Εγω παιζω τζουρα εδω και 2 χρονια και πιστευω οτι το μπουζουκι ειναι πολυ πιο μαλακο.Αλλα σε τετοια θεματα παιζει ρολο και ο κατασκευαστης.Ο τζουρας μου ειναι του Δεκαβαλα,ειναι αρκετα παλιος και τον βρισκω αρκετα σκληρο σε σχεση με τα μπουζουκια του δεκαβαλα…
geia sas thelo na paro ena sazi k vrika ayto edo mporeite sas parakalo na mou peite an aksizei ta lefta tou?750 giouro http://nireas.nakas.gr/ecomnakas/nakas2006/Show_Popup.asp?Img=/ecomnakas/nakas2006/assets/PHOTOS%20M%20EXTRA/M375600020-extra.jpg
Περίεργο όργανο, σαν ηλεκτρική κιθάρα φαίνεται! Τα κλειδιά του δεν είναι παραδοσιακά, ο τρόπος που δένουν οι χορδές είναι διαφορετικός, έχει και τις ρυθμίσεις που συναντούμε στην ηλεκτρική κιθάρα, εξαρτάται για τί ήχο και στυλ ενδιαφέρεσαι.
Πάντως σίγουρα αυτό το όργανο δεν είναι το παραδοσιακό σάζι. Εγώ προσωπικά δεν θα το αγόραζα, αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Θα αγόραζα ένα κανονικό, και αν ήθελα ηλεκτρικό ήχο θα έκανα την κατάλληλη τροποποίηση. Υπάρχουν επίσης παραδοσιακά σάζια που έχουν έτοιμη ηλεκτρική εγκατάσταση.
(Καλώς ήρθες στο φόρουμ, όπου οι συντονιστές πιθανότατα θα σου υπενθυμίσουν τους κανονισμούς, δηλαδή να γράφεις ελληνικά και όχι greeklish:))
οκ ευχαριστω πολυ μηπως εχετε ναμου δωσετε καποιο λινκ ωστε να δω κατι καλο?
Προσωπικά στην Ελλάδα δεν γνωρίζω. Αλλά υπάρχουν πολύ συμφορουμίτες που μπορούν να σε πληροφορήσουν. Παρακολουθησε και ανάλογες συζητήσεις στο φόρουμ.
Να σου πω επίσης ότι ο Παναγιώτης Καγιάφας συντηρεί μιά αξιόλογη λίστα Ελλήνων οργανοποιών και όχι μόνο:
οκ ευχαριστω πολυ παντως
Ο Γράψας όχι απλώς είναι ταμπουρατζής. Είναι ο πρώτος, μαζί με τους άλλους των Δυνάμεων και με τον Ρος Ντέιλι, που έφεραν αυτά τα όργανα στην Ελλάδα και τα έκαναν γνωστά.
Μόνο που δεν είναι ταμπουράδες, είναι σάζια. Ο κανονικός ελληνικός ταμπουράς έχει χαθεί ανεπιστρεπτί. Ο τελευταίος που έπαιζε, όποιος κι αν ήταν, πήρε τα μυστικά μαζί του. Σώζονται όργανα, φωτογραφίες κλπ., αλλά δεν ξέρουμε ούτε τα κουρδίσματα ούτε τις πενιές ούτε τίποτα για το στυλ παιξίματος.
Ο Γράψας και ο Ρος έμαθαν αυτά τα όργανα στην Τουρκία, και όταν ξεσκόλισαν με όσα χρειάζονταν από καθαρά τούρκικο παίξιμο άρχισαν να ψάχνουν και κάτι πιο πέρα: ο Γράψας σε πιο ελληνικό, ο Ρος σε πιο προσωπικό.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι πλέον σήμερα μια ολόκληρη γενιά ασχολείται με αυτά τα όργανα, με τρόπο που έχει αρκετά αποδεσμευτεί από το τούρκικο παίξιμο κι έχει πάρει δικό του δρόμο. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για συνέχεια της ντόπιας παράδοσης του ταμπουρά.
Ταμπουρα ειχα παιξει περυσι οταν κατεβηκα στο χωριο μου ( Κορωνη Μεσσηνιας ). Ηταν μιας κοπελας απο το μουσικο σχολειο της Καλαματας και μου το δανεισε… Πολυ τη βρηκα μ αυτο το οργανο.
Λυπάμαι φίλε Φώτη, αλλά αυτό δεν ήταν ταμπουράς. Είναι σάζι, κατά βάση τούρκικο, τροποποιημένο λίγο επί το δήθεν ελληνικότερο (οι μπερντέδες βγάζουν τα βυζαντινά μόρια), και πολύ κακώς στα Μουσικά Λύκεια το ονομάζουν ταμπουρά.
Υπάρχει μια πολύ μεγάλη παρεξήγηση σχετικά με αυτά τα όργανα, που προσπαθώ να την παρακολουθήσω εδώ.
http://asset.tovima.gr/assetservice/Image.ashx?c=13432520&r=0&p=0&t=0&q=100&v=1&s=1&w=1000
Το βρήκα μέσω του φόρουμ από εδώ.
Σε σύγκριση με το σάζι θα μπορούσα λχ να πω, ότι ο ταμπουράς της εικόνας έχει την τρύπα μπρος ενώ το σάζι από την κάτω μεριά του σκάφους. Και ότι (πράγμα ίσως σημαντικότερο) έχει εφτά στριφτάρια, όπως και το σάζι, μόνο που δεν φαίνεται στην εικόνα αν η μπουργάνα είναι στην “κάτω χορδή” δηλαδή σε αυτήν που σολάρει ή στην πάνω όπως στην οικογένεια του μπουζουκιού - αν και΄μάλλον είναι στην κάτω αφού είναι τέσσερα στριφτάρια στην κάτω πλευρά κι όχι στην πάνω…
Άλλα ερωτήματα που δεν φαίνονται στην εικόνα αφορούν την τάση των χορδών. Πάντως πέρα από τη θέση της τρύπας στο σκάφος δεν βρίσκω λόγο γιά να μην υποθέσω ότι κατά τα άλλα τα δυο όργανα είναι “ολόιδια” - με τις λίγες γνώσεις μου και με την πρώτη ματιά εννοείται…
Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουμε πώς κουρδιζόταν. Και κατ’ επέκταση, και πώς παιζόταν.
Αυτός δεν είναι «ο» ταμπουράς, είναι απλώς ένας ταμπουράς. Του Μακρυγιάννη είναι πολύ μικρότερος, και με πάρα πολλά κλειδιά (νομίζω 12), όπου μάλλον κάποια θα ήταν διακοσμητικά. Τον έχουν στο Πολεμικό Μουσείο, σταθμός Ευαγγελισμού, αν μένεις Αθήνα. Και κάπου στο φόρουμ έχω δει φωτογραφίες από έναν ταμπουρά της περιοχής Σπάρτης, πάλι λίγο διαφορετικό. (Βάλε τη λέξη στην αναζήτηση). Στις Σέρρες έχω δει σε περιοδικό κάτι γριές (μπορεί να ζουν ακόμα) που παίζουν ένα δίχορδο ταμπουρά.
Το μόνο είδος ταμπουρά για το οποίο ξέρουμε όλα όσα χρειάζονται είναι το μπουλγαρί των πόλεων της Κρήτης.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 03:47 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 03:43 —
[Προς Διαχείριση]
Αυτή η συζήτηση εκτυλίσσεται ταυτόχρονα σε δυο-τρία σημεία του φόρουμ. Υπάρχει τρόπος να την ενοποιήσουμε;
Ευχαριστώ πολύ.
Παιδιά, συμφωνώ ότι ο ταμπουράς ουσιαστικά εξαφανίστηκε στόν Ελλαδικό χώρο. ¨Ομως δέν είναι απόλυτο οτι δέν μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα απο οργανολογικής και εθνομουσικολογικής πλευράς για το πώς κουρδιζόταν κάτι. Δέν μιλάμε για τον αρχαίο αυλό που έχουμε θρύμματα που μας μείναν για να υποθέσουμε πως κουρδιζόταν. Υπάρχουν ακόμα όργανα, πιθανώς με παλιά τέλια. ¨Οι ειδικοί (και εγώ δέν ειμαι ένας) θά έπρεπε να κάνουν μια τεκμειριωμένη μελέτη πάνω σε ό,τι έχει μείνει, απο ταμπουράδες στον Ελληνικό χώρο και να βγάλουν μερικά συμπεράσματα. Όπως και στήν γλωσσολογία, ή την αρχαιολογία υπάρχουν κανόνες που βοηθάν να συμπληρώσουμε τα κενά.
Φιλικά
Συμεών
Στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο («Παλιά Βουλή») εκτίθεται ο ταμπουράς του Μακρυγιάννη. Δες και εδώ
http://www.klika.gr/cms/index.php?option=com_content&task=view&id=215&Itemid=147
Σωστά. Όχι στο Πολεμικό που έγραψα παραπάνω.
Ο ταμπουράς του Μακρυγιάννη, έχει όντως 12 κλειδιά.
Τίποτα όμως δε δείχνει πως κάποια ήταν διακοσμητικά. Πρόκειται γιά μια μορφή πολύχορδου, συνοδευτικού ταμπουρά για την οποία, όσο και αν έψαξα, δε βρήκα πουθενά καμμία αναφορά.
Για τα υπόλοιπα, λίγη υπομονή, γιατί επί τέλους, μέσα στον επόμενο μήνα βγαίνει το βιβλίο μου για τον ταμπουρά του Μακρυγιάννη και τον κατασκευαστή του, τον Λεωνίδα Γαΐλα, από το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.:088: