότε η ζωή μου έχει γεμίσει πραγματικά.
Σ’ ό,τι αφορά τα ακούσματα, δεν είναι παράξενο κάποιος ν’ αγαπάει διαφορετικά είδη μουσικής. Προσωπικά απογειώνομαι με τα χασικλίδικα, τα τραγούδια της φυλακής και του χάρου, τα “κανταδόρικα” του Μπαγιαντέρα, τα δημοτικά, την έντεχνη ελληνική μουσική του Μάλαμα, του Παπάζογλου, την τζαζέ του Ξυδάκη,τους αμανέδες του Ρούκουνα, του Ατραίδη, του Νταλκά κι άμα λάχει ακούω και Michael Jackson και Celine Dion! Απλά, η συναισθηματική κατάσταση της στιγμής με οδηγεί σε κάποιο από το πιο πάνω. Σε γενικές γραμμές ΖΗΤΩ Η ΜΟΥΣΙΚΗ!
Σάκη, καλωσόρισες.
Γιά το “Πορτοφόλι” νομίζω πως έχεις δίκιο, αλλά και στιχουργικά (όσοι έχουνε πολλά λεφτά, αν μ’ εξιώσει ο Θεός λεφτά γιά ν’ αποχτήσω κ.λ.) ο Μάρκος έχει τις αδυναμίες του…
Γιά τ’ άλλα δεν ξέρω…
Εγώ λατρεύω και το ρέγκε, όπερα, τζαζ-μπλουζ, Γιανίδη, Ουμ Καλσούμ και Ασμαχάν, και δε συμμαζεύεται.
Πάντως γιά τον Πολυμέρη, καλό είναι να θυμήσουμε πως πρωτοεμφανίστηκε ως ΦΩΤΗΣ σκέτο, με το “Σκαλοπάτι” του Τσιτσάνη.
Φ.Φ. (Φιλάκια, Φέρρης)
ΥΓ
Εκείνο τον έρμο τον Μιχάλη, που τον θυμήθηκες; ʼστον στην ησυχία του, τώρα που βρήκαμε εμείς τι δική μας…
Διόρθωση: ο Πολυμέρης πρωτοεμφανίστηκε το 1937 ως …Πολυμέρης και με αυτό το όνομα υπέγραφε στα ελαφρά τραγούδια που είπε. Ως Π.Φώτης εμφανίστηκε μετά τον πόλεμο, δηλ. περίπου 10 χρόνια μετά που πρωτοεμφανίστηκε! Υπέγραφε με αυτό το ψευδώνυμο στα ελάχιστα τραγούδια με μπουζούκια που είπε και μόνον σ’ αυτά.
Φραγκίσκος
Ευχαριστώ γιά την πληροφορία, Φρανκ, δεν τόξερα.
- Κώστα και Μπαγιόκο (ψευδώνυμο είναι;) σας ευχαριστώ για το καλωσόρισμα. Μπαγιόκο να ‘σαι καλά για την ενθάρρυνση για να μάθω μπουζούκι τώρα, σ’ αυτή την ηλικία. Νομίζω (μπορεί να κάνω και λάθος όμως) πως αυτό μαθαίνεται, σαν το …ποδήλατο, με “κοντά παντελονάκια”!! (δηλ. από μικρή σχετικά ηλικία).
Για τον Φώτη Πολυμέρη συμφωνώ απόλυτα με τον Φραγκίσκο. Το φαινόμενο αυτό, δηλαδή ανάλογα με το μουσικό χώρο να αλλάζουν οι καλλιτέχνες όνομα, παρατηρήθηκε και σε άλλους ερμηνευτές. Για παράδειγμα, η Ελένη Λαμπίρη του ρεμπέτικου και του αρχοντορεμπέτικου εμφανιζόταν στο ελαφρό τραγούδι ως Έλσα Λάμπο (με σημαντική δισκογραφική παρουσία), ενώ στο δημοτικό (με μικρή παρουσία) με κάποιο άλλο όνομα, που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγει (θα πρέπει να δω τα κιτάπια μου). - Τώρα ακόμα ένα τραγούδι που έχει δημιουργό το Μάρκο: ΚΟΡΟΪΔΟ ΑΔΙΚΑ ΓΥΡΝΑΣ (ΑΔΙΚΑ ΜΑΓΚΑ ΜΟΥ ΓΥΡΝΑΣ) (1934 ή 1935;)(Ζεϊμπ. Καμηλιέρικο), με τη Ρόζα Εσκενάζυ και ορχήστρα με μπουζούκι (ίσως ο Μάρκος), κιθάρα (πιθανόν ο Κώστας Σκαρβέλης ή Παστουρμάς) και μπαγλαμά (σίγουρα ο Γ.Μπάτης). Το τραγούδι είναι κατοχυρωμένο στην ΑΕΠΙ (στίχοι και μουσική) στο όνομα του Γιώργου Καμβύση, όμως -ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ- είναι του Μάρκου. Ίσως οι στίχοι να είναι δημιουργία του Καμβύση. Για όσους φίλους ενδιαφέρονται, δυό λόγια για τον Γ. ΚΑΜΒΥΣΗ που υπήρξε πολυποίκιλο ταλέντο: ήταν συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής, κιθαρίστας, κονφερανσιέ στο θέατρο, ηθοποιός και (νομίζω) και συγγραφέας (ή κάτι τέτοιο). Συνεργάστηκε στενά με τον γνωστό σατυρικό ηθοποιό και τραγουδιστή Κοκοβιό στον επιθεωρησιακό χώρο.
Σάκης
(Μπαγιόκος)
Φίλε Σάκη, σίγουρα το “Μπαγιόκος” είναι ψευδώνυμο (ως γνωστόν μπαγιόκο=λεφτά στη ρεμπέτικη αργκώ). Απλά δεν πολυγουστάρω να δίνω πλήρη στοιχεία στο Διαδίκτυο. Αυτό είναι κάτι που έμαθα να κάνω λόγω των παθημάτων που μου διηγούνται οι πελάτες μου. Όμως ευχαρίστως θα απαντήσω σε οποιοδήποτε μήνυμα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προερχόμενο από τη ρεμπετο-ομήγυρη. Όσο για το όργανο μην το σκέφτεσαι. Μόλις καλοκαιριάσει λίγο, βάλε… κοντά παντελόνια και βουρ!
ΥΓ: Ρε παιδιά, τώρα που το καλοσκέφτομαι… μήπως ο “άρπαγας τραγουδιστής” είναι ο Μπιθικώτσης (τον οποίο ο μ. ο Παπαϊωάννου δεν πολυχώνευε);
Μιά παρατήρηση (ίσως σχετική με το θέμα του topic).
Η Αγγελική Κάϊλ στήριξε την βιογραφία του Μάρκου στις σημειώσεις που πήρε από τον ίδιον. Για την ακρίβεια ΕΠΙΜΕΛΗΘΗΚΕ τα πρωτότυπα. Τα χτένισε, τα λογόκρινε και τα εξέδωσε. Αυτό το λεει η ίδια στην εισαγωγή του βιβλίου της.
Μου φαίνεται πως ωρίμασαν τα χρόνια και μπορούμε να ρωτάμε:
Α. Αυτά τα τετράδια ΠΟΥ βρίσκονται; Υπάρχουν φωτοτυπίες στα χέρια της οικογένειας; Υπάρχουν τετράδια που ΔΕΝ έδωσε στην επιμελήτρια Κάϊλ;
Β. Τι ακριβώς λογόκρινε; Αυτή λέει πως άφησε απ’εξω κάποια υβριστικά σχόλια του Μάρκου και έβαλε σε τάξη τις επαναλήψεις. Επίσης, κόβοντας - ράβοντας, έβαλε σε κάποια χρονολογική σειρά τα κείμενα.
K
Δε νομίζω να βρούμε (για την ακρίβεια: να μας δώσουν) τα τετράδια. Ομως κάνω προσπάθειες μήπως και ακούσουμε τις ταινίες που απομαγνητοφώνησαν.
Αμα καταφέρω κάτι θα σας ενημερώσω.
Η χρονολογική σειρά μπορεί να βγει μόνο μέσω των αριθμών έκδοσης των δίσκων. Οτιδήποτε άλλο θα είναι αυθαίρετο.
ΑΝ
Η Αγγελική Κάϊλ πρέπει να πήρε αλάχιστα πράγματα από τον Μάρκο, κι αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει ο Δημητριανάκης. Στη συνέχεια όμως, με συμβουλή του ίδιου του Μάρκου, ζήτησε από τον Νέαρχο Γεωργιάδη και τον Παναγιώτη Κουνάδη τις δικές τους μαγντοταινίες (τεράστια δουλειά) και τις απομαγνητοφώνισε. Στη συνέχεια, κι ύστερα από πολλές πιέσεις, επέστρεψε τις μαγνητοταινίες, κι ο Νέαρχος τις πήρε μαζί του στην Κύπρο γιά να δουλέψει. Δυστυχώς όμως προέκυψε Αττίλας, και οι ταινές χάθηκαν μέσα στην καταστροφή, κάπου στα κατεχόμενα.
Και ένα ευχάριστο: Βρέθηκε η βιντεο-ταινία που είχε γίνει στην Κύπρο, με τον Μάρκο. Μόνο που είναι σε πολύ παλιά τεχνολογία, και τώρα γίνεται προσπάθεια να βρεθούν (πιθανόν στο Λονδίνο) παλιά μηχανήματα, γιά να “διαβαστεί” και μεταγραφεί.
Βρε παιδιά μια ερώτηση για ένα τραγούδι του Μάρκου, “Το μπουζούκι στο Παρίσι”.
Δεν εννοώ τη γνωστή εκτέλεση με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, αλλά την πρώτη με τους Στράτο Παγιουμτζή και Μάρκο Βαμβακάρη (πιθανόν προπολεμική).
Ξέρει κανείς αν επανατυπώθηκε σε κάποιο LP ή CD;
Πριν πολλά χρόνια (το 1980) βρήκα το 78άρι στο Μοναστηράκι, σε πολύ καλή κατάσταση (το θυμάμαι καλά) και το ζητούσε ο παλιατζής 1 χιλιάρικο. Δεν το πήρα γιατί μου φάνηκε τότε πολύ ακριβό. Από τότε όμως το ψάχνω συνεχώς, χωρίς αποτέλεσμα.
Αν γνωρίζει κανείς σχετικά ή το έχει, σφυράτε.
Φιλάκια
Σ.Π (Σάκης Πάπιστας)
(Κώστας Βλησίδης)
Αγαπητέ Σάκη, έχω την εντύπωση ότι η εκτέλεση με τον Μπιθικώτση είναι η πρώτη εκτέλεση. Αν φυσικά εννοούμε τον συγκεκριμένο τίτλο, με τη συγκεκριμένη μελωδία, και με τους συγκεκριμένους στίχους. Σε αυτή την περίπτωση, ήδη ο στίχος “Ακόμα και στο φεστιβάλ σε κάλεσαν στις Κάννες/με τις πενιές σου γλέντησαν όλες οι Παριζιάνες” παραπέμπει, θαρρώ, στην εμφάνιση του Ζαμπέτα στις Κάννες το 1960. ʼρα, υπό τους δεδομένους στίχους αποκλείεται οιαδήποτε προγενέστερη, και μάλιστα προπολεμική, αναγωγή, νομίζω.
Ετσι νομίζω κι εγώ, Σάκη, αν και υποπτεύομαι πω η μουσική είναι αυτή που έγραψε γιά το “Κεντρικό” -αδιευκρίνιστο αν πρόκειται γιά την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο Αλίκη το 1948, με παρουσίαση του Χατζηδάκι, ή τη συναυλία που του οργάνωσε ο Τάσος Σχορέλης τη δεκαετία του 60.
- Παιδιά σας παρακαλώ επιτρέψτε με, ίσως θα είναι από τις λίγες φορές που θα επιμένω. Είμαι 100% σίγουρος. Μιλάμε για τον ίδιο ακριβώς τίτλο “ΤΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ”, σε δίσκο γραμμοφώνου. Μάλιστα θυμάμαι καλά πως έγραφε ως δημιουργό τον Μάρκο και ως ερμηνευτές ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ και ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ. Κράτησα 2-3 λεπτά τον δίσκο στα χέρια μου σκεπτόμενος να τον πάρω ή όχι.
- Κώστα εσύ που έχεις σχέσεις με τον Κουνάδη, σε παρακαλώ πολύ ρώτησέ τον αν ξέρει κάτι σχετικά. Μια άλλη πηγή ίσως είναι τα παιδιά του Μάρκου, προσωπικά όμως δεν τους γνωρίζω.
Μακάρι να βρεθεί απάντηση γιατί -απ’ όσο μπορώ να ξέρω- ποτέ δεν επανατυπώθηκε.
Σάκης
Υ.Γ.:
Δεν ξέρω βέβαια αν οι στίχοι και η μελωδία είναι ίδιοι στις δύο περιπτώσεις που αναφερόμαστε, κι αυτό γιατί τον 78άρη δεν τον άκουσα. Αν θυμάμαι όμως καλά, έγραφε στην ετικέτα “Σέρβικο”.
Φιλάκια και καλή εβδομάδα σε όλους
Σ.Π. (Σάκης Πάπιστας)
Μια και ξανάνοιξε το θέμα -αν και αρκετό καιρό μετά- ελπίζω ο συμφορουμίτης Σάκης να βρήκε ότι ίσως το τραγούδι που έψαχνε τότε, είναι το “Με μια μονάχα σου ματιά”, όπου όμως τραγουδάει μόνο ο Μάρκος… :246:
Υ.Γ.: Μήπως γνωρίζει κανείς ποιοι είναι οι συντελεστές μουσικοί και ιδίως ο μπουζουξής;